- 26 Nisan 2020
- 63
- 91
- 38
- Konu Sahibi Mikrokosmos
-
- #1
Öncelikle sakın kendinizi yormayın üzmeyin hayat çünkü kendi akısında ilerler.ne kadar cabalasanzda hayat kendi planını çizmiştir bile anı yaşamaya bakın...artı evet anne baba kaybetme korkusu dogal fakat tam tersi hiç bişey de olmayabilir.bi örnek verecek olursam bir akrabam vardı kanserdi hep ha şimdi ölecek ha bugün ha yarın derdik.. tam tersi saglam olan kardesi pat diye gitti.kanser olan kurtuldu yasıyo...atlattı cok şükür....biraz sosyallessenz sizin için cok iyi olur su virüs belasından kurtulduktan sonra....evde durmak malesef psikolojiyi bozuyo...kurslara yazılın iş başvuruları yapın spora gidin belkide kısmetiniz böyle karsınıza cıkarAslında yillar icinde dönüp dönüp buraları takip ettiğim olmuştur ama hiçbir şey yazmadım. Şimdi üye oldum. Biraz uzun olursa kusura bakmayın. Derdime çare aramaktan çok içimi dökmeye ihtiyacım var sanırım...
Her şey üst üste geliyor sanki. Belki size göre dert olmayacak bunlar ama neyse...
26 yasindayim hatta nerdeyse 27. Hayatimda hiç biriyle olmadim. Bu benim tercihim değildi. Çok ciddi anlamda kimse beğenmedi beni. Hep arkadaslarim, akrabalarimin hayatindakilere şahit oldum ama ben kenardan izleyen ve "sevilmek nasil duygu? Elele tutuşmak, seni dusunen birinin olmasi nasil bir şey?" diye düşünen oldum. Bu o kadar canimı yakıyor ki...Herkes hayatina girip çıkanlardan bahsederken öylece sessizce izlemek
Kaç yıldır kpss ile uğraşıyorum. Çalışmıyor da degilim. Biliyorum ama sinava gelince hiç çalışmamış gibi puan alıyorum. Bu yasta herkes iş sahibi iken ben geçici bir iş hariç hep evdeyim. Ailem bana bir kere dert etmemistir bunu ama bazen de sorguluyorlar.
Sosyal bi cevrem de yok şu ara zaten. Liseden vs hiç yakin arkadaşım yoktu. Üniversitedekiler hep uzakta
En büyük ve beni kahreden derdim ise annem ve babam. Babam birkaç ay once ölümden döndü (kalp) ve hâlâ sıkıntıları var. Ne olacak bilmiyoruz. Tam o olru derken annem de ameliyst oldu o da ağrılar çekiyor her gün . Psikolojim yerle bir oldu . Her gün ağlıyorum, babama bir şey olacak korkusu, gelecek korkusu,yalnızlık hissi...Bana destek verecek kimsem yok şu an zaten hep evdeyiz. Annemle babama karsi güçlü durmak zorundayım. Yüzümde stresten yaralar çıktı . Hatta stres kaynakli reflü oldum. Tekrar kpssye hazırlanmaya çalışıyorum ama kafami da veremiyorum. Yarin babamin doktoru ile gorüsmemiz var ve ben korkuyorum...Siz her şey böyle üst üste geldiği zaman ne yapıyorsunuz ? Ben hiç iyi değilim çünkü. Burada kafamı dagitabilirim sandim ama akşamın o sıkıntısı çöktü uzerime...
Ah canım benim ... Biraz üst üste gelmiş sanki... Öncelikle baban için geçmiş olmuş dileklerimi yolluyorum, tez zamanda iyileşsin inşallah. Acaba kendini ifade etme ve içe kapanıklık sorunun olabilir mi ?
Okuduğum kadarıyla depresyon gibi görünüyor, fiziksel olarak da yansımalar başlamış. Büyük bir şehirde mi yaşıyorsun psikolog bulma durumun nasıl olur ? Bulamadın diyelim , online terapi alabilirsin... İnan ki çok iyi gelir. Hem şimdi ki sorunlara bakış açını hem de geçmişten gelen ve bugünün etkileyen çeşitli durumlarını çözümler.Öpüyorum güzel yanaklarından..
