biraz yeme bozukluğu üzerine konuşalım

Benim yeme bozukluğum ise.. panik atakla başladi.
Kendimi begenmiyordum degersiz HISSEDIYORDUM
Kendimi.ispatlamak.istedigimde ispatlayamiyordum. Sindirilmis bir karakterdeydim kendimi savunamiyordum.
Ve kesinlikle sessiz sakin bir tip. Eger birseyler istedigim gibi olmazsa yada sorun cikarsa yada kendimi savunamazsam yada hakliyken haksiz duruma dusersem.
Kesinlikle yemek yiyemiyorum kesinlikle
YEMEK YEME ISTEGIM.KAYBOLUYOR INANIN BUDA KOTU BIRSEY INANIN
BU YUZDEN BAYADUZELENE KADAR SORUN COZULENE KADAR DAHA DERINE GITMEDEN YAVAS YAVAS DUZELIYORDU. AMA INANIN YEMEK YIYEMEMEKTE COK KOTU COOK.
 
Bir keresinde annemler yarım kilo şerbetli tatlı almaya yollamıştı beni. Ben eve dönerken bir iki ağzıma derken baktım yarısına gelmiştim. Sonra eski okulumun arka bahçesine gidip kalan tatlının hepsini yemiştim ve ardından kusmuştum sonra da eve götürmek için yeni tatlı almıştım. İsteyerek kustum ama kalori olmasın diye. Bir poşet dolusu kek çikolata yiyip kustuğum çok oldu. Küçükken hiç beğenilmeyen şişman olan kızlardandım. Bıyıklarım vardı annem de liseye gidene kadar alma küçüksün diye tutturmuştu. Tabi ben bıyıksız olana kadar özgüven namına bir şey kalmamıştı.19 yaşıma kadar da kimse beni beğendiğini söylememişti açık açık. Hep çirkin ve ezik hissederdim. Sanırım benimki de yeme bozukluğuna giriyor
 
Binge eater geldi, herkese merhaba
Ben yeme bozukluğumun farkına varıp yardım almak için uğraştığımda saçma sapan tepkilerle karşılaştım öyle lanet ettim ki ama sonunda talep ettiğim psikolojik yardımı sağlayabilecek bir uzman bulabildim.
Rahatsız oluyorsan yeme o zaman diyen psikolog, irade meselesi diyen diyetisyenlerle karşılaştım ne yazık ki. Pekçok konuda olduğu gibi bu konuda da gerçekten gerideyiz. Ben internette ancak ingilizce veya almanca arattığımda faydalı şeyler bulabildim bu konuyla ilgili.
Kendi tecrübelerimden yola çıkarak tavsiyede bulunmam istenseydi, insanlara kilo vermek için kesinlikle diyet yapmamalarını söylerdim (tabii eğer sağlık sorunları belli bir diyete uymalarını zorunlu kılmıyorsa). Bir de sezgisel yemeyi araştırın lütfen. Konu sahibi, bu konuyu açarak ne iyi ettin
 
Instagramda Kardelen Ergin diye biri de sezgisel yeme üzerine arastirmalarini paylasiyor.
 
İlk yorumunuzu ilgi çekici buldum o yüzden konuşmaya atlıyorum kusura bakmayın. Yeme bozukluklarının altında birçok neden yatıyor olabilir, kadın tarafımızla bağ kurmak da pek çok kişi için gerçekten şifalı olabilir ama o bahsettiğiniz kişinin sorununun temelinde ne olduğunu bilmeden genelleme yapmak doğru olmadı ayrıca trans bireyleri yok saymış oldunuz. Kadın bedeninden memnun olmadığı için yeme bozukluğu çıkmış olabilir o kişide ki bu da yaşadığımız toplumda çok normal. Trans bireye kadın tarafını sev diyemezsiniz ki.
 
Ben de binge eatingle mücadele ettiğimi 5 yıl filan önce fark ettim. Öncesinde pisboğazın tekiyim deyip kapatıyordum konuyu ve kendime daha çok öfkeleniyordum. İnternette tesadüfen öğrendiğimde şoka girdim, böyle bir şeye isim bile vermişler diye:)) Sonra epey araştırdım evet resmen beni anlatıyordu.

