- 9 Eylül 2015
- 3.641
- 1.322
- 63
Ayrıca kınayan arkadaşları anlayamıyorum kadın derdine çare arıyor ki konu açmış bırakın çocuğu bazı insanlar kendi bedeninin bir uzvunu kabullenemiyor kurtulmaya çalışıyor, psikolojik bir durum inşallah atlatırsınız
Bişeyi merak ediyorum oğlumu isteyerek dünyaya getirdim yazmışsınız.Peki anneliğe hazır hissediyo muydunuz kendinizi bir çocuk doğurmak isterken?bunu çok merak ediyorum çünkü yarın bigün ben de konu sahibi gibi olmaktan korkuyorum yani çocuğumu sevememekten, bu yüzden de insanın kendini anneliğe hazır hissetmesi gerekiyor mu önce bunu merak ediyorum.eger kocam kiziyor,kocami kaybetmek istemiyorum bu ayrim yuzunden diyerek lafi o taraflara cekmese gercekten bende anlardim ki ben cok agir lohusalik bunalimi yasadim..
oglumu bende kabullenemedim,cok dualar ettim yalvardim agladim Allahim gonlumu genislet,evladima karsi merhamet ver diye..psikolojik destekte aldim ve suan benim oglumda 2 yasinda..bunlari yasarken kocam zerre umrumda degildi,tek derdim bana emanet olan cana hakkiyla sahip cikabilmekti cunku cok ama cok isteyerek getirdim dunyaya oglumu..
herseyiyle bana muhtacti yavrum ama ben anne olmayi kabullenemiyordum,sanirim bunda en cok tek basina dogum yapmak lohusalik gecirmek gibi unsurlar da etkili..
cok sukur son 1 senedir hersey guzel bin sukur cok sukurkokusunu bakisini yuruyusunu herseyi ayri seviyorum..gozumun nuru benim oglum..
bi cok annenin tepki gosterme sebebi yaptigi ayrimin vicdanina dokunmasi degil,esiyle iliskisini bozma korkusu bence..
Bişeyi merak ediyorum oğlumu isteyerek dünyaya getirdim yazmışsınız.Peki anneliğe hazır hissediyo muydunuz kendinizi bir çocuk doğurmak isterken?bunu çok merak ediyorum çünkü yarın bigün ben de konu sahibi gibi olmaktan korkuyorum yani çocuğumu sevememekten, bu yüzden de insanın kendini anneliğe hazır hissetmesi gerekiyor mu önce bunu merak ediyorum.
elimden geldiğince yorumları okudum. açıklama yapmaya çalışacağım. birincisi kocamdan olma korkusuyla gitmedim. eşim her zaman bana son derece destek oldu, hala da oluyor. benim yaptıklarımdan sezip sen merhametsiz msin demedi. ben ona bütün duygularımı açtım. anormallik var mı diye düşünmüştüm çünkü. bazen insanın basireti mi bağlanır derler nedir işte ondandı galiba. ama son zamanlarda kendimde gerçekten tuhaflık hissediyordum. eşime açınca eşim şok oldu. ben anlayamıyorum dedi. nasıl olur dedi. çok kötü oldu. ben hiçbirinizden vazgeçemem deyip duruyor hala daha. bazıları beni boşamış,eşimi başkasıyla evlendirmiş kadın da çocuklarıma ölmüş bitmiş falan. arkadaşlar hiç mi buradaki konuları okumadınız? ben çocuğumdan nefret edyorum mu dedim? benimseyemiyorum, daha doğrusu benimseyemiyordum. ben ne zaman ona oğlum desem annemin ağzını aça aça benim önümde kardeşlerime 'oooğğluum' deyişi geliyordu gözümün önüne. ben eğer oğluma oğlum dersem o da kızıma zulmetmeye başlayacakmış gibi hissettim. ne zaman oğlumun yüzüne baksam acaba o da yapar mı dedim, aynaya baktıkça ben de annem gibi olur muyum dedim.
sonra birden ne yapıyorsun diye sordum kendime. sen o kadına annem diyebilirken sana ikizin gibi benzeyen, senin canından olan oğluna nasıl oğlum diyemezsin dedim. zaten o kadar hızlı gelişti ki bu olayı kavrama sürecim. destek almak istedim. dün dediğim gibi bugün doktorla görüştüm.bana kaygılarımın ve korkularımın çok güçlü olduğunu, bu yüzden sevgimi gölgelediğini anlattı. sen kendi hayatından pay biçip oğlunu yargılıyorsun dedi. ve evet son derece haklıydı. durumun imkansız derecede kötü olmadığını, sözlü tedavi süreci ile kaygılarımı yenebileceğimi, çünkü kimseye anlatmadığım için birikim yaparak çoğaldığını söyledi. eşim benden vazgeçmek, boşanmak istemediğini de dile getirdi zaten ben doktora gitmek isteyince. ben seni olduğun gibi kabul ediyorm ama çaba göster ve yavrumuza böyle hisler besleme dedi. önyargılı olma dedi. ben sana inanıyorum, endişelerinden kurtulacaksın dedi. ben o cehennemden çıkalı daha dört yıl oldu. asla ben evladıma böyle buruk bakmak istemedim. bugün nadir olanşeylerden biri oldu ve birkaç saat onlardan uzak kaldım.