Öncelikle sakın kendinizi yormayın üzmeyin hayat çünkü kendi akısında ilerler.ne kadar cabalasanzda hayat kendi planını çizmiştir bile anı yaşamaya bakın...artı evet anne baba kaybetme korkusu dogal fakat tam tersi hiç bişey de olmayabilir.bi örnek verecek olursam bir akrabam vardı kanserdi hep ha şimdi ölecek ha bugün ha yarın derdik.. tam tersi saglam olan kardesi pat diye gitti.kanser olan kurtuldu yasıyo...atlattı cok şükür....biraz sosyallessenz sizin için cok iyi olur su virüs belasından kurtulduktan sonra....evde durmak malesef psikolojiyi bozuyo...kurslara yazılın iş başvuruları yapın spora gidin belkide kısmetiniz böyle karsınıza cıkar
Önce kendinizi sevin,değer verin.Hastalıklar üst üste gelmiş geçmiş olsun.Şi vürüs belası bitince sosyalleşmeye çalışın
Beni anlattin sanki.. Yuzde 90 benzer hikayemiz. Ben 28 yasimda hedefime ulastim. Merak etme Allah emeklerinin karsiligini verecek insallah. Sevgili olayini da soyle düşün Allah senin nasibini en guzel sekilde verecek ve seni korumus. Benim sevgilim ataninca beni birakmisti. Atanmis bir kiz istiyordu annesi. Ek olarak bir de bunu yasadim. Mide cok onemli lütfen sagligini bozacak kadar takma, emeğini ver gerisi gelecek insallah.
Babanıza annenize acil şifalar diliyorum tez zamanda iyileşirler inşallah. Birkaç ay önce herseyin üst üste geldiği bir dönem yaşadım. Benim tüp bebek sürecim, annemin kanser hastalığı ,işyerindeki problemler vb. Hep bunlarda geçecek dedim sükrettim arka arkaya güzel haberler aldım sonrasında. Lütfen kalbinizi karartmayın. Her karanlığın sonu mutlaka aydınlık. Bir arkadaşım vardı 26 yaşında ilk kez erkek arkadaşı oldu ve evlendi o da begenilmediğini düşünürdü azcık kendine özen gösterdi hooop mutluluk onunla oldu. Bunun gibi bir çok örnek var hayatta.
Kpss calis cok calis. Bir elinde mesleğin olunca her seye karsi guclu olacaksin. Allah annene ve babana sifalar versin insallah. Karanlik tunel falan deyip moralini dusurme. Imkanlarinla en iyisini kazanmaya calis. Emegini Allah gorecek insallahHedeflerinize ulasmaniza çok sevindim. Umarim sizin karsıniza sizi hakeden ve hayirli biri çıkar.
Ben sanki bir karanlik tünel icindeyim ve sonunu göremiyorum sanki. Isyan etmek istemiyorum ama diyorum niye her şey yoluna girmesi gerekirken ters gidiyor...Mide konusunda haklisiniz. Gunlerce oyle acı çektim ki bir ara kanser miyim diye bile korktum. Şimdi iyiyim ama ilaç kullanmak zorundayım ömür boyu ve benim hiç mide problemim yoktu 1 ay öncesine kadar.
Uğursuzluk olur muuu sakın öyle düşünmeyin. Annem milyonda bir görülen tedavi şansı zor olan bir kanseri atlattı. Siz iyi olursanız babanızda iyi olur biz öyle yaptık. Hüngür hüngür ağlayıp annemin yanında kahkahalar attık. Siz kendinizden vazgeçmişsiniz. Bari o mutlu olsun diye birsey yok öncelik sizin mutluluğunuz ve mutlu olmak herseye ragmen sizin elinizde bunu iyi bilenlerdenimHer şeyinizin yoluna girmesine çok sevindim. Allah arttirsin. Hiç olmazsa birileri mutlu olsun diyorum kendi kendime. Hani bazen hiç mutlu olamayacakmissin gibi gelir ya o sekildeyim son günlerde. Kendi kendime dilek dilerken bile "Bari X olsun da diğerleri olmasa da olur" deyip duruyorum. Kendi kendimi ugursuzlukla suclamaya basladim. Hiç olmazsa babam iyi olsaydi...
Bence kendinizi sevin sizin gibi bu yasa gelmesine ragmen orda burda onun bunun yatagına girmemiş terbiyeli düzgün aile kızı oldugunuz için emin olun sizin gibi kızlardan kalmadı istisnasınız sizi tebrik edermBazen kendi kendime bunu diyorum "Her sey olacagina varir. Kimin ne olacağı belli olmaz. Ben kendimi yirtsam bile ne kadarini degistirebilirim"....Sonra yine aynı korku ve dusunceler. Kpss kursuna gidiyordum bu yil. O bile bana iyi gelmişti biraz ama simdi kapali ve ben de gidemiyorum. Utaniyorum da bazen. Benden genc insanlari gördükçe kendimi beceriksiz hissediyorum. Kendimi sevemiyorum sanki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?