Biz yabani miyiz?

demlicaykeyfi · 24 Haziran 2018

Ben de ayniyim canim. 16 yasinda lise sonda okul degistirdim, eve uzakti, yatili kalmaya basladim. Let the party begin universitede ailemle ayni sehirde olmama ragmen okula yakin, ayri oturdum. Ama haftasonlari eve gidiyordum, annem daha sağdı. Sonra evlendigimde de sehir degistirdim.

Bana adapte olmak kolay geliyor. Yapi meselesi bence. Ben de bilmem kac yillik evliyim ama ailemle gobek kordonundan bagliyim minvalindeki konulari anlayamiyorum. Herkes kendi hayati olmasini ister gibime geliyor. Buarada doguma ablam gelmek istedi gerek yok dedim. Yani herkes bu tarz seylere ihtiyac duymak zorunda degil.

Esimin ailesiyle yakin oturuyoruz, o da benim icin avantaj cunku bu sekilde 1 saat oturup cay icip kalkabiliyorsun. Ayrica esim istedigi zaman tek de ziyaret edebilir. Ailesi basta cok yadirgadi, icli disli olmak istediler ama zamanla huyuma alistilar. Yuzgoz olmadan seviyeli saygili bir iliski kurmak bence micmic surekli gorusmekten daha iyi.

Chelzy · 24 Haziran 2018

miraggio .!.:
Sizin gibi insanlara özeniyorum. Çok samimiyim, gerçekten. Ben de 10 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum ama sizin tam tersiniz bir yapıdayım. Bu da beni duygusal olarak çok yoruyor.
Tatil olsa da memlekete gitsem diye bekliyorum. Geldiğim zaman asla evimi özlemiyorum. Ama gittiğim zaman burayı deli gibi özlüyorum.

Beni tarif etmissiniz aynen ya.

tugsem_10 · 24 Haziran 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Ya ben bir de kalabalık evde bunalıyorum. Benim evin eşyası azdır. Süs eşyası ıvır zıvır sevmem darlanırım. Her eşya ihtiyaca yöneliktir evimde. Öylece duran, amacı olmayan süs eşyaları beni bunaltır. Mutfak tezgahı da boş olmalı.

Annemin evi bit pazarı gibi. Kadın her yeri doldurmuş. Aşırı kalabalık, göz yoruyor. Yemek yapmaya kalksan yapacak yer bulamıyorsun. O yüzden hiç rahat edemiyorum. Aman ne bileyim ya herkes problem etmiyor bunu ama bizde sorun ar heralde :)

benim annemde ayni.bide benim evimi doldurmaya uğraşıyor.istemeyince kiziyor.beni de cok esya yoruyor evim küçük o yüzdende biraz çok gibi duruyor olaki taşınırsam.tam iyi gelecek eve kurtulsam esyasiz kalicam baska eve geçince.annem bi de buzdolabındaki leri curuse de atmıyor bu bir hastalik mi

sleepy angel · 24 Haziran 2018

Herkesin kendi evi rahat geliyyo gittiğimizde en fazla 2gece yatabiliyorum donrası rahatsız oluyorum mecburen uzun kaldığım da oluyo ama kabus gibi geçiyo arabayla annem 15dk kv 30dk ablam 2saat mesafede
Ben günde 10kez annemi ararım babam yanındadır ama onu da ararın niye ses vermiyon diye ablamlada çok konuşuruz özlerim annene sık sık gidesim gelir ama kalmak zor geliyo ama yinede gider kalırım
Çocuklarla evde bi düzen oluştuğu için yatılı gezmeleri sevmiyorum ama gidiyoruz
Yabanilik bu değil bence yabanilik insanı beğenmeyip görmezlikten gelen tokalaşıp yada selamlaşmaya tenezzül etmemektir aileme değil ama halamlara da değil ama amca dayı teyzelere yabaniyim hemde en yabanından

burcak86 · 24 Haziran 2018

Spizella .!.:
selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.

Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.

Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.

Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)

Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de

Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda. Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?

Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.

Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)

Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?

Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?

Uzun olmuş özür dilerim.

