ben nasıl bir anneyim

Hiçbir anne çocuğunu hırpalamak istemez yanlısının bilincinde bı kadin eminim bundan sonra dikkat edecektir
Bulunduğu ortam da yasam sürmek o psikoloji kolay diil burdan ahkam kesmek kolay
 
üzülmüş olabilir,her defasında dövdükten sonra üzülüyor ama yine tekrarlıyor,

buna bir teselli sözü bulamıyorum malesef,

anlayın demeyin anlayamıyorum,

tekrar dönüp okursanız bu defa fena dövdüm diyor,

fena nasıl fena yüreğim daraldı ya,ne yaptı yani yumruk mu attı,yerde mi sürükledi ,saçını mı yoldu ,fenanın açılımı nedir .

eğer böyle ise söyleyecek söz bulamıyorum,ben yavrumun tek damla göz yaşına dünyayı yakarım be bu neyin savunması,

zaten üzülmüş pişman olmuş daha fazla üstüne varmayın demeyin,yargılayın ki hatasının ne kadar büyük olduğunu anlasın ..
 
Konu sahibini o kadar iyi, anlıyorum ki.

Kızım 20 aylık.Ben de küçük bir kasabada yaşıyorum.Kimse yok.Bütün gün evde.Kızım da bende çok skılıyoruz.Daha dün bende kızıma bağırdım.Sabrım kaldırmadı.Ağladım ve hiç iyi değildim...

Cinnet anı derler ya o an mantıklı düşünemiyor insan.Gidiyor aklı fikri.Yapmaması gerekeni biliyor ama yapıyor maalesef....

Konu sahibi yaptığından gurur duymuyor.Bunca eleştiriyi alacağını bildiği halde buraya yazıyor,içini döküyor....

YARGILAMAYIN.....Benim de yanımda bu derdimi anlatacak kimse yok.Bütün gün evin içinde oturmak ne demek bence yaşayan bilir...Üstelik hamile...

BİZ İNSANIZ...Öyle de böyle de insanız....
 
Arkadaşımız gayet bilinçli ama duygu patlaması yaşamış, yavrusunu dövmüş ama üzgün, dayakla terbiyenin olmadığını da biliyor. Olmuş bitmiş elden başka birşey de gelmez. Yazmış rahatlamak istemiş.

Çoğu kişide "siz psikoloğa" gidin demiş, gitsin gitsin de ülkemizde psikoloğa gitme oranı ne allah aşkına. Sanki 10/9 umuz psikolog yüzü gördü. Az ülkemiz gerçeklerini gözönüne alalım, yaşadığı şartları gözönüne alalım. Psikolog önerirken "ben gittim fayda gördüm sizde gidin" demek başka, siz gidin demek başka. Böyle olunca işin ciddiyeti kalmıyor, yazılmış olmak için yazıldığı anlaşılıyor.

Üstelik arkadaşımız Doğu'da yaşadığını belirtmiş. Belki güvenlikleri dolayısıyla lojmandan bile dışarı çıkamıyorlar.

Canım, sen yavrunun gönlünü alırsın, bir daha da tekrarlanmaz kendi kontrol edersin üzme kendini. Evlatlar hiçbir zaman annelerinden vazgeçmezler, dövsen bile anne diyerek ağlarlar. Seni affeder sakın merak etme.
 
Arkadaşımız gayet bilinçli ama duygu patlaması yaşamış, yavrusunu dövmüş ama üzgün, dayakla terbiyenin olmadığını da biliyor. Olmuş bitmiş elden başka birşey de gelmez. Yazmış rahatlamak istemiş.

Çoğu kişide "siz psikoloğa" gidin demiş, gitsin gitsin de ülkemizde psikoloğa gitme oranı ne allah aşkına. Sanki 10/9 umuz psikolog yüzü gördü. Az ülkemiz gerçeklerini gözönüne alalım, yaşadığı şartları gözönüne alalım. Psikolog önerirken "ben gittim fayda gördüm sizde gidin" demek başka, siz gidin demek başka. Böyle olunca işin ciddiyeti kalmıyor, yazılmış olmak için yazıldığı anlaşılıyor.

Üstelik arkadaşımız Doğu'da yaşadığını belirtmiş. Belki güvenlikleri dolayısıyla lojmandan bile dışarı çıkamıyorlar.

Canım, sen yavrunun gönlünü alırsın, bir daha da tekrarlanmaz kendi kontrol edersin üzme kendini. Evlatlar hiçbir zaman annelerinden vazgeçmezler, dövsen bile anne diyerek ağlarlar. Seni affeder sakın merak etme.

canım ama ilk kez olan bir durum değil ki yazdığına göre.:50:
 
canım ama ilk kez olan bir durum değil ki yazdığına göre.:50:

Bu olay büyük olunca, diğer popoya vurmaları da dayak olarak saydığı düşüncesindeyim. Sürekli 3 yaşında çocuk dövmek dersen o caniliğe girer ki, sanmıyorum, sanmak istemiyorum.
 
Konu sahibini o kadar iyi, anlıyorum ki.

Kızım 20 aylık.Ben de küçük bir kasabada yaşıyorum.Kimse yok.Bütün gün evde.Kızım da bende çok skılıyoruz.Daha dün bende kızıma bağırdım.Sabrım kaldırmadı.Ağladım ve hiç iyi değildim...

Cinnet anı derler ya o an mantıklı düşünemiyor insan.Gidiyor aklı fikri.Yapmaması gerekeni biliyor ama yapıyor maalesef....

Konu sahibi yaptığından gurur duymuyor.Bunca eleştiriyi alacağını bildiği halde buraya yazıyor,içini döküyor....

YARGILAMAYIN.....Benim de yanımda bu derdimi anlatacak kimse yok.Bütün gün evin içinde oturmak ne demek bence yaşayan bilir...Üstelik hamile...

BİZ İNSANIZ...Öyle de böyle de insanız....

sevgili arkadaşım güzel hoş diyorsunda o bebeği dünyaya getirmek değil tüm marifet ,onu iyi bir evlat olarak yetiştirmektir annelik -babalık,
o çocuğun tam öğrenme algılama dönemi ,dimağı henüz çok taze ne verirsen onu alır,
hafızasında bunlar mı yer etsin istiyorsunuz,
çok cinnet geçiriyorsanız kapatın kendinizi bir odaya ağlayın bağırın ama ona yapmayın bunu ,
kayınvalidesi sesini yükseltse hemen buraya konu açarlarbana çemkirdi diye , kendilerini haklı çıkartırlar
eşinden şiddet gören yine gelir kocam beni dövdü der konu açar,onlar ağır sözden ve dayaktan nasıl bunalıp krize giriyor ve bu onlarda derin yara açıyorsa ,iş boşanmaya kadar varıyorsa ,
o 3 yaşındaki melek kime anlatsın derdini ,kimi boşasın gitsin anneyi mi ,döversin yine anne diye ağlar o yavru.
yapmayın allah aşkına savunması yok bunun ya ,millet evlat diye ağlıyor ,eline alan da dövüyor ..yazık vallahi..
 
sevgili arkadaşım güzel hoş diyorsunda o bebeği dünyaya getirmek değil tüm marifet ,onu iyi bir evlat olarak yetiştirmektir annelik -babalık,
o çocuğun tam öğrenme algılama dönemi ,dimağı henüz çok taze ne verirsen onu alır,
hafızasında bunlar mı yer etsin istiyorsunuz,
çok cinnet geçiriyorsanız kapatın kendinizi bir odaya ağlayın bağırın ama ona yapmayın bunu ,
kayınvalidesi sesini yükseltse hemen buraya konu açarlarbana çemkirdi diye , kendilerini haklı çıkartırlar
eşinden şiddet gören yine gelir kocam beni dövdü der konu açar,onlar ağır sözden ve dayaktan nasıl bunalıp krize giriyor ve bu onlarda derin yara açıyorsa ,iş boşanmaya kadar varıyorsa ,
o 3 yaşındaki melek kime anlatsın derdini ,kimi boşasın gitsin anneyi mi ,döversin yine anne diye ağlar o yavru.
yapmayın allah aşkına savunması yok bunun ya ,millet evlat diye ağlıyor ,eline alan da dövüyor ..yazık vallahi..

YAŞAMAYAN ANLAMAZ...Sadece bunu diyebiliyorum size.Ben çocuğuma tokat falan atmadım zaten bunu savunmuyorum.Ama sinir anında göz birşey görmüyor diyorum...Yok ne dersem değişmeyecek ama yine diyorum.Herkesin şartları farklı...Yaşamayan anlamaz....
 
Hem keyif almıyor yaptığından,yardım istiyor belki de öfkesini kontrol etmek için...Dünyanın en kötü annesi muamelesini haketmiyor....Ve hamile...
 
YAŞAMAYAN ANLAMAZ...Sadece bunu diyebiliyorum size.Ben çocuğuma tokat falan atmadım zaten bunu savunmuyorum.Ama sinir anında göz birşey görmüyor diyorum...Yok ne dersem değişmeyecek ama yine diyorum.Herkesin şartları farklı...Yaşamayan anlamaz....

benimde kızım var 4 yaşında ,bende lüks bir hayatı bırakıp bir kasabaya yerleştim,tüm iyi şartlarımdan feragat ettim,ilk geldiğim yıllar psikolojim bozuldu ,alışamadım,arkadaşlarımdan ailemden uzak kaldım ,bu dönemde de tek eğlencem kızımdı,yaşamayan anlamaz diye büyük harflerle yazdığınız ben YAŞADIM ..ama yinede anlamıyorum kusura bakmayın..
 
benimde kızım var 4 yaşında ,bende lüks bir hayatı bırakıp bir kasabaya yerleştim,tüm iyi şartlarımdan feragat ettim,ilk geldiğim yıllar psikolojim bozuldu ,alışamadım,arkadaşlarımdan ailemden uzak kaldım ,bu dönemde de tek eğlencem kızımdı,yaşamayan anlamaz diye büyük harflerle yazdığınız ben YAŞADIM ..ama yinede anlamıyorum kusura bakmayın..

Herkesin sabrı bir değil keşke olsa...Çocuk dövmeyi normal karşılıyormuşuz gibi bir izlenim mi oluştu sizde???

Ben konu sahibinin ne hissettiğini, anlıyorum dedim,boşver dövdüysen dövdün demedim...Ki bende kızıma vurmadım daha...Eğer belki bende vurmuş olsaydım o zaman savunurdum yapılanı kendi içimi rahatlatmak için...
 
Herkesin sabrı bir değil keşke olsa...Çocuk dövmeyi normal karşılıyormuşuz gibi bir izlenim mi oluştu sizde???

Ben konu sahibinin ne hissettiğini, anlıyorum dedim,boşver dövdüysen dövdün demedim...Ki bende kızıma vurmadım daha...Eğer belki bende vurmuş olsaydım o zaman savunurdum yapılanı kendi içimi rahatlatmak için...

tabi herkes bir değil sen dövdün o dövmedi demiyorum anlatmak istediğim mevzu bu değil ,

sadece bir annenin böyle davranmaması gerektiğini savunuyorum ,

bunu aynı zamanda kendime de söylüyorum,

ne olursa olsun çocuğunuza birşey anlatırken bile onun göz hizasına inip öyle anlatın der uzmanlar,

onunla göz teması kurun,büyük insan gibi konuşun ,hayal ürünü şeylerden bahsetmeyin,gerçekleri anlatın,

onların dünyası çok geniş ,şimdi hatırlamaz dediğiniz birşeyi yıllar sonra yüzünüze vurabilir unutmayalım..

ama ne olur şiddet kullanmayın,onun ruhunu yaralamayın ne olur ..
 
tabi herkes bir değil sen dövdün o dövmedi demiyorum anlatmak istediğim mevzu bu değil ,

sadece bir annenin böyle davranmaması gerektiğini savunuyorum ,

bunu aynı zamanda kendime de söylüyorum,

ne olursa olsun çocuğunuza birşey anlatırken bile onun göz hizasına inip öyle anlatın der uzmanlar,

onunla göz teması kurun,büyük insan gibi konuşun ,hayal ürünü şeylerden bahsetmeyin,gerçekleri anlatın,

onların dünyası çok geniş ,şimdi hatırlamaz dediğiniz birşeyi yıllar sonra yüzünüze vurabilir unutmayalım..

ama ne olur şiddet kullanmayın,onun ruhunu yaralamayın ne olur ..

Bunları bende sonuna kadar savunuyorum...İnşallah konu sahibide kendini çok daha iyi hisseder ve bir daha yapmaz...Annelik zor gerçekten...
 
Diger cocugunuz dogunca daha cok sorun yasayacaksiniz. Ses yapip kardesini uyandiricak veya uyutmayacak, normal olarak kiskanacak, ilginizi cekebilmek icin huysuzluk-yaramazlik yapacak. Hic yapmadigi seyleri yapacak. Bebek gece 4-5 defa uyanacak ve emzireceksiniz. Sabahlari uykunuzu tam alamamis kalkacaksiniz ve yorgun olacaksiniz. Bebege mecburen öncelik vereceksiniz.

Bunlari yaziyorum cünkü yardimsiz cok zor. Büyük kizim iki yasini doldurmustu kücügü dogdugunda. Esim yurtdisinda oldugu icin 2 ay annemde kalmistim. Daha sonra esimin yanina geldik. Sadece esim ve ben. Anne baba kardes akraba kimse yoktu yanimda. Hayatim boyunca bu kadar zor zamanlar gecirmemistim. Hep yorgun hissediyordum. Buyuk kizimi krese baslattik biraz rahatladim. Bu sefer de kizim okulda huysuzluk yapmaya basladi, egitmeni dedi ki sizin kardesiyle beraber kalmanizi kiskaniyor. Saniyor ki geziyorsunuz egleniyorsunuz. Bebeginiz dogunca anlayacaksiniz evlatlarinizin arasinda hicbir ayrim yapamayacaksiniz.
Simdi kücük kizim 3 yasinda ve O da haftada 3 gün krese basladi. Gecti gitti o günler. Sizin de gececek.

Tecrübeme dayanarak belirtiyorum ki cok zor arkadasim. Size yardimci olacak biri lazim. Bir arkadas demis kres olan bir bölgeye tasinin diye. Kesinlikle katiliyorum. Cocugunuz kreste mutlu olur inanin. Siz ona yetemezsiniz. Hamur, boya,resim, el isi yapar zihni ve bedeni gelisir. Diger cocuklardan mutlaka ögreniyorlar kötü davranislar, kötü sözler. Ama unutuyorlar da merak etmeyin. Bu tarz davranan cocuklar ailede görüyorlar ve düzeltilmedikleri icin dogrusu bu saniyorlar. Bunlarin kötü ve yanlis oldugunu belirtin devamli.
 
merhaba..

o kadar moralim bozuk ki.. kendimden nefret ediyorum şu an.. 3 yaşında bir kızım var, hamileyim ayrıca 6 aylık.. kızımı çok seviyorum herşeyim o benim.. ben sabrı az öfkeli bir insanım. ayrıca çocuk yetiştirme ve psikolojisi hakkında sürekli araştıran. ama bazılarını uygulayamayan!!! buna rağmen kızımı güzel doğru yetiştirdiğimi söyler herkes. öfkeliyim diyorum ya sinirlenirdim çok fazla olmasa da poposuna vururdum, yüzüne vurdum birkaç kez pişman omuştum. ama kendimi yine kontrol edemedim. taşındığım yerde kızımın tek arkadaşı var o da 5 yaşında sevmediğim huyları var çocuktur diyorum ama kızım kapmaya başladı çok hareketini ve kelimelerini. kızıma senin annenin karnında bebek yok ki diyor bizim ki ağlıyor, baban yok senin diyor vs.. ben de sinirlenmeye başladım söz dinlemeyen bir çocuk oldu. ondan öğrendiklerinin aynısını yapmaya çalışıyor yaşı itibariyle.
gelelim konuya yine bugün arkdaşı geldi kızdırdı ağlattı ve gitti. yemek yediriyordum ağzında lokma hiç tutmazdı baktım 10 dk oldu hala geveliyor tutuyor yut dedim şunu yutmadı, tekrar dedim, eline bacağına derken yüzüne vurmaya başladım salladım ve berbat dövdüm. inatlaşmamam gerekirken yemesi için ısrarla devam ettim! kendimi kaybetmişim.. eşimi aradım hemen geldi. sakin biridir. bana da sakin davrandı ama onun aklının ermediğini yine hatırlattı bana ama ben nasıl bir insanım onu anlayamıyorum. evladı olmayan çok insan varken ben kıymet bilmeyen bir vicdansızım o kadar! akşamdan beri ağlıyorum!allaha yalvarıyorum bana az sabır versin diye

hem küçük bir çocuk hem hamilelik... ikisi aynı anda zorlayacak seni. özellikle kızının hassas dönemleri.hepimiz yaşıyoruz gerçekten senin okuduğun kitaplar bile söyler çocuklar bu yaşta ailelere sinir denemesi yaptırır. önemli olan kendimizi kontrol etmemiz. poposuna vurma bir derece ama gönül ister ki olmasın. ama dövme olayı çok kötü olmuş. biz eski kuşak olarak annelermizden çok dayak yemişizdir ama yeni kuşak daha biliçli. çok kızdığınız an ortamdan uzaklaşın.çocukla temasta olmayın lütfen. yakında annane babanne varsa onlar devreye girmeli. sizin de doğum yaklaşıyor yorgunluk bir yönden, çocuk bir traftan derken yardım almalısınız.
 
Korkarım bu tokatların sonu gelmeyecek.
Ve korkarım ki kızınız da bu durumu kanıksayacak.
Devamı olduğu takdirde bu tokatların etkisi onda sadece arsızlık olarak kalacak.
Henüz üç yaşındaki bir çocuğa hiç ama hiç suçu yokken tokat atabiliyorsunuz.
Hamileliğiniz ya da başka bişey gerekçe değil. Üstelik kızınız bir çocuğu taklit ediyor. Onun gibi oluyor. O yaştaki çocuklar örnek alırlar.
Ve siz ona iyi örnek olamıyorsunuz ne yazık ki.
Çocuklarım arasında 28 ay var. Zor geçen hamileliğin yanında çok zor bir evlilik.
İçimden çığlıklar attım ama o küçücük çocuğa hiç korku yaşatmamak için elimden geleni yaptım.
Onun henüz bir çocuk olduğunu ve elbette ki yaramazlıklar yapabileceğini inatlaşabileceğini, birey olduğunu bize ve tüm dünyaya ispatlamaya çalışırken inatlık, huysuzluk yapabileceğini kabul ettim.
Kişiliğini ortaya koyuyor dedim ve ona yardımcı oldum.
Eğer ben de onunla sizin yaptığınız gibi inatlaşsaydım o davranışın onda kemikleşeceğini ve ömrümüz boyunca kalabileceği endişesiyle sakin olmam gerektiğini öğrendim.
Ve hep bugünler geçecek dedim.
Şanslısınız ki sakin bir babanız var.
Beni suçlayabilir ve ağır eleştirebilirsiniz benim size yaptığım gibi.
Ama ben kesinlikle son derece haksız buluyorum sizi.
Şartlarınız ne olursa olsun o çocuğa bunu yapmaya hakkınız yok.
Üzgünüm. Bence evladınızdan derhal özür dileyin.
Ona yaşadığınız gerginliklerden dolayı böyle hatalı davrandığınızı anlatın ve bir daha yapmamak için elinizden geleni yapın.
İkinci çocuğunuz olduğunda ne kadar zorlanacaksınız henüz bunu da bilmiyorsunuz.
İnanın kolay değil.
Öyle çaresiz kaldığınız zamanlar oluyor ki.
Sinirlerinize hakim olmak ve çok acele doğru kararlar almak zorunda olduğunuz kriz anlarınız olacak.
Şimdiden hazırlayın kendinizi.
 
küçükken çok yaramazdım çok dayak yedim..öyle küçümsenecek dayaklarda değil..dudağımın patladığı günler bile oldu..sesimin caddeden duyulduğunu söylerlerdi..annem kötü bir kadın değil tam tersine çok iyidir ama kontrol edemediği bir siniri vardır.. 14-15 yaşlarına kadar bunun benim suçum olduğunu, hakettiğimi düşünüyordum.. aklımın ermediği o yaşta nasıl hakedebilirim ki.. şimdi içimde bir yaradır hep.. annem bana nasıl kıydı diye söylenirim bazen.. annemi çok severim ama ona ufacık bir olay yüzünden kızdığımda bana dayak attığı günler gelir aklıma ve git gide öfke dolarım ona karşı.. hiç bir zaman da bitmeyecek içimde bu duygu.. inanın çok kötü :26:
 
küçükken çok yaramazdım çok dayak yedim..öyle küçümsenecek dayaklarda değil..dudağımın patladığı günler bile oldu..sesimin caddeden duyulduğunu söylerlerdi..annem kötü bir kadın değil tam tersine çok iyidir ama kontrol edemediği bir siniri vardır.. 14-15 yaşlarına kadar bunun benim suçum olduğunu, hakettiğimi düşünüyordum.. aklımın ermediği o yaşta nasıl hakedebilirim ki.. şimdi içimde bir yaradır hep.. annem bana nasıl kıydı diye söylenirim bazen.. annemi çok severim ama ona ufacık bir olay yüzünden kızdığımda bana dayak attığı günler gelir aklıma ve git gide öfke dolarım ona karşı.. hiç bir zaman da bitmeyecek içimde bu duygu.. inanın çok kötü :26:

Umarım hepimiz, tüm anneler, konu sahibi, kendi öfkesini yenemeyip minicik ÇOCUKların canını yakarak öfkesini dindirmeye çalışan, anneler bunu bir tarafa not eder ve tahammül edemediğimiz zamanlarda aklımıza getirmeyi başarabiliriz.
Ve o minicik canların canını acıtmayız.
Öfekelendiğim anda sadece diyorum ki o bir çocuk.
Ama bir birey de. Onun da duyguları var.
Öfkelenmeye hakkı var. Reddetmeye de.
İstediğimi yapmak zorunda değil.
Yaptığı yanlışı nedenleriyle bilmek onun hakkı.
Benim istediklerime itirazı varsa ben ona açıklama yapmak zorundayım.
Mecbur değil benim istediklerimi koşulsuz şartsız yapmaya.
Henüz çok küçük ve tecrübesiz.
Konuşarak ve sarkinleştirerek çözmek benim de işime gelir.
Vicdan azabı çekmem. Pişmanlık yaşamam.
 
bazılarınıza hak verdim bazılarınıza sizin bana kızdığınız kadar şaşırdım ve kızdım diyebilirim..ben bana hak verin diye paylaşmadım sizinle! adı üstünde BİR DERDİM VAR! küçük bir huzurlu kelime istiyorum.

bakın arkdaşlar ben şu ekranlarda izlediğiniz örnek olarak, bakıcıların çocuklara vicdansızca dayak attığı gibi tekme tokat döven kişiliklerden değilim. he bunu yapmıyorsun iyi mi yaptın diyenler olabilir. evet yaptığım kötü bir şey bir kereye mahsus oldu!! madem bu kadar acımazsınız ben de şöyle diyeyim bazı kendinde olmayan arkadaşlar, FENA kelimesini YUMRUK! olarak TEKME olarak nitelendirmiş! ben tokat attığımı ve salladığımı söyledim size bana göre FENA dır bu anlatabiliyorum sanırım. öncesinde de poposuna vurduğumu söyledim. he bir de bu yaptıklarım her gün yada her hafta olan şeyler değil. genelde sinirim öfkemle bağırıyorum bu aralıklarla. bu iyi mi bu da değil! ben eğitimli iki üniversite bitirmiş (bu durumda konuma göre ZAVALLI! CAHİL) meslek sahibi ve çocuğu için çalışmayan bir anneyim.
bana göre sizin kreş, psikolog dediğiniz şeyler kreş başta olmak üzere hayalini kurduğum şeyler. biz bir markete gidebilmenin bile lüks olduğunu düşünen insanlarız. etrafta tanıdık yüz dışında 3-5 tanımadık yüz görünce şaşıran, park bahçe görmeyi hayal eden, çocuğunun salıncakta sallandığını gözünde callandıran, kalabalık içine girince memlekette dili tutulan insanlarız. ben bunları çocuğuma vurmak için bahane olarak anlatmıyorum size. ben evlilik öncesinde fevri hareket eden öfkeli bir insandım ama şiddet gösteren yada kapıya duvara yumruk atan biri olamdım hiç bir zaman.
zaman şartlarda eklendi üstüne.. sonucum bu.. bazen gereksiz yere öfkelenen bir insan oldum. emzirme sonrası psikiyatriye gittim ilaç kullandım kısa bir süre. okuduğum kitaplarlardan destek aldım kimi zaman, çoğu kez ettiğim dualardan.
ve ben allaha dün yalvardım allahım beni bugün bana "kızıma vurmak ne kelime kızmadım bile" diyen insanlardan etsin diye. ben sakin olmak için neler vermezdim biliyor musunuz. özünde yani bu olumsuz davranışlarım dışında neşeli eğlenceli bir kişiliğe sahibim. ama sabır denen şey olmayınca bir anda farklı bir insan olabiliyorum.
2 . çocuk mevzusuna da gelelim. evet isteyerek oldu. kızım paylaşmasını bilsin. yaşımız 31- 37 kardeşsiz kalmasın dedik. yani anlayacağınız onu da döveyim diye istemedik!
allah bana inşallah sabrını verecek, hissediyorum. çabalıycam bunun için
 
Son düzenleme:
Back
X