Birini unutmanın en kısa yolu nedir?

ozelbir_i .!.:

Untmanin en kestirme yolu hakkinda konusmamak tum iletisim yollarini kapamak(doner mi arar mi arasam mi vs onune gecmek icin)birde onu dusunmemek jet hiziyla unutursun

Genişletmek için tıkla...

Evet bunu yaptım engelledim her yerden öbür türlü arar mı yazar mı diye bekliyorum ben bekleyecektim eminim.
Stolk yapmayı da bıraktım instagramdan da engelledim.
Düşünmeyi de bırakırım umarım.

sufisentir .!.:

Merhaba hanımlar epeydir konu açmıyordum.
Bir süredir kendimle cebelleşiyorum sonra dedim ki en zor zamanlarımda buraya yazdım hep şimdi neden yazmıyorum.
Boşanma dönemimde de evliliğimle ilgili sorunlarla da buraya konu açtım hep ve sizin desteğinizi hissettim bana hep iyi geldiniz.

32 yaşındayım boşanalı 1 yıl olacak nerdeyse. Biri girdi hayatıma ne olduğunu bilemediğim gel gitli bir ilişkimsi gibi bir şey yaşadık.Ama artık olmuyor bu belirsizlik beni yordu bende gemileri tamamen yaktım. Bu kişiyi unutmak istiyorum.
1 2 gündür hep ağlamaklı moddayım.
Biliyorum hayat devam ediyor edecek etmeli ben de güçlü bir kadınım ama bu kişiyi sevmişim bi şekilde işte. Onu hiç tanımamış olmayı dilerdim.
Siz birini unutmak için neler yaptınız ne işe yaradı sizde?

Bir de ailemden çok manevi destek göremedim bu süreçte. İşim gücüm var çalışıyorum sosyal bi hayatım var.Ama böyle bazen kendimi köksüz gibi kimsesiz gibi hissediyorum. Birine ait olmak istiyorum ait hissetmek istiyorum.
Hayatımda illa biri olsun kafasında da değilim yalnızlıkla da güzel baş ediyorum şikayetim de yok bundan.
Ama bazen böyle hisler geliyor bazen de geçiyor.
Öyle işte yazmak istedim sizlere.

Genişletmek için tıkla...

seni su an en cok ben anliyorum galiba. yorumlari okumaya geldim, bana da fikir olur..

Daha gençsiniz size iyi gelen biri çıkar, hayatta umutsuz olmamak gerekiyo bunu kendime de sık sık hatırlatıyorum.

sufisentir .!.:

Değil mi bunu atlattıysam neler neler atlatırım.
Biliyorum farkındayım. Bu siteyi gerçekten çok seviyorum burdaki kadın dayanışmasını.
Hepiniz iyi ki varsınız. Şu iki cümle öyle iyi geldi ki bana

Genişletmek için tıkla...

Çok sevindim. Bence bizlerin durumu damdan duseni damdan dusenin anlaması ❤

Barista00 .!.:

4 ay kadar oldu boşanalı. Bir gün iyiysem ertesi gün kötüyüm. Sabah kötüysem akşama doğru iyiyim. Bir an oluyor en mutlu olduğum an aklıma eski eşimle ilgili bir şey geliyor ve anında kötü oluyorum. Buda sürecin bir parçası diye düşünüp günlerin geçmesini bekliyorum. Sizinde boşanmanız yeni sayılır. Bir yıl ne ki. Birde bu süreci tam atlatmadan yeni bir ilişki ve yeni bir ayrılık. Yani sanki unutacak iki kişiniz var gibi. Önerilerim bol bol kitap okuyun, inancınıza uygun ibadet edin, arkadaşlarınızla görüşün, yalnız kalmak isteyince kalın, düşünün, hatalarınızı tespit edip kendinizi iyileştirin. Bir süre dinlenin. Bende kötü olunca geçecek bir hastalık gibi bakıyorum bu durumuma. Üzerine birde ailemle yaşamaya başladım ve asla onlarla da anlaşamıyorum. Kalabalık bir aileyiz ve dün daha büyük tartıştık ve bir odada tek başıma oturuyorum. Yaşadığım her hangi bir olumsuzluk boşanma acılarımı daha da tetikliyor ama ailem maalesef bu konuda pek anlayışlı değiller. Birde siz başka bir ayrılık daha yaşamışsınız bu süreçte. Boşanma travmanızı tetikliyor. Zamana bırakalım, iyileşmek ümidiyle…

Genişletmek için tıkla...

Bende aynıyım ailemle hiç anlaşmayorum eski kocam çok kötü olmasina rağmen acaba sorusu aklıma gelmiyor değil çünkü hiç iyi bir ortamda yasımı yaşamıyorum

birini unutmanın hızlı yolu falan yok açıkçası. hislerle alakalı. yoğun şeyler beslediysen unutman da zaman alıyor. ama onu taze tutacak her şeyi ortadan kaldırman lazım yoksa çok zor yani. ve bir ilişki bitiminde hemen yeni birini tanımaya başlamak insanın dengesini daha kötü yapıyor. insan kendine zaman vermeli. ben de unutmaya çalışıyorum, bence oyalanacak şeyleriniz varsa çok şanslısınız. ben evden çalışıyorum, evde tüm gün yalnızım bi akşamları annem geliyor onda da akşamlarım tv karşısında bomboş geçiyor yani. arada bi dedikodu yaparız başka da bişey yok. evde değil de ofiste çalışıyor olsaydım şimdiye dek çoktan unuturdum. insan görmez oldum ben yani. kendi başına dışarı çıkmayı seven biriyken şimdi parmağımı kaldırasım gelmiyor. bu aralar yeni giysiler falan almaya zorluyorum kendimi. valla çok yakında giyinip süslenip kitabımı dergimi de alıp gidip dışarılarda gezeceğim boş zamanlarımda. onun için kolay, çevresi geniş, samimi arkadaşları yanı başında, iş günleri desen zaten yoğun ve kaos içinde geçiyor, çok boş zamanı olan biri değil ben aklının ucundan geçmiyorumdur yani. hayatımı değiştirmem lazım. ama sorun şu ki beni hiçbir şey heyecanlandırmıyor. heyecanlandıracak bişeyler lazım. bir insanı, ilişkiyi kastetmiyorum. yeni hobiler, belki yeni sosyal çevreler, yeni merak konuları gerek...

Yalnız vakit geçirmeyi sevmekle başlayabilirsiniz. Bunun için bir kaç onerim var, zamanında bende işe yarayan. 1) tarzınıza göre sürukleyici bir şeyler okumak. Aşk veya gerilim romanları çok kafa oyalar ama sürukleyici olacak. Cantada taşınacak. Metroda, cafede vs yalnız hissedersen okumak icin. 2) Tek başına gezmek. Bunu da güzellestirmek icin amaç oluşturmak lazım mesela Beşiktaş'taki bilmemne cafesindeki çok meshur tatlıyı deneme turu, sonra da bilmemne semtindeki buyuk kitapcıya uğrayacağim oradan da sinemaya gibi. 3) zayıflamak, bir hobi öğrenmek gibi hedefleri başarmak icin calışmak. Ama dikkat yalnızlığa çok alışinca insan başkaları yük gibi gelir :)