- Konu Sahibi bendeuyeolcam
-
- #61
Merhaba
Öncelikle bol bol sabır bende belki en taze bu konuyu yaşamış biri olarak yazmak istedim..
Oğlum 3 yaşında kreşte bugün 4. Günümüzdü ilk gün ilginç ama hemen beni bırakıp gitmişti ama sonra çok ağlamış ortalama 1 saat kadar kaldı. 2. Gün en kötü günümüzde reddedişleri çok kuvvetliydi en fazla 10 15 dk kaldı hatta bir keresinde öğretmenin saçına bile saldırdı( hiç böyle bir huyu yoktur ) fakat uzun uzun ağlatmadık iki üç kere sınıfa girdi çıktı vs..3. gün ortalama 1 saat kadar kaldı sadece benden ayrılırken ağladı onun dışında iiyiydi. 4. Gün yani bugün ağlamadı ama gitmemek için mazeret üretmeye başladı ama baktı ben kararlıyım gittik ve 2 saat kadar sorunsuz kaldı etkinliklere katıldı öğretmenini öptü ayrıldı ..
Size önerim ağlatarak alışmasını sağlamayın çünkü böyle olunca çocuk çaresizlikten pes ediyor ve alışıyor.. halbuki öğretmenine güvenip ortamı sevip alışması çok daha iyi olmaz mı .bizde en büyük katkı öğretmen özel olarak oğlumla konuşmaya başladıktan sonra oldu. Sizede önerim bu, öğretmen eğer özelinde ilgilnmiyorsa bu noktaya ağırlık verin.ek olarak birde çok ağladıklarında hemen uykularında da ağlamaya başlıyorlaro yüzden de çok ağlatılmaması gerek. günlük 15 20 dk veya 1 saat kalarak kademeli ortama alışması en güzeli.
Umarım ikiniizde çok yıpranmadan bu süreci atlatırsınz
Yıpratma annesi kendini ben o hatayı ilk gün yaptım baktım aa çocuk bana veda bile etmeden çekti gitti arada baktım iyi oynuyor hemen karşıdaki Pastaneye gittim orada da meğerse telefon çekmiyormuş aramışlar ulaşamamışlar bende kendimi yedim bitirdim o günYaçok üzgünüm.
Bu doğru bir yol değildi sanırım, keşke yapmasaydım.
Keşke o kadar ağlamasına izin vermeseydim.
Kıyamam ona burdaki uzman arkadaşlar daha iyi bilir tabi ama bence sizle girsin ortma alışsın acele etmeyin öğretmenlede oynamaya başlar arkadaş bile edinir siz sonra uzaklaşırsınız( bizim kreşde anne asla sınıfa giremiyor) ama orası oyun grubu olduğu için dha farklıdır bu konuda.Bizde su sekil isledi surec
İlk etapta sadece oyuncaklarla ve oyunla ilgilendi tabi beni yaninda isteyerek
Sonra ben yavas yavas uzaklasmaya basladim basinda beklemis olmayayim diye ama bu arada ogretmeniyle hala bi iletisim icinde degil
ogretmenin hicbir teklifine yanit vermiyor
Daha sonra birbogretmen ve kurum sahibesi olan hanima boyamasina gosteriyor ve oper misin dediginde opuyor dün
Ben bunlara güvendim ve 15 dk sonra sesini duymamaya basladim
Ogretmeni bana ara sira mizmizlaniyor ama sustu dedi
O yuzden o kadar bekledim
O kurum sahibesi bana beni gordukce agladi sulu boya teklifime cevap vermedi dedi.
Ama ben girdigimde yine agliyormus bir kosede
Bana sarildi kucagima atladi icini cekti
O ic cekis var ya benden bir 10 yil aldi
Eminim o da kotu hissetmistir ama sonra dedim ki meyve saatiydi hadi meyve yiyelim
Sen de gelirsen tamam dedi
O sirada arkadaslari X agladi dediler
İkimiz de hicbir sey soylemedik
Elmasini yedi ayrildik
Ama yine de hayir gitmeyecegim demiyor bana
Sadece neden agladin dedigimde cunku insanlar bazen aglayabilirler dedi
Peki sen ne dedin agladin dedim
Cunku korktum yalnizdim dedi
İnsan demek ki boyle boyle deliriyor
Oldukça sıkıntılı bir oğlum var ve bu sene kreşe başladı.Nasıl yani, inanın anlayamadım. Kafam dopdolu.
Ağlamak doğal bir ihtiyaç ve çocuğun kendini ifade etme yöntemidir.Ya cok teşekkürler, ne kadar iyisiniz
Bir de şunu sorsam size ve3nity 'ya
Şimdi bu ağlama faslı hiç olmasın ben bunu istiyorum zaten ama hani her mizaç farklıdır ya mesela kardeşi büyük kızım kadar hassas bir çocuk değil, büyük kızım çok duyarlı, çok merhametli , cok duygusal derinligi olan bir çocuk, hani yine de ağlarsa ne kadarına izin vermek gerekir, nerde kesilmeli, inanın annelik icgudulerim bile susmus ve sasirmis durumda
Oyun ablasi ile olacak bir is degil bu. Cocuk gelisimi mezunu hatta mumkunse uzun sure ogretmenlik yaomis birileri ile bu isi yapmalısınız. Eger 1 saat hicbirseye katilmadan agladiysa oyun ablasinda da sikinti vardir.Kızım 3 ay sonra 4 yaşına girecek.
