Bir çöküş hikayesi.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

-Thanatos-

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Mart 2018
13.208
46.526
548
27
Ne yazacağımı, ne konuşacağımı bilmiyorum.
Sadece bir iç döküş, bir çöküş yazacağım buraya.
Cümlelerimi toparlamakta zorluk çekiyorum. Sadece güçlü olduğunu duymaya ihtiyacım var, bu sefer herşeyden çok.
Annem.. Canım annem.. Hayatımda en çok değer verdiğim insan.. Çocukluğumdan beri hem annem, hem babam oldu. Bir günüm bile sesini duymadan geçmedi. Bugün hayatımın en zor gününü yaşadım. Annem verem hastası. Ama ağır bir durumu yok. Ve bugün anneannemin yani annesinin kanser olduğunu öğrendik. Evre 1 diyorlar ama rahim ağzını sarmış ve rahmi kaplamış kanser. Umutsuz konuştular. Onkoloji servisinde doktorların umutsuz konuşmaya başladığı anda anneme ölüm acısı çöktü resmen. O acı benim içimde yanmaya başlayan bir yangını ateşledi. Çünkü biliyorum önce annenin annesi ölür.. Sonra annen.. Sıralama böyledir. Hıçkıra hıçkıra ağladı bugün, yatarken bile ağladı. O ağladı, ben ağladım. O ağladı ben ağladım. Hayatımda hiç sarılmamıştım ona.. Yani kendimi bildim bileli "ne sarılması ya ben çocuk muyum" derdim, hani ben çok güçlüyüm ya hep ben teselli ederdim onu. O benim annemmiş gibi değil de ben onun annesiymişim gibi davrandım hep. Bugün ilk defa çocuktum ben, annesini kaybetmek istemeyen küçücük bir çocuk, dizlerine yapışıp deli gibi ağlayan bir çocuk. 21 yaşından küçüldüm bugün, gittim ben. Küçücük bir çocuğum artık, fazlası yok. Bilmiyorum, hayatımda hiç bir yakınımı kaybetmedim, hiç bu kadar canım acımadı benim. Hiç yüreğim yanmadı bu kadar. Bu yangın hiç sönmeyecek,biliyorum. Onun gitmesinden çok korkuyorum, hayatımda hiçbirşeyden bu kadar korkmamıştım, içim eriyor ya vallahi. Ağlamasın o. Hıçkırarak ağlamasın, ağlayarak uyumasın. Bu kadar yıkılmasın istiyorum. Hasta, toparlayamaz biliyorum. Bu acıyı kaldıramaz biliyorum. Sadece bunu biliyorum, başka da hiçbirşey bilmiyorum. Canım annem, seni herşeyden çok seviyorum. :(

Not: ne annene ne anneannene birşey olmuş neye üzülüyorsun demeyin. 21 yılın getirdiği bir çöküş hikayesi bu.
 
