bazılarınıza hak verdim bazılarınıza sizin bana kızdığınız kadar şaşırdım ve kızdım diyebilirim..ben bana hak verin diye paylaşmadım sizinle! adı üstünde BİR DERDİM VAR! küçük bir huzurlu kelime istiyorum.
bakın arkdaşlar ben şu ekranlarda izlediğiniz örnek olarak, bakıcıların çocuklara vicdansızca dayak attığı gibi tekme tokat döven kişiliklerden değilim. he bunu yapmıyorsun iyi mi yaptın diyenler olabilir. evet yaptığım kötü bir şey bir kereye mahsus oldu!! madem bu kadar acımazsınız ben de şöyle diyeyim bazı kendinde olmayan arkadaşlar, FENA kelimesini YUMRUK! olarak TEKME olarak nitelendirmiş! ben tokat attığımı ve salladığımı söyledim size bana göre FENA dır bu anlatabiliyorum sanırım. öncesinde de poposuna vurduğumu söyledim. he bir de bu yaptıklarım her gün yada her hafta olan şeyler değil. genelde sinirim öfkemle bağırıyorum bu aralıklarla. bu iyi mi bu da değil! ben eğitimli iki üniversite bitirmiş (bu durumda konuma göre ZAVALLI! CAHİL) meslek sahibi ve çocuğu için çalışmayan bir anneyim.
bana göre sizin kreş, psikolog dediğiniz şeyler kreş başta olmak üzere hayalini kurduğum şeyler. biz bir markete gidebilmenin bile lüks olduğunu düşünen insanlarız. etrafta tanıdık yüz dışında 3-5 tanımadık yüz görünce şaşıran, park bahçe görmeyi hayal eden, çocuğunun salıncakta sallandığını gözünde callandıran, kalabalık içine girince memlekette dili tutulan insanlarız. ben bunları çocuğuma vurmak için bahane olarak anlatmıyorum size. ben evlilik öncesinde fevri hareket eden öfkeli bir insandım ama şiddet gösteren yada kapıya duvara yumruk atan biri olamdım hiç bir zaman.
zaman şartlarda eklendi üstüne.. sonucum bu.. bazen gereksiz yere öfkelenen bir insan oldum. emzirme sonrası psikiyatriye gittim ilaç kullandım kısa bir süre. okuduğum kitaplarlardan destek aldım kimi zaman, çoğu kez ettiğim dualardan.
ve ben allaha dün yalvardım allahım beni bugün bana "kızıma vurmak ne kelime kızmadım bile" diyen insanlardan etsin diye. ben sakin olmak için neler vermezdim biliyor musunuz. özünde yani bu olumsuz davranışlarım dışında neşeli eğlenceli bir kişiliğe sahibim. ama sabır denen şey olmayınca bir anda farklı bir insan olabiliyorum.
2 . çocuk mevzusuna da gelelim. evet isteyerek oldu. kızım paylaşmasını bilsin. yaşımız 31- 37 kardeşsiz kalmasın dedik. yani anlayacağınız onu da döveyim diye istemedik!
allah bana inşallah sabrını verecek, hissediyorum. çabalıycam bunun için
üzülmüş olabilir,her defasında dövdükten sonra üzülüyor ama yine tekrarlıyor,
buna bir teselli sözü bulamıyorum malesef,
anlayın demeyin anlayamıyorum,
tekrar dönüp okursanız bu defa fena dövdüm diyor,
fena nasıl fena yüreğim daraldı ya,ne yaptı yani yumruk mu attı,yerde mi sürükledi ,saçını mı yoldu ,fenanın açılımı nedir .
eğer böyle ise söyleyecek söz bulamıyorum,ben yavrumun tek damla göz yaşına dünyayı yakarım be bu neyin savunması,
zaten üzülmüş pişman olmuş daha fazla üstüne varmayın demeyin,yargılayın ki hatasının ne kadar büyük olduğunu anlasın ..
kendinde olmayan kişi ben oluyorum sanırım :))
evet kendimde değilim ,çocuğunu döven ( bu ister bir olsun ister 10 farketmez )kişiye karşı normal olmam beklenmesin .
