- 9 Eylül 2007
- 21.429
- 66.420
- 1.123
ben daha konuyu okurken, gözlerim doldu.düşün yani o kadar.
ben iğne olurken,ya da hasta olduğunda yanında ağlamazdım,zayıf görmesin beni diye.ama diğer her türlü ağladım.
üniversite kazanması var,kep fırlatma töreni var,askerliği saymak dahi istemiyorum.
32 yaşında evlendi,eşyalarını hazırlarken ağladım,ütüleyip,hurçlara koyarken ağladım,kirli çamaşırlarını koklayıp koklayıp ağladım,evlendikten sonra,odasına girdim çıktım ağladım.hatta gelinin annesi bani tuhaf bulmuştu,ben kız annesiyim,ben bile ağlamıyorum diye.
bazı anneler ağlamak için bahane arıyor galiba.biz de o kadınlardanız.normal yani.
hiç uzun uzun yazmayayım ben de sendenim hunter abla



bunun adına annelik diyorlar cute, ayıp değil sal gözyaşlarını gitsin :)