BahtsizBedevii
merhaba..
Derdinizi öyle bir dille yazmışsınız ki hayran kaldım. Neden biliyor musunuz?
Buradan baktığımda depresif bir modda değilsiniz. Geçmişinizi degistiremeyeceginiz için, oldugu gibi kabullenmişsiniz ve yasadıklarınızdan dolayı karalar bağlamıyorsunuz. Geçmişinizin güzel yanlarını düşünüyorsunuz.. Tek endişeniz geleceğiniz..
Ya da içinizde fırtınalar kopuyor ama yansıtmiyorsunuz.
Hangisi olursa olsun.. Eşinizle aynı çatı altında yaşayan sizsiniz. En doğru karari da siz vereceksiniz. Içiniz yaşama sevinci dolu.. Sosyalsiniz ve enerjiksiniz, hayattan tat almayı bilenlerdensiniz. Bunu gayet güzel devam ettirmeniz sizin elinizde. Alışkanlıklardan dolayı bir süre boşlukta kalmanız cok doğal. Ama artık hayatı daha güzel taniyorsunuz. Gayet de daha dik durabilirsiniz. Çünkü siz güçlü bir kadınsınız. Hayat yaşamak için çok uzun degil. Kim olursa olsun sizi mutsuz etmesine izin vermeyin. Çabaladiğınız halde, birlikte mutlu olamıyorsanız eğer, kendi mutluluğunuzu kendiniz yaşamalısınız.. Hayatınızın tek odak noktası eşiniz mi? Sağlığınız yerinde bundan daha büyük zenginlik var mı? Egitiminiz var. Gayet güzel başkalarına ihtiyaç duymadan yaşayabilirsiniz.. Hem belli mi olur belki de daha mutlu olabileceğiniz biri cıkacak karşınıza
Hersey dilediğiniz gibi olsun.. hayata güzel yanından bakmanızı diliyorum. Bu sizin icin bir bitiş degıl, eminim daha da güzel bir başlangıç olacak
sevgiyle kalın..
Sizde öyle güzel yazmışsınız kii mesaji gördükten sonra kahvem ve sigaram (sigara sagliga zararlidir !:) ) olmadan yanıtlamak istemedim inanın..
Onlarıda aldım geldim...
Insan bazen hayatın,zamanın,sartların getirdiklerini yasamak zorunda kalıyor.
Aileden başlıyor bu durum evlilik,iş,sosyal çevre böyle devam edip gidiyor.
Elbette ki bircok konuda secimler bize ait oluyor ama onda da yanılıyoruz cogu zaman.
Yaklaşık 3 aydır eli elime degmeyen bir adam.
Hicbir amacı olmayan bir insan.
Sanki yaradılış amacı yemek,icmek,ise gitmek ve uyumakmış gibi...
Neden sen bir adım atmıyorsun derseniz yorgunluk galiba.
Birde biz kadınlar bekliyoruz malesef.
Garip bir gurur duvarı örüyoruz kendimize.
Biz kadınız ilk adımı erkek atsın diyoruz.
Dogru degil elbette.
Nihayetinde onlarında duyguları var fakat bekliyoruz iste.
Bekledikçe ve göremedikce törpüleniyor duygularımız.
Eskiden bir kafesin içinde oldugumu hissederdim zamanla o bile farklılaştı.
Şuan bir kavanozun içinde :) gibi hissediyorum.
Yerim öyle dar ki kıpırdayamıyorum.
Gelecek korkusu ve elalem ne der!sacmalıgını atamıyorum üzerimden.Halbuki bir başkasına nasihat edecek olsam ELALEM MI?ELALEM NE ZAMAN YANINDA OLDU KI?ONLARA NE!der çıkarım.
Ama insan kendi başına geldigi zaman öyle hissedemiyormuş,düşünemiyormuş.
Esim adına da üzülüyorum.
Belki yapısı bu diyorum...
Özünde çok iyi bir insan aslında diyorum.
Cok zor toparlar diyorum.
Ama bunlar benim hislerimi kurtarnak adına yeterli gelmiyor malesef.
Vicdanen ve alışkanlıktan dolayi devam eden bir evlilik ne kadar tatmin edebilir ki?
Sevgimden bile emin degilim...
Iste boyle bir karmaşa :)
Çok tesekkur ediyorum guzel dilekleriniz için.
Zaman hepimizin yaralarına ilac olur biran önce toparlar bizi dilerim ki.