esimle aram masaallah sukrolsun iyi. ama hayat bu okur da birsey olursa anneme donsem elalem nederle baslar onun kizi soyleydi boyleydi diye devam eder. ya cok komik bisey anlatayim. ben 14 yasindayken falan hala ic camasirlarinda cizgi film karakterli olanlari severdim. bigun ust komsuta gitti benden 2 yas buyuk kizi var onun camasirlarini ovdu ya bana. hep baskalari ile kiyasladi. dusundukce farkediyorum...
benimki de öyle idi.
herkes mükemmel benden herkes başarılı herkes herşeyin en iyisini buluyor.
ben dışında herkes hata yapsa el üstünde tutuluyor.hatalarım hep benim yüzümden beni hataya iten kimse yok.
sonra bana kızıyordu neden hayattan bezgin gibisin.
neden hep giyimine çok dikkat etmiyorsun.
yeşil tişörtün yakışmamış kırmızıyı giy.
neden düzgün kibar yürümüyorsun.
neden topuklu ile yürümeyi beceremiyorsun.
herkes incecik ne güzel elbiseleri üstüne yakışıyor.sen kilo versene.(yemesem hastamısın der diyetimi baltalamak için 2 yudum yesen birşey olmaz der)
neden laf sokup üste çıkmıyorsun kendini savunmayı beceremiyorsun.
sanki sadrazam karısı doğuracakmış yanlışlıkla düşmüşüm bu aileye.e bu saaten sonra evliliğim beni depresyona soksa bile annemin soktuğu depresyondan daha iyidir.
ha bide bu lafların ayrılıp eve gelen kızına söyleme şekli ne olur hayal dahi etmek istemiyorum.
