Hizmet personelinin çocuğa 'hadi kızım sınıfına' diyebildiği yani çocuğa-sürece müdahale edebildiği ve velinin kendini huzursuz hissettiği bir kurumun çocuklara ne verebileceği konusunda tereddütlü olurum.
Okul-kurum araştırması bu nedenle çok iyi yapılmalı.
Kurum müdürü tarafından ebeveyn oryantasyon öncesinde çok iyi bilgilendirilmeli.
Bu minvalde bu kurumda sebat etmeli misiniz?
Bu kararı ben veremem.
Yerinizde olsam napardım?
Devam etmezdim.
kreste dıger ogrencılerın de gorecegı sekılde beklemek dogru mu bılemedım yazmıssınız yemekhanedeyse kapısında sınıftaysa kapısında yanı hep ıcerde beklıyormussunuz
dıger ogrencıler de ıster annesını ozaman sahsen ben cocugumun kresınde velılerın ıstedıgı gıbı serbest durmasını ıstemezdım benımkıde annemı ıstıyorum der kafası karısır o cocugun annesı gelmıs benımkı nıye gelmıyor benı sevmıyor mu benı bıraktı mı dıye dusunebılır . yanı benım cocugum rahat etsınde dıger cocukların da huzuru bozulmasın bence
bu yuzden kres oncesı baska bır yerde asamalı ayrılıga alısın derım mesela babayla dısarı cıksın tek basına sabah kahvaltıdan sonra pazar gunu cıksın gezsınler tek . boyle boyle alısılır .
bılemıyorum acıkcası kresın tutumunu sahsen ben begenmedımDiğer çocuklar benimle hiç ilgilenmediler ve ilgilenmeye calisanla da ben ilgilenmedim düzenleri bozulmasın diye.
Ve kurum kabul ediyorsa ben de cocuğu pat diye bırakıp gidemezdim ki kaç kere düzenlerini bozmak istemem çocukların dedim.
Babasıyla gitmeyi istemiyor, bakkala dahi.
Saçma olmaz tam tersine uygun olur.Peki şöyle yapsam
Bir süre her şeye ara versek, önce oyun terapisi almasını sağlasak, sonra duruma ve yönlendirmeye göre devam etsek
Çok saçma olur mu
Çok teşekkür ederim size
İnanıyorsanız Allah razı olsun, Allah sizin de karşınıza kalbinizi teskin edecek insanlar çıkarsın her daim.
Ve bir de o kitapların listesini atarsanız çok ama çok sevinirim.
Ben okulun biraz problemli olduğunu düşündüm nedense.
Oğlum 4 yaş 3 aylık başladı.
Geçiş bizde biraz daha hızlı oldu,
Biraz benim acelem olduğu için, biraz da geçiş aşamalarında problem çıkmadığı için..
Ama öğretmen oglum ile düzgün iletişim kurmadan benim gitmemem gerektiğini söyledi.
Alışma sürecinde aklındaki soruları ikimize de sordu.
Annemin telefonunu biliyor musun?
Sabah geç uyanırsam, geç kalırsam ne olur?
(Biz ise geç gidince gergin oluyoruz diye sanırım)
Sevmedigim yemek olursa ne olur?
(Evde tadına bakar, devam eder ama büyükannelerinin evlerinde sevmiyorsa sevdiği yapılır, hangisi burası diye merak etti sanırım:) )
Tuvaletimi kaçırırsam ne olur?
Gibi şeyler.
Detaycı sanırım biraz. Bütün cevaplardan sonra aklına yattı sanırım ki bana kendi gidebilirsin dedi.