Hatırladığım kadarıyla 15 yıldır filan var bu bende. Hala çok mücadele ediyorum. Bu illetten kurtulmak o kadar kolay değil. Konuyu takipteyim.
 
Mücadele etme yolunuz nedir? Yardım aldınız mı?
 
Mücadele etme yolunuz nedir? Yardım aldınız mı?
Aslında psikolojik destek aldım ama doktorum nedense bu konuya çok eğilmedi. Alışkanlık deyip geçti. Başka sıkıntılar üzerinden gittik, evet iyi geldi. Ama yeme ataklarımı çözmedi.

Ben kendi kendime mücadeleye devam ediyorum. Kendime yüklenmek yerine kendimi hoş görmek iyi geliyor. Ataklar başladığında günlerce hatta haftalarca sürüyor ve ben birkaç ayda 8-9 kilo alabiliyorum. Kısa sürede çok kilo almak kendimi kötü hissettiriyor. Buna rağmen kendime iyi telkinler vermeye çalışıyorum. Şefkatle yaklaşmaya çalışıyorum.

Psikolojik destek ya da yaşımın ilerlemesi (çok yaşlı değilim 34 yaşındayım ama insan büyüdükçe farkındalığı artıyor diye düşünüyorum:) ) ya da başka şeyler bilemiyorum; bir bakıyorum evet yaa iyiyim diyorum iyiye gidiyorum. Bir de bakıyorum dibe batmışım... Zikzaklar var hep hayatımda...
 

Empati yapıyorum dediginiz de karşınızdaki insanın davranışına bahane bulmak değil mi :)

Ben alkolik bir babanın evladına empati yapayım mesela,
Yazık, babası alkolik, hep buna maruz kalarak büyümüş, o da zayıf anında babadan gördüğü bu olduğu için alkole sarılmış.

Ama bu babanın evladı, babam böyle oldu ve kötü şeyler yaşadık, diyip, böyle olmamayı seçebilirdi.

Ben de empatinin fazla abartıldığını düşünüyorum.
Çay kaşığına bile empati yapabilen ben, bunun bir güzel kullanıldığını görüyorum :)

Kendime iyilik olacak diye başkalarını hoş görmeye çalışmak da ayrı bir yorgunluk.

Affetmek dediğimiz ici boşaltılan ama benim 's.ktr et, o da böyle bir insan' diye düşünüp kendimi ferahlattigim yol daha doğru geliyor :)
 
Ben de binge eating için bir psikologla görüşmeye gittiğimde bana babam alkolik olduğu için benim de bu davranışı geliştirdiğimi ve babam tedavi olmadan hiçbir şeyin düzelmeyeceğini söylemişti ağlayarak kaçmıştım ordan. Benim sorunumun babamla hiçbir alakası yok ben senelerdir başka bir şehirde yaşıyorum dememe rağmen doğru düzgün dinlemeden bu böyledir demişti
Benim binge ataklarıyla mücadele etmek için uyguladığım birkaç yöntem oldu şimdi görüştüğüm psikolog da bunları uygulamamda bir sorun olmayacağını söyledi buraya da yazmak istiyorum belki işine yarayanlar olur. Benim ataklarım genelde gece tek başıma kaldığımda oluyor o yüzden erken uyumaya çalışıyorum. Gündüz yemek yiyeceğimde tabağımı alıp başka bir odaya gidiyorum çünkü yemeğin kaynağına yakın olduğum sürece kontrolüm azalıyor. Yemek yerken bir şeyler izlemiyorum, sadece yemek yiyorum. Çok sıkılırsam podcast dinliyorum ama odağımın hep yediğim yemekte olmasına dikkat ediyorum. Atak geldiğini hissedersem de kendimi yememek konusunda zorlamıyorum, kendime izin veriyorum kendimi sıktıkça hep daha büyük bir atakla geri döndü çünkü tıpkı diyetlerde olduğu gibi. Kendime yeme izni verdiğimde makul miktarda bir şeyler yiyip bırakabiliyorum o atak sırasında. Sizin de bunlar gibi tavsiyeleriniz olursa paylaşır mısınız?
 
