şu an bulunduğum hali sadece ben bilebilirim. siz sadece size söylediklerime göre yorumlar yapıyorsunuz.
öncelikle yazan yazmayan derdime ortak olan, benimle aynı düşüncede olan olmayan herkesten ALLAH RAZI OLSUN.
nişanlımla aramızda biraz da olsun mesafe var. ben sadece babaannenin öldüğü gün gidebildim oraya.
çarşamba günü de tekrar gidecem baş sağlığına.
haliyle fazla görüşemedik gelenleri gidenleri çok. babası şokta, bana hiç bişey söylemeyin diyormuş.
nişanlım ilgileniyor herkesle. bende alışkın değilim, her an her saniye haber alırdım ondan.
şimdi ise ne aramalarıma ne de mesajlarıma cevap verebiliyor.
üzgün olduğunu da bildiğim için haber de alamıyorum canım çok yanıyor, zoruma gidiyor uzak olmak.
1 senedir ailesi yüzünden yaşadıklarımı da bi ben bilirim. he tabi ki benim gibi çok kişi vardır karşı tarafla sıkıntıları olan. bunu da inkar etmiyorum.
ölür ölmez de düğün ne olacak diye düşünmedim. o kadar da bencil değilim.
soranlar oldu bende bilmiyorum şimdi konuşulacak zamanı değil dedim herkese, dün konuşma fırsatı bulunca boş bulundum sordum.
bugün nişanlım sırf benimle konuşmak için bize geldi. tamam onun cenazesi var, inanın kendimi öyle bi bunalıma soktum ki elimde değildi. ondan uzak olmak ona destek olamamak canımı fazlasıyla acıtıyor.
oturduk konuştuk. anneme söyledi ''anne bu 52. gün muhabbetti nedir'' diye. annemde ''oğlum öyle bişey yok, sen yeter ki kuran oku babaannen için, 50miş 52miş bunlar hikaye, öyle bi adet yok yani, bizde adet haline gelmiş olan bi tek 40 gün var eee o da doluyor zaten düğüne kadar'' dedi.
nişanlımda tamam anne o zaman sorun yok ben bilmiyordum tuğbaya sadece böyle bişey var dedim. ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum dedi.
sorun halledildi yani.
benim için sadece nişanlımın düşüncesi önemli. ailesini ister bencillik deyin ister başka bişey ama düşünmüyorum.
tatlılıkla işi sonuca bağladık nişanlımla.