Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Ama para olsa neden çıkmayasın, günlğk bakıcıya bırakır çıkabilirsin. Ben tek alıp geziyorum saatleri abartmadıkça çok sorun olmuyor. Tatile de gittik denizi falan çok sevdi, param olsa daha sık daha farklı yerlere giderdim. Arabaya atlar kafamıxa göre gezerdik, evi temizleyen yemeğimi yapan birileri olurdu ve ben oğlumla ilgilenirdim, kuaföre bakıms dhaa sık giderdim vs... Yani para olunca kendini daha iyi hissedebilirsin, yapmak istemexsin o ayrı :)

Canım öyle olamıyor maalesef günlük bakıcı bulamıyorsun bulsan bile oğlun pat alışamıyor arada sırada gelen birine annemi bile nadir gördüğü için annem gelir 3 hafta kalır kaynaşırlar ama dönsün unutuyor sonra görünce mızırdanıyor. Farklı yerlere de gideyim diyemiyorsun bir tatili zaten zor yaptık evet havuzu falan çok sevdi ama uykusu sorun yedirmesi sorun ee eş de çalışınca tek çocuğu alıp gidemiyorsun, bir yere kadar geziyorsun kış olunca yine eve kapanmak zorundasın, evimi temizleyen var ama yemek olayını kimseye teslim edemiyorum herkesin yemeğini yemeyen bir eşim var hele bu ara oğlumla yapışık gibiyiz odadan saniye çıksam ağlıyor. 1 den sonra evde olmama rağmen tüm zamanımı ona harcıyorum tuvalete gitmek bile lüks bebek arabasında asla uyumuyor sadece öğlene doğru bir kere uyuyup bir daha uyumadığı için akşam erken uykusu geliyor eşim gelince de çıkamıyoruz. Tüm arkadaş çevrem işyerinde apartmanım yaşlılarla dolu kayınvalidemlerim eski oturduğu ev olunca yaşıtım kimse yok. 8 ay tecrit edilmiş gibiydim evde. Ayrıca ne olursa olsun bilmiyorum belki annem babamdan ayrıldığı için ve çok zorluklar yaşadığı için, kendi paramı kazanmak kendimi teminata almak güvende hissettiriyor beni bir gün onlar büyüyecek kendi arkadaşları çevresi olacak belki başka şehire okumaya gidecek pişman da olmak istemiyorum senelerdir olan emeğimi hiçe saymayı. Yanımda temizlikçi ve bakıcıdan başka destek yok annem bile bir tartışmamız da bana mı güvenip yaptınız diyebildi mesela.
 