Aşk olsun ne kusuru. Elbette kişi trans birey de olabilir. Kadın bedeninden memnun olmama nedeni budur. Bu arada sorun herkeste kadın bedeninden memnun olmamak bile olmayabilir. Bu sadece bir teori.

Ama kadınsal enerjiyle bağ kurmaktan kastettiğim kadın tarafını sevmek, daha feminen olmak filan değil. Onu pek açıklamamışım şimdi açıklamaya çalışayım.

Bahsettiğim kitap temelde diyor ki kadınların sezgileri, içgüdüleri kuvvetlidir ancak toplum tarafından baskı ve ayrımcılığa maruz kaldıkları, kendilerinden şüpheye düşürüldükleri, küçük yaştan itibaren nazik davranmak üzere eğitildikleri vs. için sezgilerini ve içgüdülerini dinlemekten vazgeçebilirler. Kadının vahşi doğası/ ilkel bilgeliğiyle teması koptuğunda hem sahip olduğu bazı yetenekleri kaybeder, hem mutsuz ve enerjisiz hisseder, hem de kendini güvenle taşıyamaz hale gelir. İşte kitap çeşitli halk öyküleri ve sorularla kadınları yeniden sezgilerine güvenen içgüdülerini kendilerine yararlı şekilde tatmin edip, kullanmayı öğretmeye çalışıyor.

Sonuç olarak kişi kadın bedeninde hapsolmuş fakat kendini kabullenememiş bir trans bireyse bahsettiğim yaklaşımdan daha bile fazla fayda sağlayabilir, çünkü muhtemelen ortalama bir kadına göre hayat boyu kendinden şüphe etmesini sağlayacak daha çok deneyimi olmuştur.
 
benım yeme bozuklugumun tek sebebı gazıanteplı olmak burda herkes yiyici ekip
evde yemek yaparken dagda kamp yapıyormusum gıbı dusunmeye calısıyorum yemek ıcın yasamak degıl yasamak ıcın yemek, oyuzden artık olmam gereken kılodayım. yemenın sonu yok gercekten , sahsen ben bır ara az kalsın catlayacaktım yemekten . cok keyıf alıyordum . sımdı dıslerım kırlencek karnım bagırsagım dolacak çöp ogutucu olucam gıbı gelıyor her yedıgım seyı gercekten buna ıhtıyacım var mı dıye sorguluyorum artık. bu son halımden memnunum :) ıyıkı kendımı ve hayatı fark ettım. ve bu cendereden kendımı ıyıkı kurtardım :) darısı ısteyenlerın basına
 
Sezgisel beslenme konusu diye birsey gercekten var ve vucudumuza ne iyi geldigini bilincli olursan anlarsin.

Hatta test edebilirsiniz..birgün boyunca sebze ve meyve tüketin. Nekadar dinc oldugunuzu, gözlerinizin parladigini daha enerjik oldugunuzu hissedeceksiniz.

O yüzden ben fazla et tüketmiyorum..iyi gelmiyor üzerime agirlik cöküyor...bir sofradan mayismis tika basa dolmus bir sekilde kalkmak var veya enerjik bir sekilde kalkmak var.

Bilimsel konulara da fazla hakim degilim..hislerime bakiyorum ve vucudumum verdigi tepkilere.

Konu sahibi dogru yerlere deginmis...cok yemek yemek alkol ve uyusturucu gibi bir bagimlilik manevi yönden.
Cunku ortada duygusal bir bosluk var...onu ya yemekle dolduran insanlar var veya baska bagimliliklarla.

