Ben çok cana yakın bir insan değilim zaten, bir ortamda memnuniyetsizliğim suratımdan belli oluyor. Gittiğim yerlerde yarım saat oturup ben gideyim artık deyip kalkıyordum önceleri. İnsanlar bir süre sonra anlıyor istemediğini eşek değilse.

Normal bir ses tonuyla kırmadan geri çeviriyorum herkesi. Bazen de eşim “anne x böyle ortamları sevmez, gelmek istemiyoruz” diyor, ben de onu onaylıyorum. Görmediğim saçma sapan adetleri de vardı. Ben asla böyle şeyler yapamam kimse kusura bakmasın dedim geçtim, istemediğim tek bir şey yapmadım bu güne kadar. Eşim anlayışlı biri olmasına rağmen bu düzeni oturtana kadar çok sinirlerim bozuldu.