Tam bitti artık benle uğraşmaz diyorum bitmiyor... 2 yıllık evliyim zaten ilk 1 yıl en üst seviyede olmak üzere zehir etti evliliğimi. Aslında geçen gün baştan sona bana yaptıklarını yazmıştım burda konu olarak açacaktım. İçimi döktüm sonra sildim çünkü çok fazla uzun oldu.
Ben eşimle evlenmeden önce yan dairelerinde oturacağımızı söylediğinde ona şunları söyledim;
Bak duyuyoruz gelin kaynana yakın olunca huzur olmuyor, beklenti artıyor. Ben sana baştan söyliyim. Her gün zırt pırt girip gelmem haftada en fazla 2 kere bi orda yeriz bi bizde . Ekstrem bi durum olur bir gün fazladan bir gün eksik olur. Her gün annenin evine rutin temizliğe gitmem ihtiyacı olursa tabiiki de yardim ederim. Eşimin bana dediği, aynen haftada 1 orda yeriz onların da gönlü olur, haftada bir de biz çağırırız. Temizlik de anca bayramda seyranda ya da büyük bir temizlik olur beraber yaparsınız hatta o saba yardımcı olur aksine dedi. Ben de yok ben kendi işimi yaparım ona da ihtiyacı olduğu sürece yardim ederim dedim.
Peki ne oldu evlendik her gün her akşam orda olmamızı ancak yatarken evimize geçmemizi istediler. Bir gün gitmesek laf yedik erken kalksak laf yedik, nereye diye. Onun evinde yemek pişirmemi evini temizlememi istedi. Ama bunların ayrıntısını yazsam daha neler neler... bu dediklerini yapmadığımızdalaf yedik, hakaret yedik eşimle. Büyük bir tartışmamızda bana, sen bu evin de işini yapmak zorundasın diyince ve başka hakaretler de olunca en sonunda patladım, ben kimseye hizmet etmek zorunda değilim benim yaptıklarım mecburiyetten değildir ikramımdır, ben istersem ancak yaparım hizmetimi size. Bana şart koşamazsınız dedim. Bu olaydan sonra da birçok olay yaşandı en son 4 ay iyidik eskiye göre. Yine laf sokmaları olsa da azamiydi. Şu 1 aydır yine başladı. Her gelişinde eski konuları açıp açıp beni oğlum aldattı ben böyle olacağını bilseydim engellerdim bu iş olmazdı diyip diyip duruyor. Yine güzellikle cevap verdim doğrudur ben eşimi uyardığımda bana hayır senin dediğin gibi olmaz benim ailem her gün bir arada olmak ister deseydi ben de kabul etmezdim ama olan oldu artık boşver herkes herkesin huyunu az çok anladı kapatalım bu konuları diyordum. Bir dedim iki dedim üç dedim her yanıma gelişinde aynı şey, bi yerden konuyu açıyor eskilerden, ben böyle olacağını bilsem engellerdim engellerdim... Dedim artık ben de çok meraklı değildim, bana hayatım boyu duymadığım hakaretleri ettin, aşağıladın, ailemi beni ağlattın bizim psikolojimizi bozdun, dedim. Benim babamın psikolojisini bozdun dedim. Hâlâ ben ne yaptım saçını mi yoldum diyor. Dedim saçımı mi yolman gerek psikolojik olarak beni mahvettin dedim. Bana dediği psikolojin çok mu düzgün dü de bozuldu? İyice tepem attı. Arkası geldi, yanından kalktım başka odaya gittim. Geldi yanıma,dedim benimle bu şekilde konuşacaksan gelme bu eve benim yanıma. Diyor oğlumun evi gelirim. Oğlun varken gel o zaman, ayrıca bu ev bi tek oğlunun değil oğluna benim evim dedim. Yok gelirim de ederim de gider misin dememe rağmen konuştu konuştu bayağı bi öyle gitti. Bana ettiği hakaretler de az buz değil. Artık nasıl bir tavır alıcam napıcam şaşırdım kaldım, saygısızlık etmek istemiyorum ancak karşılık vermeden de duramıyorum sinirlerimi yıprattı. O kadar çok mevzu var ki sürekli beynimde dönüyor. Tam iyiken ufacık kötü bir durum yaşasak hepsi film şeridi gibi gözümden beynimden geçiyor. Atamam oldu ve 1 ay sonra taşınıcaz inşallah, özellikle psikolog falan varsa aranızda bu insana nasıl karşılık vereyim bi yol göstersin.
Önyargılı davranarak yorum yapmayın lütfen, eğer yazdığım herhangi bir şeye olumsuz bir yorumunuz olacaksa neden böyle yaptın diye sorup cevabına göre devam ettirin. Yaşadıklarım benim karakterime göre çok ağır şeyler. Benim babam iş yerinde mobbinge uğradığı için psikiyatrik tedavi gördü, hastanede yattı. Yani duygusal yönümüz fazlaca ağır basıyor ve kaldıramıyoruz.