O kadar iyi anlıyorum ki sizi. Umarım tek başınıza yaşama imkanı bulursunuz.4 ay kadar oldu boşanalı. Bir gün iyiysem ertesi gün kötüyüm. Sabah kötüysem akşama doğru iyiyim. Bir an oluyor en mutlu olduğum an aklıma eski eşimle ilgili bir şey geliyor ve anında kötü oluyorum. Buda sürecin bir parçası diye düşünüp günlerin geçmesini bekliyorum. Sizinde boşanmanız yeni sayılır. Bir yıl ne ki. Birde bu süreci tam atlatmadan yeni bir ilişki ve yeni bir ayrılık. Yani sanki unutacak iki kişiniz var gibi. Önerilerim bol bol kitap okuyun, inancınıza uygun ibadet edin, arkadaşlarınızla görüşün, yalnız kalmak isteyince kalın, düşünün, hatalarınızı tespit edip kendinizi iyileştirin. Bir süre dinlenin. Bende kötü olunca geçecek bir hastalık gibi bakıyorum bu durumuma. Üzerine birde ailemle yaşamaya başladım ve asla onlarla da anlaşamıyorum. Kalabalık bir aileyiz ve dün daha büyük tartıştık ve bir odada tek başıma oturuyorum. Yaşadığım her hangi bir olumsuzluk boşanma acılarımı daha da tetikliyor ama ailem maalesef bu konuda pek anlayışlı değiller. Birde siz başka bir ayrılık daha yaşamışsınız bu süreçte. Boşanma travmanızı tetikliyor. Zamana bırakalım, iyileşmek ümidiyle…
Hayatım son 1.5 senedir kanepede bilgisayar basinda geciyor evdeyim diye iş yükü de artti üstelik izin de kullanamiyorum disari da çıkamıyorum gerçekten benden daha sosyalsin. Sukret otur demiyorum tabii ama sevmek sevilmek her insanin ihtiyacı olsa da acele etme. Şahsen 35ime girmek üzereyim sanirim ben çoktan vazgecmisim bir yanim biri olsun diyor diger yanim boşver olmuyor iste kabullen diyor. Içinde bulunduğum psikoloji senden daha iyi olmamakla birlikte idare etmeye çalışıyorum üstelik evlenmedim bosanmadim uzun sureli iliskim de olmadı yani belki burada senden ve bir cok hemcinsimden daha cok ihtiyacım bile olsa ben artık çok dert etmemeye çalışıyorum. Emin ol gezmek hayatin tadını cikarmak bile büyük nimet, ben 2 senedir yıllık izin bile kullanmadım, tatil hak getire. Yani demem o ki, sen bosanmayi atlattığından bile emin degilsin acele etme.Yani çok uzun zamandır evde kanepede tek başıma oturuyorum bilemedim ki kitaplar okuyorum terapi alıyorum.
Geziyorum hobilerim var işim var vs.
Ama bu farklı bir ihtiyaç demek ki yani öyle tek başına yapamayan birilerine yapışan bi tipte değilim.
Ama evet sevmek sevilmek mutlu olmak ve de mutlu etmek istiyorum.
Boşanmanın üzerinden de ne kadar zaman geçmeli bilmiyorum. 1 yıl daha mı bekleyeyim ne yapayım kafam karışık bu konularda açıkçası.
Zaman lazım tamam ama hayat akıp geçiyor bi yandanda.
Seneler öncesi sizi kendi problemim için yazıları okurken görmüştüm. Şimdi profil resminizden tanıdım ve boşandığınızı görünce çok şaşırdım, çünkü en son sorunlarınızı düzelttiğinize rast gelip okumuştum. Bana gelince benzer sebeblerden ötürü bende boşandım ve pişman değilim. Fakat sonradan sevdiğim kişi bana derin yaralar açtı, unutabilmek ve kabullenebilmek için çok uğraş verdim hâlâ daha veriyorum. YORULDUM artık... kalbim yorgun, bitkin, hayat sanki siyah beyaz gibi rengini ve heyecanını kaybetmiş gibi. Halbuki hayatımda şükredecek o kadar çok şeylerim var ki... ve ben değmeyecek bir yalancı için hayatımı sönük yaşıyorum. Ama biliyorum ki onunla olsaydım çok daha pişman ve üzgün olurdum, çok şükür ALLAH gerçek yüzünü gösterdi. Bir söz var, " olmadı diye sızlandığın duaya, gün gelir olmadı diye şükredersin"... o kadar doğru ki ! Evet şükrediyorum ama diğer yandan kalbim sızlıyor böyle saçma sapan kısır bir döngü işte.Merhaba hanımlar epeydir konu açmıyordum.
Bir süredir kendimle cebelleşiyorum sonra dedim ki en zor zamanlarımda buraya yazdım hep şimdi neden yazmıyorum.
Boşanma dönemimde de evliliğimle ilgili sorunlarla da buraya konu açtım hep ve sizin desteğinizi hissettim bana hep iyi geldiniz.
