Altıbuçuk yıllık evliyim. Ve hiç ev değiştirmedim. Evlenmeden birkaç gün önce eşim bir kamyonetle ailesinin evindeki eşyalarını getirdi. Ne olduğunu anlayamadım o karmaşada. Sonra baktığımda durum gerçekten korkunçtu. Aklınıza ne gelirse biriktirmiş. Hiç açılmamış restoranların verdiği malzemeler peçeteler ıslak mendiller ketçap mayonez ve bir sürü şey(birçoğunun son kullanma tarihi geçmiş ıslak mendiller kurumuş). Kırtasiye malzemeleri. İlkokul ortaokul lise ders kitapları defterleri. Hayatımız boyunca hiç kullanmayacağımız eşyalar ve kullanmak istesek bile o dağınıklıkta asla bulamayız. Ben bunların bi kısmını hiç belli etmeden attım. Ama gün geçtikçe durum içinden çıkılmaz bir hal aldı. Ailesini her ziyarete gittiğimizde bir koliyle döndük. Ara ara sinir krizleri geçirdim anlattım ama ne yapsam bu huyundan vazgeçmiyor. Baktım sadece kendimi yıpratıyorum bende bırakmaya karar verdim. Evimizin bi odasını ona ayırdım oda doldu yıllar geçtikçe ve eve almadıklarımı kömürlüğe götürdü orada doldu. Bunun bi hastalık olduğunu düşünüyorum. Ama ona göre ben normal değilim. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bazen herşeyi bırakıp kaçmak istiyorum.