• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biz yabani miyiz?

Ayni biz.

Biz de sevmeyiz misafirler cumbur cemaat cangir cungur ortamlar...
Evimize misafir yaklasik 8 senede 10 kere falan gelmistir.
Ben de 1 kere ablama 3 4 kere anneanneme gittim evlendigimden beri.

Millet tatile bile sulalece gidiyor. Ay cok fena.
 
selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.

Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.

Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.

Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)

Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de :KK43:

Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda. :KK70: Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?

Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.

Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)

Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?

Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?

Uzun olmuş özür dilerim.
Yabani değilsiniz, eşim ve ben de sizin gibiyiz.
Ben de 17 yaşımda ailemden ayrıldım, 14 senedir ayrıyım, eşim hep ailesiyleymiş ama evlenince adam bu düzene bayıldı...
Ben ayıp olur diye düşünüp gidelim gelelim diyorum arada o şekilde gidiyoruz.
Ben annemi babamı özlüyorum ama 1 günde hevesim geçiyor.
Allah başımızdan eksik etmesin varlıklarını hissetmek güzel ama olmuyor, alışmışım diyorum. Ki yapı olarak duygusalım ama böyle sakin daha iyi geliyor...

Misal Bayram’da kv perdeydik yazlıkta... yazlık bizim eve 1.5 saat. Şu an oy kullanmaya döndüler evlerine, onların yokluğundan faydalanıp bu akşam yazlığa gidiyoruz yarın oy için geç döneceğiz, onlar orada olsa 2 hafta üstüste hayatta gitmezdik...

Bayramlarda asla senin ailen benim ailem kavgası olmaz mesela, tatil alırız, bir gününü ailelerle geçirip (iki tarafta bize düşkün) sonra vın tatile...
 
Aynen öyle arkadaşım
Annemin hastalığı 5 seneye yakın sürdü
1 sene beraber yaşadık
Diğer 4 sene neredeyse her haftasonu 3-4 vesait ile iş çıkışı yanlarına gidip haftasonları kaldım yardımcı olmaya çalıştım.
Şimdi biraz benim de hayatıma bakmam lazım. Tez yazma dönemindeyim, bebek bekliyorum yani benim için önemli süreçler oluyor hayatımda.

Eşimin ailesi ile daha önceleri görüşmüyorduk. Şimdi onlarla görüşmeye başladık birden bize düşkün oldular
Daha hayatımda 6-7 kere gördüğüm kayınvalidem size gelcem kalıcam bebeğe ben bakıcam diyince sinirlerim böyle bi oynuyor
Bu zamana kadar herseyin ustesinden gelmissiniz bu sürecide en iyi sekilde yönetirsiniz..
Ben bakacagim diyenlere bakiciyi ayarladık sizler düzeninizi bozmayin dersiniz..
onlar bebege baksin siz onlara durumu oluyor her seferinde...


Ben de aynen öyle
Nasıl rahat ediyolar anlamış değilim
Aynen öyle arkadaşım
Annemin hastalığı 5 seneye yakın sürdü
1 sene beraber yaşadık
Diğer 4 sene neredeyse her haftasonu 3-4 vesait ile iş çıkışı yanlarına gidip haftasonları kaldım yardımcı olmaya çalıştım.
Şimdi biraz benim de hayatıma bakmam lazım. Tez yazma dönemindeyim, bebek bekliyorum yani benim için önemli süreçler oluyor hayatımda.

Eşimin ailesi ile daha önceleri görüşmüyorduk. Şimdi onlarla görüşmeye başladık birden bize düşkün oldular
Daha hayatımda 6-7 kere gördüğüm kayınvalidem size gelcem kalıcam bebeğe ben bakıcam diyince sinirlerim böyle bi oynuyor



Ben de aynen öyle
Nasıl rahat ediyolar anlamış değilim
Yaptiklarini unutup birden sevgi saciyor olmalari rahatsiz etmistir..Malum bunu teklif edenler vaktiyle ilgisiz ve sevgisiz bencilce davranmis..
Aldirma..Duzeninizi bozmayın hallettik dersin..
Saglikla gelsin yavrucak
 
