Bir derdim var

zumraeliz

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Mayıs 2024
37
23
27
Eşimle 4 senelik evliyiz. Bir buçuk yaşında bir oğlumuz var. Kültürel olarak farklı hayatlardan geldik. Ama aşkla sevgiyle evlendik. İlk zamablar ara ara aileler konusunda çatışmalar yaşadık ama günün sonunda kendi yuvamizin huzuruna baktık. Tabiki yiprandik ama bı şekilde hallettik. Ya da gecistirdik bilemiyorum.hamileligimin son ayları kızkardeşi evimize geldi tatile sanmıştık ama bende kalıp çalışmayı planlamis bize danışmadan ne kadar istemediğimi anlattiysamda anlamamakta kalmakta ısrarci oldu ve bu süreçte fazlasıyla gerildim tartıştım yiprandim. çok sikintili geçen bı hamileligin sonunda da bunları yaşadım ve olan oldu çocuğum erken doğdu. Ve ben bunu hala sindiremiyorum o kızı affedemiyorum. Eşim destek olmaya çalışsa da gün sonunda kardeşim napayım dedi tabikide bana yerlesmedi gönderdik ailesinin yanına ama bunu çözene kadar ben perişan oldum. Ve bunlar yetmiuo gibi çocuğumuz oldugundan beridir eşim bana karşı fazlasıyla acımasız oldu. Çok pimpririkli olduğu için sürekli çocukla ilgili komutlar verip beni sanki bakiciymisim gibi hissettirmeye başladı. Çocuk düşunce hastalanınca falan sürekli benim beynimi yiyo sen nerdeydin nasıl düşer nasıl olur. Bir buçuk senedir sürekli böyleyiz. Bebeğim erken doğdu 19 gün kuvezde kaldı bünyesi güçsüz bı bebekti ve her ağladığında katılıyordu ve eşim bunlara şahit olduğu için fazla panik oldu. Her ağlasa öyle olcak korkusuyla yaşadığından benim üstüme çok geliyo ve bu beni çok yipratiyo ve de fevri bı insan yapiyo. Ufacık şeylere bile fazla tepki verir oldum. Zaten bebek bakmak çok zor bir süreçken destek olacağına böyle ruhen beni bitirmesine katlanamiyorum artık. Aslında çok yardım eder ev işi yemek çocuk konusunda her iş gelir elinden gocunmaz yardımını esirgemez ama bunu yaparken bir yandan da benim üstüme geliyor. Bı kavga olunca da daha ne istiyosun her işinde sana destek olmaya çalışıyorum benim gibisini bulamazsın çocuk için konusuyosam da benimde çocuğum konuşayım nolcak diyo ama mevzu konuşman değil beni suçlar tarzi davranman. Anlatiyorum olmuyo kavga ediyorum olmuyo. Napcagimi şaşırdım cikmazdayim.
 
ben eşime ters psikoloji yapıyorum bana kızdığı ne varsa aynısını ona yapıyorum huyunu anca öyle bırakıyor ama sizin kocanızda etki eder mi bilemem tabii. mesela çocuk onun yanında düştüğünde ondan önce kızıp bastırın çocuk düşüyo niye ilgilenmiyorsun vs gibi ama buna birkaç kez tutarlı şekilde devam edin ki eleştiriye maruz kalınca sizi anlasın
 
Kimse sonsuza kadar başkasının evinde kalmak istemez.

Düzenini kurunca ayrılır insanlar.
Düzen kurmak belli bir zaman ister. Yine de bu konular danışılarak yapılır. Ev sahibine danışmadan devamlı da olsa geçici de olsa kimsenin evine yerleşilmez bana göre.
 
Düzen kurmak belli bir zaman ister. Yine de bu konular danışılarak yapılır. Ev sahibine danışmadan devamlı da olsa geçici de olsa kimsenin evine yerleşilmez bana göre.
katılıyorum benim görümcemde evimin yedek anahtarı var ama ben izin verdiğim için var. kendi kardeşimden ayırmadığım için istediği gibi gelebileceği güvenini vermeme rağmen hala kesinlikle müsaitliğimi sormadan gelmez ki gelse de gocunmayacağımı bildiği halde. başında eğer bu şekilde saygılı olmasa idi asla şuanki iltiması göstermezdim.
 
Bana siz sorun çıkarıyorsunuz gibi geldi.

Anlattıklarınıza göre eşinizin bir kabahati yok.