Pedagog önerisiyle onu iki saatlik bir oyun grubuna başlattık bu hafta.
Dün 10 dk gidip bir işimi halledip geleceğim demiştim, sıkıntısızdı.
Yani ilk etapta anne diye kapıya koşmuş ama sonra bireysel olarak oyuncaklarla oynamış.
10 dk sonra geldim, söz verdiğim gibi.
4. günüydü.
Henüz tabii ki arkadaşlarıyla ya da oyun ablasıyla bir bağ kurabilmiş değil ama sürekli benim orda kalmama alışmasın, benim gölgemden bir kurtulsun diye düşündük.
5. gün yani bugün biraz işlerim var, ben de okula gideceğim diyerek bıraktım (öğretmenim, ikinci dönem okula döneceğim)
vedalaşırken ağlamaya başladı, çok uzatıp dramatikleştirmek istemedim.
Bana güven, döneceğim, hoşça kal dedim.
Buraya bir parantez açmam gerek annenin gitmesinden ve bir daha dönmemesinden ya da annenin başına bir şey gelmesinden korkan, çekingen, içe dönük, oldukça utangaç bir çocuk.
Sosyal kaygıları var.
Anneden ayrılma kaygısı var.
Benden sonra da 1 saate yakın ağladı.
Bunları hep duydum bahçeden, bir anne için ne kadar yaralayıcı olduğunu tahmin edersiniz.
Beni görünce de, zaten ağlıyormuş hala, bana sarılıp içini çekti.
O kadar ağlamış ki gözleri kıpkırmızıydı, kesinlikle oyunlara da katılmamış, bir köşede ağlamış ve oyun ablasına cevap vermemiş.
Açıkcası içim gitti, içim titredi.
Böyle böyle mi alışıyorlar, çok endişeliyim, oturdum ben de ağladım.
Lütfen tecrübeli arkadaşlar, desteğinize ihtiyacım var.
Lütfen Mune abla taşıma.
Bu benim derdim.
Kıyamam ona burdaki uzman arkadaşlar daha iyi bilir tabi ama bence sizle girsin ortma alışsın acele etmeyin öğretmenlede oynamaya başlar arkadaş bile edinir siz sonra uzaklaşırsınız( bizim kreşde anne asla sınıfa giremiyor) ama orası oyun grubu olduğu için dha farklıdır bu konuda.
Yıpratma annesi kendini ben o hatayı ilk gün yaptım baktım aa çocuk bana veda bile etmeden çekti gitti arada baktım iyi oynuyor hemen karşıdaki Pastaneye gittim orada da meğerse telefon çekmiyormuş aramışlar ulaşamamışlar bende kendimi yedim bitirdim o günama artık alıştı ya içimde ki kaygılar azaldı sizde de öyle olacak inş
Ben iki cocugumu da 2 yasinda gonderdim krese.
Ilk gun yarim saat gittiler sonra 2 saat sonra yarim gun.
1 ay sonra tam gune gectiler.
Kizim ilk 1 hafta cok agladi, eve donerken bende aglardim yollarda ama gitmek zorundaydi buranin ana dilini ogrenmek icin.
Suan kizim 3 oglum 6 yasinda.
Ikisi de ucarak gidiyor okula.
Yalnizca ben gideyim geleyim vs demeyin.
4 yasinda herseyi anlar.
Anlatmalisiniz bunun gerekli oldugunu.
Oldukça sıkıntılı bir oğlum var ve bu sene kreşe başladı.
Bizim izlediğimiz süreç bambaşkaydı ki oğlum bensiz yan odaya gitmez ve saatlerce kusana kadar ağlayabilir bir yapıda.
İlk gün 2 saat kaldık, ben müdürün odasında oturdum ve bu sırada ‘anne öğretmeninle görüşecek, seni anlatacak’ diye açıkladık.
Yarım saatte bir geldi, gitti.
Ertesi gün yine müdürün odasındaydım 10 dk ama oğluma ‘annenin konuşacakları bitti şimdi gidiyor, oyunların bittiğinde haber vereceğiz seni alacak’ dediler.
Yanında sevdiği bir oyuncağı getirmesine izin verdiler, bağlanması için.
Ağladı 1 saat sonra, gidip aldım.
Üçüncü gün ise hiçbir şekilde beni kreş kapısından sokmadı müdür, kapıda sadece 1 öpücük süresi ve bana el sallatarak yolladı.
Yarım saate aradılar çok ağladığı için ama beni yine içeri almadan nasıl sakinleştireceklerinin yöntemlerini sordular, anlattım.
Lütfen arabada bekleyin eğer 1 saat içinde ikna edemezsek o zaman içeri gelin dediler.
O gün bugündür daha arayan olmadı.
Yani biz bıçak gibi kestik, okulda bambaşka bir çocuk evde hala aşırı sorunlu.
Ama okul ile beni ilişkilendirmedi, orada otorite kabul ediyor ve benim müdahale alanımın dışında olduğunu idrak etti.
Böyle adaptasyonu sıkıntılı olabilecek çocuklarda en az anne desteği en işe yarayan yöntem bence.
Elbet 2 hafta gitmek istemedi ama sürekli öğretmenleri kucaklayarak, öpücüklerle içeri aldı, benle vedalaşma yaptırmadılar.
Böyle böyle derken şimdi bayılarak okula gidiyor, biri anlatsa inanmazdım.
Çünkü evde benimle tuvalete giriyor3 sn ayrı kalmaz hala, bu çocuk nasıl alıştı inanın sadece yöntem ve uzmanların becerilerden.
Tek cevabım bu.
Oyun ablasi ile olacak bir is degil bu. Cocuk gelisimi mezunu hatta mumkunse uzun sure ogretmenlik yaomis birileri ile bu isi yapmalısınız. Eger 1 saat hicbirseye katilmadan agladiysa oyun ablasinda da sikinti vardir.
Bahsettiğim kitaplar...
Ağlamak doğal bir ihtiyaç ve çocuğun kendini ifade etme yöntemidir.
Kişi-çocuk ağlayarak gerilimini boşaltır ve kendini duygusal olarak sağaltır yani rahatlatır.
Dolayısıyla ağlamaya izin vermemek gibi bir yaklaşım asıl yanlış olan.
Bırakın istediği kadar ağlasın.
Ağlamak yanlış olmadığı gibi duygunun da iyisi-kötüsü yoktur.
Aletha Solter'ın kitaplarını okumanızı tavsiye ederim size.
Keşke kelin merhemi olsa.
Annemlerle 3. yılı oğlanın, hâla ağlar bazen, ahtapot gibi yapışır.
Seneye okulu nasıl yapacağız şimdiden onu düşünüyorum ben de.
İçiniz elbette gidiyor ama çocuğu olan herkesin anlattıkları aşağı yukarı böyle.
Allah yardımcınız olsun.
AminHiç deneyiminiz olmadiysa mutlaka icinize sinen bir yer olsun.
Bir seylerin ters gittigini anladiginiz anda vazgecmekten korkmayin.
Ben burdan bunu cikardim, size de bir oneri olsun.
Cok tesekkurrler, Allah selim bir kalple bizi dogruya yoneltsin insallah, dogru kurum, dogru ogretmen, dogru hisler...
Peki ağlasa da ortama ayak uydurmus muydu
Cunku benim kizim bir saat hicbir sey yapmadan bir kosede aglamis.
Dun sabah keske biz de okula gitmesek de kardesimle ananelere gitsek dediginde herkesin bir gorevi var, senin de gorevin okula gitmek seklinde aciklamistim.
Ama dun o kadar aglayip hicbir seye karismayinca icim cekildi.
Dogru mu yapiyoruz emin degilim
Ya cok teşekkürler, ne kadar iyisiniz
Bir de şunu sorsam size ve3nity 'ya
Şimdi bu ağlama faslı hiç olmasın ben bunu istiyorum zaten ama hani her mizaç farklıdır ya mesela kardeşi büyük kızım kadar hassas bir çocuk değil, büyük kızım çok duyarlı, çok merhametli , cok duygusal derinligi olan bir çocuk, hani yine de ağlarsa ne kadarına izin vermek gerekir, nerde kesilmeli, inanın annelik icgudulerim bile susmus ve sasirmis durumda
Ağlama hic olmasın nasıl olur bilmiyorum, aglama olur :) neden agliyor, beyi anlatmaya çalışıyor o önemli..
Ben bizimkilerin şımarıklık ağlaması ile gerçek ağlaması arasındaki farkı biliyorum, biraz ona gore şekil alıyor.
Ornek vereyim, 9 günlük ara tatil dönüşü sonrası oğlum okula gitmemek için ağladı.
Biraz hastaydı tatil süresince, öyle olunca tv karşısında fazladan bir kaç saate izin verdim.
E hasta olunca oyuncak toplama vs uğraşmadı.
Meyveler soyuldu önüne, ilık çaylar getirildi. Paşa beyimiz çok alıştı bu duruma, zannediyor ki hep böyle olacak. Ama sen bilirsin, evde duracaksan tv ust kata tasinacak ve acilmayacak dedim. Okula gitmem diye aglayan ccocuk üstünü giymeye kalktı.
Aksini düşünün, anlık panikle, acaba okulda bir şey mi oluyor ilk aklıma gelen olsa, çocuğa bununla ilgili sorular sorsam, ki inanın çok zekiler, o da bu yumuşak karnı anlasa, kullanır.
Çocuğunuz gerçekten suzi kaybetme korkusu ile ağlıyor, bu boşver alışsın ağlaması değil bence
Önce böyle bir şey olmayacağına güvenmeli.
Inşallah güzel olur sizin için de yavrunuz için de.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?