Konu annem. Hani bir hikaye vardır bir kadın suya düşmüş bir adam onun hayatını kurtarmış sonrasında da tecavüz etmiş simdi bu adam iyi midir kötü müdür? Diye. Işte annem de beni babama bırakmayarak yetiştirme yurduna bırakmayarak beni okutarak hayatımı kurtardı ama çocukluğumdan beri resmen psikolojime tecavüz ediyor.
O kadar şey var ki.... Bi anlayamadı o bana kızdıkça ben ondan uzaklaştım onun dediklerinin tersini yaptım. Kızma ya kızma!!! Koca kadınım artık kızma!
Daha az önce bile aradım (Ki hep ben ararım artık gocunmuyorum torununu bile sorsan çok sever özleyip aramaz) sesim kötüydü doktora da gittim grip ilacı sıradan şeyler verdi. İlk dedi ki annem antibiyotik içmezsen geçmez dedi ben de bi ilaçlarım bitsin bakarız anne dedim sonra diğer ilaçlar uzun sürede geçirir ayrıca insanı sağır gibi yapıyor salaklaştırıyor dedi ben de haklısın anne ama şimdi yoğunum tekrar gidemem hastaneye dedim sağlık ocağına git yazdır dedi anne gitmicem valla üşeniyorum ilaçlarım kafi dedim. Bi kızdı bu. Sesinden belli "gitme mıy mıy hasta hasta dolan dur etrafta" dedi. Ben de (güler bir ses tonu ile) anne valla yoruluyorum senden niye ısrar ediyorsun (çalışmak istiyor tarlada iş bulmuş günlük. 50 yaşında bu arada. Çalışma dedim. Ihtiyacın yok dedim. Hasta olursun dedim. Para ihtiyacın varsa ben göndereyim dedim. Bu kadar ; son karar annemin neticede. ) Ben senin kararlarına bu kadar ısrar ve kızma ile karışıyor muyum illa çalışma diye sana kızdın mı koca kadınsın sen niye bu kadar kızarak ısrar ediyorsun ben de koca kadınım dedim (hala gülümser ve alaysı bir ses tonum var yalnız) başladı ses tonu titremeye ; antibiyotik al dedik hemen kızdın kötü olduk; iyi sen bilirsin ; sen orda mutlu ol yeter; sonra teli suratıma kapattı
Ben yine gocunmadım geri aradım; anne niye ortamı geriyorsun ; sen bana kızdın asıl ben sana kızmadım. benimle derdin ne? başka bi üzüntün mü var dedim "yok Ne olabilir her şey çok iyi" diyor tavırla. (Uzaktan evlendim)
Antibiyotik iç dedik diye kötü olduk diyor ağlıyor. Fesübhanallah. Asıl kızan o.
Ya bu kadın hep böyle yeminle yoruldum. Lohusalığımda bile ağlaya ağlaya yapmadığını bırakmadı. Resmen o lohusaydı. Kendi kızar eder biz en ufak tepki verdik mi vay efendim kalbi kırılmış.
Bu huyları bana da geçmeye başladı. Ben de eşime karşı öyleyim. Kızarım ama o kızınca çok üzülüyorum. Çok pis bir huy. Ama ben kabullendim ve aşmaya çalışıyorum gerekirse özür diliyorum.
Geçenlerde diyor ki annem yine saçma sebeple ağladığı ve ben yine özür dilediğim vakit "hep yapıp özür dilemek kişiliksizliktir " diyor. Bence asıl yapıp yapıp özür dilememek kişiliksizliktir dedim.
Ne bileyim ya dünya kadar şey var böyle böyle.
Dünya kadar derdim var bir de annem yoruyor işte; rahatlatacağına.... antidepresana başlattı doktor hafif doz. Biraz vurdumduymaz yapacakmış. Hadi bakalım inşallah
Sadece içimi dökmek istedim okuyanlara teşekkürler.