Arkadaslar merhaba herkese,
Bir önceki konumdan son bir ayda az cok neler yaşadığımı hatırlayanlar vardır.
Hayatımı kökten değiştirecek bir hamle yaptım. Uğruna 11 senemi verdigim eğitim + uzmanlık hayatıma nokta koydum. Durduk yere sebep neydi derseniz, tıkanmışlık, bir yere varamama derim.
Burada okudugum konuların arasında belki de şımarıklık yaptığın diyenler olur, aslında haklısınız. Ama işte ateş düştüğü yeri yakıyor. Her gün ayaklarımı sürüyerek nefret ettigim bşr yere gitmektense, anlık bir köprüleri yakmakla nokta koydum.
Kara haber tez duyulurmuş bunu da test ettim. Belki de 5 senedir beni arayıp sormadıgım insanlar her nereden duydularsa arayıp teselli vermeye çalışmazlar mı deli oluyorum. Bugün bu yüzden sırf 4 kişi aradı. Ezberlemiş gibi aynı cümleler, ay canııımm üzülme sakın,hayırlısı olsun, bir kapı kapanır digeri açılır ... vb.
Düşünüyorum, hayatım neden böyle bir hal aldı? Mezun olup direkt iş hayatına girip, uygun birini bulmak neden bu kadar zordu da tutup kariyeri seçtim? Hadi seçtim diyelim, onu bile beceremedim. Su an aynada kendşme bakıyorum, kocaman bir hayal kırıklığıyım. Uğruna savaş verdigim kariyerim de yok artık elimde. Millete bakıyorum, evlenmekle kalmayıp çoluk çocuğa karışan akranlarım var.
Ben daha toparlandım, iş hayatımı düzene soktum, birini buldum diyene kadar zaten en az 2 sene geçecek. O da en iyi ihtimalle. Güçsüzlük, başarısızlık sanki içime işledi. Neden böyle oldu, belki de daha güzel günlere zemin hazırlayacak bu kararım. Ama gerçekten korkuyorum da. Gerçekten bir kapı kapanınca digeri açılır mı?
Bir önceki konumdan son bir ayda az cok neler yaşadığımı hatırlayanlar vardır.
Hayatımı kökten değiştirecek bir hamle yaptım. Uğruna 11 senemi verdigim eğitim + uzmanlık hayatıma nokta koydum. Durduk yere sebep neydi derseniz, tıkanmışlık, bir yere varamama derim.
Burada okudugum konuların arasında belki de şımarıklık yaptığın diyenler olur, aslında haklısınız. Ama işte ateş düştüğü yeri yakıyor. Her gün ayaklarımı sürüyerek nefret ettigim bşr yere gitmektense, anlık bir köprüleri yakmakla nokta koydum.
Kara haber tez duyulurmuş bunu da test ettim. Belki de 5 senedir beni arayıp sormadıgım insanlar her nereden duydularsa arayıp teselli vermeye çalışmazlar mı deli oluyorum. Bugün bu yüzden sırf 4 kişi aradı. Ezberlemiş gibi aynı cümleler, ay canııımm üzülme sakın,hayırlısı olsun, bir kapı kapanır digeri açılır ... vb.
Düşünüyorum, hayatım neden böyle bir hal aldı? Mezun olup direkt iş hayatına girip, uygun birini bulmak neden bu kadar zordu da tutup kariyeri seçtim? Hadi seçtim diyelim, onu bile beceremedim. Su an aynada kendşme bakıyorum, kocaman bir hayal kırıklığıyım. Uğruna savaş verdigim kariyerim de yok artık elimde. Millete bakıyorum, evlenmekle kalmayıp çoluk çocuğa karışan akranlarım var.
Ben daha toparlandım, iş hayatımı düzene soktum, birini buldum diyene kadar zaten en az 2 sene geçecek. O da en iyi ihtimalle. Güçsüzlük, başarısızlık sanki içime işledi. Neden böyle oldu, belki de daha güzel günlere zemin hazırlayacak bu kararım. Ama gerçekten korkuyorum da. Gerçekten bir kapı kapanınca digeri açılır mı?
evlenme hayali kurdum, begendigimle olmadı. Bir de mantigima uyan biriyle deneyim dedim o da olmadı 
biraz tatil yapıp kendimizle başbaşa kalmamiz lazım sanki. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Bazen bu ülkeyi de bırakıp başka bir kıtaya falan mı gitsem diyorum