Canım öyle olamıyor maalesef günlük bakıcı bulamıyorsun bulsan bile oğlun pat alışamıyor arada sırada gelen birine annemi bile nadir gördüğü için annem gelir 3 hafta kalır kaynaşırlar ama dönsün unutuyor sonra görünce mızırdanıyor. Farklı yerlere de gideyim diyemiyorsun bir tatili zaten zor yaptık evet havuzu falan çok sevdi ama uykusu sorun yedirmesi sorun ee eş de çalışınca tek çocuğu alıp gidemiyorsun, bir yere kadar geziyorsun kış olunca yine eve kapanmak zorundasın, evimi temizleyen var ama yemek olayını kimseye teslim edemiyorum herkesin yemeğini yemeyen bir eşim var hele bu ara oğlumla yapışık gibiyiz odadan saniye çıksam ağlıyor. 1 den sonra evde olmama rağmen tüm zamanımı ona harcıyorum tuvalete gitmek bile lüks bebek arabasında asla uyumuyor sadece öğlene doğru bir kere uyuyup bir daha uyumadığı için akşam erken uykusu geliyor eşim gelince de çıkamıyoruz. Tüm arkadaş çevrem işyerinde apartmanım yaşlılarla dolu kayınvalidemlerim eski oturduğu ev olunca yaşıtım kimse yok. 8 ay tecrit edilmiş gibiydim evde. Ayrıca ne olursa olsun bilmiyorum belki annem babamdan ayrıldığı için ve çok zorluklar yaşadığı için, kendi paramı kazanmak kendimi teminata almak güvende hissettiriyor beni bir gün onlar büyüyecek kendi arkadaşları çevresi olacak belki başka şehire okumaya gidecek pişman da olmak istemiyorum senelerdir olan emeğimi hiçe saymayı. Yanımda temizlikçi ve bakıcıdan başka destek yok annem bile bir tartışmamız da bana mı güvenip yaptınız diyebildi mesela.
Ben bu mesajı yeni görüyorum.
Şöyle düşün, benim param yok, temizlikçim de yok ve istediğimiz an istediğimiz yere de gidemiyoruz. Bu şartlara göre iyi. Tabi benim yakınımda kimse de yok hep tekiz. Ayda bir falan eşimin ailesiyle görüşürsek bakarlar oynarlar o kadar.
Ama büyüyorlar be :)
Şu an kimseye bırakmak istemem mesela, tüm o yedirme içirme uyutma sıkıntısına rağmen onunla gezmeyi tercih ederim. Belki huysuz bir çocuk olmadığı için böyle düşünüyorum bilmiyorum ama beni oğlum değil ev işleri yoruyor. Eve gelir gelmez uyanıksa alıp parka çıkıyorum. 1 saat dışarda geziniyoruz ve sanki hayatın farklı şeylerini görüyor gibiyim. Bir kargaya saatlerce bakması, uçan kelebeğin peşinden gitmesi, yaprakları incelemesi gibi şeyler beni yormuyor, sıkmıyor.
İşi bırakmak benim için de bir seçenek değil ama 2 yıl ücretsiz izin olabilirmiş imkanım olsaymış. 1 yaşında şu an ve her sabah gideceğimi anlayıp peşimden ayrılmıyor :/
 
Yarim gun bakici mi tam gun bakici mi?
Okulum eve 5dk.Ya sabahci olucam ya oglenci bana biraktilar.Evde annem veya kv de olucak.Ben gelenr kadar bakicak bebeklere.
Bir de piyasayi bilmiyorum.Ucreti nedir kizlar ortalama ?
 
Yarim gun bakici mi tam gun bakici mi?
Okulum eve 5dk.Ya sabahci olucam ya oglenci bana biraktilar.Evde annem veya kv de olucak.Ben gelenr kadar bakicak bebeklere.
Bir de piyasayi bilmiyorum.Ucreti nedir kizlar ortalama ?
Yarim gun ben 700 veriyorum. Ama 500 verenleri duydum. Yasadigim ilde piyasa yarim gunde 500-700 arasi degisiyor. Annen ve kv.de de varmis zaten. Yarim gun bakici daha iyi sanki. Ogleden sonra da sen ilgilenirsin zaten bence tabi 🤗
 
Ben bu mesajı yeni görüyorum.
Şöyle düşün, benim param yok, temizlikçim de yok ve istediğimiz an istediğimiz yere de gidemiyoruz. Bu şartlara göre iyi. Tabi benim yakınımda kimse de yok hep tekiz. Ayda bir falan eşimin ailesiyle görüşürsek bakarlar oynarlar o kadar.
Ama büyüyorlar be :)
Şu an kimseye bırakmak istemem mesela, tüm o yedirme içirme uyutma sıkıntısına rağmen onunla gezmeyi tercih ederim. Belki huysuz bir çocuk olmadığı için böyle düşünüyorum bilmiyorum ama beni oğlum değil ev işleri yoruyor. Eve gelir gelmez uyanıksa alıp parka çıkıyorum. 1 saat dışarda geziniyoruz ve sanki hayatın farklı şeylerini görüyor gibiyim. Bir kargaya saatlerce bakması, uçan kelebeğin peşinden gitmesi, yaprakları incelemesi gibi şeyler beni yormuyor, sıkmıyor.
İşi bırakmak benim için de bir seçenek değil ama 2 yıl ücretsiz izin olabilirmiş imkanım olsaymış. 1 yaşında şu an ve her sabah gideceğimi anlayıp peşimden ayrılmıyor :/
Boyle dusunmen o kadar guzel ki.. Sen gercekten iyi bir anne oldun. Tum korkularina ragmen. Bravo sana 🥰🤗
 
