Ben artık yapamıyorum.Yaşayamıyorum.

8993 .!.:

nasıl başardınız

Genişletmek için tıkla...

Niran Nevra .!.:

Siz bu at gözlüğü ile baktığınız sürece mutlu olamayacaksınız...

Ne iyi bir iş ne gönlünüze göre bir sevgili sizi bulacak..

İşveren olsam sizin düşünce yapınızdkai birini işe almazdım.

Erkek olsam sizin gibi kendini mutlu edemeyen kadın beni mi mutlu edecek derdim...

Neresinden tutsak elde kalan sizsiniz...

Ayrıca mimar o kadar çok tanıdığım varki kalburüstü para kazanan...

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Hiç kendimi kandıramadığım için mutsuzum ya zaten. Önceden yükünü tutan tutmuş tabi kalburüstü olurlar. Şimdiki yeni gelen nesile ne sunuyor bu ülke söyler misiniz ? Gelecek kaygısı mutsuzluk benim neslimde var hanımefendi onların içinde yaşıyorum ben. Yorumlarınız için teşekkür ederim umarım sizi yanıltırım

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gözümün önünde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal için heyecanlanmak benim için imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tükendim ben. Bir şeyler için çabalamak istemiyorum artık gücüm takatim bitti.

Saçmasapan hayatımda güç bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.

Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde çalışayım market vs.virüs laneti çıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum sürekli aram onlarla da bozuk.

Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yönden de
yüzüm gülmüyor.Hiç sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tüm hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..

Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada çalışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da çok olsun ama neden bana da şans hiçbir yerden gülmüyor diye üzülüyorum.. Sürekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın çok kötü hissettiriyor bana.

Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha çok gençsin hallolur ama benim içim öldü. Her iki günde bir intihar etmek geçiyor aklımdan. İnancım bitti benim. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hiçbiri hiçbir şey yok.
Sağlık ? Şükredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan güzellikleri gördükçe bu derece şükürsüz oldum. Umarım herles çok güzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun görsün artık. Kafamdaki intihar düşüncelerine yenik düşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.

Çaresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..

Benim gibi olup kurtulup bir öneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Çıkabilecek miyim bu çukurdan ?

Genişletmek için tıkla...

Niran Nevra .!.:

Sen kendi iç dünyanda mutsuzsun...
Mutsuz olan, negatif düşünen birinin bütün işleri ters gider zaten.
Bence herşeye önce kendini düzelterek başla..
Gerisi zaten tıkır tıkır gelir

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Mimarlık okudum. Bölümden nefret ede ede okudum. Son 5 yılım çöp. 5 yıldır her şey ters

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gözümün önünde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal için heyecanlanmak benim için imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tükendim ben. Bir şeyler için çabalamak istemiyorum artık gücüm takatim bitti.

Saçmasapan hayatımda güç bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.

Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde çalışayım market vs.virüs laneti çıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum sürekli aram onlarla da bozuk.

Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yönden de
yüzüm gülmüyor.Hiç sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tüm hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..

Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada çalışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da çok olsun ama neden bana da şans hiçbir yerden gülmüyor diye üzülüyorum.. Sürekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın çok kötü hissettiriyor bana.

Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha çok gençsin hallolur ama benim içim öldü. Her iki günde bir intihar etmek geçiyor aklımdan. İnancım bitti benim. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hiçbiri hiçbir şey yok.
Sağlık ? Şükredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan güzellikleri gördükçe bu derece şükürsüz oldum. Umarım herles çok güzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun görsün artık. Kafamdaki intihar düşüncelerine yenik düşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.

Çaresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..

Benim gibi olup kurtulup bir öneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Çıkabilecek miyim bu çukurdan ?

Genişletmek için tıkla...

accessdenied .!.:

Siz de gidin yurtdisina?

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Fiziksel olarak ve psikolojk olarak kendimi toplayarak. En kötü noktada 48 kiloya düsmüstüm cünkü yemek yemeyi birakmistim. Üstüne panik ataklar, halsizlik, bas gösteren agrisi bol olan kronik bir hastalik. Diger tarafta kendimi psikolojik olarak kendimi dövekte üstün oldugum siyah kusagimi bir yere birakarak. Öncelikle durumu oldugu gibi kabul etmek lazim. Bu o kadar da basit degil. Üniversitede bir sürü zaman kaybetmistim mesela. Sizin mesela kendinizi baskalarla kiyaslamanizin hicbir faydasi yok. Ha örnek alin desem, onun da faydasi yok cünkü söz konusu sizin hayatiniz. Ne istiyorsunuz? Buna ulasmak icin ne yapmaniz gerekir? Bunlari düsünün. Evdekilerle kavga etmeyi birakin. Bosuna enerji tüketiyorsunuz. Sansini kendin yarat demeyecegim. Realist olmaya baslaman lazim. Hemde hemen.sevgili konusu da önemli ama kendi hayatinizi sizi mutlu eden bir sekile getirmedikce arka planda olmali. Mutsuz bir hayatta genelde saglikli iliskiler dogmuyor.

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Ben de benzer durumdayım da şu ilk adım önemli, onu nasıl attınız yavaş yavaş mı çabalamaya başladınız, bi gün kesin karar mı verdiniz? Biraz saçma gelebilir ama ben de kendimi çok güçsüz hissediyorum sürekli çabalamayı yapacaklarımı erteliyorum o ilk kararınızı çabanızı nasıl verdiğinizi merak ettim

Genişletmek için tıkla...