Bana “ son görüşmemizde bile sen üç kağıtçısın“ dedi. Dayım araya girdi, tamam madem öyle bunun açıklamasını yap dedi, ilk evlendiğimizde içki içmişti dedi
Bana “ son görüşmemizde bile sen üç kağıtçısın“ dedi. Dayım araya girdi, tamam madem öyle bunun açıklamasını yap dedi, ilk evlendiğimizde içki içmişti dediTedavi yolunu bir deneyin bence. Belki evliliğiniz kurtulacak. Eğer bu hastalık sebepliyse, belki de kolay bir tedavisi var. Yalnızca tedavi olmadığı için kötüleşiyor gittikçe. Geçen doktorumla konuşurken söylüyor, psikolojik sorunları olanlar, şuna buna değil, en başta eşlerine, anne, babalarına, kardeşlerine sarıyor.
4 ay evdeydi , hiçbirseyini görmedim. Çevresi de yok öyle birsey diyor, olsa biryerden patlardı bunca zamanHayatında biri varmış gibi geldi açıkcası. Bir anda böyle değişmesi mümkün değil. Acaba hani filmlerde oluyor ya ölümcül hastalığa yakalanan bazı tipler kendinden soğutuyor ailesini öyle bişey olmasın ? Çok mu türk sineması gibi oldu yazdığım bilmem de geldi aklıma işte. Enteresan çünkü
Ben torunum ve bana karsı bi aksiliğini hiç görmedim bu yaşima- evlenmeden onceki zamana kadar- gayet yaz tatili donemlerinde gidip 3 ay boyunca onlarla kalmisligim var ara ara farkli tatil donemlerinde de gidip kalmisligim var ama simdiki kadar huysuz bir zamanini gormemistim. Doktora ne oldu da dayım göturdu bilmiyorum çunku bana sonradan soylenen bir durumdu. Ama ozellikle ananeme karsı aksiligi vardı yani esine karsı (doktora gitme ve suanki surecte de ).O da mi aniden oldu, yoksa yillarca boyle bi sinirli bir normal mi davranıyordu, en son ne oldu da dr a gittiniz mesela. Illaki sizi rahatsiz edecek bir boyuta ulasmis biseyler
Böyle suçlamaların üzücü olduğunu ama gayet normal de olduğunu biliyorum. Uzaktan teşhis filan yapmak istemem. Sizi tanımıyorum bile. Bundan bir çıkarım filan olmaz. Ama benzer şeyler yaşadım ben de. Bir de bu konuların içinde olduğum için, aynı şeyleri yaşayan kişiler gördüm.Bana “ son görüşmemizde bile sen üç kağıtçısın“ dedi. Dayım araya girdi, tamam madem öyle bunun açıklamasını yap dedi, ilk evlendiğimizde içki içmişti dediherkes şaşırdı bir anlam veremedi, hiçbirseye yanaşmıyor, benim sağlığım bozuldu artık.
Klinik psikolog olan çocukluk arkadaşım, eşimin benimle konuşmasına şahit oldu ve samimiyetimize dayanarak bunu söyledi, yani arkadaş olarak. Neler yaşadığıma şahit olduğu içindi tepkisi, sadece duygusaldı... eşimin işi gücü amiri var tabiki, işin garip tarafı hiçbir iş arkadaşının ayrı ev tuttuğundan , ayrılma durumumuzdan haberi yok, söylemiyor!!!arkadaşınız psikiyatrist mi klinik psikolog mu
yani uzak dur sen kendi sağlığına bak tamam bu size bir tavsiye de hastaya ne yapılacak
şöyle düşünün
eşimin ateşi çok yüksek, zor nefes alıyor, evde yatıyor desem doktor olan olmayan herkes covid mi oldu acaba, hemen hastaneye götürün der, ikinci cümle sen de kendine dikkat et, önlem al olur
kimse muhtemelen covid olmuştur, sen başka yere geç, aman kendi sağlığını dikkate al demez
sizi kırmak, üzmek, ilgisiz hissettirmek istemiyorum ama kafamda yerine oturmuyor bu anlatılanlar
yani muhtemelen bipolar o, sen kızınla kendine yol çiz diyen bir klinik psikolog da, aileler de garip geldi
kimse uğraşmıyor, adam evinde takılıyor
işi gücü, iş arkadaşı, amiri falan da mı yok bu adamın, birisi ya bu iş böyle yürümez demiyor
Paronayalarını kusmak için sizi seçmiş. Bunları dışarı anlatırsa ne tepki alacağını kestiriyor. Akrabalar mecburen duydu, elinde olsa onlara da duyurmazdı. Böyle birini biliyorum, benziyor; paronayak halleri, sizi suçlarken kullandığı saçma argümanlar, olaylar arasında kurduğu sağlıksız bağlantılar, birşeylerden tetiklenip kurban seçtiği birinden bunların acısını çıkartması, dün dediği ettiği şeyi bugün gözünüze baka baka yalanlıyor ise tam anlamıyla klinik vaka ile karşı karşıyaysınız.Klinik psikolog olan çocukluk arkadaşım, eşimin benimle konuşmasına şahit oldu ve samimiyetimize dayanarak bunu söyledi, yani arkadaş olarak. Neler yaşadığıma şahit olduğu içindi tepkisi, sadece duygusaldı... eşimin işi gücü amiri var tabiki, işin garip tarafı hiçbir iş arkadaşının ayrı ev tuttuğundan , ayrılma durumumuzdan haberi yok, söylemiyor!!!
psikolog olan kişi de kızımın arkadaşının annesi, kızım için görüşüyoruz, o da bipolardan şüphelendiBen artık kızımla mutlu olmak istiyorum, giden benim ömrümden gitti, bir ayda saçım beyazladı, filmlerde ki gibi attığım hiçbir adımın karşılığı yok, ben de artık adımlarımı kızım için atmak istiyorum.
Annesinin de telefonlarını açmıyormuş, kardeşi yanında kalıyordu onuda gönderdi. Kadın olduğundan çok şüphelendim ama yok,. Hatta o kadar kötü şeyler yaşadım ki “ keşke beni aldatsaydı da soğusaydım ondan” diye dua ettiğimi biliyorum. Kadın olsaydı gidip bekar evi tutmazdı, işi gereği istediği kadar kalabileceği apartları var..evi tutsa bu kadar yakınımdan tutmazdı, ikinci el eşyalar almış ve eşim titizdir, rahatına düşkündür.. Kadın olsa ilk işi dava açmak olurdu, ben hersey netleşsin demesem onada yeltendiğini yoktu.. Evde biraz birikimimiz vardı ona bile dokunmadı. Ama ne olmuş olursa olsun , ben çok hırpalandım, evi terkettiğinde günlerce saçımı taramadım, üzerimi değiştirmedim, evden çıkmadım, yemek yapmadım, öylece oturdum.. Şimdi de boşanma işini yokuşa sürüyor, yok nafaka vermem , çocuk bende kalsın, hastalığımdan seni suçlarım vs.. Dayısı çok kızdı eşime, “boşanmak istiyorsan yokuşa sürme orta bir yol bulun , yok ayrılmak istemiyorsan bu maskaralığa ne gerek var dedi”tek size ve çocuğunuza karşı böyle davranıyorsa az ötede rol kessin. sülalesine de böyleyse olay psikolojiktir. ama milletin lafıyla hayatında kimse yok diyerek güvenmeyin. millet birbirinin türlü pisliğini örtüyor.
Çok iyi niyetlisiniz,sağolun, durumum gerçekten üzücü, düşmanım bile yaşamasın bu durumu.. Ama artık kendimi iyileştirmeye çalışıyorum, evladım yanımda, sağlıklıyım, hayatımızdan gitmek isteyende gidebilir.. Aslında beni sadece ayrılmış olmak yormadı böyle, sebepsiz bir şekilde kalmak mahvetti.. hep kendi kendime senaryolar düşünmekten yoruldum.. Ama hep diyorum kimsenin bilmesine gerek yok olanları, Allah gördü herseyi..Ya ben sizin durumunuza çok çok üzüldümbanlanmak istemiyorum ama aklım başka şeyler geldi. Bir insan nasıl bu hızla değişir aklım almadı çünkü.
Hastaligin belirtilerine küsüp adami yakiyosun, elinde degil ki bu hastalik, grip olsan burnun akmayacak mi, umarim pisman olmazsin ilerddAnnesinin de telefonlarını açmıyormuş, kardeşi yanında kalıyordu onuda gönderdi. Kadın olduğundan çok şüphelendim ama yok,. Hatta o kadar kötü şeyler yaşadım ki “ keşke beni aldatsaydı da soğusaydım ondan” diye dua ettiğimi biliyorum. Kadın olsaydı gidip bekar evi tutmazdı, işi gereği istediği kadar kalabileceği apartları var..evi tutsa bu kadar yakınımdan tutmazdı, ikinci el eşyalar almış ve eşim titizdir, rahatına düşkündür.. Kadın olsa ilk işi dava açmak olurdu, ben hersey netleşsin demesem onada yeltendiğini yoktu.. Evde biraz birikimimiz vardı ona bile dokunmadı. Ama ne olmuş olursa olsun , ben çok hırpalandım, evi terkettiğinde günlerce saçımı taramadım, üzerimi değiştirmedim, evden çıkmadım, yemek yapmadım, öylece oturdum.. Şimdi de boşanma işini yokuşa sürüyor, yok nafaka vermem , çocuk bende kalsın, hastalığımdan seni suçlarım vs.. Dayısı çok kızdı eşime, “boşanmak istiyorsan yokuşa sürme orta bir yol bulun , yok ayrılmak istemiyorsan bu maskaralığa ne gerek var dedi”
Ama ben net bir dille artık onunla olmayacağımı söyledim , ben çok sabırlıyımdır ama bende de bitti artık..
Ama paranoid semptomları olan biri ile yaşamak çok zor, birini tanıyorum, öyle bir hastanın karısı, kadın da psikolojik tedavi görüyor şimdi.Hastaligin belirtilerine küsüp adami yakiyosun, elinde degil ki bu hastalik, grip olsan burnun akmayacak mi, umarim pisman olmazsin ilerdd
Bu şekilde devam edemiyoruz , çocuğum çok zarar görüyor, eşim senden ayrılmak istiyorum diyor ama herseyi yokuşa sürüyor.. çaresizliğimi bir bilseniz, neler yaşadığımı bilseniz, arkana bakma bile derdiniz belki.. Hasta olduğunu kabul etmiyor, belkide hasta değilHastaligin belirtilerine küsüp adami yakiyosun, elinde degil ki bu hastalik, grip olsan burnun akmayacak mi, umarim pisman olmazsin ilerdd
İyi olmak için uğraşıyorum inanın ki.. artık geçsin bitsin hersey diye dua ediyorum.Umarım iyisinizdir.yaşadıklarınızı çok üzdü beni.Allah yardımcınız olsun.
Hayatta herşeyin bir çözümü wardir atlatılır tabiki sabrın sonu selamet. Ama birden neden değişti neden böyle oldu onu bilmediğiniz için sürekli üzülür stres yaşarsınız. Sebebini bilseniz yine içiniz rahatlar çok zor kötü bi durum. Ama istemiyorsa da boşanın derim. Zamanla herşey geçiyor unutuluyor.Ben 38 yaşında bir kız çocuğu annesiyim , işimde var çok şükür.. 11 yıllık çok güzel giden bir evliliğim vardı, sakin , huzurlu, insanların maşallah dediğitaki 4 ay önce eşim bu hale gelene kadar ... Bir gecede hayatım mahvoldu sanki... eşim birden değişti hemde anormal bir şekilde, ne istediği belli olmayan biri oldu önce evi terketmemizi istedi, bize çok kötü davrandı hemde sebepsiz.. sonra siz kalın ben gideceğim dedi , evladımızın gözünün içine bakardı, ben kızdığımda gönlü olmaz kızardı bana... çocuğu bile gözü görmez oldu.. çocuk üzülmesin diye alttan aldıkça ben, o herseyi çocuğun gözüne sokarak yaptı. Anlatmakla bitmeyecek kadar kötü şeyler yaşadım , 11 yıl bizi gözünden sakınan, bizi incitmeyen adam gitti yerine bir canavar geldi, önce başka kadın var sandım ama yok olduğuna emin oldum... benim onun eşyalarına bile dokunmamı yasakladı, onun yattığı odaya bile girmem sorun oldu, beni görünce böcek görmüş gibi bakıyordu.. o kadar saçma ve sebepsiz şeyler yaşadım ki anlatamam.. aileler araya girip ne olduğunu sorunca o kadar komik sebepler sundu ki kimse bir anlam veremedi. En sonunda bir ev tuttu ve gitti evden , tuttuğu ev yan sokağımda yürüme mesafesi 2 dakika, gülsem mi ağlasam mı bilemedim evine gittiği ilk gün kalp krizi geçirdi ve hastaneye yattı, ve bu durumdan da beni sorumlu tuttu , hastanede odasına bile almadı beni.. Diyeceksiniz ki neden cektin , 11 yılın hatrına, ne olduğunu anlamak istedim. Hastaneden sonra 2 aydır evinde öyle yatıyor, ne beni ne çocuğu aramadı.. kardeşi yanında “yenge kimse yok hayatında evde hep arada sırada dayısının dükkanına gidip oturuyo” dedi o kadar.. Benim sabrım gücüm tükendi, boşanmaya karar verdim .. Boşanan arkadaşlar ne olur bana söyleyin, şu içimdeki acı, göğsümdeki ağrı geçecek mi? Hayatım mahvolmuş artık hiç gülemeyecekmişim gibi Atlatılıyor değil mi? Teselliye ihtiyacım var .
Hayatta herşeyin bir çözümü wardir atlatılır tabiki sabrın sonu selamet. Ama birden neden değişti neden böyle oldu onu bilmediğiniz için sürekli üzülür stres yaşarsınız. Sebebini bilseniz yine içiniz rahatlar çok zor kötü bi durum. Ama istemiyorsa da boşanın derim. Zamanla herşey geçiyor unutuluyor.
Evet sebebi olsa bu kadar yıpranmazdım, daha önce de yazdım sebebi olsa umrumda olmazdı. Çok sağolun , tek duymak istediğim bu günlerin nasıl ki her gecenin bir sabahı warsa bu kötü günlerin de aydınlığa kavuşacağı günler gelicek. Üzülmeyin lütfen sadece güzel şeyler düşünün. Ben inanıyorum birgün herşey yoluna girdi düzeldi diye de bizlerle paylaşacaksınız
Öncelikle allah yardımcınız olsun. İki sebep var hayatında biri olmayabilir ama bir başkasına aşık olmuş olabilir. Sizi hayatından çıkarınca o kişiyle kendince arasında bir engel kalmamış olabilir. İkincisi psikolojik bir rahatsızlık olabilir. Ama ben 1.ye ihtimal veriyorum. Hastalık olsa sinyalletini mutlaka alırdınız önceden diye düşünüyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun inşallahBen 38 yaşında bir kız çocuğu annesiyim , işimde var çok şükür.. 11 yıllık çok güzel giden bir evliliğim vardı, sakin , huzurlu, insanların maşallah dediğitaki 4 ay önce eşim bu hale gelene kadar ... Bir gecede hayatım mahvoldu sanki... eşim birden değişti hemde anormal bir şekilde, ne istediği belli olmayan biri oldu önce evi terketmemizi istedi, bize çok kötü davrandı hemde sebepsiz.. sonra siz kalın ben gideceğim dedi , evladımızın gözünün içine bakardı, ben kızdığımda gönlü olmaz kızardı bana... çocuğu bile gözü görmez oldu.. çocuk üzülmesin diye alttan aldıkça ben, o herseyi çocuğun gözüne sokarak yaptı. Anlatmakla bitmeyecek kadar kötü şeyler yaşadım , 11 yıl bizi gözünden sakınan, bizi incitmeyen adam gitti yerine bir canavar geldi, önce başka kadın var sandım ama yok olduğuna emin oldum... benim onun eşyalarına bile dokunmamı yasakladı, onun yattığı odaya bile girmem sorun oldu, beni görünce böcek görmüş gibi bakıyordu.. o kadar saçma ve sebepsiz şeyler yaşadım ki anlatamam.. aileler araya girip ne olduğunu sorunca o kadar komik sebepler sundu ki kimse bir anlam veremedi. En sonunda bir ev tuttu ve gitti evden , tuttuğu ev yan sokağımda yürüme mesafesi 2 dakika, gülsem mi ağlasam mı bilemedim evine gittiği ilk gün kalp krizi geçirdi ve hastaneye yattı, ve bu durumdan da beni sorumlu tuttu , hastanede odasına bile almadı beni.. Diyeceksiniz ki neden cektin , 11 yılın hatrına, ne olduğunu anlamak istedim. Hastaneden sonra 2 aydır evinde öyle yatıyor, ne beni ne çocuğu aramadı.. kardeşi yanında “yenge kimse yok hayatında evde hep arada sırada dayısının dükkanına gidip oturuyo” dedi o kadar.. Benim sabrım gücüm tükendi, boşanmaya karar verdim .. Boşanan arkadaşlar ne olur bana söyleyin, şu içimdeki acı, göğsümdeki ağrı geçecek mi? Hayatım mahvolmuş artık hiç gülemeyecekmişim gibi Atlatılıyor değil mi? Teselliye ihtiyacım var .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?