Yarim gun ben 700 veriyorum. Ama 500 verenleri duydum. Yasadigim ilde piyasa yarim gunde 500-700 arasi degisiyor. Annen ve kv.de de varmis zaten. Yarim gun bakici daha iyi sanki. Ogleden sonra da sen ilgilenirsin zaten bence tabi 🤗

700 se cokk iyi.Ben 1500-2000 diye tahmin ediyodum.Burda belki daha pahalidir bilemiyorum tabi.Anne,kv zaten yatili kaliyolar.Bebeklerden birine onlar digerinr bakici baksa ben gelene kadar super olur.Bir arastirayim bunu.Tesekkurler🙆‍♀️
 
700 se cokk iyi.Ben 1500-2000 diye tahmin ediyodum.Burda belki daha pahalidir bilemiyorum tabi.Anne,kv zaten yatili kaliyolar.Bebeklerden birine onlar digerinr bakici baksa ben gelene kadar super olur.Bir arastirayim bunu.Tesekkurler🙆‍♀️
Arastir bakalim. 🤗 Insallah iyi birine denk gelirsiniz. Canimizi emanet ediyoruz sonucta iyi secmek lazim 😊
 
Yarim gun bakici mi tam gun bakici mi?
Okulum eve 5dk.Ya sabahci olucam ya oglenci bana biraktilar.Evde annem veya kv de olucak.Ben gelenr kadar bakicak bebeklere.
Bir de piyasayi bilmiyorum.Ucreti nedir kizlar ortalama ?
benim 08.15-15.00 arası 1700 lira İstanbuldayım.
 
Haftada 4 gün bakicinin evine goturuyorum. Sabah 8.30-öğlen 12.15 . 700 tl veriyorum. 2 senedir bakıyor. Ne istediğini sordum. Yabanci birine tekrar alisma sureci yasamaktansa istedigini verdim.
 
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

69. Günden Güncelleme: Düşüncelerim ve hislerim ilk günkü kadar kötü değil o kriz durumları yok ama ağlamalar devam ediyor. Gittiğim doktor şimdiye kadar ciddi bir değişim olmalıydı diyerek ilaçları iki katına çıkardı.
Bir şeyler rayına oturuyor, artık daha iyi bakıyorum ve hatta en iyi ben bakıyorum hissi var. Eşim alınca bile sırtını ört, öyle tutma, sarsma gibi direktiflerim mevcut. Zor bir bebek mi sanırım hayır. Her bebek gibi ağlıyor, uzun uykuları yok, kolik değil...ama sorumsuz hayatımı bırakıp diken üstünde yaşamak hala zor benim için.
Eşim yardımcı mı hem evet hem hayır, bazı günler hiç bir şey yapmıyor, bazı günler fazla şey yapıyor. 7/24 bebek bakmadığı için zannederim, çok daha sabırlı ve sevecen. Zaten hep pozitif ve dobra o. Normalde ailenin güçlüsü benimdir ama bu sefer ciddi anlamda eşimle ayakta duruyorum. Bir filmin ortasında oğlumuz ağlayınca ben de başlıyorum ağlamaya izleyemiyoruz diye. Eşimse çok mu önemli film, izlenirz hep beraber izleyip daha çok eğleneceğimiz günler gelecek, bu bir süreç sabret diyip duruyorr. Bense hep bir telaş halindeyim. Her gün yüzüstü koymalıyım ki boyun kasları gelişsin, trlevizyona bakmasın ki otizmle uğraşmayalım, kendi haline bırakmayıp sürekli konuşayım ki çabuk konuşsun, yok zeka kartları yok kitap okumalar. Çocuk daha 3 aylık bile değil. Geriliyor ve yoruluyorum. Günlük bir yorgunluk değil bu zihnim yorgun, bütün anneler böyle mi? Bunun yanında da bir o kadar rahatım, kayınvalideme bırakıp eşimle sinemaya ve yemeğe gittiğimiz oldu ama yetmedi. İstersem 1 aylık bir tatile çıkayım anladım ki sorun günlük dinlenmelerde değil sorumluluk hissinde. Yapamayacaklarımda aklım hala ve nasıl yetiştiririm endişeleri... Ben ki yıllardır kuşlarımın sebebiyle tatile çıkamadım, her gittiğimiz yerde bir gece konaklamalı kaldık, dönüşümlü gittik ki bakan yok diye. Şimdi düşünüyorum onlar bile batmadı, lafını etmedim şimdi çocuk sebebiyle yapamayacaklarım neden bana fazla geliyor?
Evet daha bi alıştım, sevmeye başladım ama o büyük aşk yok. Anladım ki sevgi dedikleri şey de emekten kaynaklı. Şimdi ilk günleri düşğnüyorum, müthiş göğüs yaralarıyla uğraşmıştım, çok ağlamış ve acı çekmiştim. Şimdi onlar geçti daha 1 ay olmasına rağmen unuttum bile... Bugünler de böyle geçecek mi gerçekten? Geri dönüp baktığımda vay be ne günler atlatmışım der miyim?

