Gerçekten bir derdim var, ruhum işkence çekiyor diyebilirim. Lütfen bana güzel yorumlar yapın çok ihtiyacım var.
Eylülde düğünüm var annem beni çok kötü etkiliyor, her gün en az 3 kere tekrarladığı cümlelerden bir kaç tane aynen yazıyorum buraya:
-Bu evin sensiz hiç tadı tuzu yok
-Ben sensiz ne yapacağım nasıl dayanacağım
-Evlenme kızım, hiç evlenme babannla biz ölene kadar bizimle yaşa bizimle kal.. Sen evlenmedin mi anneciğim sen neden kalmadın ailenle diyorum şakayla karışık, ben evlendim ama sen evlenme bizimle kal kızım diyor
Arkadaşlar çıldıracağım, zaten bir yanım mutlu hayatımın aşkına kavuşacağım diye ,, bir yanım buruk baba ocağından ayrılıyorum diye ama annem dahada zorlaştırıyor
Kınamda düğünümde gece gündüz ağlayacak kesin, anne eğer düğünde çok ağlarsan küserim sana beni çok üzersin sakın insanların arasında yapma benide ağlatırsın düğünümden birşey anlamam diyorum, tamam ağlamam diyor ama eminim başlangıçtan sonuna kadar ağlayacak, daha şimdiden ağlıyor zaten hep
Sorulabilecek sorulara cevap vereyim: evet tek çocuğum, ama annemle ayrı kaldık 4 yıl üniversiteyi 8 saatlik uzak bir şehirde okudum 2 aydan fazla eve gelmediğim oldu. Şu an bu tavrına anlam veremiyorum
Nişanlımı çok seviyor, onunla ilgili bir sorun yok ve evlendiğimde yaşayacak olduğum ev anne babamın evine 30dklık mesafede...
Çok bunaldım, oturup onunla ağladığımda oldu.. Yeter anne diye tartıştığımda
En kötüsü bunları hissettiğini bilmem ve içimin parçalanması
Evleniyorum diye mutluydum çok ama artık annem sayesinde evleniyorum diye mutsuzluk yaşıyorum.. Omuzlarıma öyle bir yük bindirdiki annem..
Benim hakkım değil mi evlenip çocuk sahibi anne olmak... Annem neden bana onu bırakıp merhametsiz evlatmışım gibi hissettiriyor....
Ben ne yapıcam mutsuzum çok