- 19 Ekim 2018
- 1.844
- 7.131
- 108
- 35
:) terapi niyetine..
hazir sonbahar havasu varken cikip disarida yuruyun hatunlar. gurbetciler dayanismasi gibi oldu bu post :)
Bilmem ki ne desem.zaten totom küçülsün diye aldım, umarım bir yıkım yaşamam. selesiz olmasına güveniyordum.
Biz de yiyoruz , patatesinden tut lattesine , pilavindan tut baklavasina kadarEsnek zayıflama grubumuz var habire yiyoruz çok komiğiz ama pasifleşti grup da kimi kapattı kimi haftasonu girmiyor falan fıstık
Bebek var mı? Düşünüyor musunuz?
ben de yakniz ve evde mutlu olanlardanim. yas 30a yakkasti, hiiic kimseyi tanima derdim yok. dostluk kurulmaz bu saatten sonra bence. bugun 3 haftadir evden cikmadigimi fark ettim gezmeye gittim yurudum markete vs gittim baya yoruldum geldim eve girdim yataga cikmadim daha. depresyon degil bence bu dinlenme :)
Ben de evlenerek yurt disina geldim. Her yönden afalladigim bir dünya olüstü cevremde, kabul etmekte zorlandim.
Arkadas konusunda problemler yasadim ve yalnizlik en lüks limanim artik. Alistim ve seviyorum. Asiri doz yalnizlik ooo yeeaaa.
Kadinlar kiskanctir bilirim, ben bu durumu cok yasiyorum malesef. Arkadasliklarimi da önemsemiyorum yedigim kaziklardan sonra, yok öyle birsey diyebilecegim sadece. Dogru insanlarlar karsilasincaya kadar yalniz kalmayi yeglerim.
Arkadasim yok ama herseyi yaptigim canim kankam esim var. Bu da birsey.. Sadece dedikodu kisminda eksiklerimiz var, cay da icmiyor kendisi. Olsundu ben kendim konusup dinlettiriyorum kendimi
evlendikten sonra acayip bişey farkettim kadınların arkadaşlığı konusunda. Sürekli garip garip kıyaslamalar belki doğal olarak açık vermemeye çalışmalar falan. Eski samimiyet hissini yakalayamıyorum asla. Arkadaşım iyi olsun ama benden de iyi olmasın tarzı bi kafa oluyor, masumiyet ölüyor. Direk evlilik dedim ama yaşla da ilgisi olabilir. Ben de eş kankasıyla takılıyorum, o bilgisayarı olduğu sürece himalayalarda da yaşayabildiği için hislerimi ucundan kıyısından anlıyor çok derine inemiyor galibağ. Pesto26 aşırı doz yalnızlık oyyy offf dan oooo yeaaaalevelına geçebilecek miydi? Bir sonraki bölümde....
Kendileriyle ilgili problemleri bana yansitiyorlar, bu enerjiden bayiliyorum. Hic hoslanmiyorum. Bana enerji emen degil can katan arkadas lazim.
kendilerindeki bir eksik eger sendeyse bitmissindir.
Elimden geleni yaparim disimle tirnagimla su durumuma geldim acilar cektim, iki yayik kadinin bana bunlar sans isiymis gibi imarinda bulunmasindan artik gina geldi. Herkes asagi yukari böyle, sürekli benimle kiyasliyorlar kendilerini. Ben artik istemiyorum arkadas falan zaten, iyi böyle. Evet iki dünya tatlisi evladim var, ben sürekli spora cikarim, bakimimi yaparim, parfümsüz adim atmam disari. Isteyen herkese destek olup yardim eden biriyim.
Ama dostun var mi de yok. Cünkü acik acik bu enerjim insanlara kendilerini kötü hissettiriyor. Benimle oturmak konusmak istemiyorlar. Benim derdim yok mu var, ama elimden gelenler bunlar beni kiskanacagina kalk kendin icin birsey yap mutlu ol, mutluluk yay. Neyse ya cok doluymusum.
Bende 8 senedir yurtdisindayim.
Turkiyeye gidince eve girmiyorum, ayaklarim kopuyor gezip tozmaktam, arkadaslarla gorusmekten.
Ama yasadigim ulkeye donunce inzivaya cekiliyorum.
Turklerde var gorustugum ama derin arkadaslik kuramadim, icimden gelmiyor.
Cok sukur zor gunumde hep yanimda oldular.
Erken dogum yaptim, buyuk ogluma onlar bakti vs ama gunluk goruselim vs yok aramizda.
Ben bu durumdan bunaldim ama.
Tr deki cevremi cok ozluyorum.
Su da var burda cok degistim, bambaska biri oldum her acidan.
Kendine odaklandigin icin kafasi cok degisiyor insanin.