Ne yazacağımı, ne konuşacağımı bilmiyorum.
Sadece bir iç döküş, bir çöküş yazacağım buraya.
Cümlelerimi toparlamakta zorluk çekiyorum. Sadece güçlü olduğunu duymaya ihtiyacım var, bu sefer herşeyden çok.
Annem.. Canım annem.. Hayatımda en çok değer verdiğim insan.. Çocukluğumdan beri hem annem, hem babam oldu. Bir günüm bile sesini duymadan geçmedi. Bugün hayatımın en zor gününü yaşadım. Annem verem hastası. Ama ağır bir durumu yok. Ve bugün anneannemin yani annesinin kanser olduğunu öğrendik. Evre 1 diyorlar ama rahim ağzını sarmış ve rahmi kaplamış kanser. Umutsuz konuştular. Onkoloji servisinde doktorların umutsuz konuşmaya başladığı anda anneme ölüm acısı çöktü resmen. O acı benim içimde yanmaya başlayan bir yangını ateşledi. Çünkü biliyorum önce annenin annesi ölür.. Sonra annen.. Sıralama böyledir. Hıçkıra hıçkıra ağladı bugün, yatarken bile ağladı. O ağladı, ben ağladım. O ağladı ben ağladım. Hayatımda hiç sarılmamıştım ona.. Yani kendimi bildim bileli "ne sarılması ya ben çocuk muyum" derdim, hani ben çok güçlüyüm ya hep ben teselli ederdim onu. O benim annemmiş gibi değil de ben onun annesiymişim gibi davrandım hep. Bugün ilk defa çocuktum ben, annesini kaybetmek istemeyen küçücük bir çocuk, dizlerine yapışıp deli gibi ağlayan bir çocuk. 21 yaşından küçüldüm bugün, gittim ben. Küçücük bir çocuğum artık, fazlası yok. Bilmiyorum, hayatımda hiç bir yakınımı kaybetmedim, hiç bu kadar canım acımadı benim. Hiç yüreğim yanmadı bu kadar. Bu yangın hiç sönmeyecek,biliyorum. Onun gitmesinden çok korkuyorum, hayatımda hiçbirşeyden bu kadar korkmamıştım, içim eriyor ya vallahi. Ağlamasın o. Hıçkırarak ağlamasın, ağlayarak uyumasın. Bu kadar yıkılmasın istiyorum. Hasta, toparlayamaz biliyorum. Bu acıyı kaldıramaz biliyorum. Sadece bunu biliyorum, başka da hiçbirşey bilmiyorum. Canım annem, seni herşeyden çok seviyorum. :KK43:

Not: ne annene ne anneannene birşey olmuş neye üzülüyorsun demeyin. 21 yılın getirdiği bir çöküş hikayesi bu.

Allah acil şifalar versin ikisine de, beraber çok uzun yıllar görün inşallah 🙏🏻
 
Allah acil sifalar versin.Benim kayinpederim ve onun kardeside verem gecirdi verem artik caresi olan bir hastalik korkmayin derdi veren Allah dermaninida verirmis erken teshis edilmis hayirlisiyla kurtulurlar
 
Allahım acil şifalar versin..ama birinci evreyse tedaviye yanıt verme ihtimali çok yüksek lütfen güzel düşünün bol dua edin..
Yayılmış dediler, yaşlı insanlar tam bilemedikleri için üniv hastanesine randevu almışlar. Çok daha iyi bir doktor arayışındayız, doktor çok ümitsiz konuştu o yüzden böyle yıkıldık. Çok teşekkür ederim yorumunuz için. Allah gönlünüze göre versin.
 
Allah acil sifalar versin.Benim kayinpederim ve onun kardeside verem gecirdi verem artik caresi olan bir hastalik korkmayin derdi veren Allah dermaninida verirmis erken teshis edilmis hayirlisiyla kurtulurlar
Annem iyi. Annem çok iyi. Ama annesi hasta olduğu için yıkılmadı değil, nasıl toplayacağımı bilmiyorum. Beni korkutan tek şey bu ruh halinin annemin sağlığını olumsuz etkilemesi. Onu kaybetmek bu hayattaki en korktuğum şey :(
 
Ne yazacağımı, ne konuşacağımı bilmiyorum.
Sadece bir iç döküş, bir çöküş yazacağım buraya.
Cümlelerimi toparlamakta zorluk çekiyorum. Sadece güçlü olduğunu duymaya ihtiyacım var, bu sefer herşeyden çok.
Annem.. Canım annem.. Hayatımda en çok değer verdiğim insan.. Çocukluğumdan beri hem annem, hem babam oldu. Bir günüm bile sesini duymadan geçmedi. Bugün hayatımın en zor gününü yaşadım. Annem verem hastası. Ama ağır bir durumu yok. Ve bugün anneannemin yani annesinin kanser olduğunu öğrendik. Evre 1 diyorlar ama rahim ağzını sarmış ve rahmi kaplamış kanser. Umutsuz konuştular. Onkoloji servisinde doktorların umutsuz konuşmaya başladığı anda anneme ölüm acısı çöktü resmen. O acı benim içimde yanmaya başlayan bir yangını ateşledi. Çünkü biliyorum önce annenin annesi ölür.. Sonra annen.. Sıralama böyledir. Hıçkıra hıçkıra ağladı bugün, yatarken bile ağladı. O ağladı, ben ağladım. O ağladı ben ağladım. Hayatımda hiç sarılmamıştım ona.. Yani kendimi bildim bileli "ne sarılması ya ben çocuk muyum" derdim, hani ben çok güçlüyüm ya hep ben teselli ederdim onu. O benim annemmiş gibi değil de ben onun annesiymişim gibi davrandım hep. Bugün ilk defa çocuktum ben, annesini kaybetmek istemeyen küçücük bir çocuk, dizlerine yapışıp deli gibi ağlayan bir çocuk. 21 yaşından küçüldüm bugün, gittim ben. Küçücük bir çocuğum artık, fazlası yok. Bilmiyorum, hayatımda hiç bir yakınımı kaybetmedim, hiç bu kadar canım acımadı benim. Hiç yüreğim yanmadı bu kadar. Bu yangın hiç sönmeyecek,biliyorum. Onun gitmesinden çok korkuyorum, hayatımda hiçbirşeyden bu kadar korkmamıştım, içim eriyor ya vallahi. Ağlamasın o. Hıçkırarak ağlamasın, ağlayarak uyumasın. Bu kadar yıkılmasın istiyorum. Hasta, toparlayamaz biliyorum. Bu acıyı kaldıramaz biliyorum. Sadece bunu biliyorum, başka da hiçbirşey bilmiyorum. Canım annem, seni herşeyden çok seviyorum. :(

Not: ne annene ne anneannene birşey olmuş neye üzülüyorsun demeyin. 21 yılın getirdiği bir çöküş hikayesi bu.
Allah basindan eksik etmesin cerrahpasa capa gibi buyuk hastahanelere birde gidin imkaniniz varsa sevk alip tio cok ilerledi
 
Allah basindan eksik etmesin cerrahpasa capa gibi buyuk hastahanelere birde gidin imkaniniz varsa sevk alip tio cok ilerledi
Sevk alabilir miyiz ki.
Nereye başvurmam gerekiyor?
Çapayı bende düşündüm aslında
 
Sevk alabilir miyiz ki.
Nereye başvurmam gerekiyor?
Çapayı bende düşündüm aslında
Doktorunuza danisin onlar daha iyi yonlendirir bir hasta tanidgimiz bulundugu ilden baska bir ile almisti ama asamalari bilmiyorum malesef inanin sevgi en buyuk ilacdir siz ona umut olun etrafinda surekli olecekmis gibi degil her zman ki gibi davranmaya calisin
 
Ölümü kabullenmek ne kadar zordur bilemezsiniz biliyorum

Ben babaannemi çok severdim ikinci annemdi
Onada kanser teşhisi kondu ve son evre
Ona öyle bir içten sarıldımki
Zaman zaman gözümü kapatır o duyguyu özlemle anarım
Keşke bir defa daha sıcaklığını kokusunu hissetseydim derim
Şifa dilerim annemize ve anneannenize onlara çok sarılın emi
 
Doktorunuza danisin onlar daha iyi yonlendirir bir hasta tanidgimiz bulundugu ilden baska bir ile almisti ama asamalari bilmiyorum malesef inanin sevgi en buyuk ilacdir siz ona umut olun etrafinda surekli olecekmis gibi degil her zman ki gibi davranmaya calisin
Gelip keşke anneme anlatsanız bunu.
Yoğun duygular yaşıyor şuan, o ağlayınca ben dayanamıyorum. Sanki vücudumu içten ateşe veriyorlar, o alev bir türlü sönmüyor. Bilmiyorum umarım ikimizi de üzmeyi bırakıp ağlamasını durdurur.
Yarın gidip bir sorayım sevk işini. Fikir için çok teşekkür ederim.
 
Belki çok trajikomik olacak ama,
Annem hastalandığında inşallah veremdir diyordum, kanser olmasındansa verem olmasını tercih ediyordum.
Ama öyle olmadı. 80 yaşında anneannem maşallah sapasağlam dururken 50 yaşında annemi toprağa koydum.
Anneannem 10 ay arayla 2 evladını kaybetti. Simdi diyor ki keşke ben ölseydim.
Gerçekten anneler evlatlarını gömmemeli
Allah kimseye evlat acısı yasatmasin. Dünyanın en büyük acısıdır herhalde.

Acil şifalar diliyorum her ikisine de. Çok şükür annenin hastalığı tedavisi olan bir hastalık. Anneannenin de 1. evreymiş. Allah ikisine de uzun sağlıklı ömürler versin.
 
Gelip keşke anneme anlatsanız bunu.
Yoğun duygular yaşıyor şuan, o ağlayınca ben dayanamıyorum. Sanki vücudumu içten ateşe veriyorlar, o alev bir türlü sönmüyor. Bilmiyorum umarım ikimizi de üzmeyi bırakıp ağlamasını durdurur.
Yarın gidip bir sorayım sevk işini. Fikir için çok teşekkür ederim.
Canim aglarsa durumu kotulestirir. Bunu soyle sen ona. Care varken care aramaya bakin. Pes etmeyin yakin zmanda bir tanidgimiz. Pankreas kanseriydi toparladi
 
Ölümü kabullenmek ne kadar zordur bilemezsiniz biliyorum

Ben babaannemi çok severdim ikinci annemdi
Onada kanser teşhisi kondu ve son evre
Ona öyle bir içten sarıldımki
Zaman zaman gözümü kapatır o duyguyu özlemle anarım
Keşke bir defa daha sıcaklığını kokusunu hissetseydim derim
Şifa dilerim annemize ve anneannenize onlara çok sarılın emi
Ben bilmiyorum
Hiç yakınım ölmedi, bu duyguya çok yabancıyım
Annemi kaybetme düşüncesi bile acı veriyorken onun bu kadar keder içinde olduğunu görmek, tarif edilemez bir acı
Tek korkum o, bir gün son kez sarılacağım ama bu son sarılma ne zaman gelecek bilemeyeceğim. Zaten bir kere tadını aldım, sürekli sarılacağım anneciğime. :(
 
Belki çok trajikomik olacak ama,
Annem hastalandığında inşallah veremdir diyordum, kanser olmasındansa verem olmasını tercih ediyordum.
Ama öyle olmadı. 80 yaşında anneannem maşallah sapasağlam dururken 50 yaşında annemi toprağa koydum.
Anneannem 10 ay arayla 2 evladını kaybetti. Simdi diyor ki keşke ben ölseydim.
Gerçekten anneler evlatlarını gömmemeli
Allah kimseye evlat acısı yasatmasin. Dünyanın en büyük acısıdır herhalde.

Acil şifalar diliyorum her ikisine de. Çok şükür annenin hastalığı tedavisi olan bir hastalık. Anneannenin de 1. evreymiş. Allah ikisine de uzun sağlıklı ömürler versin.
Diyorum ya.
Ben hiç kaybetmedim yakınımı, hele annemi hiç hasta görmedim
Burada bir konum var, belki açıktır bilmiyorum
Bir gece çok hasta oldu, deli gibi ağlayıp buraya yazdım
Deli gibi korkuyorum gitmesinden. Daha çok yolu var gitmesin o, ben gideyim birşey olmaz. Ama o ölmesin. Ben dayanamam.
İnşallah iyileşir, bir an önce psikolojisini de sağlığını da toparlar. Kafam allak bullak cümleleri yanlış yazdıysam kusura bakmayın ne Olur, anneciğinize allahtan rahmet dilerim, mekanı cennet olsun inşallah :(
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X