şu anda söyledikelrinizin hiçbiri çocuk dövmeye sebep değil bence ,
iki üniversite bitirmişsiniz ama keşke tercih edeceğiniz bölüm psikoloji ,davranış bilimleri ,çocuk gelişimi filan olsaymış ,2 üniversite insanı iyi anne yapmaz unutmayın..
umarım allah ettiğiniz duayı kabul ederde sizi biraz daha sabır sahibi yapar ..annelik sabır ister zaten ..
Konu sahibi asker eşiyim demiş, yaşadığı ortamı düşünmek bile içimi acıtıyor, çocuğa şiddet yanlıştır ancak şu an annenin durumunu göz önüne almamız gerek yorum yaparken.
Eleştirilerin bazıları yine dozunu aşmış, konu sahibi zaten üzgün, acı çekiyor, üstelik hamile. Durumu zor, Allah kolaylık versin diyorum. Bu durumda bir anneye çocuk psikolojisi dersi vermek ne kadar doğrudur tartışılır, annedir kabul ama annelerde insan önce bunu düşünmek lazım.
düşünce sistemine ve hayal kurma yeteğine hayran kaldım inan ki! ben de seni böyle yargılıyorum ve bu tip konuşan birinin çocuğuna yaklaşımının anlattığı gibi! olmadığını düşünüyorum
merhaba..
o kadar moralim bozuk ki.. kendimden nefret ediyorum şu an.. 3 yaşında bir kızım var, hamileyim ayrıca 6 aylık.. kızımı çok seviyorum herşeyim o benim.. ben sabrı az öfkeli bir insanım. ayrıca çocuk yetiştirme ve psikolojisi hakkında sürekli araştıran. ama bazılarını uygulayamayan!!! buna rağmen kızımı güzel doğru yetiştirdiğimi söyler herkes. öfkeliyim diyorum ya sinirlenirdim çok fazla olmasa da poposuna vururdum, yüzüne vurdum birkaç kez pişman omuştum. ama kendimi yine kontrol edemedim. taşındığım yerde kızımın tek arkadaşı var o da 5 yaşında sevmediğim huyları var çocuktur diyorum ama kızım kapmaya başladı çok hareketini ve kelimelerini. kızıma senin annenin karnında bebek yok ki diyor bizim ki ağlıyor, baban yok senin diyor vs.. ben de sinirlenmeye başladım söz dinlemeyen bir çocuk oldu. ondan öğrendiklerinin aynısını yapmaya çalışıyor yaşı itibariyle.
gelelim konuya yine bugün arkdaşı geldi kızdırdı ağlattı ve gitti. yemek yediriyordum ağzında lokma hiç tutmazdı baktım 10 dk oldu hala geveliyor tutuyor yut dedim şunu yutmadı, tekrar dedim, eline bacağına derken yüzüne vurmaya başladım salladım ve berbat dövdüm. inatlaşmamam gerekirken yemesi için ısrarla devam ettim! kendimi kaybetmişim.. eşimi aradım hemen geldi. sakin biridir. bana da sakin davrandı ama onun aklının ermediğini yine hatırlattı bana ama ben nasıl bir insanım onu anlayamıyorum. evladı olmayan çok insan varken ben kıymet bilmeyen bir vicdansızım o kadar! akşamdan beri ağlıyorum!allaha yalvarıyorum bana az sabır versin diye
anneler insan evet, ama bebekler melek... çocuk psikolojisini her anne bilmeli, araştırmalı, öğrenmeli... kk'ye girebilecek kadar internet bilgisi olan herkes de az çok araştırabilir. kendi adıma, elinden binlerce öğrenci geçmiş biri olarak çok ufak tüyolar verdim. kullanırsa ne ala, kullanmazsa belki okuyan bir başkasının işine yarar. şu an gebe evet, doğurunca ne olacak? yine doğu'da olacak, bu kez iki çocukla ilgilenecek, küçüğün emme derdi, gazı,uykusuzluğu olacak,büyüğün kıskançlığı olacak...ya konu sahibinin sabrı yine tükenirse?küçük çocukların şiddetle sarsılmasının beyin travmalarına, epilepsiye vs. yol açtığını biliyor musunuz? attığı tokatın kulak dolaylarında bir yere geldiğinde sağır edebileceğini, öldürebileceğini duymuş muydunuz?
konu sahibi pişman evet, ama bu ilk değilmiş ki... döv pişman ol, döv pişman ol...
hepimiz duygusal boşalmalar yoğun stresler yaşayabiliyoruz. ben öğrencime bile bağıramam değil vurmak...annesinin kıymetlisi bunların hepsi derim, sakinleştirmeye çalışırım kendimi.
