Benim gibi olan yok mu?

Var, ben :super:

Taş gibi katı, hiç bir şeye ağlamayan bir kadınken ilk önce yeğenimin anaokulundaki gösterisi ile başladı. Herkes gülerek seyrediyor, benim gözlerden aşağı yaşlar boşalıyor resmen.

Sonra büyük kızım rota virüsü kaptı, hastaneye yattı, damaryolu takılırken ben ağladım. Ki ben normalde herkese enjeksiyon yapabiliyorum.

Şimdi de mütemadiyen, her gösteri, mezuniyet, 23 Nisan bilumum etkinlikte ağlarım. Elimde değil, tutamıyorum...

Bazen çocuklarımdan bahsederken bile gözlerim yaşarıyor.
Sizin de konunuzu okumustum iki cocugunuzu tek yetistiriyorsunuz daha güçlü gururlu olmalısınız en azindan agladiginizi çocuklar görmemeli. Kendilerini eksik hissederler.
 
bende cok cabuk agliyorum bazen..mesela dun iftarda kahvaltilik hazirladim cayda vardi corba dolma birde annem borek corek yapmis gondermis ancak esim sade kahvaltilik var sandi ne bu sahurda kahvalti aksam kahvalti dedi diye agladim kizimla ilgili bazi selerde bende duygulanip aglarim.tv de duygulu bisey gorsem aglarim.falan filan.bence cok dayanikli saglam degiliz diye dusunuyorum.
 
O ne ki ben bir kere yumoş reklamına ağladım ya (bu en absürt olanıydı) :KK48:
Artık hormonlarım nasıl tavan yaptıysa. :KK51:
 
Ya benim annem de böyle her bi b.ka ağlar. Ben ona çok kızarım. Niye mi ? Çünkü ona babasızlıgını hatırlatıyorsunuz ! Ben de babasız büyüdüm ve hicbir zaman eksik bir yasam sürdüğümü kabul etmedim. Hani herseyi dört dörtlük ailesiniz ağlarsınız çocuk duygusalliktan der. Ama bir eksiklik bir aciziyet içinde çocuk yetistiren annelerin koca çınarlar gibi dimdik gururlu olması gerektigini düşünüyorum. Böyle bir durumunuz varsa herkesten daha gururlu orada oturmalısınız. Ben anneme çok kızardım babasızlıgımı hatırlatırdı hep bana.......
Benim oğlumun babası var
 
Çocuklarımın en az elli tane gösterisine katıldım..
Karneleri saymıyorm bile..
Hepsinde de gözlerim yumruk gibi olana kadar ağladım..
Benimkilere sıra geldiğinde hıçkırarak ağlamaya başlıyorum üstelik..
Ama ben istiklal marşı duyduğumda da ağlarım, çok uzaktan tanıdığımın nikahında da..

ayy bak bunu yazarken bile gözlerim dolu dolu oluyor

adam gibi bir istiklal marşı okuyamıyorum
 
Kızlar normalde öyle kolay kolay ağlayamam , ağlamam
Ama öyle müge anlı izleyebilecek kadar da güçlü kuvvetli değilim.Haber izlersem ağlayabilirim

Geçen hafta cuma oğlumun okuma bayramı vardı , okuldan sadece bizim sınıf yaptı ilk çıkan oğlum oldu Atatürkle ilgili bir şiir okudu . Ben doğru düzgün bakamadım ağladım çünkü sesini filan duydum sadece.

Yarında karne alacaklar yine ufak bi gösteri yapacaklar , yine ağlamadan duracağımı sanmıyorum .

Neden böyle olduğumu anlamıyorum mesela tatile gittiğimizde aqua parktan kayarken onu bekliyorsam asağıda gözlerim doluyor gülüyorum ama illa bi damla yaş akıyor e mutsuzda değilim .

Sadece bunlarda değilim ama kolunu kırdı yakın zamanda o ne kadar çok agladıysa bende o kadar çok agladım bi türlü böyle ona güç veremiyorum o ay ay diyorsa ben ayyy ayyy diye gidiyorum . Aşı veya iğne olurkende ona destek olucam derken verdiğim tek destek beraber ağlarız madem. Bazen çoğu zaman evde televızyon acıksa müzik kanalı açık oluyor ketun biride değilim onu oynatmaya kaldırıyorsam yine aynı hemen gözlerim doluyor.

Sabahları onu kaldırırkende içim çoşuyor sevişiriz yatakta kalkmadan oy benim canım oy benim bebeğim yine gözlerim dolu dolu oluyor.
Yukarıda normalde kolay aglayamam kısmını tamamen bıtırmıs oluyorum , yakınlarımı kaybettim ağlayamadım donup kalıyorum ama işte anlattığım gibi durumlardada hemen ağlıyorum.

Okula ilk başladığında, ilk beslenmesini yediğini gösteren resimde , tenefüste onu beklerken çıktığını gördüğümde , okumayı ilk söktüğünde , hala iğne vurulurken , düştüğünde , okulda bi arkadaşı tarafından hırplandıgında , anaokulunda keza öyle yok mu benim gibi bu durumlara ağlayan ?

Gecen hafta okuma bayramı demiştim ya biz gösteride cıkan cocukların aileleri en öne oturduk gördüğüm kadarıyla bi ağlayan bendim mesela
Ağlanmaz mi cutemom hemde ne tatlı ağlanir. Düşünsene hayata bizim karnimizda başlıyor. Her anına şahitlik edebiliyoruz. Veee çok tatlılar. Bende aglayanlardanim. Hep yapmayım diyorum ama yine yapıyorum. Okuma bayramında bende ağladım mesela.
Var senin gibi birisi oda benim. :)
 
Ben normalde herr şeye ağlayanbiriydim. Şimdi eskiyegöredaha azağlıyorum.

Oğlumun yannda heleçoook soğukkanlı ve güçlü duruyorum. 1 ay önce salıncaktan düştü

Alt dudağı yarıldı, kanlar fışkırdı, hastaneye gittik 8 dikiş atıldı, 1 damla bile ağlamadım.

Eskidn olsa böyle bir sahnyi tvde izlesem bile salya sümk ağlardm. Beni de böyle değiştirdi annelik.
 
Çocuğun zayif oldugu anlarda aglamayin
İgne, düsme, kırık, hastalik gibi

Ben bu durumlarda aglamam
İlla agliycaksam icime aglarim:)

O an cocuk aglayan bi anne gormek istemez bence
demekki basima cok kotu bisey geldi gibi dusunmesine izin vermeyin
Hayat bu kaza hastalik hersey var herkesin basina gelebilir deyip biraz normallestiriyorum ben

Mutlu anlarinda , gosterilerinde bende agladim
 
Gercekten 6. Sınıf bi kızın yani 12-13 yaşinda bir ergenin karne alımını izlemeye gitmek istediniz de almadılar mı:oha::olamaz::halay:

Tabii ki izlemeye gitmek istedim ve almadılar değil, 6. sınıfta olsalar nihayetinde çocuklar ve ailelerinin karne alırken onları görmelerini istiyorlar. Bu sadece kızıma mahsus bir durum değil, sınıf arkadaşlarının (erkekler hariç) tamamı bu şekilde heveslenmiş. Anne benim karneme de gelir misin dedi, bende siz artık büyüdünüz veli almazlar dedim anne arkadaşlarımın anneleri de gelecek dedi (ki ben çalışıyorum o gün izin aldım) bende çalıştığım için gelmeyeceğimi düşünmesin diye zaten oğlumun okuluyla yan yana olan okuluna gittim. Tabii almayacaklarını biliyordum fakat kızımın gönlü olmuş oldu en azından belki de bilemiyorum o yaştaki çocuk duygusu diğerlerinin annesi bahçede benim annemde bahçede diye o bile mutlu etmeye mi yetti kızımı ama onun isteği üzerine evet okula gittim. Bahçede beklemek pahasına dahi olsa.
 
Kızlar normalde öyle kolay kolay ağlayamam , ağlamam
Ama öyle müge anlı izleyebilecek kadar da güçlü kuvvetli değilim.Haber izlersem ağlayabilirim

Geçen hafta cuma oğlumun okuma bayramı vardı , okuldan sadece bizim sınıf yaptı ilk çıkan oğlum oldu Atatürkle ilgili bir şiir okudu . Ben doğru düzgün bakamadım ağladım çünkü sesini filan duydum sadece.

Yarında karne alacaklar yine ufak bi gösteri yapacaklar , yine ağlamadan duracağımı sanmıyorum .

Neden böyle olduğumu anlamıyorum mesela tatile gittiğimizde aqua parktan kayarken onu bekliyorsam asağıda gözlerim doluyor gülüyorum ama illa bi damla yaş akıyor e mutsuzda değilim .

Sadece bunlarda değilim ama kolunu kırdı yakın zamanda o ne kadar çok agladıysa bende o kadar çok agladım bi türlü böyle ona güç veremiyorum o ay ay diyorsa ben ayyy ayyy diye gidiyorum . Aşı veya iğne olurkende ona destek olucam derken verdiğim tek destek beraber ağlarız madem. Bazen çoğu zaman evde televızyon acıksa müzik kanalı açık oluyor ketun biride değilim onu oynatmaya kaldırıyorsam yine aynı hemen gözlerim doluyor.

Sabahları onu kaldırırkende içim çoşuyor sevişiriz yatakta kalkmadan oy benim canım oy benim bebeğim yine gözlerim dolu dolu oluyor.
Yukarıda normalde kolay aglayamam kısmını tamamen bıtırmıs oluyorum , yakınlarımı kaybettim ağlayamadım donup kalıyorum ama işte anlattığım gibi durumlardada hemen ağlıyorum.

Okula ilk başladığında, ilk beslenmesini yediğini gösteren resimde , tenefüste onu beklerken çıktığını gördüğümde , okumayı ilk söktüğünde , hala iğne vurulurken , düştüğünde , okulda bi arkadaşı tarafından hırplandıgında , anaokulunda keza öyle yok mu benim gibi bu durumlara ağlayan ?

Gecen hafta okuma bayramı demiştim ya biz gösteride cıkan cocukların aileleri en öne oturduk gördüğüm kadarıyla bi ağlayan bendim mesela
Bu kadar bağımlılık normal değil bence, çocuğa zarar verebilirsin. Duygusallığını-ağlamalarını azaltmalısın.
 
Bende cok yakınlarımın cenazesınde duygularımı dondurup, Yıllar boyu aklıma geldikce akıtan bir tipim.. Bana yapılan en ufak haksızlığa ağlayan, En acı durumlarda dimdik duran şahsına munhasır bir tipim..

Ama annelik başka ; Hatta bambaşka... Yine de ota boka sürekli ağlıyorsanız destek alın.. Zor seylerle savasıyorsunuz demekki..
 
:KK61: ben daha konuyu okurken, gözlerim doldu.düşün yani o kadar.
ben iğne olurken,ya da hasta olduğunda yanında ağlamazdım,zayıf görmesin beni diye.ama diğer her türlü ağladım.

üniversite kazanması var,kep fırlatma töreni var,askerliği saymak dahi istemiyorum.

32 yaşında evlendi,eşyalarını hazırlarken ağladım,ütüleyip,hurçlara koyarken ağladım,kirli çamaşırlarını koklayıp koklayıp ağladım,evlendikten sonra,odasına girdim çıktım ağladım.hatta gelinin annesi bani tuhaf bulmuştu,ben kız annesiyim,ben bile ağlamıyorum diye.
bazı anneler ağlamak için bahane arıyor galiba.biz de o kadınlardanız.normal yani.
 
Çok normal, hamileliğimin ilk aylarında başlamıştı bu ağlama halleri bende,doğum ve loğusalıkla birlikte depreşti iyice.
Haber izlerken sürekli zaplıyorum,çocuklar ile ilgili haberler,taciz,tecavüz,cinayet vb haberleri izleyemiyorum.
İlk kelimesinde,ilk adımlarında ağlamıştım içim içime sığmamıştı. Tırnaklarını dahi kesemem uyanıkken,uyurken keserim hareket ederde canını yakarım diye. Hastayken çok ama çok üzülüp aglıyorum. Ama asla kızımın yanında aglamam,muhakkak uzaklaşmaya calışırım.Annelik+birazda karakter meselesi bence bu. Ben zaten ağlayarak rahatlayan deşarj olan biriydim,kızımlada böyle yasiyorum. Bazen çok sinirleniyorum kızıma,o zamanda tuvalete,odaya gidip,uzaklaşıp ağlıyorum. Rahatlıyorum. Sinirle ağzımdan kötü bir laf çıkmamış oluyor böylelikle,hemde rahatlıyorum.
 
İnsan duygulanır tabi ama bazı duygularını abartı bulmaya başladım. İnsanlar burada yaşadıklarının kolay olmadığını ve iyi bir anne olduğunu düşündüklerini çok kez dile getirdiler. Bu konuda ne duymak istiyorsun mesela?
 
Son düzenleme:
Ben de böyleyim konu oğlum oldu mu gözyaşlarima hakim olamiyorum. Biz ilk eğlendiğimiz de başka şehirde yasardik kayinvalidemlere gelirdik bazen evimize giderken kayinvalidem ağlardi ben sinir olurdum bi çocuk sende mi var be resmen yalandan agliyor derdim içimden simdi düşünüyorum da ben de çok sulugoz oldum ya.
Doğumda da oğlum doğduğu anda mutluluktan ağlamistim hayatimda ilk defa.
 
Ben seninle ayniyim cutemom:)
Konunu okurken bile aynilarini yaptigimi gorunce yine gozlerim doldu:KK61:
Benim bebegim henuz 1 yasinda ama 1 senedir ne yapsa agliyorum:)
Guluyor agliyorum, alkis yapmayi ogrendi agliyorum, beni emerken gozume bakiyor agliyorum.
Okula gitse herhalde aglamaktan kururum:)
Ama ben herkes boyledir zannediyordum yaa oyle degilmiso_O
 
ben kızım ılk guldugunde
ılk ellerını uzatarak kucak ıstedıgını belırttıgınde
ve ılk kendı kendıne dönebıldıgınde bıle agladım :D
burdakı uzucu konuları okudugumdada aglıyorum :D

daha kızım 5 aylık bukadar aglıyorum :D allah esırgesın yavrularımızı ya yirim ben onları yiriim
 
kizim 4.5 aylik ben bu halimi prolaktine bagliyorum ama benimle dogum yapanlar boyle degil. uyuyir mesela fotograflarina bakip agliyorum. o aglasa ben de agliyorum. gecen kolunun alti tahris olmus agla agla icim gitti. valla sonum senin gibi olcak galiba.
 
Back
X