Turkiyede yasasam gezip tozmaltan bu vakti bulamazdim sanirim[/QUOTE
Şu ana kadar tanıştığım Türklerle pek iyi anlaşamadım maalesef, ayrı dünyaların insanlarıydık. Gözlerinde pound işareti parlıyordu adeta, tamamen para kazanmaya endeksli davranışları var gibi geldi. Daha iyileriyle tanışacak ortama da pek girmedim, onla alakalıdır muhtemelen. Türkiye'de eşe dosta ayrılacak vakti buralarda insan ister istemez kendine ayırıyor, kemikleşmiş bireysel yaşam tarzı bizlere de yansıyor, insan kendini geliştirmek için daha fazla motivasyon buluyor ( yalnızlığa alıştıktan sonraki kısım bu sanıyorum ).
Bende 8 senedir yurtdisindayim.
Turkiyeye gidince eve girmiyorum, ayaklarim kopuyor gezip tozmaktam, arkadaslarla gorusmekten.
Ama yasadigim ulkeye donunce inzivaya cekiliyorum.
Turklerde var gorustugum ama derin arkadaslik kuramadim, icimden gelmiyor.
Cok sukur zor gunumde hep yanimda oldular.
Erken dogum yaptim, buyuk ogluma onlar bakti vs ama gunluk goruselim vs yok aramizda.
Ben bu durumdan bunaldim ama.
Tr deki cevremi cok ozluyorum.
Su da var burda cok degistim, bambaska biri oldum her acidan.
Kendine odaklandigin icin kafasi cok degisiyor insanin.
Turkiyede yasasam gezip tozmaltan bu vakti bulamazdim sanirim
Ben de 33 yaşındayım bir arkadaş da demis ya insan belli yaştan sonra kolay dostluk kuramıyor ya da tercih etmiyor. Hele de çocuk varsa zaten kendine vakti zor ayırıyorsun. Bir de daha seçici olmaya başlıyorsun tam uyumu yakalayamazsan uzak durmak daha kolay geliyor her zaman. Tembellikten de biraz.
ben de ayni cografyadayim, kisin geldigini kabullenmekte xorlaniyorum. daha kasim ayindayiz, hala yuruyus yapabiliyor olmamiz lazim, kendimi dokulen yapraklara bakarak kandiriyorum. merak etme daha sombahar bu diyeDaha cok kis havasi var diyelim.
biraz on bahceye ciktim biraz arka bahceye yetti. :)Bu mesajı yeni gördüm. Ben de dostluk kurma evrelerinde artık çok yoruluyorum. Hatta direk üşeniyorum galiba. Sonra da arkadaşlarımla kapı gıcırtısına gülme krizine girdiğimiz günler falan aklıma geliyor bir efkar basıyor:) 3 hafta çok uzun bir süre nasıl dayandııın?
Şu ana kadar tanıştığım Türklerle pek iyi anlaşamadım maalesef, ayrı dünyaların insanlarıydık. Gözlerinde pound işareti parlıyordu adeta, tamamen para kazanmaya endeksli davranışları var gibi geldi. Daha iyileriyle tanışacak ortama da pek girmedim, onla alakalıdır muhtemelen. Türkiye'de eşe dosta ayrılacak vakti buralarda insan ister istemez kendine ayırıyor, kemikleşmiş bireysel yaşam tarzı bizlere de yansıyor, insan kendini geliştirmek için daha fazla motivasyon buluyor ( yalnızlığa alıştıktan sonraki kısım bu sanıyorum ).
Park da şurda burda bir sürü insanla tanBir de güvenemiyorsun canım nedir ne değildir benim eşim biraz pimpiriklidir o konularda. Direk soramıyorsun da bana ayıp geliyor özel sorulaŞu ana kadar tanıştığım Türklerle pek iyi anlaşamadım maalesef, ayrı dünyaların insanlarıydık. Gözlerinde pound işareti parlıyordu adeta, tamamen para kazanmaya endeksli davranışları var gibi geldi. Daha iyileriyle tanışacak ortama da pek girmedim, onla alakalıdır muhtemelen. Türkiye'de eşe dosta ayrılacak vakti buralarda insan ister istemez kendine ayırıyor, kemikleşmiş bireysel yaşam tarzı bizlere de yansıyor, insan kendini geliştirmek için daha fazla motivasyon buluyor ( yalnızlığa alıştıktan sonraki kısım bu sanıyorum ).
Eskisi kadar değil kesinlikle herkes kendi telaşında bir de mesafe girince, gözden ırak olunca daha da zor. Bir de bir çoğu aile kurdu, biraz etkiliyor galiba o da. Her şeyi konuşup bitirdik sanırım :)) Sıkıntı olmayınca konu da olmuyor :)) Demişsin ya basit şeylere gülerdik vs. özlüyorum. Büyüdük bence geçen ben de yolda bir kız grubu gördüm liseli olsa gerekler birkac defa oldu aynı şey nasıl gülüyorlar, ses yapıyorlar herkes bakıyor ama onların umrunda değil :)) Dedim biz de boyleydik ne maceralar bir de yatılı okumuştum ama şu an olmasına imkan yok.peki arkadaşlık kurmaya daha elverişli olan yaşlardan gelen arkadaşlıklarınızı devam ettirebiliyor musunuz? yeni edinememekten çok onlarla da ayrı yollara gittiğimizi görmek, ortak noktaların azalması, konuşacak çok da şey bulamamak 'ben de bir durum mu var?' dememe sebep oldu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?