107. Gün: Merak edenler için psikolog ve psikiyatri ile beraber devam ediyorum. Depresyonun yanında anksiyete de olduğu söylendi. Kullandığım
hafif bir ilaç vardı, değişmedi. Psikolog bir anne sorunu da tespit etti, şaşırmadım :KK70:

Eşimin ısrarıyla homeopati diye bir yöntem de denedim. Ne kadar güvenilir hiç bir bilgim yok, araştırmamıştım bile.

Ney ne kadar işe yaradı bilemiyorum ama her şey biraz daha iyi. Zaman geçtikçe sevgim de artıyor yapabildiklerim de...
Tabi hala o sıkışmışlık hissi yakamı bırakmıyor. Yalnız kalmayı çok severdim ama nadiren mümkün ki yalnızken bile zihnim dolu. Evet gün içinde vakit geçirirken eğleniyorum ama özel zamanlara da ihtiyaç duyuyor, eski boş vakitlerimi- sorumsuz yaşamımı arıyorum. İstediğim zaman uyuyabilmek, çantamı alıp çıkmak ve keyfimce gezmek, sabahlamak gibi şeyler lüks. Bu konuda yalnız olduğumu zannetmiyorum, bir çok anne arıyordur bu durumu.
Kısacası buz gibi suya girmiş gibiyim. Başta ciddi bir şok yaşadım ama suyun içinde kaldıkça alışıyorum. Tabii kimseye de "su çok güzel sen de gelsene" diyemem, demem :)
Yardımcı olanlara teşekkürler.

715. Gün: bugün bu konuyu hatırlamışken güncellemek istedim. Şu an geri dönüp baktığımda vay be diyorum. Yalnız ama cidden ruhen de yalnızken bir çocuk büyüttüm. Ne annem ne eşim anladı beni burada bile konumu okuyup telefon numarasını verip beni telkin eden insanlar varken. Şimdi her şey daha kolaylaştı. Eski hayatımın bir kısmı yok evet ama daha tatlı bir hayatım var. Her şeye alıştım, zorlandığım zamanlar hala var tabii ki ve olacak ama bunlarla uğraşmak bile eğlenceli. Artık konuşuyor, yarım yamalak " anne ben seeeyom" diye yüzümü okşaması cidden insanın içini sıcacık yapan bir şey. Her şey geçti, bazı şeylerin izi kalsa da bir şekilde aylar aylar sonra ben alıştım, çok sevdim. Yeni annelerin konuyu okuduğunu biliyorum. Her şey geçecek ama yavaş ama hızlı, alışacak ve çoook seveceksiniz
Off bu editleri yaptiginu gordukce heycanlandim hah dedimd benim halim ve bir sonraki edit te acaba duzeldimi bende duzicekmiym diye okudum. Resmen duygylamrj ifade etmissiniz. Gecicek demi gelicek yeniden guzel gunler,😭
 
