Bir Kıyamama Öyküsü (kreş/oyun grubuna alışma)

Kaygılı bir çocuk için erken ayrılmışsınız bence. İhtiyacı kadar birlikte devam etmeli sonra kademeli ayrilmaliydiniz ağlıyorsa sorun var demektir. Ayrıca kizinizin içinde yaşadığı sorunlar varsa neden pedagog tercih ettiniz anlayamadım. Oyun terapisi bilen uzman bir psikolog yardımı alsanız daha iyi değil mi? Aslında 4 yaş kreş için çok iyi yani erken değil. Kreşe her gün ağlayarak giden ve çalışan bir annenin çocuğu olarak söylüyorum içimde açılan yaralar hiç kapanmadı. Sizinki böyle olacak diye birşey yok ama kreş süreci ve anneye güvenmek ağlamadan alıştırmak çok önemli. Yaşam boyu etkiler çünkü.
 
p.tesi gittiğinizde yine 10 dk deyin yarım saatte dönün.
o yaşta zaman kavramları pek yoktur 10 dk mı 30 dk mı geçti anlamaz. ama 30 dk deseniz çok gelir.
böyle böyle 2 saate tamamlamayı deneyin.
Çocuğun zaman kavramı dakika saat olarak olmaz ama yemekten sonra hava karanlık olunca gibi kavramları bilir. Saat belirterek olmaz anlamaz zaten ama yalan söylemek hiç olmaz. Anne çocuk arasındakı en önemli şey güvendır.
 

Anladım, o zaman ben de onunla yine gitmeye devam edeceğim.
Peki nasıl davranmalıyım?
Ben 4. gün yalnızca kapının kenarında bekledim.
Mutfağa gidildiyse mutfak kapısında değilse sınıf kapısında gibi .
Yanlış mı, nasıl telafi etmeliyim, ne yapmalıyım?
Tamamen soyut değildim ama kendi iletişim kurması için ben söylemiyorum ablanıza, benim sesimi duymuyor, yalnızca sizin sesinizi duyabilir, diyerek teşvik etmeye çalıştım.
Pedagog yok kurumda.
Bugün de işte anlattığım gibi ağladı.
Ben ne yapmalıyım?

Kendi kaygılı yapıma gelince annem de böyleydi.
Ona benzememeye çalışırken o olmuşum.
Destek almaya yalnızca iki ay sonra başlayabilirim.
 

Oyun terapisi bilen alanında öncü bir pedagogdu gittiğimiz
Ama terapiye başlamak icin sizi başka birine yönlendireceğim demişti, kendi yoğun olduğu için ve bizim vaktimiz dar olduğu için.
Henüz oyun terapisi görmedi.
 
Pedagog hiç bir kurumda yok çünkü ülkemizde pedagoji bölümü ve mezunu yok 1980'den beri.
Açıkcası yerinizde olsam bünyesinde psikolog çalıştıran, daha profesyonel bir okul öncesi eğitim kurumu araştırırdım.
Çocuğunuzla hafta sonu kaliteli zaman geçirin.
Okulda kullanmak üzere bazı eşyalar alın, çanta, suluk vb.
Ailece çekilmiş bir fotoğrafınızı da çantasına koyun.
Okula uyumu arttıracak çok güzel hikaye kitapları var, (kitaplar okuldaki kütüphanemde yarın unutmazsam görsellerini gönderirim),
hikaye kitapları alıp okuyun.
Pazartesi günü birlikte okula gidin ve çocuğunuza ben seni burda bekleyeceğim,
istediğin zaman beni görebilirsin, beni özlediğinde fotoğrafımıza bakabilirsin deyin.
Size ait küçük bir objeyi, eşyayı emanet olarak da verebilirsiniz.
Pazartesi 1 saatten fazla tutmayın okulda.
Salı 1,5 ,Çarşamba ve sonrasında 2 saat.
Çarşambaya kadar hangi mekandaysa oranın kapısında bekleyin.
Perşembe lobide oturacağınızı söyleyin ve oraya geçin.
Ve çocuğunuzu hiç bir şey için zorlamayın,
kurumdakilerin de zorlamasına izin vermeyin.
Kandırmayın.
Sakin ve yumuşak bir ses tonuyla ve tavırla yaklaşın ama kurumda olduğu sürede fazla fiziksel temas kurmayın, kucağınızda taşımayın.
 

