allah hepimizi farklı farklı sınıyor işte.isyan etsek ne fayda üzülsek ne fayda mecbur kaderimizi kabul ediyoruz.evlat acısısı da en zorlarından biri.ama o sizin cennet kapınız.inşallah acısı hafifler zamanla ve kucağınız dolar bir evlatla.
İnsanlar dertlerini rutinlerinde yaşıyor, ben normalde de sürekli gezeyim, dışarı da vakit geçireyim diyen biri değildim ama yine de hayatı yasamayi seven biriydim, bu süreçte hepten içime kapandim. Çabalıyorum ama bu kadar oluyor galiba
İsyan etmedim Allah'ım muhafaza etsin, oğlumun kaderi bizden bagimsizdi, babası beni bu şekilde teselli ediyor.
Kendinize nefes alacak alan birakmamissiniz. Nereye baksaniz bebeginizi hatirlayacaginiz esyalarla donatmissiniz evinizi. Unutmak elbet mumkun degil ama bu aciyla yasamaya alismak lazim. Esyalarini kaldirin, ultrason fotograflarini da tabi. Arkadasin dedigi gibi kullanci adinizi degistirin. Siz bebeginize kalpten zaten baglisiniz bunlara ihtiyaciniz yok ki. Bunlar beni etkilemiyor diye dusunebilirsiniz ama bence cok etkiliyor. Ve her gun bir sebeple evden cikmaya calisin. Biraz temiz hava alin iyi gelecektir. Bulundugunuz sehirde doktora randevu bulamiyorsaniz kendi kendinizi iyilestirmek icin cabalayin. Ama her seyden once iyilesmeyi isteyin. Rabbim gonlunuze ferahlik versin. Tekrar anne olmayi nasip.etsin insallah.
BuDunyaninMukafatiOlmali
size kocaman sarılıyorum, güzel anne, zamanın iyileştitici gücü var, kendını ona bırakmanı tavsiye ediyorum, işinden ne geliyorsa onu yap, fotoları kaldır diyen olmş bunu siz İstemedikçe yapmayın emin olun bi sabah kalkıp onu gercekten kalbimizde yaşayacağına inanıp siz kaldırcaksnz, daha toparlanamadım diye kendinizi de suçlamayın lütfen herkesn süreleri farklı oluyor, 5 yılda alışan da oluyır 5 ay da alışan da o yuzdn kendınızi bırakın, siz nasıl yas tutuyorsanz bırakın yas ta sizi tutsun bi süre sonra sağlıkla ayağı kalacaksınız, bebeğinizin adına iyilikler yapın,nu iyilik maddi olarak değil de birinin gercekten hayatına dokunmak gibi,, onun size şefatci Olması içim bol bol dua edin,
Bende öyle düşünüyorum, herkese acımı açan benim,sagolsunlar bildikleri şekilde bana iyi gelecek şeyleri önerdiler. Ama dün ne nerdeyse bugün yine aynı yerde.. acıyı yaşama şekli, ya da başetme şekli herkeste farklı oluyor. Evlat acısı yasamiş bı kadın şey demişti, kendimde de adlandiramadigim bı durumdu o deyince dank etti. "Acı gelip sizi bulduğunda, o zaman kadar yaptığınız birikim neyse onunla karşılıyorsunuz"...
Amin, teşekkür ederimAcıyla baş etmekten ziyade acınızı kabul edin,evet oldu yaşandı ve canınız çok yanıyor..ama Rahman'in söndüremegi hiçbir acı yok.insan bu acıyla değerli ,siz de!elbette çok zor ama taşıyan o yüce gönül değil mi içinde her duyguyu.mucizeniz inşallah tekrar sizi bulsun.dua edeceğim bunun için
Allah'ım,cennetligini nasip etti, dünyada da yaşayıp cenneti nasip edeceğini de versin insTabiki siz bilirsiniz ama bence tekrardan bir bebek düşünün,o size nefes olsun can olsun.Hersey o zaman sizin için daha iyi olur.
O sizin bebeğinizdi ve kalbiniz de halen.Onun yeri ayrı sizde.Ama hayata bir yerden dönmek gerekiyor inanın.Rabbim bol dayanma gücü ve hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin size
Allah sana da afiyet versin, cennetlik annesi. Dünya da evladın varmış, gidenin yeri bambaşka ama elhamdülillah Allah yanındakine de afiyet versin
O en güzel yerde ELHAMDÜLİLLAH. Ama gönül isterdi ki şimdi kollarımda olsun, akıbeti cennet olsun, olmadı ..
Şimdi kardeşini bekliyorsun sanırım canım, Allah afiyetle kavuşmayı nasip etsin, dua beklerim
Üzülürüm, bana dua edin yeter, yanmasın kimsenin içi benim acımdan..
