- 27 Şubat 2012
- 1.060
- 328
- 323
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Arkadaşımız gayet bilinçli ama duygu patlaması yaşamış, yavrusunu dövmüş ama üzgün, dayakla terbiyenin olmadığını da biliyor. Olmuş bitmiş elden başka birşey de gelmez. Yazmış rahatlamak istemiş.
Çoğu kişide "siz psikoloğa" gidin demiş, gitsin gitsin de ülkemizde psikoloğa gitme oranı ne allah aşkına. Sanki 10/9 umuz psikolog yüzü gördü. Az ülkemiz gerçeklerini gözönüne alalım, yaşadığı şartları gözönüne alalım. Psikolog önerirken "ben gittim fayda gördüm sizde gidin" demek başka, siz gidin demek başka. Böyle olunca işin ciddiyeti kalmıyor, yazılmış olmak için yazıldığı anlaşılıyor.
Üstelik arkadaşımız Doğu'da yaşadığını belirtmiş. Belki güvenlikleri dolayısıyla lojmandan bile dışarı çıkamıyorlar.
Canım, sen yavrunun gönlünü alırsın, bir daha da tekrarlanmaz kendi kontrol edersin üzme kendini. Evlatlar hiçbir zaman annelerinden vazgeçmezler, dövsen bile anne diyerek ağlarlar. Seni affeder sakın merak etme.
canım ama ilk kez olan bir durum değil ki yazdığına göre.![]()
Konu sahibini o kadar iyi, anlıyorum ki.
Kızım 20 aylık.Ben de küçük bir kasabada yaşıyorum.Kimse yok.Bütün gün evde.Kızım da bende çok skılıyoruz.Daha dün bende kızıma bağırdım.Sabrım kaldırmadı.Ağladım ve hiç iyi değildim...
Cinnet anı derler ya o an mantıklı düşünemiyor insan.Gidiyor aklı fikri.Yapmaması gerekeni biliyor ama yapıyor maalesef....
Konu sahibi yaptığından gurur duymuyor.Bunca eleştiriyi alacağını bildiği halde buraya yazıyor,içini döküyor....
YARGILAMAYIN.....Benim de yanımda bu derdimi anlatacak kimse yok.Bütün gün evin içinde oturmak ne demek bence yaşayan bilir...Üstelik hamile...
BİZ İNSANIZ...Öyle de böyle de insanız....
sevgili arkadaşım güzel hoş diyorsunda o bebeği dünyaya getirmek değil tüm marifet ,onu iyi bir evlat olarak yetiştirmektir annelik -babalık,
o çocuğun tam öğrenme algılama dönemi ,dimağı henüz çok taze ne verirsen onu alır,
hafızasında bunlar mı yer etsin istiyorsunuz,
çok cinnet geçiriyorsanız kapatın kendinizi bir odaya ağlayın bağırın ama ona yapmayın bunu ,
kayınvalidesi sesini yükseltse hemen buraya konu açarlarbana çemkirdi diye , kendilerini haklı çıkartırlar
eşinden şiddet gören yine gelir kocam beni dövdü der konu açar,onlar ağır sözden ve dayaktan nasıl bunalıp krize giriyor ve bu onlarda derin yara açıyorsa ,iş boşanmaya kadar varıyorsa ,
o 3 yaşındaki melek kime anlatsın derdini ,kimi boşasın gitsin anneyi mi ,döversin yine anne diye ağlar o yavru.
yapmayın allah aşkına savunması yok bunun ya ,millet evlat diye ağlıyor ,eline alan da dövüyor ..yazık vallahi..
YAŞAMAYAN ANLAMAZ...Sadece bunu diyebiliyorum size.Ben çocuğuma tokat falan atmadım zaten bunu savunmuyorum.Ama sinir anında göz birşey görmüyor diyorum...Yok ne dersem değişmeyecek ama yine diyorum.Herkesin şartları farklı...Yaşamayan anlamaz....
benimde kızım var 4 yaşında ,bende lüks bir hayatı bırakıp bir kasabaya yerleştim,tüm iyi şartlarımdan feragat ettim,ilk geldiğim yıllar psikolojim bozuldu ,alışamadım,arkadaşlarımdan ailemden uzak kaldım ,bu dönemde de tek eğlencem kızımdı,yaşamayan anlamaz diye büyük harflerle yazdığınız ben YAŞADIM ..ama yinede anlamıyorum kusura bakmayın..
Herkesin sabrı bir değil keşke olsa...Çocuk dövmeyi normal karşılıyormuşuz gibi bir izlenim mi oluştu sizde???
Ben konu sahibinin ne hissettiğini, anlıyorum dedim,boşver dövdüysen dövdün demedim...Ki bende kızıma vurmadım daha...Eğer belki bende vurmuş olsaydım o zaman savunurdum yapılanı kendi içimi rahatlatmak için...
tabi herkes bir değil sen dövdün o dövmedi demiyorum anlatmak istediğim mevzu bu değil ,
sadece bir annenin böyle davranmaması gerektiğini savunuyorum ,
bunu aynı zamanda kendime de söylüyorum,
ne olursa olsun çocuğunuza birşey anlatırken bile onun göz hizasına inip öyle anlatın der uzmanlar,
onunla göz teması kurun,büyük insan gibi konuşun ,hayal ürünü şeylerden bahsetmeyin,gerçekleri anlatın,
onların dünyası çok geniş ,şimdi hatırlamaz dediğiniz birşeyi yıllar sonra yüzünüze vurabilir unutmayalım..
ama ne olur şiddet kullanmayın,onun ruhunu yaralamayın ne olur ..
merhaba..
o kadar moralim bozuk ki.. kendimden nefret ediyorum şu an.. 3 yaşında bir kızım var, hamileyim ayrıca 6 aylık.. kızımı çok seviyorum herşeyim o benim.. ben sabrı az öfkeli bir insanım. ayrıca çocuk yetiştirme ve psikolojisi hakkında sürekli araştıran. ama bazılarını uygulayamayan!!! buna rağmen kızımı güzel doğru yetiştirdiğimi söyler herkes. öfkeliyim diyorum ya sinirlenirdim çok fazla olmasa da poposuna vururdum, yüzüne vurdum birkaç kez pişman omuştum. ama kendimi yine kontrol edemedim. taşındığım yerde kızımın tek arkadaşı var o da 5 yaşında sevmediğim huyları var çocuktur diyorum ama kızım kapmaya başladı çok hareketini ve kelimelerini. kızıma senin annenin karnında bebek yok ki diyor bizim ki ağlıyor, baban yok senin diyor vs.. ben de sinirlenmeye başladım söz dinlemeyen bir çocuk oldu. ondan öğrendiklerinin aynısını yapmaya çalışıyor yaşı itibariyle.
gelelim konuya yine bugün arkdaşı geldi kızdırdı ağlattı ve gitti. yemek yediriyordum ağzında lokma hiç tutmazdı baktım 10 dk oldu hala geveliyor tutuyor yut dedim şunu yutmadı, tekrar dedim, eline bacağına derken yüzüne vurmaya başladım salladım ve berbat dövdüm. inatlaşmamam gerekirken yemesi için ısrarla devam ettim! kendimi kaybetmişim.. eşimi aradım hemen geldi. sakin biridir. bana da sakin davrandı ama onun aklının ermediğini yine hatırlattı bana ama ben nasıl bir insanım onu anlayamıyorum. evladı olmayan çok insan varken ben kıymet bilmeyen bir vicdansızım o kadar! akşamdan beri ağlıyorum!allaha yalvarıyorum bana az sabır versin diye
küçükken çok yaramazdım çok dayak yedim..öyle küçümsenecek dayaklarda değil..dudağımın patladığı günler bile oldu..sesimin caddeden duyulduğunu söylerlerdi..annem kötü bir kadın değil tam tersine çok iyidir ama kontrol edemediği bir siniri vardır.. 14-15 yaşlarına kadar bunun benim suçum olduğunu, hakettiğimi düşünüyordum.. aklımın ermediği o yaşta nasıl hakedebilirim ki.. şimdi içimde bir yaradır hep.. annem bana nasıl kıydı diye söylenirim bazen.. annemi çok severim ama ona ufacık bir olay yüzünden kızdığımda bana dayak attığı günler gelir aklıma ve git gide öfke dolarım ona karşı.. hiç bir zaman da bitmeyecek içimde bu duygu.. inanın çok kötü :26: