Samimiyetiniz için teşekkür ederim :) Evden çalışıyoruz ikimiz de zaten benim yoğunluğumu eşim de görüyor hatta bazen ona da carlıyorum stresten. Akşam yemeği saatlerimiz kayıyor ben çalıştığım için genelde o yapıyor yemek onun daha rahat işi. Yardımcı olamadığım içim mahcup oluyorum bir zaman sonra. Hiçbir şeye yetişememe hissi mutluluğumu emikliyorÇalışmayan bi kadın olarak diyorum ki evde oturunca kendine özgü lüksün de olmuyor öyle kolay kolay.Bi gün geziyorsun iki gün geziyorsun üçüncü gün hem sıkıntıdan patlıyorsun hemde evin işi dağ gibi oluyor sürekli evde oturmaktan.Mis gibi işiniz var sıkıntı sadece iş yükünüzün fazla olmasında.Çocuğunuz yokmuş madem iş yerinde mesaiye kalmak yerine evinize getirseniz işinizi ev ortamı daha rahat hissetmenizi sağlamaz mı hem eşinizi daha fazla görmüş olursunuz.
Offf işte yaaa işte! Resmen aydınlandım. Ne iyi geldi bu yorum. Ben bunu hiç düşünmemiştim. Öpebilir miyim sizi? Mutsuzluğumu boşluğumu iş hırsıyla doldurmuş olma ihtimalim olabilir evet. Düşüncem bunu ayrıca. Kalpler kalpler...Kendiniz için yaptıklarınıza pandemi ket vurmuş ve yerine yenilerini koymadığınız için farkında olmasanız da etkilenmiş ve çökmüş olabilir hatta o açığı fazlaca işle doldurmuş olabilirsiniz.
Hemen yeni arayışlar, ruh tazelemelere girin, bitti gitti:)
Ahhh ben evden çalıştığınızı varsaymamıştım.Madem öyle şöyle söyleyeyim siz işi kovalayacağınıza ,iş sizin peşinizden koşsun bu aralar kafanızı dinleyin.Pandemi olmasa çok güzel şeyler önerebilirdim ama coronadan pek bişey yapılamıyor maalesef.Spor yapmıyorsanız yoga yada pilates önerebilirim rahatlatır.Samimiyetiniz için teşekkür ederim :) Evden çalışıyoruz ikimiz de zaten benim yoğunluğumu eşim de görüyor hatta bazen ona da carlıyorum stresten. Akşam yemeği saatlerimiz kayıyor ben çalıştığım için genelde o yapıyor yemek onun daha rahat işi. Yardımcı olamadığım içim mahcup oluyorum bir zaman sonra. Hiçbir şeye yetişememe hissi mutluluğumu emikliyor
Belki sizde kendinizi boyle iyi hissediyorsunuz surekli mesgul olmak da insani mutlu eder. Ben mesela isin arasina is skistirmayi cok yaparim onu da yapayim sunu da yapayim ama beni rahatsiz etmiyor surekli bi tempo hareket halinde olmak beni mutlu ediyor soyle bi baksaniz nefes alsaniz nasil mutlu olucaginizi en iyi siz bilirsiniz zaten.
İçimi rahatlattınız teşekkür ederim. Manyak gibi kariyer peşinden koşan bir beyazyaka olmaktan her zaman korktum arkadaşımın kötü niyeti yok aslında psikolojimi bozacak kadar çalışmamdan yana bir uyarı yaptı. Ben biraz üzüldüm kendime bunu yaptım mı acaba diye. Çünkü hemen kilo veriyorum, egzamalarımı coşturuyorum vs. İstifa etmek gibi bir niyetim yok 2-3 ay oldu yeni işe gireli daha belki biraz sabır gerektirecek bilmiyorum. Bir şeyleri yanlış mı yapıyorum acaba diye düşünüp üzüldüm. Çok teşekkür ederim desteğinize.