Diyeceğim o ki, konuşun
bılemıyorum acıkcası kresın tutumunu sahsen ben begenmedım
sız bıze guvenın alısma surecı olacaktır bız ılgılenıcez bırsey olursa zaten ararız dıye o guvenı sıze verselerdı gıderdınız o guvenı sızde cocuk gorse oda rahat ederdı gıbı gelıyor ben kapıdan cocugumu krese bıraktıgım an sorumluluk onlarındır ben kapıda bekledıkten sonra ne anladım evde de egıtım verırım ozaman
ıste yavas yavas alıssınlar dıyorum bu bır surec babayla baslayın once hadı bakkala su almaya gıdelım dıye oyun gıbı baslasın hadı parka dıye baslasın alısır alısması gerek
ve cocugunuzla da konusun koluna bır saat takın yelkovanı gosterın bu buraya geldıgınde baba senı bana getırecek saatını takıp et deyın
cocugum boyle hem saatı ogrendı hem zaman kavramını ocak 13 te 4 yasında olacak artık 4 yasında dıyebılırım . bızde sızın gıbı anne cocuk yapısıktık ve babayla tek gondere gondere sımdı benı hıc aramıyor sabah kahvaltıdan aksam yemegıne kadar takılıyorlar bende rahat rahat ne ısım varsa yapıyorum
bırsey sormak ıstersen babadan benı ararsın dıyorum mesela o guvenı o rahatlıgı cocuga sız gecırın alır oda alısır
Saçma olmaz tam tersine uygun olur.
Duanız için ayrıca teşekkür ederim.
Dünyanın dua üzerinde durduğuna inananlardanım.
Oglumu ilk krese verdigimde onun kreste benim iste agladigim gunler aklima geldi. Pedagog daha iyi bilir ama oglum alisti. Krestekiler o zaman agliyor ben de burada duruyum dedigim de hayir bu dogru degil alisamaz yoksa hep sizin golgenizde kalir demisti.
Alismazsa isiniz zor, buyuyunce ilkokul icin ozellikle zor olacak.
Bu tarz şeyler sormuyor.
Hatta hiçbir şey sormuyor.
Kimseyle iletişime geçmedi orada.
Ben de çok spesifik sorular sormama rağmen kısa ve net konuşur ya da cevaplamaz, oyun sırasında meşgulse.
Öte yandan ben kizima bugun agladigini bildigim icin biliyor musun ben de okuldayken aglamisim, sonra arkadasimla oynamaya baslamisim, sonra da cok sevmisim diye anlatiyordum, burasi cok ilgisini cekti, cok iyi dinledi.
Ama genel tarzı oyun oynamaktır, ben de oyunla alırım ağzından lafı.
Tek başına çok iyi ve çok konsantre oynar.
Allahım ne anlatıyorum valla bilmiyorum biliyor musunuz o kadar gergin ve uzgunum ki
Siz iyimser olun, iyi dusunun. Inanin cocuklar bizden daha guclu. Atlatacaktir. Pedagoga gitmeniz iyi olmus.Şimdi açıkcasi ben kizimin "kaygılı bir çocuk" teşhisi olmasından oturu endiseliyim.
Daha normal bir vakitte olsaydık ayrılırken ağlaması sağlıklı bir şey, sonuçta alistigi ortamdan ayriliyor diye dusunurdum.
Ama su an var ya yemin ederim ne dusunmem gerektigini bile bilmiyorum
İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.Öncelikle sürekli fikir ve taktik değiştirmeyin. Çocuklar için istikrar önemlidir. Çok geç olmadan bir tutuma kesin karar verin ve onu devam ettirin. Ilk kararınız oyun grubundan vazgeçmemek olmalı. Bu arada oryantasyon sürecini neden o kadar az tuttunuz anlayamadım. Hem de çocuğunuzun anneyle ilgili kaygıları varken. Kademe kademe azaltın oyun grubundaki sürenizi. Bir de kreşle, okulla ilgili onun yaşına uygun çok güzel kitaplar var. Tavsiye ederim.
Kesinlikle haklisiniz. Eğer o derece bir karşı koyuş mevcutsa dediginiz olmalı ama ilk gün aynı tepki verilmemiş. Oyun oynamış yavrucak. Sonrasında kademeli olarak birakilsaydi bu denli sorun olmazdı diye düşünüyorum.İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.
Aksi; istikrarlı olacağım derken
yanlışta ısrar etmek olur.
Çocuk sosyal-duygusal açıdan hazır olmadan, gerekli bilgilendirme yapılmadan, ihtiyacı olan duygusal destek verilmeden sosyal ortama-kreşe dahil edilmişse ve henüz hazır olmadığı daha sonra fark edilirse ortama devam etmemesi ve bir süre ara vermesi daha uygun olur.
Ara verilen süre 2 aydan az olmamalı.
