- 15 Mayıs 2016
- 348
- 348
- 103
- Konu Sahibi Karlidaglar
-
- #1
Yaşım 19 ama ergenlikten dolayı oldugunu sanmıyorum çünkü cok fazla bu durumun içerisindeyimYasiniz kac?
Ayni seyler ergenligimde olmustu.
İntihar dusuncesi haric geri kalani hala ara sira hafif dozda yasiyorum.
Hem okuyorum hem çalışıyorum evde sürekli durmuyorum da yanında oldugum da Mutlu oldugum Bi sevgilim de var ama amasını bilmiyorum işte
Siz yanlıs anladınız gidip geziyorum ediyorum bunda sıkıntı yok zaten ama yattığımda tek olduğumda günüm kötü geçtiğinde oturduğumda hep bunları düşünüyorumIste hep ergenlik bunlar. Calisiyormussun ne guzel kenara para at biraz ailen hic mi destek olmuyor? Gez dolas yahu. Ben 17-18-19 yaşlarinda hic yoktan herhaftasonu disarda olurdum, farkli sehirlere gittim gunu birlik bile olsa, eve gec geldim, eglendim.. canlan biraz monotonluk insani sıkıyor biyerde. Calis oku cakis oku..
O zaman hastasindir. Bir sekilde psikolog lazim biz burdan bisey yapamayız yuksek ihtimal arkadaslarda yapamayabilir. Gerci forumda bikac psikolog vardi ama bilmiyorum belki onlarin yardimi dokunur.Siz yanlıs anladınız gidip geziyorum ediyorum bunda sıkıntı yok zaten ama yattığımda tek olduğumda günüm kötü geçtiğinde oturduğumda hep bunları düşünüyorum
Aslında problem yaşamadım genel olarak böyleyim. Şükür ediyorum herhangi bi sorunum ihtiyacım yok ama neden böyle düşündüğüme anlam veremiyorumBu sıralar problemler mi yaşadın o yüzden de mutsuz hissedebilirsin kendini..Hiçbirşeyi kafaya takmaya degmez.Hayatında şükredebileceğin birçok şey vardır eminim.Bunun için şükret ve Allaha dua et,intihar düşüncesii çok çok çok çok yanlış ve saçma birşey....Bu düşünceyle aklının çelinmesine izin verme her sıkıntılı anında dua et bak göreceksin nasıl ferahlıyorsun.Ve Allah da sana güzel kapılar açar sıkıntını unutur gidersin.Boş durma okulun varsa 4 elle sarıl bitir.Kendin için birşeyler yap..
Teşekkür ederim yinede size,umarım olurlarO zaman hastasindir. Bir sekilde psikolog lazim biz burdan bisey yapamayız yuksek ihtimal arkadaslarda yapamayabilir. Gerci forumda bikac psikolog vardi ama bilmiyorum belki onlarin yardimi dokunur.
Huzurlu degilsindir..İstediğin bazı şeyler olmuyordur...Sende durup durup bunları düşünerek canını sıkıyorsundur...Aslında problem yaşamadım genel olarak böyleyim. Şükür ediyorum herhangi bi sorunum ihtiyacım yok ama neden böyle düşündüğüme anlam veremiyorum
Olgunum yaşıma göre bu dogru bunu artı olarak da düşünüyorum. Yaptıklarımın düşündüklerimin yanlıs sacma şeyler olduğunun da farkındayım ama engel olamıyorum kendime. O an konuşmaya başlamışsam hemen müzik acıyorum,tv izliyorum bi şeylerle uğraşmaya calısıyorum ama geçiçi yine aynı hale dönüyorumBenim düşüncem şu;bu yaşta aldığın fazla sorumluluk ve olaylardan dolayı ruhun yıpranmış,erken yaşta olgunlaşmak zorunda bırakıldın tahminimce ve sürekli depresyon halindesin,kendini motive et ve ruhunu dinlendir ,bu normal yatıp kalkmakla geçecek bir şey zaten değil o yazdıklarını da bir bir yırtmanı ve hayatında basit ama güzel değişiklikler yapmanı öneririm.
Bilmiyorum belki de böyleHuzurlu degilsindir..İstediğin bazı şeyler olmuyordur...Sende durup durup bunları düşünerek canını sıkıyorsundur...
Sanırsam uyku sorunu da yapıyordur sende bu,bu tarz değil ama beni de takıntılı hale sokan bir durum yaşadım ve destek almadan geçmiyor kuzucuğum emin ol o yüzden arkadaşların dediği gibi psikolog yardımı al ilaç vs veriyorlar ama yok istemem diyorsan beynini yor spor yap aktivitelerde bulun beynini öyle güzel yor ki düşünmeye vaktin kalmasın.Olgunum yaşıma göre bu dogru bunu artı olarak da düşünüyorum. Yaptıklarımın düşündüklerimin yanlıs sacma şeyler olduğunun da farkındayım ama engel olamıyorum kendime. O an konuşmaya başlamışsam hemen müzik acıyorum,tv izliyorum bi şeylerle uğraşmaya calısıyorum ama geçiçi yine aynı hale dönüyorum
Zaten gece çalışıyorum uyku düzeni sıfır. Sanırım psikologla görüşmek tek çarem kuzucugum dediginizde bile o kadar mutlu oldum ki anlatamam,ki böyle şeylerde eksiklik yaşayan biri de değilimSanırsam uyku sorunu da yapıyordur sende bu,bu tarz değil ama beni de takıntılı hale sokan bir durum yaşadım ve destek almadan geçmiyor kuzucuğum emin ol o yüzden arkadaşların dediği gibi psikolog yardımı al ilaç vs veriyorlar ama yok istemem diyorsan beynini yor spor yap aktivitelerde bulun beynini öyle güzel yor ki düşünmeye vaktin kalmasın.
Nasıl anlatsam bilmiyorum yazmaya bile utanıyorum. Günüm kötü geçtigi Zaman daha cok fazlalaşıyor bu durumum. Şöyle anlatayım sürekli durup durup ağlıyorum ortada hiçbir sey yokken olan olayları oturup kendi kendime konuşuyorum sanki biri varda onunla konuşuyormuş gibi. Klasik anne kız kavgaları ediyoruz annemle o kadar sert çıkıyorum ki kadına bir sürü laf söylüyorum ki ben böyle degildim. Eve gitmek istemiyorum tartıstıgımızda baska evde kalmak istiyorum. Sürekli anneme ben gidicem bu evden diyorum ama gidecek yerim yok. Ve sürekli arkadaslarıma,anneme,babama,aileme,sevgilime yazı yazıyorum cünkü intihar ettiğimde onları okusunlar istiyorum. İntihar etmek mi? Evet evet sürekli bunu düşünüyorum sonra diyorum ki babam çalışmazken sırf ben daha iyi yerlere gelebilmek icin çalışan beni okutan annemi nasıl böyle bi acıyla basbasa bırakabilirim? Beni durduranda bu oluyor ama intiharı kafamdan atamıyorum. Kendimi o kadar yalnız,çaresiz mutsuz hissediyorum ki anlatamam bunu. Bana yardım edin terapist psikolog verebilecek durumum yok ne yapabilirim ben yanlıs bir sey yapıp ailemi üzmekten korkuyorum.
Teşekkür ederim yinede size,umarım olurlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?