Misal ben; sigarayla
Duygusal bosluk hissetmedigim zamanlari deneyimledigimde canim sigara dahi istemiyordu. Ama suan sigarayi biraksam, bu durum yeme bagimliligina gecis yapabilir bende :)

Dogrusunu ve kendini bilmek ama uygulamamak da ayri bir konu :))
 
bende stresle nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. kendimi iyi hissettiğimde diete başlıyorum derken ya işle ilgili ya çocuklarla ilgili bişey oluyor ben olayı çözmek yerine elime ne geçerse yiyorum tatlı tuzlu meywe sebze karbonhidrat ayırt etmeden..mesela yakın atağım geçen hafta oldu ki bu sıeada 17 den sonra yememe 17 ye kadarda en azından kontrollü olma kararı almıştım, iş ile ilgilii aslında benim yapnadığım ama benide etkileyecek bir hata yüzünden bir anda strese girdim koca bi paket cips hemen arkasından büyükboy gofret we bi paket çikolafa yedim we nerdeyse 20dk ablsm nevyaptın miden de mi bulanmadı diyorr.maalesef bulanmıyor stresli olduğumda öyle hırsla yiyırum öle çok yiyorum we duramıyorum....
 
Evet bu belirtiler binge’yi tanımlıyor gibi.

Aslında diyet yapma fikri iyi gelmiyor, yukarıda bir üye daha demişti (belki de konu sahibi tam hatırlayamadım) diyet fikrini kafadan çıkarmak lazım. Yasak olmamalı. Yasaklamak atakları tetikliyor. Bir arkadaş oturmasında çok sevdiğiniz bir pastadan bir lokma bile almıyorsunuz ama eve gelip dünden kalan rastgele bir yemeği tıka basa ağzınıza doldurabiliyorsunuz. O yüzden asla yasak olmamalı.

Bir de genel olarak ya hep ya hiç mantığında yaşıyor olabilirsiniz hayatı. Mükemmeliyetçi kişiliğiniz de olabilir. Ben bunu 34 yaşımda psikiyatristle fark ettim. Bir diyet yaparsınız asla kaçamak olmaz mükemmel gider ama bir defa bozunca da yemeyi abartırsınız.

Sizin nezdinizde genel yazdım aslında. Size uymayan yerler olabilir yani:)

Yeme bozukluğunun başka sıkıntılarla mutlaka bağlantısı oluyor. Mükemmeliyetçi kişilik gibi, ya hep ya hiç yaklaşımlar gibi vs. O yüzden onları çözmek de işe yarıyor.

Bir de empati ve affetmekten bahsedildi. İkisi de bende işe yaramıyor. Bir defa empati benim gibi vicdan ayarları bozuk insanlar için daha büyük eziyete dönüşüyor. O zaman her şeyde kendimi suçluyorum. Herkesin yerine kendimi koyup herkesi haklı bulmaya başlıyorum. Daha çok suçluluk duyuyorum bu defa. Bir de şunu anladım empati yapmayan insanlar empatiyi hak etmiyor o yüzden bu empati kelimesi lügatımda yok:)) Affetmek ise çook büyük bir erdem ve maalesef bende o erdem de yok. Olmadığı için affettim desem de aslında affetmiyorum. Ben genel olarak “kabul etmek”te buldum çareyi. Olayları ve insanları oldukları şekliyle kabul etmeye çalışıyorum.

@litha size de bir nebze cevap vermiş oldum sanırım.
 
Öncelikle bu senin elinde diyen hic kimseye güvenmeyin bu konuda .
Degil çünkü .
Ekstra olarak turkiyede sadece kardelen var direkt yeme bozukluğu ile ilgilenen .
Onunla çalışmadım ama o sezgisel yemeyi hayata geçirebilecek bir planda çalışıyormuş .
 
Çok haklısınız bu isin iki ucuda çok acı verici .
Hayattaki en temel dürtünüz bozuluyor ne şekilde bozulduğu çok önemli değil Aslında, her şekilde çok tahrip edici.
 
Genelde yabacı kaynaklarda bu yazdıklarınızı tavsiye ediyorlar .
 
Herkesin yolu bambaşka galiba, kendimize iyi gelen şeyleri bulmamız güzel olan burada bence:)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…