- 30 Nisan 2014
- 5.237
- 3.955
- 168
- Konu Sahibi _AgLaTaN KaFe_
-
- #1
babam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...
babam sizinki kadar yaşlı değil ama dönem dönem aklıma annemle babamın olmadığı geliyor çıldıracak gibi oluyorum. .. allahım başımızdan eksik etmesin ... ağlama nöbetletine bende tutuluyorum ...
babam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...
babam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...
aynen öyle bi de şu olay var ölüm küçüğe büyüğe gelmiyor bunları biliyorum eşimde sürekli söylüyor ama bi süre sonra yine aynı düşünceler....her canlı bir gün muhakkak ölümü tadacaktır,azraile çalım atamazsınız kimin öleceğini sadece Rabbim bilir bu düşüncelerle kalan hayatınızıda zehir etmeyin bence anı yaşayın dolu dolu yaşayın hemde ...babanıza doyun..ha kimse doyamaz her giden erken gider ama..bu vesvese psikolojinizi bozar..
ölüm yaşa bakar mı yaşlısı genci var ı nerden biliyorsunuz 99 yasına dek yaşamayacağını nerden bılıyorsunuz kendınızın 1 saat sonra ölmeyeceğini o sebeple Allah sıralı ölümler versn bunları düşünüp hayatı zindn etmeyiniz zira hepimiz ölümlüyüz insan olmanın zorluğu burda Allahtan ölümün bir son olmadığını biliyoruz
malesef öyle insanın aklına düşüyor bazen
ama sürekli hergece ve ağlayacak kadar da olmamalı
Babanı sevmen çok güzel ancak erken yaşta babasını kaybetmiş insanların yaralarını deşmez misin?
Mesela benimkini deştin. Babamı 43 gün önce babam 59 yaşındayken kaybettim.
Konu açarken bence biraz daha empati yaparak açmak lazım. Benim yarımı acıttın sen.
benim annem babam ellilerinde ama ben bile şimdiden düşünüyorum. kardeşimin evliliğini de çocuklarını da görürler inşallah diye.
baya kafana takmışın...
dogmak nasıl varsa. nasıl cocugun oluyosa. ne yazıkki büyüklerimizinde gitmesi var...
başınsağolsun canım ama bende bir başka topite sizin bahsetmeniz üzere yine düşünceler sardı dertleşmek istedim....o zaman kimse ekim annesi aralık annesi diye de konu açmasın...çocuğu olmayanlar var...veya iftar menüsü ıvır zıvır olan var olmayan var rahatsız olduysan okumazsın....tekrar başın sağolsun....
Ne kadar kaba yaklaştın ya da ben öyle anladım, rahatsız olduysan okumazsın derken okumuş bulundum..
Elbette burada açılan her konuyu açarken milyon tarama yapmak gerekmiyor kimin neye acısı var diye. Ama yemek konusuyla kaybedilen anne babayı nasıl bir tutabilirsin ki. Yaşadığın duygusallık kadar duygusal bir yaklaşım olmadı bu tabi..
Birkaç konu vardır insanı depreştiren: evlat acısı, kardeş acısı, ana baba acısı..
İstediğin kadar süsle tabi ben okumayacağım ama benim gibi okuyup üzülenler mutlak olacak.
Ha soruna cevap vereyim bu arada: ben de dayananlar nasıl dayanıyor acaba derdim. Meğer böyle dayanıyormuş. Şimdi zap zap..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?