Peki burayı bırakıp daha uzman bir kuruma geçiş yapmaya çalışsak daha da batırır mıyız?
Sebat edelim mi?
Çünkü ben de mesela hizmetlinin dahi hadi sen bekleme, hadi kızım sen de sınıfına tavırlarından bunalarak deneyeyim yalnız bırakmayı diye düşünmüştüm, halt etmişim açıkça.

Evet pedagog genel bir kavram olduğu için öyle kullandım, mezun vermediğini ve bu alanın oldukça serbet bir alan olduğunu biliyorum.
Ben de tercihimi oyun terapisi alan birinden yana kullandımama henüz oyun terapisi almadı.

Lütfen, bana söyleyin.
Sebat edeyim mi?
Bu sekilde başa sarmakla çocuğu aptallaştırır mıyım?
Bir sonraki bırakışımda daha çok ağlar mı?
 
Doğumdan itibaren siz mi baktınız?
Anneanne/babaanne/bakıcı baktiysa kaç aylıktan itibaren? Sürece hazırladınız mi? Evden vedalaşarak mi çıktınız, kaçarak, habersiz mi?
Uyku eğitimi verdiniz mi?
Çocuğun duygularından konuşmasına izin verir misiniz?
Bebeklikten itibaren her istediğinde kucakladiniz, sarıldıniz mi?
Yalan söyler misiniz?
 

Bir de yarın sana suluk, ev ayakkabısı ve istediğin çekmeli çantayı alacağız demştim, babasının müsait zamanını yani hafta sonunu bekliyorduk.
 
Bir arkadaşım evet böyle ağlata ağlata alistirdi.
Çocuğun ağlamaktan ses telleri iltihap olmuştu
Ama şu an güle oynaya gidiyor.

Yani sonucu soruyorsanız alışıyor.
Ama ben böyle bir yolu asla tercih etmezdim.
Allah ferahliklar versin inşallah.
 

Doğumdna itibaren ben baktım.
Ayda yılda bir defa teyzesine bıraktım. çok acil işim olmadıkça hastane dahil her yere bizimle geldi.
Sürece hazırlanmış sayılmaz, en azından iki gün anlattım ama çok önceden itibaren bilmiyordu.
Kurumu bulana kadarki araştırma sürecinde bahsettim.
Hızlı davrandık çünkü bir an önce başlayın dedi pedagog.
Arkadaşların ve öğretmenin olacak, keyifli vakit geçireceksin, dedim.
Evden hiçbir zaman kaçarak ayrılmadım, geleceğim diye yalan söyleyip kandırmadım.
Uyku eğitimi vermedim, yani birkaç aya kadar hafifçe salllanıyordu, sonra yanıma yatarak uyumaya başladı.
Şu an aynı odada ayrı yataklardayız.
Kendisi dürüst bir çocuk.
Bugün babasının telefonu yere düştü, biz kardeşi yaptı sandık çünkü o telefonları yere atmayı oyun sanıyor, hayır ben yaptım kardeşim değil dedi.
Biz de yanlışlıkla olabileceğini sorun olmadığını söyledik.
Sanırım duygularını paylasabildiğini gösterir bu.

15 aylıkken kardeşine hamileydim ama yine de kucağımdaydı zaten çok kucak isteyen bir çocuk hiç olmadı.
İhtiyaçlarını elimden geldiğince karşılamaya çalıştım.
Hamileliğimin 7. ayına kadar, kendisi 21 aylık olana dek emzirdim ve sorunsuzca memeden ayrıldı.
Zaten çok emen bir çocuk da değildi.


Şunu da ekleyeyim öyküsü açısından.
İşte böyle.
 
Haddim değil kimsenin mesleğini eleştirmek ama kaygılı bir çocuğun alışma dönemini kısa tutan ve anneyi bir iki güne gönderen bir program uygulayan bir uzmanla devam etmezdim ben olsam. Umarım kısa sürede en güzel şekilde atlatirsiniz bu durumu.
 
Hizmet personelinin çocuğa 'hadi kızım sınıfına' diyebildiği yani çocuğa-sürece müdahale edebildiği ve velinin kendini huzursuz hissettiği bir kurumun çocuklara ne verebileceği konusunda tereddütlü olurum.
Okul-kurum araştırması bu nedenle çok iyi yapılmalı.
Kurum müdürü tarafından ebeveyn oryantasyon öncesinde çok iyi bilgilendirilmeli.
Bu minvalde bu kurumda sebat etmeli misiniz?
Bu kararı ben veremem.
Yerinizde olsam napardım?
Devam etmezdim.
 
