benimsenemeyen evlat

Çokk üzücü bende inanamayarak okudum ama böyle şeyler de oluyo işte
Konu sahibi zaten şikayetçi bu durumdan belli ki elinde olmayan birşey bu yoksa böyle bir konu açsın ama bunu hissettiği ilk andan itibaren yardım almaya başlamalıydı
Ya o çocuk hissediyosa bunu ben düşünemiyorum psikolojisini
 
Oyle sey olur mu hic! su an sadece bir donemden gectiginizi dusunun ve dediginiz gibi bir uzmana gorunun. Cocugum olmadigi icin sizi cok anlamasam da bu yazdiklarinizdan oglunuzu icten ice sevdiginizi cikardim. Ama lutfen oglum bile diyemeyecegim gibi bir soz soylemeyin ilerde cok pisman olursunuz ve nolursunuz bu sorunun ustune gidip cozmeye calisin çünkü cocuklar arasinda ayrim yapmak ilerde cok kotu sonuclar doguruyor. Burda da zaten daha once bir suru boyle konu açıldı. Allah size esinize ve cocuklariniza yardim etsin inşallah
 
Son düzenleme:
Benim aklıma şey geldi. Hani acaba sizin bir erkek kardeşiniz vardı da anneniz ya da babanız hep onu sevdi sizinle hiç ilgilenmedi de siz de o yüzden bilinçaltınızda abiniz ya da erkek kardeşinize ve anne babaya duyduğunuz öfkeyi istemeden de olsa şimdi oğlunuzdan çıkarmaya çalışıyormuşsunuz gibi düşündüm bi an. Yanlış anlamayın kesinlikle yargılamak değil niyetim. Kötü bir anne olduğunuzu da düşünmeyin bence psikolojik bir sorununuz var ve bu durımun bilincinde olmanız bile bir adım önde tutar sizi. Ama mutlaka bir psikoloğa görünün imkanınız varsa
 

eger kocam kiziyor,kocami kaybetmek istemiyorum bu ayrim yuzunden diyerek lafi o taraflara cekmese gercekten bende anlardim ki ben cok agir lohusalik bunalimi yasadim..

oglumu bende kabullenemedim,cok dualar ettim yalvardim agladim Allahim gonlumu genislet,evladima karsi merhamet ver diye..psikolojik destekte aldim ve suan benim oglumda 2 yasinda..bunlari yasarken kocam zerre umrumda degildi,tek derdim bana emanet olan cana hakkiyla sahip cikabilmekti cunku cok ama cok isteyerek getirdim dunyaya oglumu..

herseyiyle bana muhtacti yavrum ama ben anne olmayi kabullenemiyordum,sanirim bunda en cok tek basina dogum yapmak lohusalik gecirmek gibi unsurlar da etkili..
cok sukur son 1 senedir hersey guzel bin sukur cok sukur kokusunu bakisini yuruyusunu herseyi ayri seviyorum..gozumun nuru benim oglum..
bi cok annenin tepki gosterme sebebi yaptigi ayrimin vicdanina dokunmasi degil,esiyle iliskisini bozma korkusu bence..
 
Bir yandan konu sahibi gelsin bugün ne yaptı yazsın istiyorum.
Bir yandan gelip de yüklenenleri okumasın çok üzülür diye kıyamıyorum.

Evet başta bende üzüldüm en çok masum çocuk için.
Hatta kız için kızım deyip oğlu için oğlan diye bahsetmesi benim için de çok çirkindi.

Ama konu sahibi de bu durumdan rahatsız ve sebebinin ne olabileceği üzerinde konuşuldu.

Buradan bakınca 2 yıl beklemiş, zavallı çocuk, hala eşim benden soğur mu derdine düşmüş
gibi görünüyor ve evet bu yüzden sert yorumlar yapılmış.

Yine de hiç bir annenin bu durumdan keyif alacağını düşünmüyorum ben.
Bir ihmal söz konusu evet, ama farkına vardı ve çözüm için adım attı konu sahibi.

Anlamaya çalışalım ve acımasızca üstüne gitmeyelim bence.
 
Henüz anne olmadım ama yine de anlamaya çalışıyorum. İnSan her yaşta annesine ihtiyaç duyar bunu biliyorum ama. Bu kadını annesi 4 yıldır aramiyormus. Belli ki doğduğunda başlayan annenin normal olmayan davranışları hala devam ediyor. Belki şu anda annesinin bu tutumunu önemsemiyor ama kendi çocukluğundaki psikolojik durumu belli ki flashback yapmış.
Ben hiç bir şekilde yargılamak istemiyorum. Hayatta insanın başına her şey gelebilir. Bu zamana kadar belki kendi kendine konduramadigi için doktora gitmedi. Eşi farkedince gitme kararı aldı.
Allah yardımcısı olsun, dilerim en kisa zamanda bu durumdan kurtulur.
 