34 yaşımda 5 yıllık evli ve bu korkular yüzünden çocuk yapamayan biri olarak, kararımın doğru olduğunu okuduğum bir konu olmuş, teşekkürler. Size de sabırlar diliyorum, herkes bir şekilde yıllar içerisinde alışıyor öyle görüyoruz umarım sizin de uzun sürmez.
Naptınız çocugunuz oldu mu
 
Off bu editleri yaptiginu gordukce heycanlandim hah dedimd benim halim ve bir sonraki edit te acaba duzeldimi bende duzicekmiym diye okudum. Resmen duygylamrj ifade etmissiniz. Gecicek demi gelicek yeniden guzel gunler,😭
Geçecek çok seveceksin onu ...
Ama kendine de yetebilen bı anne olma için
Yani hem anne hem özgür olabilmen için bebek bakım sorunlarına mucize çözümler kitabını okumalı ordaki ritimleri uygulamaya koymalisin hemen.

Hemen diyorum cünkü daha doğduğu ilk gün bunu uygulamaya baslamaliydin.

Basaracaksin ...
 
Geçecek çok seveceksin onu ...
Ama kendine de yetebilen bı anne olma için
Yani hem anne hem özgür olabilmen için bebek bakım sorunlarına mucize çözümler kitabını okumalı ordaki ritimleri uygulamaya koymalisin hemen.

Hemen diyorum cünkü daha doğduğu ilk gün bunu uygulamaya baslamaliydin.

Basaracaksin ...
İnceliyorum hemen
 
Bugün tam 11 aylık bebeğim. Benim hala bu duygularım geçmedi. Çok sevimli , çok seviyorum ama içimdeki pişmanlığı, üzerimdeki hayatı boşvermişliği atamıyorum. Eşim de yavaş yavaş bebekten yorulmaya başladı. Büyüdükçe gece uyanmaları arttı, ağlamaları arttı, sürekli gözlerimizin altı mor geziyoruz. Evde annem de olmasına rağmen oyalayamıyoruz. Uykuları sıkıntı. Diş vs hep uyku düzenini bozdu. Arabayla yarım saatlik yola gidemiyoruz. Biz senede 20-30 bin km yol yapan insanlardır. Hergün arabaya bindirip alışsın diye uğraşıyoruz ama kesinlikle alışma niyetinde değil. Bunlar da geçer mi
 
Bugün tam 11 aylık bebeğim. Benim hala bu duygularım geçmedi. Çok sevimli , çok seviyorum ama içimdeki pişmanlığı, üzerimdeki hayatı boşvermişliği atamıyorum. Eşim de yavaş yavaş bebekten yorulmaya başladı. Büyüdükçe gece uyanmaları arttı, ağlamaları arttı, sürekli gözlerimizin altı mor geziyoruz. Evde annem de olmasına rağmen oyalayamıyoruz. Uykuları sıkıntı. Diş vs hep uyku düzenini bozdu. Arabayla yarım saatlik yola gidemiyoruz. Biz senede 20-30 bin km yol yapan insanlardır. Hergün arabaya bindirip alışsın diye uğraşıyoruz ama kesinlikle alışma niyetinde değil. Bunlar da geçer mi
Bebeklerin geneli arabayı çok sever aslında. Geçer tabii bunlar da... Uykusu düzene girer. Siz ona, o size ayak uydurursunuz. Büyüdükçe dertleri de güzellikleri de değişir.
 
X