O kadar çok sebep var ki hangi birini anlatayım yazsam okur musunuz bilmiyorum. O kadar çok düşündüm ki yapıp yapmamayı. Etrafımdaki tecrübeli arkadaşlarım hep çocuk için evliliğin oturmasını bekleme daha çok beklersin yaşın geçer o evlilik hiç oturmuyo dediler . Ben daha önce de söyledim eşimle çok uzun zamandır birlikteyim, çok kavga ediyoruz evet ama iyiyken de çok iyiyiz uçlarda yaşıyoruz yani. Bu sorunlar evliliğin başından beri vardı defalarca konuştum her kavgada özür diliyo bi daha yapmayacağını söylüyor bir süre öyle iyi gidiyoruz sonra yine aynı.. Huylu huyundan vazgeçmiyor.E bende boşanamıyorum, o cesaret yok ( ailelere sezdirmiyoruz bile üzülmesinler diye, onların yanındayken kavgalı bile olsak çaktırmıyoruz)
Hamile kalırsan herşeyi ben yapacam ne istersen tamam diyecemler beni ikna etmek için o kadar çok uğraştı ki artık bıktım bir de çevrenin de çok baskısı oldu. Yaşın geçer sonra olmaz bak etraftan örnekler bunaldım onlara göre çok bile bekledik. Şimdi tez dönemindeyim rahatım nispeten çocuğu aradan çıkarayım dedim, doktoraya başlayacağım çok yoğun olacağım şehir dışına çıkmam gerekecek belki sık sık hamilelik o dönemde olmazdı çok zor geçirdim zaten. Doktora bitince yapmayı düşündüm en az 5 yıl var, eşim 5 yıl asla beklemez burnumdan getirir, evlendik 2 ay sonra başladı zaten sık boğaz etmeye. Etraftan da laf edilmeye başlar, sonra fertil miyim değil miyim bilmiyorum belki tedavi olmak zorunda kalacaktım bilemem ki. Bütün bunlarla oldu işte. Aslında pişman değilim çocuk için, çünkü boşansam da ben bir daha evlenmem ki aşık olduğum adamla evlendim ve ona bile sabredemedim. Bir evladı olsun herkes ister, kendimi ona ve işime veririm. Sonuçta tek boşanan çift biz değiliz, dengesiz bir ailede büyümesinden iyidir herhalde, bilmiyorum.