Babasının okul konusunda yardımcı olduğunu yazmış böyle bi konuda susmaz bence tamamen Pasifize değil demekki
inandırıcı gelmiyosunuz bana, dünkü ilk posta bak bi de şimdikine, bi de arada çizilmiş kabuslar evinden beter bi aile portresi, fazla dramatik, fazla kurgusalçok teşekkür ederiz. zaten şuan ikisini de uyandırıp öpmek istiyorum ama kıyamadım. inşallah kalkarlar birazdan da severim.
Ah canım ya iyi ki inandın gerçekten. Gönül rahatlığıyla saydırırsın artık. Naptın attın mı stresini? Kadına 2 tane iletiyle demediğini bırakmadın. İçin rahat mı mutlu musun?Aynen öyle... Çok abartı şeyler var gizli gizli okudum demiş. Böyle bi ailede gizli gizli nasıl okunur nasıl okula gidilirki. Bilmiyorum ama çokta soğukkanlı hala.
Konuyu yazarken anlatsaydı ya bunları. O zaman tepkimiz böyle olmazdı anlamaya çalışırdık belki yada en azından gerçekliğinden şüphelenmezdik.
Hayır
Rezil et
Kuzen meselesini herkese anlat
Annenin sevdiği saygı duyduğu kim varsa söyle mesela
Neden bu kadar zoruna gitti yazdıklarım. Konu sahibi sen misin?Ah canım ya iyi ki inandın gerçekten. Gönül rahatlığıyla saydırırsın artık. Naptın attın mı stresini? Kadına 2 tane iletiyle demediğini bırakmadın. İçin rahat mı mutlu musun?
Bencede git annenle(anne denemez gerçi ona değişik bir mahlukmuş) yüzleş nefretini kus. 2 yaşında güzller guzeli yavruna onun cezasını çektirme. Kendi adıma bn sana sadece ve özellikle vakit kaybetmenden dolayı tepki gösterdim ama sende her seyi son mesajındaki gb açık seçik anlatmayıp, ara ara açıklık getirince cok tepki çekmen doğal. Ne olursa olsun sen artık yetişkin bir insansın, kendini savunabilirsin, karşı çıkabilirsin, yardım isteyebilirsin vs vs ama 2 yaşındaki bebek savunmasız doğal olarak herkes önce onun tarafından baktı. O kadın sadece sana değil yavruna da zarar veriyor, buna izin mi vereceksin? Son anlattıklarından sonra bende inanıorum, sn bunu yeneceksin, hem oğlunu hem kızını mükemmel iki evlat olarak yetiştireceksin. Çok zor geliyorsa oğlum demiyiver, dünyanın sonu değil, hatta eşin bile böyle hitap etmeyebilir. Gerçi doktor daha iyi bilir belki de bunu yenmen için inadına demen gerekiyordur. Lütfen tedavini aksatma.çok hakaret ettiler. ama mevzu iki yaşında bir bebek. insanların böyle davranmasını ve tepkilerini doğal karılıyorum.yalnızca beni biraz olsun anlasınlar istiyorum. şımarık bile demişler. keşke şımarmaya hakkım ve fırsatım olabilseydi.
genelde cancan diyorum ikisine de. ama oğlum diyemiyorum. oğlum deyince benimdeğilmiş gibi bi soğukluk hissediyorum.
Keşke babanıza söyleseymişsiniz,böyle bir durumda bence sessiz kalmazdı o da.Hiçbir babanın böyle bir şeye tepkisiz kalabileceğini düşünmüyorum ben.Çok üzüldüm gerçekten çok zor şeyler yaşamışsınız.tepki verecek kimsem yoktu ki. babam da korkarak yardım ederdi bana. ben bir de o zamanki aklımla kimse duymasın diye saklamıştım. duysalar bile namusuma dil uzatırlar diye korktum.
