soğumusmu bi tarafları sizi aasılıp sündürmekten evliliğnizi yasayamassınız Eki Görüntüle 410879
özellikle eşimin tarafının evliliğimiz umrunda değil.onların derdi benım aileme ne kadar gidiyoruz ne alıyoruz onlara berabr nerelere gidiyoruz onları dert edip küsüyolar eşime.bu kadar kıskanç olunabilirmi anlamıyorum.
bosuna demiyorlar tatlımm AKIL YASTA DEĞİLLLL BASTAAAA DİYEEE koca koca adamlar neyine küsüyor arızamı bunlar gitsinler kenidlerine bi meşgae bulsunlar hadi ordan beaa herkesin evi ayrı yol ayrıı hadi ordan Eki Görüntüle 411061
sizin ailenizin size küsmesi olayına çok şaşırdım. normalde sizin üzülmemeniz için sizin zorda kalmamanız için çaba göstermeleri gerekirdi.
yaranma olayına gelince. hayatta kimseye yaranılmaz. insanoğlu doyumsuzdur. hep daha fazlasını ister. en iyisi eşinizle sakin sakin oturup konuşmanız. bir süre kimseyle görüşmeyip, tatillerinizi kendinize ayırın. saygısızlık etmemek adına herşeye de eyvallah demeyin. babanız bile olsa haddini bilmeli.
en mantıklısı eşinizle iletişiminizi sağlamlaştırmanız. evliliğin ilk yılları zor geçer evet ama sizinki normal değil bence.
merhaba kızlar. ben de birşeyler yazmak, içimdekileri paylaşmak istedim.
galiba aynı sorunlar her evlilikte aynı şekilde oluyor. ben de 1 yıllık evliyim. sürekli aileler yüzünden tartışıyoruz. ev kurduğumuz dönemden beri aynı: onun ailesi herşeye müdahaleci, benim ailem daha rahat, pek birşeyimize karışmazlar. fakat bu durum benim ailemin ilgisizmiş gibi algılanmasına sebep oluyor hep. arada kalmaktan sıkıldım.
benim eşim de benim aileme gittiğimizde huysuzlanıyor, kendi ailesine gittiğimizde hiç sesi çıkmıyor. ama bakıyorum da aynı şeyelri ben de hissediyorum, ama ben kendi aileme gittiğimde de bir an evvel evime gitmek istiyorum. biz eşimin ailesiyle yakın oturuyoruz, aynı semtte. her akşam eşimle işten beraber dönüyoruz, dönerken mutlaka bi kapıdan uğruyoruz. sonra bi ısrar bi kıyamet, yemek yeyin, çay için...bi bakıyorum yemeğe kalmışız. hiç bişey yapamazsa tencereye yemek koyuyor evde yeyin diye.
bende mi bir problem var yoksa sıkılmam normal mi kızlar.
biz bayanlar bence evliliğe daha hazır yetişiyoruz..sorumluluklarımızı bilerek evleniyoruz...kendı yuvamız oldugunun farkındayız o yüzden evimize gitmek istememiz normal bence..sende anormallık yok...
zamanında eşim daha çook uzak yerden ev almamızı ailelere yakın olmamamız gerektiğini söylemştide karşı çıkmştım ne salaklık...kurtulamıycaz,onlara resti çekmeden kurtuluş yok..
biz kiradayız şimdilik. ama ev alma planımız var. ben her iki tarafa da yakın olsun istemiyorum. uzak bir semtten ev bakmaya gidiyoruz kayınvalidem de geliyor. evin herşeyine burun kıvırıyor, kayınpeder ordan ev alınmaz çok mantıksız diyor. sırf onlara yakın oturalım diye güzelim evi beğenmiyorlar. eşim de bi ağırlığını koyup ağzını açıp birşey söyleyemiyor kırılırlar diye.
tıpkı benim hayatım:).....bizimde evlerin arasında iki sokak var eşim babasıyla çalışıor gündüz annesini görme fırsatı var ama akşam arar uzun uzun konuşurlar benim ailem akşamları aramaz rahatsız etmemek için...yakın olduğumuz için onun ailesiyle daha çok görüşüyoruz bazen bende kendi kendimi dolduruyorum balayındada aradılar:)anlattıkların birebir aynı attığmız adımdan haberleri olur vs.....ben sinir oluyorum bazen bi de bazen akşamları olmadık zamanlarda arıyolar:)mahremimizde kalmadı:)evet haklısın. bundan biraz da başkalarının haberinin olması lazım diil mi. bizim bir aile düzenimiz olduğundan ve ailemizle ilgili kararları yalnızca bizim almamız gerektiğinden haberleri yok hala. haftasonu biryere gideceksek mutlaka bir gün önceden haberleri olur. tabii bir sürü tembih: ne işiniz vardı, evinizde dinlenin, yolda dikkatli gidin, çok geç dönmeyin...yol boyu da bir sürü telefon: nerdesiniz, vardınız mı, hava nasıl, gece dışarı çıkmayın... herşeyden uzaklaşıp bir haftasonu şehir dışına gittik, burnumuzdan geldi daha gitmeden. balayımızda bile günde 2-3 kere telefon ettiler. bu bağlılık mıdır yoksa başka birşey midir anlayamadım. benim ailem de bana bağlıdır ama rahatsız etmemek için aramazlar çok sık. ama her akşam eşim annesini, babasını kardeşini arar konuşur, aramızda iki sokak olmasına rağmen...
ben de ister istemez kendimi onlarla yarıştırıyorum. kendimi dolduruyorum ve en ufak birşeyde patlıyorum, başlıyoruz kavgaya. kendimi daha az değerli görüyorum ailesinin yanında. zaten eşim de onlarla ilgili en ufak bir eleştiriyi bile kabul etmiyor, her konuda onları haklı görüyor. eşime bizim ayrı bir hayatımız olduğunu nasıl kabul ettirebilirm bilemiyorum...
evet canım eşte bitiyor ama o da anne baba bağımlısıysa bazı şeyler yolunda gitmiyor anne babaların bu tavrı yüzünden aile olduğumuzu ayrı bi hayatımız olduğunu bile anlayamıyoruz benim kendi ailem rahatsızlık vermemek için fazla gelmez ve çağırmazlar ama eşimin ailesi biraz sıkıntılı bu konuda çok gelmezler ama çağırırlar herşeyi beraber yapmak isterler özellikle kayınvalidem:)seni anlıyorum...bi çok şey eşte bitiyorda işte....
tıpkı benim hayatım:).....bizimde evlerin arasında iki sokak var eşim babasıyla çalışıor gündüz annesini görme fırsatı var ama akşam arar uzun uzun konuşurlar benim ailem akşamları aramaz rahatsız etmemek için...yakın olduğumuz için onun ailesiyle daha çok görüşüyoruz bazen bende kendi kendimi dolduruyorum balayındada aradılar:)anlattıkların birebir aynı attığmız adımdan haberleri olur vs.....ben sinir oluyorum bazen bi de bazen akşamları olmadık zamanlarda arıyolar:)mahremimizde kalmadı:)
kaynanamlar ve annemler yakın bizde 15-20 dk lık uzaklıktayız araba ile.
kendı oğullarından çok ilgileniyrum gerçekten ben anneme babama davranmadıgım kadar iyi davranıyorum anneme masaj yapmış saçını başını taramış insan değilim ama kaynanama yapıyorum resmen.bu bana zor geliyor işte elbette yapıcam kaynanam neticede ama yaranamıyorum yine.bi kere benım gelinim iyi demezler laf sokma çabasındalar devamlı bende soğuyorum böyle olunca.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?