32 yaşındayım boşanalı 1 yıl olacak nerdeyse. Biri girdi hayatıma ne olduğunu bilemediğim gel gitli bir ilişkimsi gibi bir şey yaşadık.Ama artık olmuyor bu belirsizlik beni yordu bende gemileri tamamen yaktım. Bu kişiyi unutmak istiyorum.
1 2 gündür hep ağlamaklı moddayım.
Biliyorum hayat devam ediyor edecek etmeli ben de güçlü bir kadınım ama bu kişiyi sevmişim bi şekilde işte. Onu hiç tanımamış olmayı dilerdim.
Siz birini unutmak için neler yaptınız ne işe yaradı sizde?
Bir de ailemden çok manevi destek göremedim bu süreçte. İşim gücüm var çalışıyorum sosyal bi hayatım var.Ama böyle bazen kendimi köksüz gibi kimsesiz gibi hissediyorum. Birine ait olmak istiyorum ait hissetmek istiyorum.
Hayatımda illa biri olsun kafasında da değilim yalnızlıkla da güzel baş ediyorum şikayetim de yok bundan.
Ama bazen böyle hisler geliyor bazen de geçiyor.
Öyle işte yazmak istedim sizlere.
Sadece Şeyma kitabını okuyunMerhaba hanımlar epeydir konu açmıyordum.
Bir süredir kendimle cebelleşiyorum sonra dedim ki en zor zamanlarımda buraya yazdım hep şimdi neden yazmıyorum.
Boşanma dönemimde de evliliğimle ilgili sorunlarla da buraya konu açtım hep ve sizin desteğinizi hissettim bana hep iyi geldiniz.
32 yaşındayım boşanalı 1 yıl olacak nerdeyse. Biri girdi hayatıma ne olduğunu bilemediğim gel gitli bir ilişkimsi gibi bir şey yaşadık.Ama artık olmuyor bu belirsizlik beni yordu bende gemileri tamamen yaktım. Bu kişiyi unutmak istiyorum.
1 2 gündür hep ağlamaklı moddayım.
Biliyorum hayat devam ediyor edecek etmeli ben de güçlü bir kadınım ama bu kişiyi sevmişim bi şekilde işte. Onu hiç tanımamış olmayı dilerdim.
Siz birini unutmak için neler yaptınız ne işe yaradı sizde?
Bir de ailemden çok manevi destek göremedim bu süreçte. İşim gücüm var çalışıyorum sosyal bi hayatım var.Ama böyle bazen kendimi köksüz gibi kimsesiz gibi hissediyorum. Birine ait olmak istiyorum ait hissetmek istiyorum.
Hayatımda illa biri olsun kafasında da değilim yalnızlıkla da güzel baş ediyorum şikayetim de yok bundan.
Ama bazen böyle hisler geliyor bazen de geçiyor.
Öyle işte yazmak istedim sizlere.
Siz birisini sevmiş evlenmissiniz olmamış ayrilmissiniz. Onu unuttuktan sonra kalani hikaye gibi.Merhaba hanımlar epeydir konu açmıyordum.
Bir süredir kendimle cebelleşiyorum sonra dedim ki en zor zamanlarımda buraya yazdım hep şimdi neden yazmıyorum.
Boşanma dönemimde de evliliğimle ilgili sorunlarla da buraya konu açtım hep ve sizin desteğinizi hissettim bana hep iyi geldiniz.
32 yaşındayım boşanalı 1 yıl olacak nerdeyse. Biri girdi hayatıma ne olduğunu bilemediğim gel gitli bir ilişkimsi gibi bir şey yaşadık.Ama artık olmuyor bu belirsizlik beni yordu bende gemileri tamamen yaktım. Bu kişiyi unutmak istiyorum.
1 2 gündür hep ağlamaklı moddayım.
Biliyorum hayat devam ediyor edecek etmeli ben de güçlü bir kadınım ama bu kişiyi sevmişim bi şekilde işte. Onu hiç tanımamış olmayı dilerdim.
Siz birini unutmak için neler yaptınız ne işe yaradı sizde?
Bir de ailemden çok manevi destek göremedim bu süreçte. İşim gücüm var çalışıyorum sosyal bi hayatım var.Ama böyle bazen kendimi köksüz gibi kimsesiz gibi hissediyorum. Birine ait olmak istiyorum ait hissetmek istiyorum.
Hayatımda illa biri olsun kafasında da değilim yalnızlıkla da güzel baş ediyorum şikayetim de yok bundan.
Ama bazen böyle hisler geliyor bazen de geçiyor.
Öyle işte yazmak istedim sizlere.