Bebekligine dayalı travmatik bir durum yok anlattıklarınizdan. Size yazdıktan sonra birkaç yorumunuzu daha okudum. Kresin tutumu yanlış görünüyor, derin sularda epey güzel açıklamış. Dürüst davranın ve kademeli olarak ayrılın. Kademeli ayrılma da başka bir çocuğu kıstas almayın. Bazı çocuk bir haftada alışır bazısı daha uzun sürede. Ağladığı zaman,mutlu olduğu zaman bol bol aynalama yapın. Her gece uyumadan günü konuşun ve ertesi güne hazırlık yapın kısaca
 

hava kararması ne alaka?
zaten oyun grubuna 2 saatlik bırakıyormuş. 10 dk ile 30 dk arasında 20 dk var. 10 dk dediğinde ağlamamış oyunlara katılmış yine 10 dk desin 20 dk sonra gelsin. evet 10 dk lık farkı anlamaz o yaştaki çocuk hele oyuna dalınca. güveni zedeleyecek bir durum yok bence.
 
Hava kararmasıni örnek olarak verdim soyut kavramları değil somut kavramları algilarlar o yaşta. 10 dk dediğinde aglamamasi muhtemelen ilk gün olduğu içindır. Yani anlamamıştır algilayana kadar annesi gelmistir. İkinci gün ise annesinin dün gideceğim dediginde gittiğini ve bir süre gelmeyeceğini fark etmiş ondan daha çok aglamistir. Sızım çocuğunuz var mı herkesin yöntemi farklı tabi
 
Alışma sürecinde yanlış yöntem izlenmiş bence.
Artık ne desek boş, çünkü çocuk sizi okulla ilişkilendirip orada olacağınız ya da kısa sürede döneceğinize inanarak her gün giriyor.
 

Benimle de cok cok konusmuyor.
Ben daha çok oyun oynayarak anlıyorum ne hissettiğini.
Ben çocuk o anne olduğunda fark ediyorum bazı şeyleri.
Orada birakirken de neler yapacagini anlattim.
Biraz boyama biraz oyun oynayacaksiniz sonra ben geleceğim ve birlikte eve dönceğiz diye anlatarak bıraktım.
 
Ben okulun biraz problemli olduğunu düşündüm nedense.
Oğlum 4 yaş 3 aylık başladı.
Geçiş bizde biraz daha hızlı oldu,
Biraz benim acelem olduğu için, biraz da geçiş aşamalarında problem çıkmadığı için..
Ama öğretmen oglum ile düzgün iletişim kurmadan benim gitmemem gerektiğini söyledi.
Alışma sürecinde aklındaki soruları ikimize de sordu.
Annemin telefonunu biliyor musun?
Sabah geç uyanırsam, geç kalırsam ne olur?
(Biz ise geç gidince gergin oluyoruz diye sanırım)
Sevmedigim yemek olursa ne olur?
(Evde tadına bakar, devam eder ama büyükannelerinin evlerinde sevmiyorsa sevdiği yapılır, hangisi burası diye merak etti sanırım:) )
Tuvaletimi kaçırırsam ne olur?
Gibi şeyler.
Detaycı sanırım biraz. Bütün cevaplardan sonra aklına yattı sanırım ki bana kendi gidebilirsin dedi.
Diyeceğim o ki, konuşun
 
kreste dıger ogrencılerın de gorecegı sekılde beklemek dogru mu bılemedım yazmıssınız yemekhanedeyse kapısında sınıftaysa kapısında yanı hep ıcerde beklıyormussunuz

dıger ogrencıler de ıster annesını ozaman sahsen ben cocugumun kresınde velılerın ıstedıgı gıbı serbest durmasını ıstemezdım benımkıde annemı ıstıyorum der kafası karısır o cocugun annesı gelmıs benımkı nıye gelmıyor benı sevmıyor mu benı bıraktı mı dıye dusunebılır . yanı benım cocugum rahat etsınde dıger cocukların da huzuru bozulmasın bence

bu yuzden kres oncesı baska bır yerde asamalı ayrılıga alısın derım mesela babayla dısarı cıksın tek basına sabah kahvaltıdan sonra pazar gunu cıksın gezsınler tek . boyle boyle alısılır .
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…