Herkes ve her şey cidden benden daha değerli geliyor.Herkesin bir amacı var hedefi var başarıları var. Küçük bir çocuk bile hayal kurabiliyor ben yapamıyorum.Herkes benden değerli gibi geliyor. Nefes alan bir organizma gibiyim sadece
Ağır depresyondasın ve destek alman gerekiyor.
İşe kendine değer vermekle başlamalısın. Çevrende gördüğün hiç kimse, hiçbir şey senden kıymetli değil. Erkek arkadaşın yok çünkü arayışın yok, inancın yok. İşin yok çünkü özgüvenin yok. Bu depresyon haliyle yaptığın görüşmelerin olumlu sonuçlanmasını bekleme.
Kaybettiğin inancını tekrar geri kazanmak ve ayağa kalkmak zorundasın. Yoksa bu kısır döngü asla bitmeyecek. Destek al.
Herkes ve her şey cidden benden daha değerli geliyor.Herkesin bir amacı var hedefi var başarıları var. Küçük bir çocuk bile hayal kurabiliyor ben yapamıyorum.Herkes benden değerli gibi geliyor. Nefes alan bir organizma gibiyim sadece
Biliyorum ve nefretime nefret ekleniyor..Bu ülkedeki gençlerin ortak kaderini yasiyosun ne yazık ki.
Bu düşünceler sağlıklı mı sence peki? Mesela ben sana bu şikayetlerle gelsem bana tavsiyen ne olurdu?
Sen kendi iç dünyanda mutsuzsun...Asla sağlıklı değil derdim ama kendime ben bunu anlatamıyorum. Hep karşı bir argüman çıkıyor.
Bu halinin tek nedeni prozacın yan etkisi... İntihara mehil... Bilinçsizce kullandıysan doktora git...Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gözümün önünde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal için heyecanlanmak benim için imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tükendim ben. Bir şeyler için çabalamak istemiyorum artık gücüm takatim bitti.
Saçmasapan hayatımda güç bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.
Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde çalışayım market vs.virüs laneti çıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum sürekli aram onlarla da bozuk.
Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yönden de
yüzüm gülmüyor.Hiç sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tüm hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..
Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada çalışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da çok olsun ama neden bana da şans hiçbir yerden gülmüyor diye üzülüyorum.. Sürekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın çok kötü hissettiriyor bana.
Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha çok gençsin hallolur ama benim içim öldü. Her iki günde bir intihar etmek geçiyor aklımdan. İnancım bitti benim. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hiçbiri hiçbir şey yok.
Sağlık ? Şükredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan güzellikleri gördükçe bu derece şükürsüz oldum. Umarım herles çok güzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun görsün artık. Kafamdaki intihar düşüncelerine yenik düşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.
Çaresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..
Benim gibi olup kurtulup bir öneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Çıkabilecek miyim bu çukurdan ?
Sen kendi iç dünyanda mutsuzsun...
Mutsuz olan, negatif düşünen birinin bütün işleri ters gider zaten.
Bence herşeye önce kendini düzelterek başla..
Gerisi zaten tıkır tıkır gelir
Yapabilirsin.Nasıl başarabilirim ki bunu? Sevgi yok maddiyat yok maneviyat yok kendi annem babam bile bıkmıştır bence benim bu halimden ben nasıl kendimi sevebilirim ki
birkaç kere ima etmiştim umrunda bile olmadıSakin ol arkadaşın sana orda iş bulamaz mi ?
birkaç kere ima etmiştim umrunda bile olmadı
Mimarlık bana hep çok havalı gelmiştir halbukiMimarlık okudum. Bölümden nefret ede ede okudum. Son 5 yılım çöp. 5 yıldır her şey ters
nasıl başardınızCukurdan bu kafa yapisi ile cikamazsiniz. Benim hayatim da bir zamanlar durmustu. Sizin kafa yapiniza benziyordu benimki de. Böyle asla ilerleyemezsiniz. Kendinize gelmeniz lazim.
Mimarlık bana hep çok havalı gelmiştir halbuki
Siz bu at gözlüğü ile baktığınız sürece mutlu olamayacaksınız...bir ortadoğu ülkesinde değil sürünmece maalesef
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?