Ne diceğimi bilemedim sadece oğlunuz için inanılmaz üzüldüm..
 
elimden geldiğince yorumları okudum. açıklama yapmaya çalışacağım. birincisi kocamdan olma korkusuyla gitmedim. eşim her zaman bana son derece destek oldu, hala da oluyor. benim yaptıklarımdan sezip sen merhametsiz msin demedi. ben ona bütün duygularımı açtım. anormallik var mı diye düşünmüştüm çünkü. bazen insanın basireti mi bağlanır derler nedir işte ondandı galiba. ama son zamanlarda kendimde gerçekten tuhaflık hissediyordum. eşime açınca eşim şok oldu. ben anlayamıyorum dedi. nasıl olur dedi. çok kötü oldu. ben hiçbirinizden vazgeçemem deyip duruyor hala daha. bazıları beni boşamış,eşimi başkasıyla evlendirmiş kadın da çocuklarıma ölmüş bitmiş falan. arkadaşlar hiç mi buradaki konuları okumadınız? ben çocuğumdan nefret edyorum mu dedim? benimseyemiyorum, daha doğrusu benimseyemiyordum. ben ne zaman ona oğlum desem annemin ağzını aça aça benim önümde kardeşlerime 'oooğğluum' deyişi geliyordu gözümün önüne. ben eğer oğluma oğlum dersem o da kızıma zulmetmeye başlayacakmış gibi hissettim. ne zaman oğlumun yüzüne baksam acaba o da yapar mı dedim, aynaya baktıkça ben de annem gibi olur muyum dedim.
sonra birden ne yapıyorsun diye sordum kendime. sen o kadına annem diyebilirken sana ikizin gibi benzeyen, senin canından olan oğluna nasıl oğlum diyemezsin dedim. zaten o kadar hızlı gelişti ki bu olayı kavrama sürecim. destek almak istedim. dün dediğim gibi bugün doktorla görüştüm.bana kaygılarımın ve korkularımın çok güçlü olduğunu, bu yüzden sevgimi gölgelediğini anlattı. sen kendi hayatından pay biçip oğlunu yargılıyorsun dedi. ve evet son derece haklıydı. durumun imkansız derecede kötü olmadığını, sözlü tedavi süreci ile kaygılarımı yenebileceğimi, çünkü kimseye anlatmadığım için birikim yaparak çoğaldığını söyledi. eşim benden vazgeçmek, boşanmak istemediğini de dile getirdi zaten ben doktora gitmek isteyince. ben seni olduğun gibi kabul ediyorm ama çaba göster ve yavrumuza böyle hisler besleme dedi. önyargılı olma dedi. ben sana inanıyorum, endişelerinden kurtulacaksın dedi. ben o cehennemden çıkalı daha dört yıl oldu. asla ben evladıma böyle buruk bakmak istemedim. bugün nadir olanşeylerden biri oldu ve birkaç saat onlardan uzak kaldım.
kendimi öylesineboş öylesine gereksiz hissettim ki. eve gidince bana doğru el ele koşuşlarını görünce içim kaynadı. bu tedavi sürecine ne pahasına olursa olsun devam edeceğim. annemle yüzleşmeyi de düşünmüyor değilim aslında. bana yaptıklarının hesabını bir bir sormak istiyorum. ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum. sırf evlenemeyip erkek kardeşlerime ve gelinine hizmet edeyim diye benim bekaretimi kuzenime sunmak istemesinin hesabını sormak istiyorum. bana dönüp demişti ki türk erkekleri çok dikkat eder bak gör bakire olmazsan evlenemezsin, belki ileride oğlun olur, sen bu şerefe layık değilsin sen or...sun sen ölene kadar bana ve oğullarıma hizmet edeceksin...
aç bıraktı, susuz bıraktı, gizli gizli okudum. dayak yiye yiye mezun oldum. sonra abim evlendi. gelinin bana yapmadığı kalmadı. çok afedersiniz pis pedlerini banyoya öylece bırakır ve bana toplatırdı. artık yemekler dışında yemek yiyemezdim orda. zaten iş yapmaktan yemek yemeye zamanım bile olmazdı. ayrık ön dişleriyle bana doğru sırıtarak ooğğluumm deyişi silinmiyor aklımdan. eşimle kaçtıkdiyebilrim. kapıdan aldı. ben ağladım o ağladı. benden yaşça büyüktü, bir düzeni ve iyi bir ailesi vardı. arkadaş çevremde tanışmıştık zaten. ne çevre ama :) mahallede birkaç kız vardı bana acırlardı. arada bir yanlarına giderdim korka korka, annem duyarsa dayak yerdim çünkü. beni kapıdan aldığı gün 'sen artık benimlesin, en değerlimsin, ama iznin olursa nikah kıyalım, gel evlen benimle. evimizeilk adımını karımolarak at demişti
bunları anlattım çünkü hakkımda neler neler denmiş. ben artık yepyeni bir sayfa açtım. bundan sonra önemli olan ben ve benim kaygılarım olmayacak. bundan sonra yalnızca çocuklarımın geleceği ve hisleri ilgilendirecek beni. çünkü bugün anladım ki benim onlardan başka kimsem yok. onlar dediğim de benim canımın canı üç insan. iyi dilekleriniz için çok ama çok teşekkür ederim. lütfen dualarınızı eksik etmeyin. ben başaracağıma inanıyorum, eşim de öyle.
 