2 ay sonra farklı bir kurumda yeni bir deneme yapılabilir.
Ben de 2 yaşından sonra kreşe vermek zorunda kalacağım konuyu okuyunca çok endişelendim çünkü sürekli kafamda bu konu dönüyor. Okulun önünden geçerken bile anne okul, ben gitmez diyor. İçim parçalanıyor bu konulardaBensiz bir yere gitmiyor, babasıyla bile.
Babasının bırakmasını kabul edeceğini sanmıyorum
Allahım ben de geçti, bitti diyebileyim ya lütfen
Ben bırak ağlaya ağlaya alışsın diyenlerden değilim.
Varsa imkanınız ara verin.
Önce sizden ayrılma kaygısı üzerine terapi deneyin, ondan sonra başka bir kreşle tekrar başlayın.
Buraya devam etmek zorundaysanız da, en azından birileri ile iletişime geçene kadar bekleyin.
Belki ayri bir zamanda siz, öğretmeni ve çocuğunuz birlikte oyun oynayabilirsiniz.
En azından öğretmeni ile bir bağ kurmaya fırsatı olur.
Isın doğrusu ne bilmiyorum, ama sizi anlıyorum.
Merak etmeyin, yoluna girecek
Kesinlikle haklisiniz. Eğer o derece bir karşı koyuş mevcutsa dediginiz olmalı ama ilk gün aynı tepki verilmemiş. Oyun oynamış yavrucak. Sonrasında kademeli olarak birakilsaydi bu denli sorun olmazdı diye düşünüyorum.
MerhabaKızım 3 ay sonra 4 yaşına girecek.
Pedagog önerisiyle onu iki saatlik bir oyun grubuna başlattık bu hafta.
Dün 10 dk gidip bir işimi halledip geleceğim demiştim, sıkıntısızdı.
Yani ilk etapta anne diye kapıya koşmuş ama sonra bireysel olarak oyuncaklarla oynamış.
10 dk sonra geldim, söz verdiğim gibi.
4. günüydü.
Henüz tabii ki arkadaşlarıyla ya da oyun ablasıyla bir bağ kurabilmiş değil ama sürekli benim orda kalmama alışmasın, benim gölgemden bir kurtulsun diye düşündük.
5. gün yani bugün biraz işlerim var, ben de okula gideceğim diyerek bıraktım (öğretmenim, ikinci dönem okula döneceğim)
vedalaşırken ağlamaya başladı, çok uzatıp dramatikleştirmek istemedim.
Bana güven, döneceğim, hoşça kal dedim.
Buraya bir parantez açmam gerek annenin gitmesinden ve bir daha dönmemesinden ya da annenin başına bir şey gelmesinden korkan, çekingen, içe dönük, oldukça utangaç bir çocuk.
Sosyal kaygıları var.
Anneden ayrılma kaygısı var.
Benden sonra da 1 saate yakın ağladı.
Bunları hep duydum bahçeden, bir anne için ne kadar yaralayıcı olduğunu tahmin edersiniz.
Beni görünce de, zaten ağlıyormuş hala, bana sarılıp içini çekti.
O kadar ağlamış ki gözleri kıpkırmızıydı, kesinlikle oyunlara da katılmamış, bir köşede ağlamış ve oyun ablasına cevap vermemiş.
Açıkcası içim gitti, içim titredi.
Böyle böyle mi alışıyorlar, çok endişeliyim, oturdum ben de ağladım.
Lütfen tecrübeli arkadaşlar, desteğinize ihtiyacım var.
Lütfen Mune abla taşıma.
Bu benim derdim.
İstikrar elbette önemlidir ama ortam ve süreç uygunsa istikrarlı olunmalı.
Aksi; istikrarlı olacağım derken
yanlışta ısrar etmek olur.
Çocuk sosyal-duygusal açıdan hazır olmadan,
gerekli bilgilendirme yapılmadan, ihtiyacı olan duygusal destek verilmeden sosyal ortama-kreşe dahil edilmişse ve henüz hazır olmadığı daha sonra fark edilirse ortama devam etmemesi ve bir süre ara vermesi daha uygun olur.
Ara verilen süre 2 aydan az olmamalı.
2 ay sonra farklı bir kurumda yeni bir deneme yapılabilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?