Ben sizi buradan tanıyorum yazdıklarınızı denk geldikçe okuyorum eski nickinizden aşınayım. Ben size hak veriyorum açıkcası . Şöyle ki eşimde bende ailemizin yanındaydık hep yaşadığımız şehirde ünv okuduk eşim ilk askerlik için evden ayrıldı . Ben ise evlendim de ayrıldım düşün halimizi. Evlenip evimize yerleşince ilk biraz bozuldum özledim filan ağladım . Evimizde ise aynı sizin gibiydik sakin herşey yolunda giden eşimin göreve gidip onu beklediğim vs stabil bir hayat. Şubatta afrin görevi çıkınca herşey tepetaklak oldu o gitti ben ailemin yanına geldim . Kabus başladı anlayacağın babam yüksek sesle konuşan bir adamdır onun sesi bana aşırı gelmeye başladı kardeşim de öyledir . Senelerce birlikte yaşadık ama benim hayat düzenim değiştiği için unutmuşum.Eşimin cephesinde ise işler şöyle ilerliyor 10 gün yıllık izne gelmişiz mesela eşim başlıyor göçebe gibi olduk kendi evimize dönmemiz lazım gibi gibi hemen sıkılıyor . Bende aynı şekilde daralıyorum hele kv evinde off off onun o düzensizliği plansızlığı beni bitirdi temizlik anlayışı gibi gibi bir sürü şey var . Demem o ki herkesin kendi düzeni anlayışı yaşam tarzı farklı sizinde bunu anlamanız normal yabani değilsiniz .
 
Teşekkürler , Benim de görüşüm bu yönde
Mesela kendi çocuğum için de benzer görüşlerde olurum henüz doğmadı ama :KK70:
Bağımlı olma durumlarından hoşlanmıyorum.
Çocuklarını birey olarak görmeyen,malı gibi gören bircok kişi var sonra ilerde evlenip aile olduklarını kabul edemeyip sürekli türlü psikolojik baskı ile dibinde isteyenler, maalesef sonra gelinler burda dert yanıyor
 
selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.

Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.

Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.

Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)

Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de :KK43:

Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda. :KK70: Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?

Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.

Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)

Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?

Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?

Uzun olmuş özür dilerim.
Yabanilik değil de çalışan insan olunca hep dışarıdasın zaten, insan evde sessizliği özlüyor. Bende pek evde ağırlamayı sevmem zaten enerjim yetmiyor.

Ama şahsen ben annemlerde kalmayı filan seviyorum. Ya da memlekete gidip 1 hafta akrabalarla gezmeyi seviyorum. Kalabalık kahvaltılar, kahve sohbetleri, gezmeler hoşuma gidiyor.

Özellikle babamı kaybettikten sonra aileme daha düşkün oldum. Belki annem bizi çok rahat ettirdiği lafı sözü olmadığı içindir. Hiç karışmaz hep uyumludur. Aksine eşimin bazı huyları çirkindir. Yinede kollarını açar.

Annem çalışıyor, eşimin ailesiyle görüşmüyoruz (kültür farkı, yaptıkları Vs) şuan hamileyim keşke gelip bebeğe bakanım olsa diye düşünüyorum.
 
İnsanın içinden gelen/gelmeyen bir durum bu yapacak birşey yok canım rol yapacak haliniz yok :)
Ben de mesela ailem yanımda olmadan yaptığım herhangi bir aktiviteden o kadar çok zevk alamıyorum. Atıyorum eşimle başbaşa tatile gitsek keşke annemler de burada olsaydı diyorum. Mesela bir restoranda yemek yesek kardeşim de bunu çok sever keşke o da burada olsaydı diyorum. Yatili kalma konusunda haklısın ama o şekilde ben de rahat edemiyorum açıkçası. Neyse ki eşim de ailelere düşkünlük konusunda benim kafadan :) aynı şekilde sen de şanslısın eşin de senin gibi dusunuyor yoksa çok sıkıntı yaşardınız.
Taşındıktan sonra beklentiler elbette artacaktır. Kalp kırmadan elinizden geldiğince sınırları cizersiniz. 3 günlük dünya sonuçta...
 
ben ailemi özlüyorum, ama 2. gün sıkılıyorum,
eşim ailesini özlemiyor, görüşmek eziyet geliyor ona, yılda biz geliyorlar, onda da 3 gün kalıyorlar, adam saat 9 da uyuyor :KK70:
biz de 18 yaşında ailelerinden ayrılmış tipleriz, bunun etkisi büyük bence...
 
Ben yazsam bu kadar olurdu. Duygusalım özlerim ama bir gün yeter. Aileme yetmez. Anneme kalsa okullar kapanıp üç ay yanında kalsam senin de ailen var niye duruyorsun bu kadar demez. Çünkü o kadar kalmadigim için sitem eder hep. İki hafta az ona göre. Ben de evlenmeden önce kıymetimi bilseydin derim ama içimden tabi. Evlenmeden önce hiç değerim yoktu. Türlü psikolojik eziyetler yaptılar evlendikten sonra bir anda kıymetli oldum diye düşünüp üzülüyorum artık hiç gidesim gelmiyor. Başkalarını örnek verip şöyle kalıyor böyle kaliyorlarla olmuyor is. Şükür ki eşimle ve çocuklarımla sakin, dingin bir hayatımız var. Zamanında biz de zorluk cektik kimseye bir ihtiyacimiz var demedik ya da kimse sormadı bir sıkıntınız var mi diye. Ancak ikinci arabayı alınca ya da başka şeyler yapınca, tatile gidince felan herkesin bu konular hakkında söz sahibi olması beni fazlasıyla geriyor.
Doğum tarihinizi tam olarak söylemeyin derim ben.
 
