İnan bana aynen böyle oluyo canım evlilik.KV bizimle yaşıyo çok da iyidir sorunumuz olmuyo ama ana gibi de olmuyo malesef aynen dediğin gibioluyo bu yüzden annenle babana söyle seni şımartmaktan vazgeçsinler en azından bi süreliğine ilgisizliğe alış :)Ben evli degilim ama yazmadan edemedim , ben anneme babama cok duskunum , evlenmeyi cok istiyorum o kadar istiyorum ki uzun zamandir bekliyoruz . Ama bunlari dusununce resmen buz gibi soguyorum evlilikten , koca kiz oldum annemin kucaginda oturup koklasmayi cok seviyorum , azicik midem bulaniyor desem ikisi de basimda pervane olur , biraz karnim agrinca acile hemen cikarirlar , dusunuyorum da evlenince karnim agriyor desem usutmussundur kalin giyin ya da ilac ic der gecistirirler yemek hizmet beklerler ustune annem gibi kim basimda bekler yanimda uyur bunlari dusununce icim gidiyor , annem tuvaletleri bile yikatmaz bana , evde benim istedigim piser. Ama evlenince kocan ne severse o piser heryeri yikayip sen paklarsin , kimse sana yoruldun yavrum gel birak ben yaparim demez kahvaltini hazirlamaz cok uzun yazdim ama bunlari dusununce icim gidiyor . Kaynanana diyemessin ki anne gelirken su getirsene diye
Aah ah kv kp falan anne baba bile diyemem ki , ya uzulur annem ici gider kiyamam onlara Allah yokluklarini gostermesin , eksik etmesin basimizdan...
benimde aynen böyle olurdu... sen yeterki oku kızım... işten gelince yemek hazır çay hazır... bu yaşta hala anneme gidince direk devriliyorum... herşey yine önüme geliyor.... anne gibisi yok... baba evindeki rahatlık gibisi yok....Bende mutfağa evlenince girdim sinavin var otur calis ise basladim iste yoruluyosun otur dinlen derdi annem. Simdi de babaevine gidince bi haftasonun var otur diyip elletmiyor hiçbirşey. Allah kimseyi sevdiklerinden ayitmasin amin.
Bazen konu açılınca böyle duygulanıyor insan işte.Offyapma böyle babanı kaybetmiştin hatırlıyorum bir topikte okumuştum Allah ım sabır versin dayanma gücü versin geride kalan ailene uzun sağlıklı güzel ömürler nasip etsin ipek cim inan niyetim üzmek değildi çok üzgünüm seni şuan anlayamayabilirim ama annem ve babamın bir gün bu hayattan gideceğini düşündüğümde bile gözlerimin dolmasına yetiyor, Allah ım benim ömrümden al ikisine ver diyorum belki yanlış yapıyorum belki günaha giriyorum ama çok zor
Bosa dememisler ana gibi yar olmaz diye aah ahİnan bana aynen böyle oluyo canım evlilik.KV bizimle yaşıyo çok da iyidir sorunumuz olmuyo ama ana gibi de olmuyo malesef aynen dediğin gibioluyo bu yüzden annenle babana söyle seni şımartmaktan vazgeçsinler en azından bi süreliğine ilgisizliğe alış :)
Allah rahmet eylesin canım... mekanı cennet olsun inşallah...Bazen konu açılınca böyle duygulanıyor insan işte.
Gerçekten hayatta 2 duygu var yaşanmadan bilinmeyen. Birinci çocuk sahibi olmak. İkinci anne baba kaybı.
Biz de ilişkileri çok iyi bir aileydik. Olmasa farklı mı olurdu diye düşünmeden edemiyorum. Daha önce yaşayan insanlar için “acaba nasıl dayanıyorlar?” derdim. Meğer böyleymiş. Allah sabrını veriyor ama sanki öncesi ve sonrası var her şeyin. Geçtiğin yolların bile…
Bende con kirmisimdir annemin kalbini Annem soylenirdi bende altta kalmazdim annenin soyledigi sozler elin sozlerinde Daha tatliymis evlenince anladim...meger ne acimasizca soylenen sozler varmis annenin soyledikleride neymisBende çok didişirdim annemle biliyor musun, kalbinide kırdığım olmuştur, hiç unutmam bir sabah işe gideceğim her zaman ütümü yapan kadın yine yapmış ama giymekten çok zevk aldığım gömleğimi ütülememiş diye sabah sabah onun kalbini kırdığım günleri bilirim her seferinde aklıma geldikçe annemde özür diler hakkını helal etmesini isterim her aklıma geldiğinde de gözlerim dolar şuan olduğu gibi
amin canım çok sağol.Allah rahmet eylesin canım... mekanı cennet olsun inşallah...
evlenmeden önce yılda 2-3 kez çay demleyen. yaptığı tek iş yatağını toplamak olan bir kızdım ben. yokluk içindeydik ama sağolsun babam ve özellikle annem hep "sen oku kızım, evlenince çoook yaparsın iş" derdi öyle bir rahatlıktaydık ki. akşam meyvem soyulur önüme gelirdi.
evlenince azıcık yemeye, temizliğe giriştim. ancaaak, çocuğu olmayan hatunların moraliniz bozmak istemem ama asıl sorumluluk çocukla başlıyor. kadının cefası, vefakarlığı, metaneti, gücü, enerjisi çocuktan sonra çıkyor meydana.
yemeyi geçiştiremezsiniz en az 2-3 çeşit yemek (besleyici yemek, öyle makarna filan değil) olmak zorunda dolabınızda, çamaşır iki güne bir çalışmalı, yoksa kıyafet bulamazsınız bebişe... vs. çok şükür tabi ki
özlediklerim;
sıcak yemek (bebiş sonrası anne için sıcak yemek bir lüks)
boş boş mağaza gezmek (kimsenin peşinden koşmadan :) )
annemle kahve saatlerimiz
babamla müzik ziyafetlerimiz
kardeşimle hep yanyana olmalarımız
annemin yemekleri
babamın muzurlukları
kardeşimin huysuzlukları...
Offf yarami destiniz en çok da ozgurlugmu özledim odamda sobanın üstünde kaynayan cayimi bilgisayarımda takıldığı sigaram yanıyor orda sıcacık odası ozledim annemi babamı uyurken korkup yanlarına gidip bi battaniye alıp onların yanında uyumayi özledim memleketimin mis havasını yağmurunu camurunu konusunu insanını özledim ah ah ...zaman geri aliniyor olsaydı keşke. ..
Ailenin yerini hiçbir şey tutmuyor. O zaman çocuktuk, bizimle üzülen bizimle sevinen bizim için canını bile verecek insanlarla yaşıyorduk, her türlü nazımız kaprisimiz geçiyordu. Şimdi elin adamı ile uğraş dur aynı evde. :)Kalp kalbe karşıymış o zaman tatlım bende düşündüm çünkü :) o zamanlar bu yaşadıklarımızın kıymetini değerini gerçekten bilememişiz, şimdi anlıyoruz şuan tek yapabileceğimiz şey onlar bu hayattan göçüp gitmeden onlara ne kadar sevdiğimizi söyleyelim, ileride kaybettiğimizde her şey için geç olabilir öyle değil mi?
Annemi küçük yaşta kaybettim o yüzden sorumsuzluk yapmayı vs özlemek gibi bir lüksüm de olmadı. Ortaokul zamanıydı en son, yemek kokularıyla eve gelmek, nazlatılmak...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?