Üzgünüm ama yorumunuza katılmıyorum. 2 sene evet uzun bi süre ama bu psikolojik bir durum ve bir kabullenme süresi var. Hasta olduğunu düşünün ve hastalığı kabullenme süreci...2 senedir psikolojik sorunu olduğunu kabul edip, bir uzmana başvuracağını söyleyip, 2 senedir başvurmayan birisinin psikolojisi çokta bozuk değil. Eşine ve oğluna zulüm ediyor. Aynı şeyi erkek yapsaydı bu şekilde yaklaşmazdı çoğu kişi, bırakın şu hemcinslerimizi korumayı apaçık 2 yaşında ki çocuğa zulüm var. O çocuğun psikolojisini bozmaya annesinin bile hakkı yok.
İnsan oğlunun psikolojisini bilmeden bozabilirde, sorunu bile bile 2 senedir psikolojisini bozmaya devam ediyorsa o kişinin psikolojisi bozuk değil tıyneti bozuktur. Tıyneti bozuk insanıda değiştiremezsiniz.
Bence hiç uğraşma bunlarla, yaşadıklarını unutmaya çalış ve bütün enerjini güzel çocuklarına ver.konuyu takip ediyorum başından beri , hiç kurgu gibi gelmedi bana. Sorununu paylaşmissin ve bence üzerine fazla gelindigi için çok ozelini, bence unutmam gereken şeyleri anlatmak zorunda kalmissin. Sonradan kurguladigin ,kendini haklı çıkarmak için uydurdugun dusuncesi dogru gelmedi bana. Umarım mutlu olursunuz bebeklerin ve sen.zaten rezil olan birini nasıl rezil edeceğim? şuan zamanımı buna ayırmam intikm peşinde koşmam doğru olur mu acaba bilmiyorum ki
Yazmayın böyle şeyler içim parçalanıyor herhalde annesi tarafından ayrımcılık görmeyen kadın çok azdır ülkemizde.
Hiç hesap sormuş muydunuz ondan?.
Herbirimiz hayat yolunda ilerlerken bilerek veya bilmeyerek birbirimizi yaralıyoruz.
Bilinçaltımız savaş alanı. Kimi az kimi çok kanlı.
Silemiyoruz maalesef üstünü örtebiliyoruz sadece.
Dediğiniz gibi sıkıca örtebilenler daha berrak zihinle yola devam ederken örtüsü kısa gelenler sancı çekiyor.
Bazı şeylerin yolunda gitmediğini farkedip yoluna sokma çabasına girenler de bence gereğini yapmış oluyorlar.
Allah konu sahibinin ve hepimizin yardımcısı olsun.
Canım ya çoğumuz yaşadık hala da yaşıyoruz bunu evlatlarımıza yaşatmayalım yeter ki..benim içimde bir yara olarak kaldı bu annem tarafindan sevilmemek. .hep hissettim hastalandigimda babam yanımdaydı hep annem hiç yoktu. .. 60 yaşınada gelsem hep içimde bi sızı olarak kalacak bu konu sahibi bu size bir örnek olsun. ..
anneme karşı hiç bişey hissetmiyorum komşu gibi bi farkı yok benim için elalem neyse o oda aynı. ..
şu yaşadıklarınızdan sonra böyle hissetmeniz anormal değil elinizde olan bir durum değil zaten, sizde bunu farkedip yardım almak için düzelmek için uğraşıyorsunuz, çok iyi bir annesiniz bunu samimiyetle söylüyorum, tedavinize lütfen devam edin inanıyorum eşinizinde desteğiyle başaracaksınız, çocuklarınız böyle bilinçli bir anneleri olduğu için çok şanslı, evet annenizden abilerinizden çekmişsiniz ama hayat size eşinizi ve çocuklarınızı vermiş hediye olarak, bundan sonrası o yavrular içinde sizin içinde çok güzel olur umarımelimden geldiğince yorumları okudum. açıklama yapmaya çalışacağım. birincisi kocamdan olma korkusuyla gitmedim. eşim her zaman bana son derece destek oldu, hala da oluyor. benim yaptıklarımdan sezip sen merhametsiz msin demedi. ben ona bütün duygularımı açtım. anormallik var mı diye düşünmüştüm çünkü. bazen insanın basireti mi bağlanır derler nedir işte ondandı galiba. ama son zamanlarda kendimde gerçekten tuhaflık hissediyordum. eşime açınca eşim şok oldu. ben anlayamıyorum dedi. nasıl olur dedi. çok kötü oldu. ben hiçbirinizden vazgeçemem deyip duruyor hala daha. bazıları beni boşamış,eşimi başkasıyla evlendirmiş kadın da çocuklarıma ölmüş bitmiş falan. arkadaşlar hiç mi buradaki konuları okumadınız? ben çocuğumdan nefret edyorum mu dedim? benimseyemiyorum, daha doğrusu benimseyemiyordum. ben ne zaman ona oğlum desem annemin ağzını aça aça benim önümde kardeşlerime 'oooğğluum' deyişi geliyordu gözümün önüne. ben eğer oğluma oğlum dersem o da kızıma zulmetmeye başlayacakmış gibi hissettim. ne zaman oğlumun yüzüne baksam acaba o da yapar mı dedim, aynaya baktıkça ben de annem gibi olur muyum dedim.
sonra birden ne yapıyorsun diye sordum kendime. sen o kadına annem diyebilirken sana ikizin gibi benzeyen, senin canından olan oğluna nasıl oğlum diyemezsin dedim. zaten o kadar hızlı gelişti ki bu olayı kavrama sürecim. destek almak istedim. dün dediğim gibi bugün doktorla görüştüm.bana kaygılarımın ve korkularımın çok güçlü olduğunu, bu yüzden sevgimi gölgelediğini anlattı. sen kendi hayatından pay biçip oğlunu yargılıyorsun dedi. ve evet son derece haklıydı. durumun imkansız derecede kötü olmadığını, sözlü tedavi süreci ile kaygılarımı yenebileceğimi, çünkü kimseye anlatmadığım için birikim yaparak çoğaldığını söyledi. eşim benden vazgeçmek, boşanmak istemediğini de dile getirdi zaten ben doktora gitmek isteyince. ben seni olduğun gibi kabul ediyorm ama çaba göster ve yavrumuza böyle hisler besleme dedi. önyargılı olma dedi. ben sana inanıyorum, endişelerinden kurtulacaksın dedi. ben o cehennemden çıkalı daha dört yıl oldu. asla ben evladıma böyle buruk bakmak istemedim. bugün nadir olanşeylerden biri oldu ve birkaç saat onlardan uzak kaldım.
kendimi öylesineboş öylesine gereksiz hissettim ki. eve gidince bana doğru el ele koşuşlarını görünce içim kaynadı. bu tedavi sürecine ne pahasına olursa olsun devam edeceğim. annemle yüzleşmeyi de düşünmüyor değilim aslında. bana yaptıklarının hesabını bir bir sormak istiyorum. ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum. sırf evlenemeyip erkek kardeşlerime ve gelinine hizmet edeyim diye benim bekaretimi kuzenime sunmak istemesinin hesabını sormak istiyorum. bana dönüp demişti ki türk erkekleri çok dikkat eder bak gör bakire olmazsan evlenemezsin, belki ileride oğlun olur, sen bu şerefe layık değilsin sen or...sun sen ölene kadar bana ve oğullarıma hizmet edeceksin...
