hep tahmini şeyler yazmışşsınız...birde onun düşüncelerini öğrenmek gerek..kullanılmaksa eğer, kendin buna izin vermişsin...bana göre kullanılmak değil, samimi arkadaş lık...sadece sen, şu anda ona eskisi gibi aşık değilsin...Çok açık konuşacağım, biraz uzun olacak, okumanızı ve bana akıl vermenizi çok isterim. Tecrübelerinizi, düşüncelerinizi lütfen benimle paylaşın. Zor durumdayım...
Okulun ilk başlarında çok hoşlandığım, hatta aşık olduğum birisi vardı, adı X olsun. Çok şımarık, kendini beğenmiş bir kızla birlikteydi; kız bunu sürekli hepimizin içinde aşağılardı, parası da boldu, X hiç sesini çıkaramazdı, ne dese tamam dersi, eğerdi boynunu. Ben de görüntüde X'in arkadaşıyım. Görüntüde tabi, içten içe çok seviyordum ama sonuçta sevgilisi vardı yani, doğru değildi. Evet, ne kadar ne için birlikte olduğu belli olsada vardı sevgilisi.
Şimdiki aklımla düşünüyorum da, X ile yakın arkadaş gibi olduğum zamanlarda anladı bence ona içten içe aşık olduğumu. Canı sıkıldığında beni arardı, üzgünken arardı, ağlarken arardı, kız onu üzdüğünde sarhoşken arardı, ona ne kadar huzur verdiğimi falan filan anlatırdı işte. Ama mutluyken hiç, formaliteden nasılsın iyi misin falan... Hatta ara ara görmezden gelirdi okulda, kendimi paralardım görsün diye el sallardım herkes bakardı ama ne hikmetse o fark etmezdi. Ne de olsa tek mesajına destanlar yazan bir salaktım ben, çantada kekliktim anlayacağınız. Mesela mesajlarıma görüldü atardı, iki iki gün bile cevap vermediği olurdu am o mesaj attığında ben salisesinde cevap verirdim, öyle bir salaktım. Aptal aşık yani bildiğiniz. Ama üzülse, ağlasa, o kızla kavga etseler hemen beni arardı.
Aşık olduğumu anlamış ya, şimdi düşünüyorum da kullanmış sanki beni hep yedekte tutmuş.
O zamanlar hiç tercih edilecek bir yanım yoktu, gerçekten yoktu. Farkındaydım ben de bunun. Zaten hiç öyle cezbeden bir tarafım yoktu kimse için. Ama bazen öyle konuşurdu ki benle onun da neni sevdiğine inanırdım.
Okulun ilk zamanları ile bu son zamanları arasında benim açımdan çok değişim oldu. Hem dış görünüş, hem karakterim anlamında. Değiştirdim biraz kendimi. Bunu biraz anlayınca, kullanıldığımı yani, kendimi çektim birden. Uzun zaman oldu hiç konuşmadık. İyi arkadaş gibiydik önceden ama artık gördüğümde selam bile vermiyordum, görmezden geliyordum. Yani her defasında X tarafından eziklenen, o istediğinde görüşülen, kullanılan bir kız değildim artık. Derdini dinlemedim, telefonlarını açmadım, yardıma her ihtiyacı olduğu anda yanında bitmedim. En güzeli de bie gün beni seveceği hayalini kurmadım daha fazla. Kendimi daha fazla kullandırmayınca çok değiştiğimden, artık beni tanıyamadığından yakınmaya başladı.
Birkaç ay önce de ayrılmış o kızdan, yeni öğrendim. Senin için ayrıldım, sana aşık oldum, benim için doğru kişi sensin, sende huzur buluyorum, gibi şeyler söyleyip duruyor. Peşimden hiç ayrılmıyor, nereye gitsem o da orada. Bu arada o kız ve grubu bana düşman olmuş durumda, sanırım ona söylemiş bunu.
Ama gelin görün ki ben hiç eskisi gibi hissetmiyorum X'e karşı. Tamam seviyorum hala, ama ne bileyim içimde bazı şeyler kırıldı artık. Eskisi gibi değilim, ona güvenemiyorum ve eskiden kullanıldığımı hatırlıyorum sürekli.
Şunu da özellikle belirteyim, evet yanında olmak onunla konuşmak istedim ama sevgilisi olduğunu bildiğim için araöızda hep bir mesafe vardı. Yani o tarz bir insan değilim.
Beni bir arkadaşınız/kardeşiniz gibi düşünün. Ne yapmamı önerirsiniz, düşünceleriniz neler? Güven olur mu sizce? Teşekkür ederim şimdiden.
Ona eskisi gibi aşık olmadığım doğru. Ama merak ediyorum: Final haftası notları aldıktan sonra mesajlara günler sonra cevap vermemek samimi arkadaşlık mı oluyor? Ya da gördüğü halde görmemezlikten gelmek? Evet, buna ben izin verdim. Zaten kendime kızdığım ve değiştirdiğim nokta buhep tahmini şeyler yazmışşsınız...birde onun düşüncelerini öğrenmek gerek..kullanılmaksa eğer, kendin buna izin vermişsin...bana göre kullanılmak değil, samimi arkadaş lık...sadece sen, şu anda ona eskisi gibi aşık değilsin...
Kendine kızmana sebep olmuş birini affetme yoksa ilerde kendini affetmezsibOna eskisi gibi aşık olmadığım doğru. Ama merak ediyorum: Final haftası notları aldıktan sonra mesajlara günler sonra cevap vermemek samimi arkadaşlık mı oluyor? Ya da gördüğü halde görmemezlikten gelmek? Evet, buna ben izin verdim. Zaten kendime kızdığım ve değiştirdiğim nokta bu
Evet engellemeyim, o yokmuş gibi davranayom ama her gün mesaj atması o kadar zorluyor ki sinirlerimi. Sus, yazma desem de nafile. Kabalaşmak, çirkinleşmek istemiyorumHayir hic gerek yok. O yokmus gibi yasamaya devam et. Karsina tertemiz bir sevgi ile biri cikacaktir elbet.
Kizla her arasi bozuldugunda gelip sana aglayan adami ne yapacaksin Allah askina. Bak boyle dusununce bir soğuma geliyor.
O nasıl söz kız her kıymet verene derken ? Ben anlamadımo ne ya
düşünsene onun hayalinde sen hep evi çekip çevireceksin her şeyi halledeceksin hem güzelsin akıllısın ohoo tabi ister
her kıymet bilene gitmen gerekmiyor
bana güven vermedi çocuk bilmiyorum...
Çok teşekkür ederim :)) 23 yaşındayım çok küçük müyüm bilmiyorum :) Aslında kendime güveniyorum, o eski mız mız, aklı bir karış havada kız değilim artık. Ama ona güvenmiyorum. Güvenmiyorum ama seviyorum. Seviyorum diyorum ama nefret de ediyorum. Yani çok karışık, o yüzden buraya yazdım zatenVallahi sen cok akilli kizsin. Yeniden sans versen de ne yapacagini bilirsin vermesen de. Ben sans verilmezi isaretledim ama durumundan yasinin biraz kucuk oldugunu dusunuyorum. Pisman olmamak icin bir deneme yapabilirsin ya da kendine guvenmiyosan hic bulasmayabilirsin. Ama nedense ben sana guvendim :)
Uzak durmaya çalışıyorum, gerçekten çok çabalıyorum. Ama nasıl anlatayım her dakika dibimde bitiyor, öyle de güzel ayarlıyor ki o anları sesinizi çıkaramıyorsunuz. Yok dersler, hocayla konuştuğumuz anlar, arkadaş oturmaları. O ortamda bir şey deyince yanlış anlaşılıyorsunuz falan. Düşünün okula uğramayan adam her derse girmeye, her gün okula gelmeye başladı. Ben gitmeyim, onun olduğu ortamda bulunmayım diyorum o zaman da olmaz, benim zararıma. Ama aynı ortamda bulunduğumuzda, o bakışları falan ne bileyim çok rahatsız ediyor beni anlatamıyorumKesinlikle uzak dur canm.Mesafe koyman cazip geldi beyefendiye bizim esas kıza bi bakayım demiş.Bi bakmasına izin verme sakın.Şu anki halinle seni seven biri mutlaka karşına çıkacaktır.
Çok haklısın. Ama o kızdan ayrıldıktan sonra boşluğa düştüğünü falan sanmıyorum. O kıza o kadar bağlı değildiHiç bulaşmamalısın. Sevgilisinden ayrılıp boşluğa düşmüş aklına nedense sen gelmişsin. Önceki gibi seni kullanmak istiyor. Aşık falan değil. Yeme bunları önüne bak. Ondan daha iyisine layıksın.
Kıza bağlı olup olmaması mesele değil ki. Aşk acısı çekmekle boşluğa düşmek aynı şey değil. Sürekli kavga ettiğin bi sevgilin bile olsa ve ayrılsan yine boşluğa düşersin. Kavga ettiğin zamanın boş oluyor çünkü.Çok haklısın. Ama o kızdan ayrıldıktan sonra boşluğa düştüğünü falan sanmıyorum. O kıza o kadar bağlı değildi
Seni yarabandi olarak kullanacak bence. Sevmese o kizla birlikte olmaz seninle olurdu. Erkekler ayrilinca tutunacak dal arar ve kendilerini seven ikinci kadina kosarlar teselli bulmak icin. Yaralarini sen sararsin o baskasina gider.Çok açık konuşacağım, biraz uzun olacak, okumanızı ve bana akıl vermenizi çok isterim. Tecrübelerinizi, düşüncelerinizi lütfen benimle paylaşın. Zor durumdayım...
Okulun ilk başlarında çok hoşlandığım, hatta aşık olduğum birisi vardı, adı X olsun. Çok şımarık, kendini beğenmiş bir kızla birlikteydi; kız bunu sürekli hepimizin içinde aşağılardı, parası da boldu, X hiç sesini çıkaramazdı, ne dese tamam dersi, eğerdi boynunu. Ben de görüntüde X'in arkadaşıyım. Görüntüde tabi, içten içe çok seviyordum ama sonuçta sevgilisi vardı yani, doğru değildi. Evet, ne kadar ne için birlikte olduğu belli olsada vardı sevgilisi.
Şimdiki aklımla düşünüyorum da, X ile yakın arkadaş gibi olduğum zamanlarda anladı bence ona içten içe aşık olduğumu. Canı sıkıldığında beni arardı, üzgünken arardı, ağlarken arardı, kız onu üzdüğünde sarhoşken arardı, ona ne kadar huzur verdiğimi falan filan anlatırdı işte. Ama mutluyken hiç, formaliteden nasılsın iyi misin falan... Hatta ara ara görmezden gelirdi okulda, kendimi paralardım görsün diye el sallardım herkes bakardı ama ne hikmetse o fark etmezdi. Ne de olsa tek mesajına destanlar yazan bir salaktım ben, çantada kekliktim anlayacağınız. Mesela mesajlarıma görüldü atardı, iki iki gün bile cevap vermediği olurdu am o mesaj attığında ben salisesinde cevap verirdim, öyle bir salaktım. Aptal aşık yani bildiğiniz. Ama üzülse, ağlasa, o kızla kavga etseler hemen beni arardı.
Aşık olduğumu anlamış ya, şimdi düşünüyorum da kullanmış sanki beni hep yedekte tutmuş.
O zamanlar hiç tercih edilecek bir yanım yoktu, gerçekten yoktu. Farkındaydım ben de bunun. Zaten hiç öyle cezbeden bir tarafım yoktu kimse için. Ama bazen öyle konuşurdu ki benle onun da neni sevdiğine inanırdım.
Okulun ilk zamanları ile bu son zamanları arasında benim açımdan çok değişim oldu. Hem dış görünüş, hem karakterim anlamında. Değiştirdim biraz kendimi. Bunu biraz anlayınca, kullanıldığımı yani, kendimi çektim birden. Uzun zaman oldu hiç konuşmadık. İyi arkadaş gibiydik önceden ama artık gördüğümde selam bile vermiyordum, görmezden geliyordum. Yani her defasında X tarafından eziklenen, o istediğinde görüşülen, kullanılan bir kız değildim artık. Derdini dinlemedim, telefonlarını açmadım, yardıma her ihtiyacı olduğu anda yanında bitmedim. En güzeli de bie gün beni seveceği hayalini kurmadım daha fazla. Kendimi daha fazla kullandırmayınca çok değiştiğimden, artık beni tanıyamadığından yakınmaya başladı.
Birkaç ay önce de ayrılmış o kızdan, yeni öğrendim. Senin için ayrıldım, sana aşık oldum, benim için doğru kişi sensin, sende huzur buluyorum, gibi şeyler söyleyip duruyor. Peşimden hiç ayrılmıyor, nereye gitsem o da orada. Bu arada o kız ve grubu bana düşman olmuş durumda, sanırım ona söylemiş bunu.
Ama gelin görün ki ben hiç eskisi gibi hissetmiyorum X'e karşı. Tamam seviyorum hala, ama ne bileyim içimde bazı şeyler kırıldı artık. Eskisi gibi değilim, ona güvenemiyorum ve eskiden kullanıldığımı hatırlıyorum sürekli.
Şunu da özellikle belirteyim, evet yanında olmak onunla konuşmak istedim ama sevgilisi olduğunu bildiğim için araöızda hep bir mesafe vardı. Yani o tarz bir insan değilim.
Beni bir arkadaşınız/kardeşiniz gibi düşünün. Ne yapmamı önerirsiniz, düşünceleriniz neler? Güven olur mu sizce? Teşekkür ederim şimdiden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?