Evet sen de haklısın tabi herkes kendi hayatından örnekler veriyor.Hayatım son 1.5 senedir kanepede bilgisayar basinda geciyor evdeyim diye iş yükü de artti üstelik izin de kullanamiyorum disari da çıkamıyorum gerçekten benden daha sosyalsin. Sukret otur demiyorum tabii ama sevmek sevilmek her insanin ihtiyacı olsa da acele etme. Şahsen 35ime girmek üzereyim sanirim ben çoktan vazgecmisim bir yanim biri olsun diyor diger yanim boşver olmuyor iste kabullen diyor. Içinde bulunduğum psikoloji senden daha iyi olmamakla birlikte idare etmeye çalışıyorum üstelik evlenmedim bosanmadim uzun sureli iliskim de olmadı yani belki burada senden ve bir cok hemcinsimden daha cok ihtiyacım bile olsa ben artık çok dert etmemeye çalışıyorum. Emin ol gezmek hayatin tadını cikarmak bile büyük nimet, ben 2 senedir yıllık izin bile kullanmadım, tatil hak getire. Yani demem o ki, sen bosanmayi atlattığından bile emin degilsin acele etme.
Ah ne güzel bir yorum. Kesinlikle öyle o yüzden Boşanmayı bu kadar çabuk atlattım belki de çünkü hiç umudum kalmamıştı.Neden size bu kadar acı çektiren bir adamı unutamıyorsunuz?Çünkü onunla yaşayamadıklarınız var,yarım kalanlar var,acabalar var..Eski eşinizle her şeyi yaşadınız. Yani filmin sonunu biliyorsunuz.Eski eşinize karşı kizginliginiz kalmadığı için ozlem de duymuyorsunuz.Oysa ona çok kızgınsınız,öfke dolusunuz,yaptıklarını haketmediginizi düşünüyorsunuz.İçinizde kalan,söylenmemiş çok şey var.Siz bunlari ona söyleyip bütün öfkenizi kustuktan sonra unutmaya başlayacaksınız.Tipki bir yanardağ gibi.Önce lavlarinizi puskurtmeniz gerekiyor.Sonra daha az özlemeye başlayacaksınız,belki bir ses,bir koku,bir film ya da bir müzik onu hatırlatacak size.iciniz bi cızz edecek ama eskisi kadar üzülmeyeceksiniz.Belki tamamen unutamayacaksiniz ama alışacaksınız.
Bende o yorumları görünce bi afalladım açıkçası. Kendimce feminist okumalar yapan biriyim çünkü. Acaba dedim çok mu yanlış bir ifadeydi bu.Birine ait olmak, sevmek, sevilmek istemek kişiyi, bir eşya yada obje yapmaz. Şu lafı söylemekten vazgeçin artık ya.
Evet bu tür şeyler yaşamak insanı yoruyor yaşam enerjisini tüketiyor.Seneler öncesi sizi kendi problemim için yazıları okurken görmüştüm. Şimdi profil resminizden tanıdım ve boşandığınızı görünce çok şaşırdım, çünkü en son sorunlarınızı düzelttiğinize rast gelip okumuştum. Bana gelince benzer sebeblerden ötürü bende boşandım ve pişman değilim. Fakat sonradan sevdiğim kişi bana derin yaralar açtı, unutabilmek ve kabullenebilmek için çok uğraş verdim hâlâ daha veriyorum. YORULDUM artık... kalbim yorgun, bitkin, hayat sanki siyah beyaz gibi rengini ve heyecanını kaybetmiş gibi. Halbuki hayatımda şükredecek o kadar çok şeylerim var ki... ve ben değmeyecek bir yalancı için hayatımı sönük yaşıyorum. Ama biliyorum ki onunla olsaydım çok daha pişman ve üzgün olurdum, çok şükür ALLAH gerçek yüzünü gösterdi. Bir söz var, " olmadı diye sızlandığın duaya, gün gelir olmadı diye şükredersin"... o kadar doğru ki ! Evet şükrediyorum ama diğer yandan kalbim sızlıyor böyle saçma sapan kısır bir döngü işte.
Değil mi bunu atlattıysam neler neler atlatırım.Siz birisini sevmiş evlenmissiniz olmamış ayrilmissiniz. Onu unuttuktan sonra kalani hikaye gibi.
O da ayrıldıSadece Şeyma kitabını okuyun
Bunu okuyunca çok şaşırdım çarşamba gününe başlıyorum çünkü Pilatese bende dün randevu aldım.Ben ayrıldığımda birkaç gün ağlamaklı moddaydim dedim kendine gel ve çözüm ürettim. Reformer pilatese başladım. Orada yeni çevre ıyi geldi. Her akşam gittim ve bir iki ay sonra taş gibi vücudun oldu. Yürüyüş yaptım uzun uzun. Kuaföre güzellik salonuna gittim sac cilt bakımı yaptırdım. Yeni elbiseler aldım. Dag yürüyüşlerine gittim yenu arkadaşlar edindim. Bir süre sonra daha az aklıma geliyordu. Fit ve güzel olunca çok daha özgüvenli oldum. Yanı evde ağlayip harap olmak yerine kendinizi her anlamda yenileyin çok iyi gelecek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?