Herkesin kardeşi belirli bir süre evine gelebilir.
umarım kaynana, elti, görümce gibi dertlerin olur bol bol zırlarsın :KK70: evinden çıkmasınlar :KK70:
 
katılıyorum benim görümcemde evimin yedek anahtarı var ama ben izin verdiğim için var. kendi kardeşimden ayırmadığım için istediği gibi gelebileceği güvenini vermeme rağmen hala kesinlikle müsaitliğimi sormadan gelmez ki gelse de gocunmayacağımı bildiği halde. başında eğer bu şekilde saygılı olmasa idi asla şuanki iltiması göstermezdim.
Aynı şekilde ben de görümcemi çok severim. Dediğiniz gibi aramızda bir saygı söz konusu.
 
Cocuğu erken doğuracak kadar abartmışsınız. Karşı çıkmak yerine görümcenize planlarını sorsaydınız düzenini kurduktan sonra giderdi iş bulurdu vs. Başkalarına acımasız davrandığınız için böyle olmuş belli ki maddi durumları çok iyi değil olsa size tenezzül etmeden yeni ev tutarlardı zaten.
 
Bana siz sorun çıkarıyorsunuz gibi geldi.

Anlattıklarınıza göre eşinizin bir kabahati yok.

Herkesin kardeşi belirli bir süre evine gelebilir.
Görümceyim ve burdaki görümce haksız. Aç açıkta değilseniz kardeşinizin evi de olsa bir plan yapıp ne kadar kalacağınızı söyler bir nevi izin alırsınız. Emrivaki yapılmaz artık adamın bir karısı var evde tek yaşamıyor üstelik hamile. Burda kalıp çalışmaktan bahsediliyor kısa bir süre olma ihtimali az.
 
Tabiki yiprandik ama bı şekilde hallettik. Ya da gecistirdik bilemiyorum
İşte o bir şekilde böyle oluyor. Düzelir eder, geçer deyip o an çözmediğiniz için böyle. Siz sustuğunuz, kabullendiğiniz alttan aldığınız için böyle. Benim yapıma ters kabul edemem, şimdiden ya anlaşalım ya bitirelim demediğiniz için böyle. Hallederiz kafasıyla sadece sorun ileri atılıyor ve büyüyor. Saygı yoksa aşk da sevgi de yoktur.

Eşinizin kız kardeşinden eşiniz sorumlu. Kalacak mı, misafir mi ne gibi bir planı var bunları eşiniz soracaktı ve size danışacaktı. Napim çıkmış gelmiş diye bir şey yok. Sizin de kardeşiniz, anneniz babanız çıkıp gelsin. İstediği kadar, kendi planladığı kadar kalsın. Siz eşinize, napim çıkıp gelmişler istedikleri kadar kalacaklar diyebilir miydiniz? Kimse kimsenin evine habersiz gidemez. Kardeş gelir de kalır da ama bir açıklaması, sebebi ve süresi olmalı. İş buldum kalacak yer halledene kadar kalabilir miyim diyen kardeş başka, misafir gibi gelip yerleşme niyetinde olan kardeş başka. Kıza olan kininizin hırsınızın yarısını eşinize yönlendirin. O sizin bunları yaşamanıza izin verdi. Kardeşiyle gerekeni gerektiği zaman konuşsaydı hiç bunlar yaşanmazdı.

Benim kapım kardeşlerime de eşimin kardeşine de her zaman açıktır, yardıma ihtiyaçları varsa başımın üstünde yerleri var elimden gelen yardımı yaparım. Ama hepsi saygı nezaket empati bilirler. Bana sormaları yetmez eşimle de konuşurlar uygun olup olmayacağını sorarlar.
 
Kimse sonsuza kadar başkasının evinde kalmak istemez.

Düzenini kurunca ayrılır insanlar.
Duzenini görümce olarak abisinin evine izinsiz yerleşip düzen kurmasına gerek yok. Ev üstünde ev olmaz,gezmeye oturmaya gelmemiş sonuçta. Hastalik sağlık bir durumda yok. İnsanları huzursuz etmek düzen kurmak değil,bir başkasının düzenini bozarken
 
Görümceyim ve burdaki görümce haksız. Aç açıkta değilseniz kardeşinizin evi de olsa bir plan yapıp ne kadar kalacağınızı söyler bir nevi izin alırsınız. Emrivaki yapılmaz artık adamın bir karısı var evde tek yaşamıyor üstelik hamile. Burda kalıp çalışmaktan bahsediliyor kısa bir süre olma ihtimali az.
Helal sizin gibi görümce kaldı mı
 
abim 15 yıllık evli, ben de 15 yıldır görümce pozisyonundayım bu yüzden birkaç bir şey yazmamın doğru olduğunu düşünüyorum. abimin evine 15 yıllık evlilikleri boyunca en fazla 20 kere gitmişimdir, 21'i olmaz. her gittiğimde de mutlaka yengemi arayıp evde olup olmadığını, evdeyse de gelip gelemeyeceğimi sormuşumdur. müsait olduğunda gitmişimdir, gel dediği halde aslında müsait olmadığını sesinden anladığım an gitmemişimdir. bunun yapılması görgüdendir, saygıdandır. konu sahibinin bahsettiği görümcesinin hiçbir şekilde danışmadan, sormadan abisinin evine çalışmak için gelmesi tamamen saygısızlık. ama ben bu problemin gereksiz büyüdüğünü, konu sahibinin konuyu çözmemek ve büyütmek için elinden geleni yaptığını düşünüyorum. öncelikle bahsedilen kişi konu sahibinin hayat arkadaşının kardeşi. kocasının kardeşi "çalışmak" için evde kalmayı istediyse vardır bir sebebi, vardır bir mecburiyeti. ama tabii önce icazet alması gerekir. yapmış bir cahillik, saygısızlık. konu sahibinin burada orta yolu bulup iki tarafında gönlünü yapması gerekirdi diye düşünüyorum. abimin eşi benim ısrarla kendi evlerinde kalmamı istemeyip üstüne birde bu durumu erken doğuracak kadar sorun etseydi inanılmaz gücenir, darılır ve bir daha suratına bakmazdım. burada konu görümce de değil, biraz eşinizi düşünseydiniz sizin için her şey daha kolay olurdu. söz konusu eşinizin kardeşi ve onun da sizin kadar evinde "kardeşini" ne süreyle ağırlayıp ağırlamayacağına dair söz sahibi olmaya hakkı var. orta yolu her şekilde bulabilirdiniz ama sorunu büyütüp erken doğurmayı seçmişsiniz.
 
Eşimle 4 senelik evliyiz. Bir buçuk yaşında bir oğlumuz var. Kültürel olarak farklı hayatlardan geldik. Ama aşkla sevgiyle evlendik. İlk zamablar ara ara aileler konusunda çatışmalar yaşadık ama günün sonunda kendi yuvamizin huzuruna baktık. Tabiki yiprandik ama bı şekilde hallettik. Ya da gecistirdik bilemiyorum.hamileligimin son ayları kızkardeşi evimize geldi tatile sanmıştık ama bende kalıp çalışmayı planlamis bize danışmadan ne kadar istemediğimi anlattiysamda anlamamakta kalmakta ısrarci oldu ve bu süreçte fazlasıyla gerildim tartıştım yiprandim. çok sikintili geçen bı hamileligin sonunda da bunları yaşadım ve olan oldu çocuğum erken doğdu. Ve ben bunu hala sindiremiyorum o kızı affedemiyorum. Eşim destek olmaya çalışsa da gün sonunda kardeşim napayım dedi tabikide bana yerlesmedi gönderdik ailesinin yanına ama bunu çözene kadar ben perişan oldum. Ve bunlar yetmiuo gibi çocuğumuz oldugundan beridir eşim bana karşı fazlasıyla acımasız oldu. Çok pimpririkli olduğu için sürekli çocukla ilgili komutlar verip beni sanki bakiciymisim gibi hissettirmeye başladı. Çocuk düşunce hastalanınca falan sürekli benim beynimi yiyo sen nerdeydin nasıl düşer nasıl olur. Bir buçuk senedir sürekli böyleyiz. Bebeğim erken doğdu 19 gün kuvezde kaldı bünyesi güçsüz bı bebekti ve her ağladığında katılıyordu ve eşim bunlara şahit olduğu için fazla panik oldu. Her ağlasa öyle olcak korkusuyla yaşadığından benim üstüme çok geliyo ve bu beni çok yipratiyo ve de fevri bı insan yapiyo. Ufacık şeylere bile fazla tepki verir oldum. Zaten bebek bakmak çok zor bir süreçken destek olacağına böyle ruhen beni bitirmesine katlanamiyorum artık. Aslında çok yardım eder ev işi yemek çocuk konusunda her iş gelir elinden gocunmaz yardımını esirgemez ama bunu yaparken bir yandan da benim üstüme geliyor. Bı kavga olunca da daha ne istiyosun her işinde sana destek olmaya çalışıyorum benim gibisini bulamazsın çocuk için konusuyosam da benimde çocuğum konuşayım nolcak diyo ama mevzu konuşman değil beni suçlar tarzi davranman. Anlatiyorum olmuyo kavga ediyorum olmuyo. Napcagimi şaşırdım cikmazdayim.
Söylenmeye başlayınca verin çocuğu kucağına al sen benden daha iyi bak deyin.
 
X