Çok haklı annen baban harıc kımseye yaranamazsın bu hayatta.Kendıne bak .Kendıni sevmeyen hıc bır seyı sevmez.Mutsuz oldugun ısyerındede calısmak zorunda deıldın.Gercı butun ısler oyle ama yapacsk bişey yok .Merhaba kızlar ilk konum hayırlı olsun :) Arkadaşla yaptığım bir telefon konuşmasında kafam çok karıştı. Çok yakın arkadaşıma işimdeki mutsuzluğun beni nasıl psikolojik olarak etkilediğini anlattım. Yeni girdiğim bir iş ve çok yoğun, stresli bir çalışma programım var. Kendime bakamıyorum, toplantıya girmekten iş yapamadığım için sürekli mesaiye kalıyorum ve kafam/gönlüm çok yorgun. Bir önceki işim de buna benzer olduğu için buraya koşa koşa gelmiştim. Şanssızlık mı kader mi benim şımarıklığım mı (hiç sanmam 10 senedir çalışıyorum çünkü) bilmiyorum bu da gol olmadı anlayacağınız. Arkadaşıma bunları söylediğimde bana; “eşimin gayet iyi kazandığını, kendime biraz değer vermemi istedi benden. Güçsüz gözükmek istemiyorsun ama kariyerle saygı kazanılmaz mutlu bir kadın olmadığında sadece eleştirilsin eşin sana hiçbir zaman “ah canım çok çalışıyor hiç harcamıyor helal olsun!” Demez. Kendine özgü lükslerin olsun. Son görüşmemizde seni çok bakımsız ve renksiz gördüm. Kendini kariyer için arkaya atıyorsun ve hiçbir şey için yaranamazsın.” dedi. Ucunda bir hak verdim çünkü uzun zamandır kendimi yorgun ve mutsuz hissediyorum. Maaşlarımız ortadadır bizim ikimiz de çok şeffafız eşimle. Ben ona hiç harcatmam kazandığım para varsa alacağımı alırım. Evlendiğimizden beri hiç istediğim olmadı çünkü ben isteyemem. Telefonu kapatırken söylediği: “Kendine özgü lükslerin olsun, bu şekilde kendini eskitirsen kimseden takdir almayacaksın kendine değer ver.” cümlesi beni çok etkiledi. Haklılık payı vardır illaki o bunu söyledi diye istifayı basacak değilim tabii ama kendimi kötü hissettim. Kendimi unuttuğumu düşündüm. Çocuk yok bu arada sorulacaktır. siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz kızlarım? Bu bakış açısıyla mı mutlu olurum gerçekten?
Acil edit: gelen tatlış yorumlara bakıyorum da ben yanlış ifade etmişim. ben eşime harcatmam demişim ya o yanlış anlaşılmış olabilir. Ekstra bir şey istemem çünkü talep etme gibi bir özelliğim yok. Kendime ayırırım kalanı birikime atarız. He kendime daha az ayırırım eşime destek olmak için o ayrı. Arkadaşımın kızdığı nokta bunları kendi başıma yapmaya çabaladıkça kendimi yıpratmam eşimden istememek için kendimi bu hale sokmam.
arkadaşın kesin ev hanımıdır. ama şunu blmeli ki kariyer bir erkek için değil daha özgür bir kadın olmak için yapılır. nasıl gereksiz bir düşünce ya. olmadı sektör değiştir tekrardanMerhaba kızlar ilk konum hayırlı olsun :) Arkadaşla yaptığım bir telefon konuşmasında kafam çok karıştı. Çok yakın arkadaşıma işimdeki mutsuzluğun beni nasıl psikolojik olarak etkilediğini anlattım. Yeni girdiğim bir iş ve çok yoğun, stresli bir çalışma programım var. Kendime bakamıyorum, toplantıya girmekten iş yapamadığım için sürekli mesaiye kalıyorum ve kafam/gönlüm çok yorgun. Bir önceki işim de buna benzer olduğu için buraya koşa koşa gelmiştim. Şanssızlık mı kader mi benim şımarıklığım mı (hiç sanmam 10 senedir çalışıyorum çünkü) bilmiyorum bu da gol olmadı anlayacağınız. Arkadaşıma bunları söylediğimde bana; “eşimin gayet iyi kazandığını, kendime biraz değer vermemi istedi benden. Güçsüz gözükmek istemiyorsun ama kariyerle saygı kazanılmaz mutlu bir kadın olmadığında sadece eleştirilsin eşin sana hiçbir zaman “ah canım çok çalışıyor hiç harcamıyor helal olsun!” Demez. Kendine özgü lükslerin olsun. Son görüşmemizde seni çok bakımsız ve renksiz gördüm. Kendini kariyer için arkaya atıyorsun ve hiçbir şey için yaranamazsın.” dedi. Ucunda bir hak verdim çünkü uzun zamandır kendimi yorgun ve mutsuz hissediyorum. Maaşlarımız ortadadır bizim ikimiz de çok şeffafız eşimle. Ben ona hiç harcatmam kazandığım para varsa alacağımı alırım. Evlendiğimizden beri hiç istediğim olmadı çünkü ben isteyemem. Telefonu kapatırken söylediği: “Kendine özgü lükslerin olsun, bu şekilde kendini eskitirsen kimseden takdir almayacaksın kendine değer ver.” cümlesi beni çok etkiledi. Haklılık payı vardır illaki o bunu söyledi diye istifayı basacak değilim tabii ama kendimi kötü hissettim. Kendimi unuttuğumu düşündüm. Çocuk yok bu arada sorulacaktır. siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz kızlarım? Bu bakış açısıyla mı mutlu olurum gerçekten?
Acil edit: gelen tatlış yorumlara bakıyorum da ben yanlış ifade etmişim. ben eşime harcatmam demişim ya o yanlış anlaşılmış olabilir. Ekstra bir şey istemem çünkü talep etme gibi bir özelliğim yok. Kendime ayırırım kalanı birikime atarız. He kendime daha az ayırırım eşime destek olmak için o ayrı. Arkadaşımın kızdığı nokta bunları kendi başıma yapmaya çabaladıkça kendimi yıpratmam eşimden istememek için kendimi bu hale sokmam.
arkadaşın kesin ev hanımıdır. ama şunu blmeli ki kariyer bir erkek için değil daha özgür bir kadın olmak için yapılır. nasıl gereksiz bir düşünce ya. olmadı sektör değiştir tekrardan
Arkadaşınızın demek istediğini tam anlamadım işten ayrılmanızı mı yönlendirdi? Eğer öyleyse sakın ayrılmayın. Ama diğer dediklerine katılıyorum. Sırtınızdaki yükleri hafifletmek istiyorsanız evdeki sorumluluklarınızı azaltabilirsiniz. Mesela bir yardımcı tutun, ev işinizi yemeğinizi yapsın, haftada 3-4 gün gelsin. Böylece siz de mesaiden eve geldiğinizde kendinize zaman ayırabilirsiniz. Haftasonlarınızı ya da izin günlerinizi özel zevklerinize ayırabilirsiniz (spor yapmak,kursa gitmek,kuaföre gitmek,masaja gitmek gibi.) Böylece hem kendinizi dinlenmiş hissedersiniz, hem de kariyerinize devam edersinizMerhaba kızlar ilk konum hayırlı olsun :) Arkadaşla yaptığım bir telefon konuşmasında kafam çok karıştı. Çok yakın arkadaşıma işimdeki mutsuzluğun beni nasıl psikolojik olarak etkilediğini anlattım. Yeni girdiğim bir iş ve çok yoğun, stresli bir çalışma programım var. Kendime bakamıyorum, toplantıya girmekten iş yapamadığım için sürekli mesaiye kalıyorum ve kafam/gönlüm çok yorgun. Bir önceki işim de buna benzer olduğu için buraya koşa koşa gelmiştim. Şanssızlık mı kader mi benim şımarıklığım mı (hiç sanmam 10 senedir çalışıyorum çünkü) bilmiyorum bu da gol olmadı anlayacağınız. Arkadaşıma bunları söylediğimde bana; “eşimin gayet iyi kazandığını, kendime biraz değer vermemi istedi benden. Güçsüz gözükmek istemiyorsun ama kariyerle saygı kazanılmaz mutlu bir kadın olmadığında sadece eleştirilsin eşin sana hiçbir zaman “ah canım çok çalışıyor hiç harcamıyor helal olsun!” Demez. Kendine özgü lükslerin olsun. Son görüşmemizde seni çok bakımsız ve renksiz gördüm. Kendini kariyer için arkaya atıyorsun ve hiçbir şey için yaranamazsın.” dedi. Ucunda bir hak verdim çünkü uzun zamandır kendimi yorgun ve mutsuz hissediyorum. Maaşlarımız ortadadır bizim ikimiz de çok şeffafız eşimle. Ben ona hiç harcatmam kazandığım para varsa alacağımı alırım. Evlendiğimizden beri hiç istediğim olmadı çünkü ben isteyemem. Telefonu kapatırken söylediği: “Kendine özgü lükslerin olsun, bu şekilde kendini eskitirsen kimseden takdir almayacaksın kendine değer ver.” cümlesi beni çok etkiledi. Haklılık payı vardır illaki o bunu söyledi diye istifayı basacak değilim tabii ama kendimi kötü hissettim. Kendimi unuttuğumu düşündüm. Çocuk yok bu arada sorulacaktır. siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz kızlarım? Bu bakış açısıyla mı mutlu olurum gerçekten?