Biz de eşimle sizin gibiyiz,saatlerce ikimiz oturup muhabbet edebiliyoruz huzurla,kayınvalidem annemlere bizi şikayet ediyordu geçende “ Bu dünyada bu ikisi olsun geriye kalan kimse umurlarında değil bunların” diye,ben böyle mutluyum ben de yabani olduğumu düşünüyorum çoğu zaman ama insanlara tahammül edemiyorum çoğu zaman,sanal bu site yeterli geliyor istediğim kadar istediğim duruma yorum yazıyorum sonra kapatıyorum hop bütün iletişimi sonlandırıyorum ,İşyerinde de çok az iletişim kuruyorum varsa yoksa eşim o kadar yetiyor ki,yıllardır böyle. Böyle iyiyseniz bence sıkıntı yok

Butterfly465 · 25 Haziran 2018

Biz de öyleyiz eşimle. Ailelerimizi sevmediğimizden değil, ama insan kendi evi dışında rahat edemiyor bence. Özellikle ben kalabalığı pek sevmem bunalırım. Herkes aynı olmak zorunda değil, bu da normal bir durum.

greengirll · 25 Haziran 2018

S Spizella benzer yanlarımız var, benimde ailem 2 aydır yoktu yeni geldiler öyle aman aman gideyim diye can atmadım, çünkü huzursuz bir ortam var, küçüklüğümden beri böyle, o yüzden gitmek istemiyorum. Sürekli itişip kakışan tipler, huzur yok, hep para konuları. İnsan gidip gideceğine pişman oluyor. Huzuru seviyorum ben. Kv kp yi her ne kadar sevmesem de nispeten daha huzurlu bir ortamları oluyor, biraz daha fazla katlanılır haldeler.

Aileye bağımlı insanları aileleri bu hale getiriyor bence benim eşim öyle mesela, ama kv her istediklerini yapıyor resmen köleleri gibi çocuklarının.

greengirll · 25 Haziran 2018

morportakal .!.:
Ayni biz.

Biz de sevmeyiz misafirler cumbur cemaat cangir cungur ortamlar...
Evimize misafir yaklasik 8 senede 10 kere falan gelmistir.
Ben de 1 kere ablama 3 4 kere anneanneme gittim evlendigimden beri.

Millet tatile bile sulalece gidiyor. Ay cok fena.

Biz de böyleyiz. Ama kv bu durumumuzu eleştirip beni "yabani" olmakla suçlamıştı, ama şimdi umrumda bile değil. Yani yüzüme baka baka beni kıskanan, içimin sinmediği aklımın uymadığı insanlarla niye görüşeyim? Zaten kısıtlı olan vaktimi kendime harcamak varken.

Spizella · 25 Haziran 2018

tugsem_10 .!.:
benim annemde ayni.bide benim evimi doldurmaya uğraşıyor.istemeyince kiziyor.beni de cok esya yoruyor evim küçük o yüzdende biraz çok gibi duruyor olaki taşınırsam.tam iyi gelecek eve kurtulsam esyasiz kalicam baska eve geçince.annem bi de buzdolabındaki leri curuse de atmıyor bu bir hastalik mi

ahh tabi hastalık biriktiricilik
benim de babam öyle
evde asla bozulan bişey atılmaz
eskiyen şeyler bi gün lazım olur diye diye eve belediye girip temizleyecek yakında
biz kardeşimle gizlice atalım deriz babam çöpten alır geri getirir.

ben ise minimalistim
evimde çok çok az eşya vardır
ben de yoruluyorum eşyadan

girlinred · 25 Haziran 2018

Gelmediklerinde atamadıklarında ilgilenmediler diye kızıyorsunuz, gelip çocuğuna bakıcaz sana yardıma dediklerinde de bu sefer ona kızıyorsunuz. Nankörsünüz bence size yaranılmaz (!)

Spizella · 25 Haziran 2018

girlinred .!.:
Gelmediklerinde atamadıklarında ilgilenmediler diye kızıyorsunuz, gelip çocuğuna bakıcaz sana yardıma dediklerinde de bu sefer ona kızıyorsunuz. Nankörsünüz bence size yaranılmaz (!)