aç bıraktı, susuz bıraktı, gizli gizli okudum. dayak yiye yiye mezun oldum. sonra abim evlendi. gelinin bana yapmadığı kalmadı. çok afedersiniz pis pedlerini banyoya öylece bırakır ve bana toplatırdı. artık yemekler dışında yemek yiyemezdim orda. zaten iş yapmaktan yemek yemeye zamanım bile olmazdı. ayrık ön dişleriyle bana doğru sırıtarak ooğğluumm deyişi silinmiyor aklımdan. eşimle kaçtıkdiyebilrim. kapıdan aldı. ben ağladım o ağladı. benden yaşça büyüktü, bir düzeni ve iyi bir ailesi vardı. arkadaş çevremde tanışmıştık zaten. ne çevre ama :) mahallede birkaç kız vardı bana acırlardı. arada bir yanlarına giderdim korka korka, annem duyarsa dayak yerdim çünkü. beni kapıdan aldığı gün 'sen artık benimlesin, en değerlimsin, ama iznin olursa nikah kıyalım, gel evlen benimle. evimizeilk adımını karımolarak at demişti
bunları anlattım çünkü hakkımda neler neler denmiş. ben artık yepyeni bir sayfa açtım. bundan sonra önemli olan ben ve benim kaygılarım olmayacak. bundan sonra yalnızca çocuklarımın geleceği ve hisleri ilgilendirecek beni. çünkü bugün anladım ki benim onlardan başka kimsem yok. onlar dediğim de benim canımın canı üç insan. iyi dilekleriniz için çok ama çok teşekkür ederim. lütfen dualarınızı eksik etmeyin. ben başaracağıma inanıyorum, eşim de öyle.
çok hakaret ettiler. ama mevzu iki yaşında bir bebek. insanların böyle davranmasını ve tepkilerini doğal karılıyorum.yalnızca beni biraz olsun anlasınlar istiyorum. şımarık bile demişler. keşke şımarmaya hakkım ve fırsatım olabilseydi.
genelde cancan diyorum ikisine de. ama oğlum diyemiyorum. oğlum deyince benimdeğilmiş gibi bi soğukluk hissediyorum.
yaşadıklarınız.. söyleyecek çook şey var ama bilmiyorum yokmu.. susmak lazım.. kız çocuğunun belki kaderi belli yerlerde... bir öğrencim vardı 5 kız kardeşin büyüğü.. anneyle tanıştım garip mazlum.. niyemi oğlan doğuramamış.. koca ezmiş kaynana ezmiş.. en çok kendi ezmiş.. doğumda kız olduğunu öğrendikçe bağırırmış getirmeyin onu bana istemiyorum.. diye.. evet oğlu olsa kızlarına napardı bilmiyorum... rutin hamilelik kontrolüne gittim bir kadın yanın da görümce ve 3 kız evlat... en küçüğü 1.5 yaşında en büyüğü 5 falan.. ne üstlerinde var ne ayaklarında yağmur yağıyor incecik kıyafetler donmuşlar.. anne baba çook mutlu niyemi.. kadın hamile.. hemde ikiz.. eh artık biri kesin erkektir diyorlar.. mantık bu.. yada mantıksızlık.. yaşadıklarınızın yükü ağır.. masal yada korku filmi gibi ama bazı anneler var sanırım böyle.. imtihanları ağır olaccak..elimden geldiğince yorumları okudum. açıklama yapmaya çalışacağım. birincisi kocamdan olma korkusuyla gitmedim. eşim her zaman bana son derece destek oldu, hala da oluyor. benim yaptıklarımdan sezip sen merhametsiz msin demedi. ben ona bütün duygularımı açtım. anormallik var mı diye düşünmüştüm çünkü. bazen insanın basireti mi bağlanır derler nedir işte ondandı galiba. ama son zamanlarda kendimde gerçekten tuhaflık hissediyordum. eşime açınca eşim şok oldu. ben anlayamıyorum dedi. nasıl olur dedi. çok kötü oldu. ben hiçbirinizden vazgeçemem deyip duruyor hala daha. bazıları beni boşamış,eşimi başkasıyla evlendirmiş kadın da çocuklarıma ölmüş bitmiş falan. arkadaşlar hiç mi buradaki konuları okumadınız? ben çocuğumdan nefret edyorum mu dedim? benimseyemiyorum, daha doğrusu benimseyemiyordum. ben ne zaman ona oğlum desem annemin ağzını aça aça benim önümde kardeşlerime 'oooğğluum' deyişi geliyordu gözümün önüne. ben eğer oğluma oğlum dersem o da kızıma zulmetmeye başlayacakmış gibi hissettim. ne zaman oğlumun yüzüne baksam acaba o da yapar mı dedim, aynaya baktıkça ben de annem gibi olur muyum dedim.
