hislerime tercüman oldunuz. bu konuyla ilgili bi film izledim 2 kez 2 sinde de ağladım salya sümük. benim köpüşümde bi gün ölücek. ve nasıl dayanıcam bilmiyorum. ''marley ve ben'' mutlaka ama mutlaka izleyin.
Ben de arkadaşlarıma tam aksini söylüyorum.. sakın izlemeyin..
Ağlamaktan helak oldu o gün.. Seyrettiğime pişman oldum..
Bulmuşsunuz o kadar keyifli matrak bir Labrador.. Sürsün gitsin hayat.. Öldürdünüz de ne oldu? Sadece bizim gibi köpeği olanlar hüngür hüngür ağladı..
Köpek besleme konusunda kararsız olan biri eğer bu filmi izlerse kararı olumsuz yönde değişecektir, diye düşünüyorum..
Bu kadar karmaşa, bu kadar zorluk, sonunda da ölüm acısı.. Neden başlasın ki diye düşünür insan...
Ben de öyle düşünüyorum mesela... Ölecek korkusuna... Biliyorum çok yanlış ve basit bir düşünce ama artık düşünce olmaktan çıktı içime işledi... Köpeğimiz öldüğünde annemler benden saklamıştı, üniversitedeydim... Çok etkiledi beni... Evet korkuyorum ama koşullarım uygun olduğunda bu korkumu yenmek için elimden geleni yapacağım... Bir kedi ya da bir köpek beslemek istiyorum evimde...
kelimeler boğazımda düğümlendi...benimde köpeğim var...aslında ona köpek demekten hoşlanmıyoruz annem ve ben....hislerinizi çok iyi anlıyorumevcil hayvan sahibi olarak....yazıyı okudum ve içimden gidip onu öpmek geldi....
onları anlatabilmek çok zor....sadece onlarla yaşayan bilir .....bizimki de 10 yaşında....Allah uzun ömürler versin inşallah ona....zaman zaman aklımdan geçiririm öldüğünü ,tarifsiz bir duygu.....ev bomboş kalır o olmazsa.....her kuytuda her köşede onun izi var....offf içim titredisenağlama
Allah sağlık ve uuzun ömür versin meleklerimize.....
köpek değil ama benimde kedim var 9 yaşımdan beri
tüm çocukluğum onla geçmişken onu nasıl kaybedebilirim?
herkes kadar önemi ve yeri var hayatımda ve gittiğinde bırakacak olan boşluk nasıl doldurulur bilemiyorum
arkalarında nekadar üzüntü bırakacaklarını hiç bilmiyolar ama umarım hepsi uzun uzun ve sağlıklı yaşarlar
"Korkuyu yenmek"
Bu mümkün olabilir mi diye düşünüyorum..
Ben de böyle olmadı.. Korkuyu yenemedim.. Akşım çıkıyor Bulut' uma bi'şey olacak diye..
Korkumu biliyorum, korkumu kabul ediyorum.. Ama bu korkuyu yendiğimi göstermiyor galiba..
Ama eğer, bu korkuya rağmen, hayatımda köpişlere yer vermeye devam etmem, korkuyu yenmek olarak adlandırılırsa, onu bilemiyorum..
Korkuyu yenmek demek, korkmamak mıdır? İşte bunu bilemedim.. Çünkü; ben deliler gibi korkuyorum..
Korku yenilmiyor ben de yenemedim ama bir kedi aldım biliyorsun artık hem korkumla hem de kedimle birlikte yaşamayı öğreneceğim... Aslolan da bu olsa gerek... He korkmuyormuyum çoooook.. Mesela Asil i aldığımız ilk gün kucağımda uyurken ölen kedim geldi aklıma.. Asil le aynı renkteydi hemen hemen... Vurulduğu andaki kanlar içindeki görüntüsü geldi gözümün önüne ve şimdi o görüntü Asil e geçmişti... İçim acıdı... :çok üzgünüm:İlk günün alışkanlığıyla canım o kadar yandıysa devamı ne olur bilemiyorum... Kısacası hala korkuyorum... Korkumla yaşıyorum eğer ki korkmazsam sevgimde kalmamıştır demektir... Ben onu istemiyorum... :1no2:
Of sabah sabah ağlattın beni...Kısa bir süre evvel kedimi kaybettim ve şu an küçük kızımı okşarken seninle aynı hisleri yaşıyorum, acıları hiç bir zaman dinmiyor, biri diğerinin yerini hiç bir zaman doldurmuyor ...Yüreğine sağlık canım...allah ikinizede uzun ömürler versin...
Gözyaşlarını yalasın benim güzel oğlum o halde.. yerimseniben
Senin de başın sağ olsun.. a.s.
Evet ne yazık ki ya da belki ne güzel ki, hepsinin yüreğimizdeki yeri ayrı.. Dilerim daha fazla parsele ayrılmaz yürek arsalarımız..
Allah sana ve küçük kızına da uzun, sağlıklı ömürler versin..
benim oğlumda 12 yaşında hergün tam 12 senedir bende aynı duyguları hisettim ve yanımda olduğu için allaha bir kez daha teşekkür ettim,gözlerim dolu dolu okudum yazını,insan ne kadar bağlanıyor,allaha onlara uzun ömürler versin,imkan olsada 50 sene yaşasalar
Ahh ahh .. aklima ilk kopegim geldi adi cansuydu : ) uzun sure kanserle mucadele etti kucuck bedeni..son zamanlarinda hic hali yoktu kendim yemek yedirip siringayla su iciriyodum sariyodum bebek gibi yanimdan ayirmiyodum heran bisey olcak diyebende kucuktum ozamanlar.evde kimse yoktu cok kotulesmisti atladim dolmusa veterinere götürdüm. Kucagimdaydi.. ardindan ailem geldi veterinerler onlara soylemis 1.2 gune vefat edecegini son evrede olduğunu. Eve getirdik baktim dualar ettim ama tam o sirada garip seyler yapmaya basladi balkona cikardim nefes alamiyor gibiydi agliyodum bagiriyodum ölme ne olur gitme diye.. ben bagirdikca can veremiyor gibiydi.onu cok seven ananem odadan yanina gelmiyordu kahrolmustu..sekeri cikmisti cok kotuydu.en sonunda sessizce agladim karsisina gectim sustum izledim sadece cunku artik yapacağım hicbisey kalmamisti.. gerildi gerildi.. daha once hic ondan duymadigim degisik bi ses cikardi ve....... gitti diyemiyorum bile aklima geldikce Ağlıyorum..
Senin de başın sağolsun cnmm benimne mutlu bizlere ki böyle güzel bir sevgi yaşadık sayelerinde yerleri hiçbir zaman dolmayacak ben sanırım şanslıyım öldüğünü görmedim iyi ki de böyle oldu abim ve annem anlattı sürekli odama gidip gelmiş en son gittiğinde vermiş nefesini ben gelmeden gömüp gelmiş abim yaşamayan bilmez hakikaten çok zor kimbilir belki öbür dünyada tekrar karşılaşırız kuzum
iyi bayramlar dilerim şimdidenn
Allah razi olsun canim seninde basin sagolsun gercekten cok zor. Bende oyle umit ediyorum insallah ahirette bizimle beraber olurlar. Rabbim nasip ettikten sonra niye olmasin ki. Hayirli cumalar hayirli arefeler hayirli bayramlar insallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?