Arkadaşlar hepinizin bana yardımcı olmak istediğinizi görüyorum, hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Çevremde bunu paylaşabileceğim hiç kimsem yok, o yüzden zaten burada paylaşıp fikirlerinizi almak istedim. Yapılan yorumlara genel olarak yazıyorum. Eşimi hiç masum görmedim. Eşim evlendiğimizden beri hep zayıf karakterli bir insandı. Kendisi bunu hastalık olarak yorumlasada ben bunun doğru olmadığını biliyorum. Çünkü ailenin diğer erkeklerinde de var bu. Yıllardır onu çekip çeviren ben oldum. Başka bir şehire taşınma fikrine sıcak bakmayışımda en çok bu yüzden, orada da böyle bir şey yaşarsam oradan nereye taşınacağım diye düşündüm. Eşime bir daha asla güvenemem. 12 yıllık evliliğim süresince ona bir kez güvendim. Maddi manevi bütün olanakları onun eline bıraktım sonuç bugünkü yaşadıklarım. Elbette çocuklarım herşeyin farkında yalnız onlar babalarının bir ilişki yaşadığını değil, kızın babalarına ilgi duyduğunu zannediyorlar. 11 yaşındaki çocuk artık birçok şeyi anlayabiliyor tabi. Benim tek istediğim onların yıpranmamaları elbette.