Eşimle uzun yıllardır birlikteyiz 1yıldır da evliyiz. Bazen çok iyiyiz . Akşamları farklı koltuklarda bile oturmayız. Hep sarılarak otururuz. arada aileler yokken çok iyiydik aslında. Evlendikten sonra her ailesi ile görüşmemizde aramız bozuldu. Ailesi çok düşüncesiz. Abisi bizle aynı şehirde yaşıyor. Biz çalışan insanlarız. Abisi işsiz şu an. Arada yemeğe gelir akşam. İş çıkışı gidip eve yemek yaparım yine beğenilmem eşim yapa yapa bunu mu yaptın der. Asla bana yardım etmez. Abisi gelir evi kendi evi gibi kullanır. Geçen gün üstüne giymeye rahat bir şeyler istedi. Çıkardığı pantolonu banyoda makinenin üstüne atmış. Gelip kalkmayı bilmez. eşim ailesine karşı ağzını açamayan bir tip. Tüm sorunu benimle onlara kızamaz bana kızar. Artık çok sıkıldım ailesiyle olan bu durumdan. Boşanmak hayırlısı gibi duruyor ama cesaretim yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Kendi aileme karşı ne yaparım bilmiyorum. Bu evlilikte çocuk Olsun istemiyorum. Çünkü eşimin düzeleceğini düşünmüyorum beni anlayacağına inancım sıfır.