gelmedi diye kimseye kızmadım yahu :)
en baştan sağlam güzel ilişkiler kurmaya çalıştım herkesle
ama hep eleştirilen, istenmeyen olduk
gönlüm çok kırıldı yani.
e sonra baktık ki kimsenin bize manevi bi desteği yok
kendi kendimize tutunup yaşamaya başladık
şimdi de birden gelen bu aşırı samimiyeti ben yapmacık buluyorum. (özellikle eşimin tarafından)

girlinred · 25 Haziran 2018

Spizella .!.:
gelmedi diye kimseye kızmadım yahu :)
en baştan sağlam güzel ilişkiler kurmaya çalıştım herkesle
ama hep eleştirilen, istenmeyen olduk
gönlüm çok kırıldı yani.
e sonra baktık ki kimsenin bize manevi bi desteği yok
kendi kendimize tutunup yaşamaya başladık
şimdi de birden gelen bu aşırı samimiyeti ben yapmacık buluyorum. (özellikle eşimin tarafından)

Ben de şaka olsun diye yazdım zaten. Kendi konumda herkes bana çıkıştı da :)

Monsterrmilk · 25 Haziran 2018

Siz tayin istemeyin

Spizella · 25 Haziran 2018

girlinred .!.:
Ben de şaka olsun diye yazdım zaten. Kendi konumda herkes bana çıkıştı da :)

ayy senin konuda ben de sana çıkıştım galiba
ama sanırım yorumlarda daha fazla açıklamışsın
işte olayların gerisini bilmeyince insan ilk okuduğu şeye yorum yapıyor normal olarak
aslında hepimizi o noktaya getiren bişeyler oluyor

Spizella · 25 Haziran 2018

Monsterrmilk .!.:
Siz tayin istemeyin

tayin mecburi ya
yoksa yerimizden çok memnunuz

girlinred · 25 Haziran 2018

Spizella .!.:
ayy senin konuda ben de sana çıkıştım galiba
ama sanırım yorumlarda daha fazla açıklamışsın
işte olayların gerisini bilmeyince insan ilk okuduğu şeye yorum yapıyor normal olarak
aslında hepimizi o noktaya getiren bişeyler oluyor

Yaa işte nasılmış... :) dışardan sana bakınca böyle yani. Yardım etseler suç etmeseler suç. Ama dışı beni içi seni yakıyor

Monsterrmilk · 25 Haziran 2018

Spizella .!.:
tayin mecburi ya
yoksa yerimizden çok memnunuz

Başka bir yere isteyin o zaman

BeyazPatik35 · 25 Haziran 2018

Spizella .!.:
selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.

Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.

Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.

Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)

Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de

Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda. Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?

Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.

Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)

Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?

Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?

Uzun olmuş özür dilerim.

Tabiki yabani değilsiniz sessiz sakin bir hayatı seviyorsunuz.
Bende bazen fazla yoğunluktan sıkılıyorum evime gitseydim diyorum annemde arada sitem ediyor evim deyip duruyorsun diye.
Ama bu ailemizi anne babamızı sevmediğimiz anlamına gelmiyorki rabbim hepsine uzun ömürler versin ama insan evinden başka yerde rahat edemiyor.

parkbyull · 25 Haziran 2018

Spizella .!.:
selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.

Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.

Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.

Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)

Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de

Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda. Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?

Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.

Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)

Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?

Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?

Uzun olmuş özür dilerim.

başlığa binaen sorunuza evet yanıtını verebilirim , doğum sandığınız kadar kolay bir olgu değil size yardım edecek bir varlığa ihtiyaç duyacaksınız muhtemel rahmetli anneciğinizi bol bol anacaksınız ah anneciğim yaşasaydında yanımda olsaydın diye bu durumda bu şansı kayınvalidenize ve babacığınıza da verebilirsiniz , ki karşınızda uygun olmayan bir ortam yok şenlikli ve kalabalık bir ortam var anlattığınız kadarıyla..

çok küçük yaşlardan beri yalnız yaşıyorum evlendim şimdi de kendi kendimize çekirdek bir ailemiz var ki keşke bir araya gelebilsek diye az dua etmiyorum.

Spizella · 25 Haziran 2018

Monsterrmilk .!.:
Başka bir yere isteyin o zaman

ah olsa keşke
zorunlu hizmetim var ve o şehre olmak zorunda.

Biz yabani miyiz?

Ve dünya bir çölse durma. Seraba su getir.

Anksiyetik

Minik dünyam...

G….

hiçbişe değişmesin

Popüler Üye

yok başlık falan

yok başlık falan

Realist

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Realist

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Realist

Realist

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Carpe Diem

Başlangıç:104 Güncel :65

Realist

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency