Ayrım yapıp kızlarına haksızlık edenlere böyle laf söylenir yani
Ay çok güldüm, çayı püskürttüm :)))
Erkekler evlenince çok aileci oluyorlar , kandınlar bildiğin el alem oluyor ondan kıymetli erkek evlat :)
Erkekler evlenince çok aileci oluyorlar , kandınlar bildiğin el alem oluyor ondan kıymetli erkek evlat :)
Sizin yaşınız kaç? Bu saydıklarınız nefret sebebi asla değil. Siz hayatınızda sanırım kimseden bir kötülük görmemişsiniz ki bu kadar nefretle dolmuş içiniz. Hiç beğenmedim tavrınızı. Annenizin kıymetini anlamak için bence şu an zamanınız var, Allah korusun kaybettiğinizde pişmanlığınızın sonu olmaz. Siz sizi doğuran kadına anne demeden önce bi tövbe edin!...bir kere kadın oğulcu yanı oglunun onune dunyayı serse gene yetmıyor yetmıyor yetmıyor oglum yesın oglum gıysın oglum gezsın.
babamı ara ara benım uzerıme salıyor kavga edıyoruz ama ogluyla bır kavga oldugunda araya ılk o gırıyor oglunun kımseye ezdırmıyor
aynı zamanda anacı babacı anası babası sureklı laf sokan cahıl gorgusuz herşeye burunlarını sokan ama hiçbirşey bılmeyen lanet ınsanlar ancak onlara asla laf soyletmıyor laf soyledıgınızde kavga cıkıyor hakkınızı asla arayamıyorsunuz
evlat hakkı yıyorsunuz dedıgımde ben takıntılı oldum sen buna takmışsın senide buyuttuk bu yaşa getırdık oldu .e dedım evden atsaydınız onu da yapsaydınız bır o eksıktı dedım.
ayrıca baska cocukları el uzerınde tutar yegenlerının dogum gunlerını mutlaka hatırlar e hanı benımkı dedıgımde e onunkını de kutlamadım aramadım bak dedı Allah razı olsun la ne yuce ınsansın dedım dedım ama tabıkı ımayı anlamadı.
neredeyse 2 sene olacak aynı evdeyız ancak asla muhattap olmuyorum ıkı senedır anne demıyorum daha da demek ıstemıyorum yenı yenı kafasına dank edıyor bılıyorum barışsak en fazla ıkı ay duzelecek sonra gene aynı yok benım mıdem almıyor artık gunaha giriyor gıbı hıssedıyorum kendımı ama inanın içim almıyor yuzunu gormeye tahammulum yok.
Kimse anne haklı demedi. Kullanılan kelimeler çok çok ağır. Mide bulandıran da bu zaten! Ben yıllarca anne olmak için uğraştım, hala da uğraşıyorum. Allah korusun hayırsız anne olmaktan, hayırsız evlat doğurmaktanYa bu konu aşırı sinirlendirdi beni neden bilmem ama kadınlarımız gerçekten böyle mi ya...
Konuyu okuyup burada anneyi nasıl haklı bulabiliyorsunuz,evladının birini diğerinden üstün tutan bir anne var ama hayırsız olan bu kadın oluyor.Gerçekten gözlerim kanadı bu konudaki yorumlardan.
çok doğru bir tespit.Benim çevremde nerde kayırılan, el üstünde tutulan erkek evlat varsa hepsi ailesine kazık attı, ya maddi ya manevi ya da ikisi birden. Veya evlenince karısının sözünden çıkmayan tiplere dönüştüler, hep ters tepti yani. Şimdi pişmanlar keşke hayırlı evlat dileseydik diyorlar. Benim erkek kardeşim yok ama olsaydı anne ve babamın ayrım yapacağını sanmıyorum. Şimdi sadece kızları var ya, erkek evladı bilmedikleri için kızlar kıymetli gözlerinde :)
Bende anne olmak için çabalıyorum. Hayırsız evlat doğurmak nedir anlamadım? Güzel ahlaklı, iyi huylu sevgiyle büyümüş ve yetiştirilmiş çocuk vardır. İnsanların hayırsız olarak dünyaya geldiği kanısına nasıl vardınız acaba?Kimse anne haklı demedi. Kullanılan kelimeler çok çok ağır. Mide bulandıran da bu zaten! Ben yıllarca anne olmak için uğraştım, hala da uğraşıyorum. Allah korusun hayırsız anne olmaktan, hayırsız evlat doğurmaktan
Yok ya. Benim gördüklerim tam tersi. Kadınlar genelde aileleri ile hep iletişim halindeler ama erkekler zora gelemediği için en az zorlayan taraf kimse ona yaklaşıyorlar. Mesela hasta anne babaya kız bakar genelde. Erkek çocuk karısına paslar. Benim gördüğüm bu en azından.Erkekler evlenince çok aileci oluyorlar , kandınlar bildiğin el alem oluyor ondan kıymetli erkek evlat :)
Vallahi evlat ayırımı yapan anne her şeyi ve her lafı hakediyor. Hayvanlarda doğuruyor. İnsanların onlardan farkı olmalı.Yazık ya eminim onun da sizden midesi bulaniyordur.
