- 31 Ağustos 2014
- 665
- 567
- 323
- 36
Merhabalar herkese. 2,5 yıllık evliyim kızlar.Eşim iyi bir insandır genel olarak. Severek isteyerek evlendik. Kötü alışkanlığı bağırıp çağırma şiddet aldatma vs. gibi durumlar yok çok şükür. İkimiz de çalışıyoruz. Akşamları evdeyiz. Haftasonları bazen evde geçiririz bazen ailalerimize gideriz. Ailesi de iyi insanlardır bana karşı. Bi problemimiz olmadı ufak tefek şeyler dışında. Eşimin 4 ablası var ve birbirlerine düşkünlerdir. Eşimle dertleşirler telefonda saatlerce konuşup dertlerini sıkıntılarını paylaşırlar ve eşim de onları dinler çözüm bulmaya çalışır. Hatta günlerce düşünür kendi derdi görür. Kısacası herkesin derdini kendi yüklenir. Bazen genç yaşımda yaşlandım diye yarı şaka yarı ciddi der. Buraya kadar iyi güzel mükemmel evlat mükemmel kardeş. Ama gelin görün ki iş benim dertlerime sorunlarıma gelince beni dinlemek istemiyor. Bir iki cümle bile duymaya tahammülü yok. Git başkasına anlat benim derdim başımdan aşkın gibi sözler sarf ediyor. Özellikle haftasonları evde kaldığımız günlerde onunla muhabbet etmek derdimi paylaşmak istiyorum ama o hiç oralı olmuyor. Kızlar mesela bugün boş günümüz evdeyiz. Biz senle hiç konusamiyoruz muhabbetimiz yok ben mutsuzum böyle olduğu için evli gibi değiliz dedim. Bencilmişim kendimi düşünüyormuşum. Bi de gribim diye biraz ilgi de bekledim sanırım. Bana diyor ki biz evde durmayalim artık haftasonları. Durunca sen böyle konuşup can sıkıyorsun. Benim gibi çevrende derdi olan insanlar olsa kendi derdini görmesin şükredersin. Ben de dedim biz evliyiz seninle derdimi paylaşmayacak sıkıntımı anlatmayacaksam kime anlatıcam kiminle paylaşıcam. Bana anlatma diyor benim kafamda saç kalmadı bembeyaz oldu diyor. Herkesin derdini dinlemekten onları alttan almaya çalışmaktan doluyor ben bi iki laf edince de bana patlıyor ben biliyorum. Ama kızlar ben de insanım yaa benim de azıcık eşime naz yapmaya onun tarafından teselli edilmeye ihtiyacım var. Bana benim gibi iyi bi eş bulmuşsun da bunuyorsun dedi. Beni dinlemedikten derdimi paylaşmadıktan sonra bu bana evlilik gibi gelmiyor artık. Bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. Dışardan bakanların yorumlarını bekliyorum. evlilik bu mudur? Eşler birbirinin derdini paylaşmalı değil midir? İçim sıkılıyor kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin