- 30 Aralık 2020
- 1
- 2
- 31
-
- Konu Sahibi mutsuzbirkadin12
- #1
Ben böyle bir durum yaşamadığım için seni çok anlayamıyorum ama annem hep şöyle derdi el için aileni karşınıza almayın ki yarın öbür gün dönecek bir kapınız olsunmerhaba buradaki hanımlar bu tür konulardan bıkmışlardır eminim. Ama ben sizden çok bekledik çok uğrastık, hiç pes etmedik ama her şeye rağmen evlendik hikayeleri duymak istiyorum. 30 yaşındayım. Sevgilim var ama şuan için evlenmek için yeterli maddi güce sahip değiliz. Yani ne zaman evleniriz ya da evlenir miyiz bilmiyorum. Tek bildiğim onunla evlenmek istediğim. Ha çevrem, ailem bırak onu maddi gücü yerinde olan biriyle evlen diyor ama ben onu bırakmak istemiyorum. Hayatım hep zorluklarla geçti. Şuan evlenmek için bile zorlandığımı görmek o kadar yakıyor ki canımı. Bir evim,bir düzenim,çocuklarım olsun istiyorum. Mutlu bir aile ortamında büyümedim. Şimdi mutlu olmak istiyorum sevdiğimle ama o bile zor oluyor. Olacağı bile kesin değil. Herkese karşı çıkıp bekliyorum. Çevreye,ailemin baskısına hatta iş arkadaşlarımın baskısına rağmen direniyorum o olacak diye. Bazı insanlara onu bırak demek o kadar kolay geliyor ki. Bıraksam evlenirim başkasıyla ama mutlu olamayacağımı biliyorum. Aranızda yukarda da belirttiğim gibi herkese direnip karşı çıkıp zorlukları aşıp evlenen mutlu olan var mı ? BEn hic evlenemiceğim gibi geliyor. Bir yuvamın olması o kadar uzak ki bana suan resmen evlensem mucizeyi yaşayacakmışım gibi geliyor(yani sevdiğim adamla). Uyku bile tutmuyor beni. Gözümü kapattığım an kabuslar görüyorum. Çevreden herkesten uzak bir yere gitmek kimseyi görmek istemiyorum. Yüzüm bile gülmüyor. Kendime bakasım bile yok. Spor yapıyordum onu da bıraktım. O derece her şeyden soyutladım kendimi.Çünkü çevreye göre bu yaşta evlenmemiş olmak acınası bir durum. Sizden içimi rahatlatacak şeyler duymak istiyorum. Ne olur yadırgamayın.
daha önce konumu acti?
Üyelik yeni alınmış ama etkiletdigim üyede benzer konular açmıştı. O olduğunu düşündüm.daha önce konumu acti? ama etiketledigim üyede benzer konular açtı üst üste.
Çok ilginçSevgilinizin düzenli bi işi yok mu o kaç yasında. Yani evlendikten sonra siz bakmayacaksınız dimi ikinize iki tarafında mücadele etmesi gerekir..
Meselenin hiç bir zaman aşk olmadığını 30 lu yaşlarınıza doğru anlayacaksınız. Mesele dostluk güven yol arkadaşlığı demiş Mehmet aslantuğ
.
Sevgilinizin çabasına bakın hayat mücadelesine çevresine bakın kalbinizi de dinleyin ama mantığınızı susturmayın. Cicim ayları bitince hayat yolu başlıyor bu adam bnu göğüsleyecek olgunlukta mı ?
Aşk güzel şey ama belirli bi yaştan sonra hayatın sadece aşk olmadığını anlıyor insan. Ben evliyim eşimi seviyorum ama ben evlenirken bile eşimin durumuna çevresine hayat yaşantısına düşüncesine bakarak tercih ettim öyle seviyorum ölüyorum aşığım diye direk değil. Bilmiyorum mantığı öldürmemek lazım.Çok ilginç
Biz otuzlu yaslardayiz halen aşkı önde tutuyoruz .
Büyük ihtimalle öyle. Ailesi istememekte haklı. Bu konusunda da istediği cevapları alabilmek için sadece maddi durumlardan dolayı istemiyorlarmış gibi bir algı yaratıyor
Bende öyle düşündüm. Açık açık yazsa durumu diğer üyelikte ki gibi olumsuz yorumlar yapacağımızı biliyor kendisi de.Büyük ihtimalle öyle. Ailesi istememekte haklı. Bu konusunda da istediği cevapları alabilmek için sadece maddi durumlardan dolayı istemiyorlarmış gibi bir algı yaratıyor
Ya hayırlısını ısteyın.Evet maddı ımkan yoksa yuvada olmaz.Hıc bır sey olmaz .Hayat çok pahalı .İşi yok nasıl çocuk yapıcaksınız.Bır cocuk ne kadar maddıyata dayanıyor bılıyormusunuz.Ben hayattan sunu ogrendım anne baba anlar .Para yoksa aşkta olmuyor .merhaba buradaki hanımlar bu tür konulardan bıkmışlardır eminim. Ama ben sizden çok bekledik çok uğrastık, hiç pes etmedik ama her şeye rağmen evlendik hikayeleri duymak istiyorum. 30 yaşındayım. Sevgilim var ama şuan için evlenmek için yeterli maddi güce sahip değiliz. Yani ne zaman evleniriz ya da evlenir miyiz bilmiyorum. Tek bildiğim onunla evlenmek istediğim. Ha çevrem, ailem bırak onu maddi gücü yerinde olan biriyle evlen diyor ama ben onu bırakmak istemiyorum. Hayatım hep zorluklarla geçti. Şuan evlenmek için bile zorlandığımı görmek o kadar yakıyor ki canımı. Bir evim,bir düzenim,çocuklarım olsun istiyorum. Mutlu bir aile ortamında büyümedim. Şimdi mutlu olmak istiyorum sevdiğimle ama o bile zor oluyor. Olacağı bile kesin değil. Herkese karşı çıkıp bekliyorum. Çevreye,ailemin baskısına hatta iş arkadaşlarımın baskısına rağmen direniyorum o olacak diye. Bazı insanlara onu bırak demek o kadar kolay geliyor ki. Bıraksam evlenirim başkasıyla ama mutlu olamayacağımı biliyorum. Aranızda yukarda da belirttiğim gibi herkese direnip karşı çıkıp zorlukları aşıp evlenen mutlu olan var mı ? BEn hic evlenemiceğim gibi geliyor. Bir yuvamın olması o kadar uzak ki bana suan resmen evlensem mucizeyi yaşayacakmışım gibi geliyor(yani sevdiğim adamla). Uyku bile tutmuyor beni. Gözümü kapattığım an kabuslar görüyorum. Çevreden herkesten uzak bir yere gitmek kimseyi görmek istemiyorum. Yüzüm bile gülmüyor. Kendime bakasım bile yok. Spor yapıyordum onu da bıraktım. O derece her şeyden soyutladım kendimi.Çünkü çevreye göre bu yaşta evlenmemiş olmak acınası bir durum. Sizden içimi rahatlatacak şeyler duymak istiyorum. Ne olur yadırgamayın.