sürekli bi başlık açıp burda can sıkmak istemiyorum ama elimde değil. çok kötüyüm şu an.. 
canınızı sıkıyorum ama şu an o kadar kötüyüm ki yazmaya anlatmaya ihtiyacım var. çünkü kimselere anlatamıyorum. biz nasıl bu hale geldik bilmiyorum.. biz birbirimizi çok sevdik. hala da seviyoruz. ama bana tapan adam sanki şu an bi yabancı. beni istemiyor gibi ama çekip de gitmiyor. bana yanlış bişey yapmıyor.aynı evin içinde kardeş gibi yaşıyoruz 2 haftadır. çook koyuyor çok.oysa ne hayallerimiz vardı. ben hayatta en büyük aşkı, sevgiyi,ilgiyi eşimden gördüm.onun aşkını, bizim aşkımızı anlatmak isterdim ama inanın şu ana bunları bie kısa keserek anlatıyoruum kafamı toplayamiyorum. ama anlatsam.sizde inanamazsınız nasıl böyle olduğumuza..o kadar güzeldi ki kurduğumuz hayaller..eşim benimle evlenmek için herşeyi yapmıştı. şimdi yanı başındayım ama sanki yokum gibi davranıyor.. evet biz sevdiğimizin koynunda yanlızlığı yaşıyoruz.zaten nerdeyse bir yıldır 10 günde bir ilişkiye girer o da sanki bi görev yerine getirir gibi duygusuz. resmen hasret kaldım eşime.. ilk evlendiğimiz zamanlar, flört dönemi oydsa ne güzeldi herşey. bu konu yine taşınır biliyorum ama en azzından taşınana kadar yorumlarınıza ihtiyacım var. eşimle aramdaki cinsel anlamdaki soğukluğun sebebi şu: evlendiğimiz ilk aylar ben çok acı çekiyordum(vajinimus sanırım) ve eşimle hiç istekli ilişkiye girmedim. bi keresinde ona istemiyorum diye acıdan bağırmıştım. o gün bugündür eşim bi daha asla o isteklerle, hevesle gelmedi yanıma. şimdide hala o yüzden böyle olduğunu söylüyor ne yapsam değiştiremedim. ama ben böyle yaşayamıyorum..yapamıyorum..her gün kendimi eksik hissetme psikolojisi..inanın kadınlığımı unuttum.. birde tabi aldatılma korkusu..o kadar acıtıyor ki yüreğimi hayallerinde bile beni aldattığını düşünmek... 
tüm bunların yanında birde daha önceki konulardan hatırlayan bilir. maddi sıkıntılar, borçlar bizi bu hale getirdi. eşim pasif bi inan. eskiden kendine çok güvenirdi. ama artık ne kendine güveniyor ne de geleceğimizden umutlu.. iklimizinde psikolojisi bozuk ve doktora gitmeyi de kabul etmiyor. çok yoruldum kendimi tutamıyorum. iş yerindeyim ve hüngür hüngür ağlıyorum. konuşmam ağlamam hiç bişey fayda etmiyor. giderek uzaklaşıyor benden. bense o böyle davranınca nefes alamıyorum. napacağımı gerçekten bilmiyorum.. 
iş yerine kimse gemeden kendimi toparlamam lazım ama yapamıyorum..noolur bana bi akıl verin.. biz böyle mi olacaktık.. eskisi gibi olabilir miyiz..böyle devam ederse ben gerçekten öleceğim çok zor durumdayıom şu an..
canınızı sıkıyorum ama şu an o kadar kötüyüm ki yazmaya anlatmaya ihtiyacım var. çünkü kimselere anlatamıyorum. biz nasıl bu hale geldik bilmiyorum.. biz birbirimizi çok sevdik. hala da seviyoruz. ama bana tapan adam sanki şu an bi yabancı. beni istemiyor gibi ama çekip de gitmiyor. bana yanlış bişey yapmıyor.aynı evin içinde kardeş gibi yaşıyoruz 2 haftadır. çook koyuyor çok.oysa ne hayallerimiz vardı. ben hayatta en büyük aşkı, sevgiyi,ilgiyi eşimden gördüm.onun aşkını, bizim aşkımızı anlatmak isterdim ama inanın şu ana bunları bie kısa keserek anlatıyoruum kafamı toplayamiyorum. ama anlatsam.sizde inanamazsınız nasıl böyle olduğumuza..o kadar güzeldi ki kurduğumuz hayaller..eşim benimle evlenmek için herşeyi yapmıştı. şimdi yanı başındayım ama sanki yokum gibi davranıyor.. evet biz sevdiğimizin koynunda yanlızlığı yaşıyoruz.zaten nerdeyse bir yıldır 10 günde bir ilişkiye girer o da sanki bi görev yerine getirir gibi duygusuz. resmen hasret kaldım eşime.. ilk evlendiğimiz zamanlar, flört dönemi oydsa ne güzeldi herşey. bu konu yine taşınır biliyorum ama en azzından taşınana kadar yorumlarınıza ihtiyacım var. eşimle aramdaki cinsel anlamdaki soğukluğun sebebi şu: evlendiğimiz ilk aylar ben çok acı çekiyordum(vajinimus sanırım) ve eşimle hiç istekli ilişkiye girmedim. bi keresinde ona istemiyorum diye acıdan bağırmıştım. o gün bugündür eşim bi daha asla o isteklerle, hevesle gelmedi yanıma. şimdide hala o yüzden böyle olduğunu söylüyor ne yapsam değiştiremedim. ama ben böyle yaşayamıyorum..yapamıyorum..her gün kendimi eksik hissetme psikolojisi..inanın kadınlığımı unuttum.. birde tabi aldatılma korkusu..o kadar acıtıyor ki yüreğimi hayallerinde bile beni aldattığını düşünmek... tüm bunların yanında birde daha önceki konulardan hatırlayan bilir. maddi sıkıntılar, borçlar bizi bu hale getirdi. eşim pasif bi inan. eskiden kendine çok güvenirdi. ama artık ne kendine güveniyor ne de geleceğimizden umutlu.. iklimizinde psikolojisi bozuk ve doktora gitmeyi de kabul etmiyor. çok yoruldum kendimi tutamıyorum. iş yerindeyim ve hüngür hüngür ağlıyorum. konuşmam ağlamam hiç bişey fayda etmiyor. giderek uzaklaşıyor benden. bense o böyle davranınca nefes alamıyorum. napacağımı gerçekten bilmiyorum.. iş yerine kimse gemeden kendimi toparlamam lazım ama yapamıyorum..noolur bana bi akıl verin.. biz böyle mi olacaktık.. eskisi gibi olabilir miyiz..böyle devam ederse ben gerçekten öleceğim çok zor durumdayıom şu an.. 
bu konuyu kaç kere konuştuk ama değişen hiçbişey olmuyor.. 
direttigimdede problem cikiyor yani bu adamla gecineyim derken sagligim elden gidiyor inanin daha bu adamdan bana hayir gelmez hep bana yalan söyluyor biktim annesinden de biktim....diyorum Allahim eger ki bosanmak hakkimda hayirliysa bosaniyim artik dualarimda evime huzur ver demiyorum cunku yoruldum...biterse bitsin...elimden geleni yaptim ama esimde bir adim bile yok....problemlerimiz cok fazla...cunku esim ben merkezci birisi...esger bosanirsam Allah dan dilegim beni mumla arayacaklari bir gelin bulsunklar!!!!gerci etrafimdakiler diyorki seninle gecinemeyen hic kimseyle gecinemez okadar diyorum yani anlayin....