şu dayak olayını yapan bir bakıcı ya da öğretmen olsaydı bu konuda kıyametler kopardı değil mi? el yapsa kopacak kıyamet nedense anne yapınca kopmuyor. çocuğun gen güvenli limanı olması gereken anne çocuğun bilinçaltını katlediyor. e doğuda, e stres altında...oldu!
kusura bakmayın ama bir daha dövmemesi gerektiğini biz mi söyleyeceğiz burada 2 üniversite bitirmiş ya ,kendisi bilemiyormu bunun yalnış birşey olduğunu ..seni anlayabiliyorum, yaşadığın şartları. tabi bunlar bir bahane değil. benim de kızım war 3 ü bitirecek beni çok sinirlendirdiği zamanlar oluyor üstüne ben de hamileyim. duygu değişimleri yaşıyoruz. bağırıyorum kimi zaman.. ama sonra diyorum o bir çocuk beni ne kadar anlayabilir ki.
ben burada çok insanın da döwülmeden döwmeden yaşayan bir melek olduklarını düşünüyorum :))
dediğin gibi okuduğunu bile anlamadan "heee döwmüş bu çocuğu, asalım biz bunu yargılayalım" diyecek kadar da aydın görüşlü insanlar olduklarını! bazıları da weeeer kreşe kardeş gitsin demiş :) bunu en iyi ben we benim gibiler anlar senden sonra. asker eşiyim ben de. yaşadığımız şartlar malum.. ama arkadaş okumuş kafasında bile canladıramıyor böyle bir kareyi okuduğunu anlamadan empati yapmadan yargılıyor.
tamam bunu kim sawunabilir ki konu sahibi arkadaş sawunmamış, belki biraz dua belki biraz huzurlu bir kelime istemiş.. sizden destek istememiş bir daha döweyim diye.
kusura bakmayın ama bir daha dövmemesi gerektiğini biz mi söyleyeceğiz burada 2 üniversite bitirmiş ya ,kendisi bilemiyormu bunun yalnış birşey olduğunu ..
bir kere yaptım üzgünüm dese belki teselli ederiz,
birde diyorki okuduğunuzu anlamamışsınız ,gayet iyi anladık apaçık ortada ,sürekli sinirine yenilip yaptığını kendisi söylüyor ,berbat dövdüm bu sefer demiş belliki şiddetli olarak ilk kez yapmış eşini çağıracak kadar ,
yavrum o çocuk nasıl korkmuştur ,nasıl ağlamıştır .neyini savunalım bunun.elle tutulur bir yanı yokki ..
Konunuzu açarken kendimden nefret ediorum diye başladıınğıza göre bilinçlisiniz.
Yaptığınızın kötü olduğunn farkındasınız ve yardım istiyorsunuz.
Çoğumuz anladık bunu.
Ama biz sizi teselli edemedik kusura bakmayın.
Beklediğiniz aman olsun olabilir tabi siz de haklıydınız gibi cümlelerse kuramadık kusura bakmayın.
Çünkü yaptığınız son derece yanlış.
Çocuğunuza yeni kardeş gelmesi fikri harika.Ama zor olacak.
Şimdiden tahammül edemiyorsanız, ikinci çocuğunuz geldiğinde başka sorunlar da eklenecek sadece bunları anlatmaya çalışıyoruz.
Tahammül etmeyi öğrenmekten başka çareniz yok.
Sadece bunu anlatıyoruz.
Ve burda sizin istemediğniiz konuşmayı yapan bizler, çocuğunuzu düşünüyoruz.
Sağlıklı huzurlu büyüsün istiyoruz.
ya siz şu kadının en son uzun yazdığını bir anlayarak okur musunuz rica etsem:) bir ilk yazdığını pişmanım demiş kelime anlamı olarak anlayabiliyorsunuz ben anladım da:)) sürekli sinirine yenilip yaptığını kendisi söylüyor diyorsun ya nerde yazmış, derin manalar çıkarmakta ustasınız yeminle! ayrıca fena açılımını yapmış yahu hayal ettiğiniz gibi yerlerde sürüklememiş yani. yani bu filmde aksiyon yok !:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?