Bişeyi merak ediyorum oğlumu isteyerek dünyaya getirdim yazmışsınız.Peki anneliğe hazır hissediyo muydunuz kendinizi bir çocuk doğurmak isterken?bunu çok merak ediyorum çünkü yarın bigün ben de konu sahibi gibi olmaktan korkuyorum yani çocuğumu sevememekten, bu yüzden de insanın kendini anneliğe hazır hissetmesi gerekiyor mu önce bunu merak ediyorum.
 

ben oğlumu kucağıma aldığım ilk birkaç ay aynı kzıma olan hisleri besledim. çünkü çok tecrübesizdim, daha önce elime hiç bebek bile almamıştım. eşimin oğlum oğlum oğlum deyişleri büyüdükçe kafamda yankılanmaya başladı. oğlum. ben de mi oğlum diyeceğim şimdi demiştim eşime. o kadar şaşkındım ki. eşim şaka sanmıştı sanırım üstüne pek düşmemiştim. oğlum dediğimde annemin sesi yankılanıyor kulaklarımda
 

ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum.

 
Ilk sayfayi okudum ve son yorumunuzuda.
Cok uzuldum adiniza.
Ve haklisiniz gercektende.
Cogu kisi sizi baya gommus.
Anne ddigini nasil kuzeninin koynuna verir kizini aklim almadi.
Tedaviyede baslamissiniz, cok sevindim sizin adiniza.
Oglum kelimesinden sizin yerinizde olsam bende sogurdum.
Oglum kelimesinin yerine baska bi kelime kullansaniz?
Kiziniza prensesim derken oglunuzada "prensim/ kalbmin prensi/ pasam/ askim/ bitanem' deseniz olmazmi?
 
Peki hadi bizi bırakın da kendi eşi bile bu duruma üzülüp ağlamış konu sahibini vicdansız ve merhametsiz olmakla suçlamış. Buna ne diyeceksiniz, nasıl savunacaksınız merak ediyorum.

Ayrıca kimler bi sahipsiz yavruya annelik yapıyor, bunu bilemezsiniz. Burda belki onlarca kadın doğurmadığı halde annedir. Bu dile getirilmiyor diye böyle bir örnek verip genelleme yapamazsınız.
 
Merak ettim cevap verirsen sevinirim baabasi nasil peki o da mi senin gibi ogluna karsi? Bi de ilk kizina hamile oldugunda babasi kiz mi istiyodu erkek mi?
 

çok hakaret ettiler. ama mevzu iki yaşında bir bebek. insanların böyle davranmasını ve tepkilerini doğal karılıyorum.yalnızca beni biraz olsun anlasınlar istiyorum. şımarık bile demişler. keşke şımarmaya hakkım ve fırsatım olabilseydi.
genelde cancan diyorum ikisine de. ama oğlum diyemiyorum. oğlum deyince benimdeğilmiş gibi bi soğukluk hissediyorum.
 
Merak ettim cevap verirsen sevinirim baabasi nasil peki o da mi senin gibi ogluna karsi? Bi de ilk kizina hamile oldugunda babasi kiz mi istiyodu erkek mi?

babaları ikisini de çok seviyor. cinsiyet ayrımı asla yapmaz. baba tarafından herkes çocuklarıma çok düşkündür. hatta bir kız bir erkek olduğunu duyunca eşim hayallerimi gerçekleştirdin sana hayatımı borçluyum demişti. zaten anne tarafı yok ondan bahsedemeyeceğim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…