kendimi öylesineboş öylesine gereksiz hissettim ki. eve gidince bana doğru el ele koşuşlarını görünce içim kaynadı. bu tedavi sürecine ne pahasına olursa olsun devam edeceğim. annemle yüzleşmeyi de düşünmüyor değilim aslında. bana yaptıklarının hesabını bir bir sormak istiyorum. ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum. sırf evlenemeyip erkek kardeşlerime ve gelinine hizmet edeyim diye benim bekaretimi kuzenime sunmak istemesinin hesabını sormak istiyorum. bana dönüp demişti ki türk erkekleri çok dikkat eder bak gör bakire olmazsan evlenemezsin, belki ileride oğlun olur, sen bu şerefe layık değilsin sen or...sun sen ölene kadar bana ve oğullarıma hizmet edeceksin...
aç bıraktı, susuz bıraktı, gizli gizli okudum. dayak yiye yiye mezun oldum. sonra abim evlendi. gelinin bana yapmadığı kalmadı. çok afedersiniz pis pedlerini banyoya öylece bırakır ve bana toplatırdı. artık yemekler dışında yemek yiyemezdim orda. zaten iş yapmaktan yemek yemeye zamanım bile olmazdı. ayrık ön dişleriyle bana doğru sırıtarak ooğğluumm deyişi silinmiyor aklımdan. eşimle kaçtıkdiyebilrim. kapıdan aldı. ben ağladım o ağladı. benden yaşça büyüktü, bir düzeni ve iyi bir ailesi vardı. arkadaş çevremde tanışmıştık zaten. ne çevre ama :) mahallede birkaç kız vardı bana acırlardı. arada bir yanlarına giderdim korka korka, annem duyarsa dayak yerdim çünkü. beni kapıdan aldığı gün 'sen artık benimlesin, en değerlimsin, ama iznin olursa nikah kıyalım, gel evlen benimle. evimizeilk adımını karımolarak at demişti
bunları anlattım çünkü hakkımda neler neler denmiş. ben artık yepyeni bir sayfa açtım. bundan sonra önemli olan ben ve benim kaygılarım olmayacak. bundan sonra yalnızca çocuklarımın geleceği ve hisleri ilgilendirecek beni. çünkü bugün anladım ki benim onlardan başka kimsem yok. onlar dediğim de benim canımın canı üç insan. iyi dilekleriniz için çok ama çok teşekkür ederim. lütfen dualarınızı eksik etmeyin. ben başaracağıma inanıyorum, eşim de öyle.
ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum.
Peki hadi bizi bırakın da kendi eşi bile bu duruma üzülüp ağlamış konu sahibini vicdansız ve merhametsiz olmakla suçlamış. Buna ne diyeceksiniz, nasıl savunacaksınız merak ediyorum.vay vay bayan mükemmel anneler gelmiş
zaten herkes sorunca çok mükemmel. r o zaman etrafta niye bu kadar mutsuz çocuk var onu bilmiyorum
konu sahibi siz ona rahat rahat küfür edin egonuzu tatmin edin diye konu açmamış
kadınlar kulübünün bilir kişi kadrosu burada annesi tarafından dört yıldır aranmamış ki bu ne demek anneniz sizi dört yıldır arayıp sormuyor merak etmiyor yani eşiyle o evde duramadığı için nikahla evlenen, kendisi sevmediği yetmiyormuş gibi babasının sevmesine dahi izin vermeyen korkunç bir anneyle yetişmiş bir kadının psikolojisinin turp gibi olduğuna tüm yaptıklarının şımarıklıktan olduğuna karar verdi
konu sahibi eğer oldukça kötü bir anne olsa bu yaptığında sorun bile görmez bu durum için üzülmezdi değil eşi tarafından yedi sülalesi tarafından uyarıldığı halde ayrım yapmaya devam eden erkek çocuklarını şımarttıkça şımartan tipler var biraz deşsek burada ki insanları ne hikayeler çıkar
annen babam abimi çok seviyordu beni okutmadılar onu okuttular bütün malları erkek kardeşimin üstüne yaptılar diye kaç hayat biliriz
tek fark burada anne kızına düşkün
demiyorum ki kadın melek oğluna hissettikleri bile affedilemez belki ama belli normal düşünemiyor bir psikologla görüşmeden evvel burada da konu açıp kimseye yazamayacaklarını yazacaktı belki eleştirilecekti sonuna kadar farklı bakmaya çalışacaktı oğluna oğlunun abisi olmadığını kızının da ezilen kendisi olmadığını fark edecekti
ama konu açtığında karşılığında bol bol hakaret ve beddua duydu
oğlunu bana ver çok iyi bakarım diyenler de
hiç gidip kendi çocuğu olduğu halde yetiştirme yurdundan çocuk almayı düşündünüz mü mesela yada çok kötü anne babalarla yetişmek zorunda kalan dilendirilen on yaşında çalıştırılan hortumla dövülen çocuklardan birini ?
burada okuduğumuz evleneceğim adamın beş yaşında kızı var onla çok ilgileniyor ya bize gelirse konuları nereden geliyor
bilemiyorum
Ilk sayfayi okudum ve son yorumunuzuda.
Cok uzuldum adiniza.
Ve haklisiniz gercektende.
Cogu kisi sizi baya gommus.
Anne ddigini nasil kuzeninin koynuna verir kizini aklim almadi.
Tedaviyede baslamissiniz, cok sevindim sizin adiniza.
Oglum kelimesinden sizin yerinizde olsam bende sogurdum.
Oglum kelimesinin yerine baska bi kelime kullansaniz?
Kiziniza prensesim derken oglunuzada "prensim/ kalbmin prensi/ pasam/ askim/ bitanem' deseniz olmazmi?
Merak ettim cevap verirsen sevinirim baabasi nasil peki o da mi senin gibi ogluna karsi? Bi de ilk kizina hamile oldugunda babasi kiz mi istiyodu erkek mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?