sonra birden ne yapıyorsun diye sordum kendime. sen o kadına annem diyebilirken sana ikizin gibi benzeyen, senin canından olan oğluna nasıl oğlum diyemezsin dedim. zaten o kadar hızlı gelişti ki bu olayı kavrama sürecim. destek almak istedim. dün dediğim gibi bugün doktorla görüştüm.bana kaygılarımın ve korkularımın çok güçlü olduğunu, bu yüzden sevgimi gölgelediğini anlattı. sen kendi hayatından pay biçip oğlunu yargılıyorsun dedi. ve evet son derece haklıydı. durumun imkansız derecede kötü olmadığını, sözlü tedavi süreci ile kaygılarımı yenebileceğimi, çünkü kimseye anlatmadığım için birikim yaparak çoğaldığını söyledi. eşim benden vazgeçmek, boşanmak istemediğini de dile getirdi zaten ben doktora gitmek isteyince. ben seni olduğun gibi kabul ediyorm ama çaba göster ve yavrumuza böyle hisler besleme dedi. önyargılı olma dedi. ben sana inanıyorum, endişelerinden kurtulacaksın dedi. ben o cehennemden çıkalı daha dört yıl oldu. asla ben evladıma böyle buruk bakmak istemedim. bugün nadir olanşeylerden biri oldu ve birkaç saat onlardan uzak kaldım.
kendimi öylesineboş öylesine gereksiz hissettim ki. eve gidince bana doğru el ele koşuşlarını görünce içim kaynadı. bu tedavi sürecine ne pahasına olursa olsun devam edeceğim. annemle yüzleşmeyi de düşünmüyor değilim aslında. bana yaptıklarının hesabını bir bir sormak istiyorum. ben 18 yaşımdayken 36 yaşındaki bekar kuzenimle neden yatmamı istedin demek istiyorum. sırf evlenemeyip erkek kardeşlerime ve gelinine hizmet edeyim diye benim bekaretimi kuzenime sunmak istemesinin hesabını sormak istiyorum. bana dönüp demişti ki türk erkekleri çok dikkat eder bak gör bakire olmazsan evlenemezsin, belki ileride oğlun olur, sen bu şerefe layık değilsin sen or...sun sen ölene kadar bana ve oğullarıma hizmet edeceksin...
aç bıraktı, susuz bıraktı, gizli gizli okudum. dayak yiye yiye mezun oldum. sonra abim evlendi. gelinin bana yapmadığı kalmadı. çok afedersiniz pis pedlerini banyoya öylece bırakır ve bana toplatırdı. artık yemekler dışında yemek yiyemezdim orda. zaten iş yapmaktan yemek yemeye zamanım bile olmazdı. ayrık ön dişleriyle bana doğru sırıtarak ooğğluumm deyişi silinmiyor aklımdan. eşimle kaçtıkdiyebilrim. kapıdan aldı. ben ağladım o ağladı. benden yaşça büyüktü, bir düzeni ve iyi bir ailesi vardı. arkadaş çevremde tanışmıştık zaten. ne çevre ama :) mahallede birkaç kız vardı bana acırlardı. arada bir yanlarına giderdim korka korka, annem duyarsa dayak yerdim çünkü. beni kapıdan aldığı gün 'sen artık benimlesin, en değerlimsin, ama iznin olursa nikah kıyalım, gel evlen benimle. evimizeilk adımını karımolarak at demişti
bunları anlattım çünkü hakkımda neler neler denmiş. ben artık yepyeni bir sayfa açtım. bundan sonra önemli olan ben ve benim kaygılarım olmayacak. bundan sonra yalnızca çocuklarımın geleceği ve hisleri ilgilendirecek beni. çünkü bugün anladım ki benim onlardan başka kimsem yok. onlar dediğim de benim canımın canı üç insan. iyi dilekleriniz için çok ama çok teşekkür ederim. lütfen dualarınızı eksik etmeyin. ben başaracağıma inanıyorum, eşim de öyle.