Bulantilariniza onlara asalak gibi yapismaktan vazgeçmek iyi gelecektir. Birkaç doz alın ve tamamen çekip gidin bu insanların hayatindan..
Allahım herkese hayırlı evlatlar nasip eyle.....(
Hayır ya. Tabii ki normal değil. Ha kız ha erkek ne farkeder. Bu yüzyılda bu zihniyet! Pes vallahi! @idrakizm yazdıklarım size değil. Görüşlerinize katıldığım için sizi alıntıladım.Oğluna düşkün olması normal mi? Hadi nefret etme sebebi değil deseniz bir nebze anlamaya çalışacağım.
Yapilan hataları normallestirmeyelim. Erkek çocuklarını böyle yetiştiren anne babalar yüzünden ilerideki evlilikleri hiç iyi olmuyor. Ve o sevgiden mahrum büyüyen kadın aynı şeyi kendi oğlunda devam ettiriyor. Böylece mutsuz aileler , dışlanan kız çocukları sevilmeyen eşlere dönüşüyor
Hepsini okudum yazdıklarınızın. Ben tek çocuğum ve ilk kız torunum. Hem anne hem baba tarafından. Nasıl şımartıldım tahmin edin ama işte bu diğerlerine haksızlık. İçten geliyor; bilinçsiz yapılıyor diye bir şeyi ben kabul edemiyorum. Zeka insanlara mahsus. Birini başka sevsekte bu belli edilememeli.Dayımın üç kızı var. Küçük olanı bariz ayırıyor. Onun da yüzüne söyledim geçenlerde; ne beklersen Selenden bekle artık diğer kızlarına bulaşma yaşlılığında diye. Hakkı yok çünkü. Ne kadar ekmek o kadar köfte. Bu böyledir; madem ayırım yapıyor o zaman ileride kızlarda ayırım yaptığında gıkını çıkarmayacak. Keser döner sap döner gün gelir hesap döner demişler. Şimdi Selen başka yere yerleşse ve iki kızı da ona bakmasa haklarıdır derim. O çocuklar kendileri dünyaya gelmek istemedi. Madem dünyaya getirdi her açıdan eşitlik sağlayacak. Madem sağlayamadı yaşlılığında oturup zırlamayacak.Bilmiyorum okurken bir nebze bana ağır geldi. Özellikle kendimi baz aldığım zaman. Çünkü kindar olmasam da hayatta bana yapılan hiçbir şeyi unutmam, affetmem. Kendime affetme fırsatını da vermem, bahane de kabul etmem. Yaşadığım çok şey oldu. Annemin bunlardaki payı ise o kadar büyük ki anlatamam. Şuraya anlatmaya kalksam roman olur. Nasıl hâlâ annene tahammül edebiliyorsun dersiniz. Öyle ayrımcılıktı falan ucuz şeyler değil. En azından bana bunlar çok basit geliyor. Kıyaslamak istemiyorum ama öyle. Beterini yaşamadığınız için bunlar size çok büyük sebepler gibi geliyor. Hepsini bir kenara koyup ayrımcılık meselesine gelelim. Biz beş kardeşiz; üç kız iki erkek. En büyüklerimiz kız. Ben en küçükleriyim. Annem için her zaman büyük ortanca abim başka olmuştur. Benim ablalarım abilerim babam şehir dışında çalıştığı için baba nedir gerçekten bilmeden büyümüşler. En küçük abimle aramda 9 yaş var. Allah biliyor annemin babaannem ve dedemden çektiklerini ben kaldıramazdım. Psikoloji alt üst, mahvolmuş. Her neyse, ben doğmadan bir sene önce İstanbul'a almış gelmiş babam annemleri. Ben bambaşka koşullar altında büyüdüm. Baba sevgisini biliyorum. Şımartılmayı biliyorum. Kardeşlerim ile aramda fazla yaş farkı olduğu için evin tek çocuğu gibi büyüdüm. Hepsi beni ayrı sevdi. Kendileri çektikleri yoklukları beni giydirerek, oynamadıkları oyuncakları alarak hep gidermeye çalıştılar. Hatta babamın bile beni başka sevdiğini düşünürdüm hep. Her şehir dışından izne geldiğinde bana kıyafetler getirirdi. Gömleğinin cebinde hep bir çikolata olurdu. Babam beni omuzlarına alır maç seyrederdik. Beni gezdirmeye götürürdü. Eminönüne götürürdü beni. Boğaz turu yapardık. 3-4 yaşlarındaydım. Babam belki çocuk sevgisini benimle tattı. Benim kardeşlerim hiç babamla böyle şeyler yaşamadılar. 14 yaşında hiç unutmam bir kere annemle babam mutfakta konuşurken duydum, büyük ablamla ilgili konuşuyorlardı. Babam aynen şöyle dedi: Ben belki belli etmem ama E...'nin yeri bir başkadır. Halbuki o güne kadar hep el üstünde tutulan kendim olduğum için bir başka seviliyorum zannediyordum. O an nasıl sevindim. En büyüğümüzle aramda 16 yaş var tam. Adam gösteremiyor sevgisini. Çünkü doğdukları andan itibaren yılda iki kere görmüş görmemiş. Aralarında bir iletişim yok ama ben doğduğum zaman şartlar koşullar farklıydı. Neyse o ortanca abim evlendi, bir oğlu oldu -ki ablalarımdan biri evli iki kızı vardı. Annem de babam da abimin oğlunu nasıl seviyor anlatamam. Ablamın iki kızını da çok severdim. Böyle canımdan can o derece. Gerçi hâlâ öyle. Erkek bebekleri sevmeyen ben o abimin oğluna nasıl düşkünüm anlatamam. O da bana öyle düşkündür ki. Bakın altını çizerek söylüyorum: beş yiğenim var hepsini eşit derece de severim. Asla aralarında bir seçim yapamam -ki bende bir anneyim- ama abimin o oğlu Allahım bilmiyorum başka. Nasıl olduğunu da bilmiyorum. Hepsine deli gibi düşkünüm ama o yiğenim ayrı bir yerde. Erkek olması ile alakalı değil bu durum. Annem babam da ona düşkündüler ama bariz bir ayrımcılık yapıyorlar torunlar arasında kızıyorum ikisine de. Erkek olduğu için falan zannediyorum. Öyle değilmiş meğer. İstemeden oluyor bu içinden geliyor. Şimdi bir kızım var benim ve annem o kadar düşkün ki iki gün sesini duymasa duramaz ve başka bir şehirde yaşıyorum. Babamda öyle. Ablamın çocukları evde bir zarar yapsa -gerçi şimdi üç kardeşler- kızıyorlar ama benim ki ya da abiminkiler yapsın çıt yok. Gerçi ablamın en küçük kızına da düşkünler ama sor favori torun benim kızımdır. Tamam sevin ama ayrımcılık yapmayın diyorum. Çünkü biliyorum ellerinde değil. O yiğenime aşırı düşkünümdür ama asla ayırmam. Onun küçüğü de bana yanaşmaz büyük ablama düşkündür. Bu işte aynen böyledir. Bir çocuk anne ya da babası ikisinden birine nasıl her zaman daha düşkünse aynen öyle. Sebebi yoktur. Mesela beş kardeşiz dedim ya benim bir büyüğüm olan abimle birbirimize o kadar bağlıyızdır ki anlatılamaz bir şey. Başım sıkışsa bir abi demem yeter. Oysa hepsi benden nefret edebilirlerdi ayrımcalıklı büyüdüğüm için. Hatta abim geçen dedi ki kızım için. Abim, evlensem çocuğum olsa bana geliyor ki senin kızının yeri hâlâ bir başka olur. Bir şey diyemedim. Çünkü biliyorum o erkek yiğenime olan düşkünlüğümü bende aynen öyle hissediyorum. Bu iki kişi arasında olan sevgi ile alakalı. Ben abime nasıl düşkünsem o da bana öyle düşkün. Yiğenimle de aynı. Abim nasıl kızıma düşkünse, kızım da ona öyle düşkün her gün whatsapptan görüntülü konuşuyorlar o derece. Ne dedim ilk başta? Annem bana çok hasae verdi. Hayatımı çaldı bir nevi. Hatta daha bir ay önce birbirimize girdik neredeyse. Ölse üzülmem gibi geldiği anlar bile olurdu ama bir kere gözlerimin önünde ben onu suçlarken kalp spazmı geçirdi. Hayatımın en dehşet anıydı. O gğn bıraktım annemi suçlamayı. Çünkü bir annem daha olmayacak. O kadar anlaşamayız ki annemle ama yine de ne zaman aklıma gelse kokusu dolar içime. Ödüm kopar bir gün telefonum çalacak ve artık bir annem olmayacak, kokusunu hiç duyamayacağım diye. Acayip kavga ederiz. En fazla bir saat haklı ya da haksız olayım gider sarılır öperim. Naz yapar belki ya da ben yaparım ama fark etmez ben ondan bir parçayım. Benim bir parçam o. Geçen ay bana öyle bir şey söyledi ki bam telime bastı resmen. Asla unutmam söylediği şeyi hayatım bouunca. Çünkü söylediği şey benim içimde her daim kanayan bir yara. İki gün sürdü kızgınlığım da kırgınlığım da. Çünkü hiçbir şey onun benim annem olduğı gerçeğini değiştirmiyor. Biri bana gelip bunları söylese hadi be oradan derdim. Nasıl hâlâ sevebiliyorsun ama hiç unutmam dört yıl olacak neredeyse annesinden nefret eden bir arkadaşımın, annesini uyurken ölmüş halde bulduktan sonra söylediklerini, "Keşke yine nefret etseydim ama orada olsaydı. Orada bir annem olduğunu bilseydim. İyi ya da kötü. Annem yok artık, her şey o kadar boş ki, değmiyor," demişti. Umarım ikinizde bir diğerinizi kaybetmeden, yokluğunuzun acısını tatmadan, tıpkı benim anladığım gibi anlarsınız ne demek istediğimi. Çok uzun oldu ama anlatmaya çalıştım.
Neden? Herkes ayni dusunmek zorundami? Goz kanamasi diye de bir sey yok oda neymis..Anneye bir misyon yuklenirken Anne kayitsiz sartsiz sevecek kollayacak yeri gelecek evladin dan sozlu siddrt gorecek sevgisizlik yasayacak insaligin dan cikip yine de yavrum diyecek..evlat ise kapris yapacak Anne onun istedigi gibi olacak..oda bir insan untmamali..ne cok oluyorz bizler bazen..olmak zorunda diye..mesela benim de erkek kardesim var onun anneme davranisi ile benimki bambaska eve ayni anda girdigimiz zmnlarda ben direk odama cekilirken katdesim annemin yanina oturup hal hatir sorar gonlunu alirdi.ben kucuk mevzulari kadinin birnun dan getrrken o hep saygili olurdu mesele yapmazdi zaten mesele yapilacak konular da degil di kendimle hesaplasma gunume geldigim su yillar da diyorumki ben annemin yerin de olsam benden nefret ederdim diyorum....ayrimcilik yapilabilirkotu ve iyi insanlar da sonucta bireyiz..anne de oyle...Ya bu konu aşırı sinirlendirdi beni neden bilmem ama kadınlarımız gerçekten böyle mi ya...
Konuyu okuyup burada anneyi nasıl haklı bulabiliyorsunuz,evladının birini diğerinden üstün tutan bir anne var ama hayırsız olan bu kadın oluyor.Gerçekten gözlerim kanadı bu konudaki yorumlardan.
Bende anne olmak için çabalıyorum. Hayırsız evlat doğurmak nedir anlamadım? Güzel ahlaklı, iyi huylu sevgiyle büyümüş ve yetiştirilmiş çocuk vardır. İnsanların hayırsız olarak dünyaya geldiği kanısına nasıl vardınız acaba?
hayırsız evlat ve hayırsız anne demeliydim sanırım. Oldu mu? Bence siz çok çok büyük konuşuyorsunuz.Bende anne olmak için çabalıyorum. Hayırsız evlat doğurmak nedir anlamadım? Güzel ahlaklı, iyi huylu sevgiyle büyümüş ve yetiştirilmiş çocuk vardır. İnsanların hayırsız olarak dünyaya geldiği kanısına nasıl vardınız acaba?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?