Bir sonun başlangıcı bu gün, bu gün 15 Şubat.. :(

smuwiLa .!.:

Bugün bizim için bir sonun başlangıcıymış meğer, bugünün bir gün öncesi yani sevgililer günü annemi aradım kız kardeşimle bir yerlerde bir şeyler içeceğiz, haberin olsun dedim tamam dedi. O an bilmiyorum aniden, şimdi bu telefonu açacak bir annem olmasaydı...? diye geçiverdi içimden, Aman smuwiLa yine başlama diye kızdım kendime, öyle anlamlı bir günde seviniyorsun, nerden bileceksin ki bir sonraki günün bir sonun başlangıcı olduğunu? Anneme hasret kalacağımı nerden bilebilirdim?

Yerde görünce onu öyle, buz kestim, kulaklarım uğuldamaya başadı. Titreyerek yanına gittim, anne dedim cevap vermedi, elimle sarstım azıcık, anne neyin var deyince bilmiyorum, sol tarafım tutmuyor dedi, hareket ettirebildiği sağ elini bana doğru uzattı, elini tuttum ama o hali, dilinin kalınlaşması, yüzüme bakışı, korkusu? Gitmiyor gözümün önünden!

Ağladım, bağırdım, kardeşimi bıraktım yanına yardım çağırdım ev 5 dk' da mahşer yerine döndü.

İlk gittiğimiz de acil servise aldılar herkes ateşten, bilmem neyden orada yatarken benim annem beyin kanaması sebebiyle yatıyordu, herkes bize bakıyor, anneme bakıyor tüh tüh daha genç diyor..

O gece kimimiz hastane koridoru, kimimiz araba hepimiz bir yerde sabahladık, sabaha karşı uyumuşum biraz sabah ezanla uyandım içimde bir sıkıntı, koştum hemen hastaneye, aradan yarım saat geçmedi kardeşimin çığlıkları geldi. Doktor; ameliyat olmassa ölecek, ameliyatla da yaşama şansı % 10 demiş.

2 ameliyat geçirdi, hiç umudumu kaybetmedim, yoğun bakım kapısında sadece 5 dk. görebileyim diye saatlerce zevkle, aşkla bekledim. O an gelip çattığında içim içime sığmıyordu annemi görecektim çünkü, önlüğümü giydirdileler içeri doğru yol aldığımda kalbim pır pır, öylece yatıyordu annem, şükü sultan hani sen yatmayı sevmezdin, hadi kalk artık, bak hepimiz seni bekliyoruz, tüm sevdiklerin burda, hadi sevindir bizi dedim..

Hem için rahat etmez, kim bekleyecek bizi 5 dk. geç kaldığımız için pencerede?
Hem gece üzerimizi örtmezsen rahat edemezsin, annee! yine karnım ağrıyor, illa senin sıcak su şerbetinle geçecekmiş meret..
Anneee menekşelerini mi daha çok seviyorsun bizi mi? O ne biçim soru mu? Söyle çiçeklerine kıskancız biz ona göre..
Anneeeee, anneeeee!
Annelerim şimdi cevapsız...
Emir büyük yerdenmiş, sessizce kollarımızdan kayıp gittin, hiç bir şey yapamadık annem.

Tam 1 senedir her şeyim olan annem yok artık, tam 1 senedir annesizim, dedem taş bas bağrına, hayat devam ediyor diyor. Olmuyor, annemsiz ev ev değil, ben ben değil..

Öyle çok özledim ki onu, annemmiş bizi biz yapan,
O gidince canımız da gitti, bundan sonrası böyle sönük bir hayat işte, ne zaman anne kız görsem içim yanıyor, annem aklıma geliyor. Hiç bir şeyin tadı, tuzu yok artık.. Ne zaman bir ambulans görsem gözyaşlarımı tutamam, ne zaman bir tabut görsem içim parçalanır, eee smuwiLa hala korkar mısın tabuttan, cenaze arabalarından diye bir ses duyarım içimden..
Sesin kulağımda, yüzün aklımda açıp açıp videoları seyrediyorum, fotoğraflara bakıyorum, unut diyorlar, unutmam! unutamam ki annem, nasıl özledim seni bir bilsen, içim öyle yanıyor ki, hiç sönmeyecek bu ateş, bu boşluk hiç dolmayacak..

Genişletmek için tıkla...