onlardan biride benim sanırım.. hala küçücük bir çocuğa zarar verecek tüm davranışlaarı kınıyorum.. evet zor şeyler yaşamış ama bir anne güçlü olmalı çoook güçlü.. ne bileyim.. çocuğun hiç suçu yoook..evet süper anneler okudunuz umarım...
yaşadıklarınız.. söyleyecek çook şey var ama bilmiyorum yokmu.. susmak lazım.. kız çocuğunun belki kaderi belli yerlerde... bir öğrencim vardı 5 kız kardeşin büyüğü.. anneyle tanıştım garip mazlum.. niyemi oğlan doğuramamış.. koca ezmiş kaynana ezmiş.. en çok kendi ezmiş.. doğumda kız olduğunu öğrendikçe bağırırmış getirmeyin onu bana istemiyorum.. diye.. evet oğlu olsa kızlarına napardı bilmiyorum... rutin hamilelik kontrolüne gittim bir kadın yanın da görümce ve 3 kız evlat... en küçüğü 1.5 yaşında en büyüğü 5 falan.. ne üstlerinde var ne ayaklarında yağmur yağıyor incecik kıyafetler donmuşlar.. anne baba çook mutlu niyemi.. kadın hamile.. hemde ikiz.. eh artık biri kesin erkektir diyorlar.. mantık bu.. yada mantıksızlık.. yaşadıklarınızın yükü ağır.. masal yada korku filmi gibi ama bazı anneler var sanırım böyle.. imtihanları ağır olaccak..
size gelince .. geçermi bu yaralar sanmam izi kalır.. ama şimdi mutlu huzurlu bir yuvanız dünya güzeli iki evladınız var.. annenize kızgınlığınız abilerinize kininiz bitmez ama sakın bunun acısı oğlunuzdan çıkmasın.. eşiniz gibi bir evlat yetiştirebilirsiniz.. değilmi.. yaşadıklarınızı yaşatmazsınız..
dün söylediklerimin arkasındayım.. hakkınız yok oğlunuza bunu yaşatmaya.. inanın anlıyor.. hissediyor evet huyu güzel aama o ezikliği hissetmiş.. siz annesiniz dikkat.. elinizde yoğurmaya hazır bir hamur var.. sakın zarar vermeyin sakın.. geç kalmışsınız 2 yıl bu duygusuzlukla yaşamak ne demek..
madem karar verdiniz artık kendinize gelin nolur.. evlat.. bambaşka.. bir gün acısını göstermesin.. şanslısınız.. çok şanslı.. değerini bilin destek almayı ihmal etmeyin.. bazı şeyler anca zaaman ve güçlü bir iradeyle aşılır..
onlardan biride benim sanırım.. hala küçücük bir çocuğa zarar verecek tüm davranışlaarı kınıyorum.. evet zor şeyler yaşamış ama bir anne güçlü olmalı çoook güçlü.. ne bileyim.. çocuğun hiç suçu yoook..
tabiki çocuğun suçu yok katılıyorum size..ama buraya yardım aramaya gelmiş hatasının farkına varmış birine yapılan yorumlar çok acımasızcaydı..
ben ilk başlarda da yazdım kızını seviyorsa annelik duygusu vardır demekki pskolojik bir sorun var..
ama memleketimde bütün kadınlar süper kahraman anne ya .. ve her kadın o duyguyla doğmalı ya.. her kadın o niteliklerle bezenmiş olmalı ya.. biz gibi olmayanı taşlayalım durumuna getirdi bazı arkadaşlar olayı.. bana verin çocuğu diyen bile oldu .. anlattıklarına bakılırsa dünya tatlısı bir oğlu var ben bile sevdim burdan:))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?