Acil edit: gelen tatlış yorumlara bakıyorum da ben yanlış ifade etmişim. ben eşime harcatmam demişim ya o yanlış anlaşılmış olabilir. Ekstra bir şey istemem çünkü talep etme gibi bir özelliğim yok. Kendime ayırırım kalanı birikime atarız. He kendime daha az ayırırım eşime destek olmak için o ayrı. Arkadaşımın kızdığı nokta bunları kendi başıma yapmaya çabaladıkça kendimi yıpratmam eşimden istememek için kendimi bu hale sokmam.
Arkadaşınızın demek istediğini tam anlamadım işten ayrılmanızı mı yönlendirdi? Eğer öyleyse sakın ayrılmayın. Ama diğer dediklerine katılıyorum. Sırtınızdaki yükleri hafifletmek istiyorsanız evdeki sorumluluklarınızı azaltabilirsiniz. Mesela bir yardımcı tutun, ev işinizi yemeğinizi yapsın, haftada 3-4 gün gelsin. Böylece siz de mesaiden eve geldiğinizde kendinize zaman ayırabilirsiniz. Haftasonlarınızı ya da izin günlerinizi özel zevklerinize ayırabilirsiniz (spor yapmak,kursa gitmek,kuaföre gitmek,masaja gitmek gibi.) Böylece hem kendinizi dinlenmiş hissedersiniz, hem de kariyerinize devam edersiniz
2 sene kadar önce eski iş yerimde benzer tempoda çalışıyordum ve aldığım sadece asgari ücrettiilk iş deneyimimdi ve aşırı yoğunluk sonradan yüklenmişti omuzlarıma. ben de devamlı toplantılarda olduğum için işlerim sarkıyordu. akşam 7-8lere kadar ofiste çalışıp eve gelince de biraz evde çalışırdım, iş hiçbir şekilde bitmezdi. birkaç ay böyle sürdü ve ben de hayatın ne olduğunu unutmuştum. bekarım, sevgilim de yoktu. sadece ben vardım hayatımda ama ben o hayatta uzun zamandır ne bir dizi izlemişim, ne film ne de bir kitap okumuşum. son zamanlarda cumartesileri bile ofiste olurdum cumartesi mesaisi olmamasına rağmen.
ve o kadar yıpranma karşısında patrondan ne duydum biliyor musunuz:
sen bu işte çok mutsuzsun, işleri yetiştiremiyorsun hep hata yapıyorsun. dışarıda bu işi yapmak için insanlar sıraya giriyor sen kıymetini bilmiyorsun.
bana aynen bunu söyledi.
ben de dayanamadım çıktım. 3-4 hafta sonra başka bir yere girdim, insan gibi çalışmak neymiş onu anladım. şu anda bile zaman zaman mesai dışı işler oluyor, yok acildi yok bilmem neydi ayağı yapıyorlar ama hep sınır koymaya çalışıyorum. çizmeyi aştıklarını düşündüğüm zaman telefona çıkmıyorum, saatler sonra dönüyorum görmedim deyip geçiştiriyorum. iş insanın bütün hayatını kaplamamalı. eğer birisi çok çalışıyorsa, nasıl olsa yapıyor diye daha fazla iş vermekten vazgeçmiyorlar bu her yerde böyle. size işten çıkın demiyorum ama bence başka iş bakın bir yandan.
evlilikte de kendinizi maddi anlamda paralamanıza gerek yok. evet bence de lüksleriniz olsun. acımayın erkek milletine. siz ne kadar fedakar oldukça o kadar kıymet bilmez oluyorlar. bunlara böyle süs bebeği gibi gezip hiçbir işe elini sürmeyen, deli gibi para harcayan tipler mübah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?