Belli bir yaştan sonra nasıl arkadaş edinebiliyorsunuz?

Ayse969

Üye
Kayıtlı Üye
27 Mart 2025
125
35
13
Selamlar, bu konu uzun zamandır canımı sıkmaya başladı açıkçası. Okuldayken ya da işte kafamızın uyuştuğu insanlarla özellikle de her gün görünce bir yakınlık kurabiliyorsunuz. Ama ya bunun dışında nasıl güzel insanlarla tanışıp arkadaş olabilirim bilmiyorum. Sorun aslında tanışmakta değil ama devamı gelmiyor her gün görmeyince ya da ortak bir konuda birlikte çalışmayınca vs. Biliyorum kurslara vs yazılmamı belki de söyleyeceksiniz ama inanın onu da denedim ama şansıma gelen insanlar da pek arkadaş canlısı değildi. Bazı insanlar yetenekli, iletişimi güçlü ama ben çekingenim kıyasla ve her türlü vereceğiniz tavsiyelere açıpım hem arkadaş hem de sevgili:) bulma konusunda.Çünkü artık çok mutsuz olmaya başladım. Bu arada kendi başıma da yaşamayı biliyorum ama çok fazla gelmeye başladı bu yalnızlık.
 
Benim az sayıda ama güvendiğim arkadaşlarım vardı. Ağır bir hastalık geçirdim, bir mesaj atmayı - aramayı bile çok gördüler. Gün sonunda herkes kendi derdine odaklanıyor, bu zamanda gerçekten yanında olan bir arkadaş edinmek çok zor. O yüzden ben de artık bu arkadaş işine olursa olur, olmasa da sorun yok gözüyle bakıyorum. Bir şeyi çok fazla istiyorsan genelde hemen olmaz ama enerjini o olaydan çekince oluyor diyenler de var. Oluruna bırakmak lazım.

Sevgili işi de bu devirde erkekler prenses olmuş, düzgün karakterli-çabalayan erkek çok az. Bu konu da zamana bırakılmalı yani toksik biriyle olup aylarca vakit kaybetmektense doğru insanı bekliyorum diye düşünebilirsiniz
 
Yaa bazı şeyler bazen tek taraflı da yürümüyor :))) arkadaşlık için de bir tarafın adım atması lazım ama günümüz şartlarında gerçek arkadaş çok nadir. Şimdi olanlar dedikodu arkadaşı sadece. Bilmiyorum ki inşallah iyi biriyle görüşür tanışırsın arkadaş olursun
 
Cevremde gozlemledigim seyler var
Bi tanidigim, bir komsusu icin "oda herkesle gorusuyor cevresi genis insan secmiyor hic, hic benlik degil kafam kaldirmiyor onun hayatini" dedikten 2 gun sonra gidip komsusunun dogum gununu kutladi sdfjk
Bir digeri "anca kvdesinden yakiniyor bunaldim" diyip haftasonu kahvaltiya gidiyorlar falan
Boyle samimiyetsiz samimilikleri gordukce arkadas falan istemiyorum
Isteyesim gelmiyor
Cogu insan yapmacik cikarci
Hakikatli dostluklar gorunce de maşallah demeyi ihmal etmiyorum
Ama cok az kaldi oylesi
Benimde yok diyebilirim arkadasim
Kendimle mutlu olmaya calisan biriyim
Ha bazen ihtiyac duymuyor degilim ama yapmacikliga tahammulum yok hic
 
Katılıyorum çoğu dedikodu arkadaşlığı genelde. Çıkar için bazı şeyler sürüyor. Gerçek arkadaşlıklar çok nadir tamamen yoruma katılıyorum
 
Şuan tek bir arkadaşım bile yok kafam kimseyi kaldırmıyor nedense herkes bana itici geliyor. Eski samimiyet göremiyorum kimsede
 
Edinemiyorum bana adım atana adım atmıyorum gerek görmüyorum herhalde çoğu arkadaşım liseden çocukluktan üniversitede bile 3 4 tane kaldı çevrem zaten çok kalabalık ablam kız kardeşim var. Onlar yetiyor ama edinmem lazım çocuklu arkadaşımm yok çünkü. lazım oluyormuş
 
Yakın dostlarım var, kız kardeşim var. Komşu vs uğraşamayacağım kafam kaldırmıyor arkadaş edinesim yok yani.

Geçenlerde annemin arkadaşının kızı da bizim iş yerinde başlamış. Oturup kalkın dedi. Biz işte çalışıyoruz oturmaya vaktim yok dedim sanki gezmeye gidiyorum iş yerinde sağa sola elinde kupa ile gezenlerden hoşlanmıyorum
 
Onları yapanlar genelde ya o kişi gibi olmak istiyordur laf atarak bunu örtbas ediyodur. Yada alzehmer falan dediğini hatırlamıyo. Kv için olanı bu denilen olarak düşünmedim ama. çünkü evlilikte denge kurmak için herkesi gözetmek zorunda kalabiliyor insan.

Ama genel olarak evet çok çıkarcılar, benimde arkadaşım azdır konu sahibi kendinizi o yöne verirseniz çabaladıkça imkansızlaşıyor her şeyde. Bırakın akışına gelir hepsi.
 
Zamaninda arkadaslik kavrami icin o kadar fedakarca davrandim ki artik kimin ne anlattigi umrumda olmuyor benim
Biri baskasinin hakkinda birsey dediginde hayirlisi falan diyorum o kisi de bakiyor bende dedikodu yapacak niyet yok iki cay icip kalkiyor
Ugrasamam insanlarla
 
En iyisini yapıyorsunuz. Dedikodunun ucu bir yere de varmıyor. Bilmiyorum insanlar saatlerce ne konuşuyor ne anlatıyorlar Allah herkese hayırlı arkadaşlıklar ve herkesin gönlüne göre nasip etsin.
 
Kesinlikle insanlar onlara hak verin istiyor birlikte gömmek istiyor başkalarını, ama sizin buna pek yanaşmadığınızı görünce bir nevi sıkılıp bir daha da aramıyorlar. Sanki onların suçuna, kötülüklerine, görüşlerine katılmanız tek şart. Diğer türlü uyumsuz oluyorsunuz
 
En iyisini yapıyorsunuz. Dedikodunun ucu bir yere de varmıyor. Bilmiyorum insanlar saatlerce ne konuşuyor ne anlatıyorlar Allah herkese hayırlı arkadaşlıklar ve herkesin gönlüne göre nasip etsin.
Şöyle bir şeyden de çekiniyorum. Diyelim birileriyle tanıştım illaki soruluyor napıyorsun arkadaşların var mı vs hiç yok ki demekten utanıyorum sanki onlara muhtaçmışım gibi hissettirmemek için.. böyle olunca sanki beni ne bileyim ilgi çekici bulmayacaklar gibi geliyor
 
Aynen oyle
Benim istedigim arkadaslikta elbette arada kv gorumce cekistirilir
Ama kara dedikodu boyutu iliskiye zarar verir
Birlikte izledigimiz diziden yemek tarifinden siyasetten falan da konusabilmeliyiz
Sirf dedikodu icin toplanmak bana zaman oldurmek gibi geliyor
Icinin nefretini baskasina kusma pesinde cogu
Bense zamanimi ve aklimi çerle çöple doldurmak istemiyorum
O yuzden kendimle kendime faydali olmaya calisiyorum
Cikip yarim saat yurusem ota bocuge baksam cok cok daha iyi gelir
 
İnsanlar bundan dolayı böyle düşünecekse bırakın o tipleri zaten. Lisede bende de öyle zamanlar oldu. Hatta millet garipsemişti hiç arkadaşı yok mu yalnız sıkılmıyo musun diye. Ben sürekli bişeyler okurdum. Onlarda derdim yani kitaplar benim dostumdur, arkadaşımdır diye.
Size onu yapan insanlar kendilerine tahammülü yok siz nasıl kendi kendinize kalaniliyosunuz diye soruyorlardır. Utanacak bir şey yok herkes sosyal olmak zorunda değil. Çok arkadaşım var dediğim dönemlerim güzel değildi. Arkamdan konuşanlar, kazık atanlar o kadar vardı ki kaldıramadım. Benim ona verdiğim değeri o haketmediği için sildim çoğunu.
 
Benimde hic arkadasim yok ve bazen cok üzülüyorum. 2 tane cok samimi arkadasim vardi universitede tanistigim okul bitikten sonra 10 sene görüstük. Ama 1 tanesi yurtdisina gitti calismaya hic görüsemiyoruz.

1 taneside ben ameliyat oldum aramadi boyle arkadas olmaz dedim hayatimdan cikardim
 
1 taneside ben ameliyat oldum aramadi boyle arkadas olmaz dedim hayatimdan cikardim
Evet ben de böyle böyle hayatımdan insan eledim. Yani ağır bir ameliyat olmuşum insan bi merak eder. İyi gün dostluğu hiç bana göre değil. Kötü günümde de yanımda olmuyorsa hiç olmasın daha iyi. Yüzeysel arkadaşlığı da sevmem hani sadece buluşmadan buluşmaya arayayım yazayım. Ama buna da alışmak, bize gelen adım kadar adım atmamız lazım
 
Yahu zamanda yok artık sanki arkadaş ortamına ,hızla akıyor gidiyor hoop akşam oluveriyor.. ne yemek yicez ,ne izlicez,çocuk okuldan geldi ,ödev falan derken gün bitişi.. parka çıkardım mi çocukları şanslı sayıyorum kendimi sosyallestim diye
 
En iyi arkadaşım eşim oğlum

Çevrem çok kalabalık ama inanın herkes kapısını kapattı mı kendı kalıyor . Bende şahsen kimsenın derdini dinleme taraftarı değilim çekemem kimseyi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…