Çevremden duyduğum kadariyla torun çok başka bir şey.
Kendi çocukları yetmedi mi diye düşünme o yüzden. Torun evlattan bile tatlı diyorlar valla korkutmak istemem ama doğunca daha sık görüşmek isterlerse şaşırmayın.

Ben yazın 2 ay ailemle kalıyorum. Ve görsen kalabalık, kavga ne ararsan var. Çok mu rahat? Kesinlikle değil. Insan evinde yalnızlığa alışinca hele gerçekten bu ortam zor geliyor. Ama sonra sene içinde özlem duyduklarımı hatırlıyorum. Kimsesizlik de çok kötü bee diyorum..
Hasta olursun corba yapacak halin yoktur kapıyı çalan olmaz. Şimdi anne oluyorsun ailelere daha çok ihtiyaç duyacaksınız aslında. Bağları cok koparmayin ne olursa olsun.. Çok bunaldiginizda çocuğu aileye bırakıp kaçamak yapmak isteyebilirsiniz ilerde. Kalabalığa curcunaya rağmen yorucu olsa da güzel bir şey aile..
 
Yabani değilsiniz, beraber çok güzel ve sağlam bir aile olmuşsunuz çünkü. Zor günlerde, sıkıntılarda yanınızda kimseyi göremeyince belki daha fazla uzaklık hissetmişsinizdir. Normal bence, bahsettiğiniz şeyleri başkası yaşamış olsa hiç görüşmemeyi de seçebilirdi. Bir de her gün görüşmek, tüm boş vakitleri aileye harcamak vs. bağımlı ebeveyn çocuk ilişkisi gibi geliyor bana, çok normal göremiyorum. Artık böyle zamanları idare edeceksiniz bir şekilde, bebek olunca daha sık görmek isterler elbette ama sizin de bahaneniz daha çok olur zaten. Bence gayet normal ve olması gerektiği gibisiniz.

Dediğiniz gibi oldu haklısınız doğru bir tespit olmuş :)
Biz yine gönül kırmak istemiyoruz, herkesle iyi olalım istiyoruz ama mesela bizim adımıza kararlar verdiklerinde kafam bozuluyor :)
Umarım kendimizi anlatabiliriz, sınırımızı çizebiliriz.

Ayni biz.

Biz de sevmeyiz misafirler cumbur cemaat cangir cungur ortamlar...
Evimize misafir yaklasik 8 senede 10 kere falan gelmistir.
Ben de 1 kere ablama 3 4 kere anneanneme gittim evlendigimden beri.

Millet tatile bile sulalece gidiyor. Ay cok fena.

Ya koloni gibi yaşamanın ne manası var di mi
Her şey dozunda güzel

Yabani değilsiniz, eşim ve ben de sizin gibiyiz.
Ben de 17 yaşımda ailemden ayrıldım, 14 senedir ayrıyım, eşim hep ailesiyleymiş ama evlenince adam bu düzene bayıldı...
Ben ayıp olur diye düşünüp gidelim gelelim diyorum arada o şekilde gidiyoruz.
Ben annemi babamı özlüyorum ama 1 günde hevesim geçiyor.
Allah başımızdan eksik etmesin varlıklarını hissetmek güzel ama olmuyor, alışmışım diyorum. Ki yapı olarak duygusalım ama böyle sakin daha iyi geliyor...

Misal Bayram’da kv perdeydik yazlıkta... yazlık bizim eve 1.5 saat. Şu an oy kullanmaya döndüler evlerine, onların yokluğundan faydalanıp bu akşam yazlığa gidiyoruz yarın oy için geç döneceğiz, onlar orada olsa 2 hafta üstüste hayatta gitmezdik...

Bayramlarda asla senin ailen benim ailem kavgası olmaz mesela, tatil alırız, bir gününü ailelerle geçirip (iki tarafta bize düşkün) sonra vın tatile...

Bizde de kime gidelim kavgası yok
En az hasarla en kolay nasıl bu bayramı atlatırız diye uğraşıyoruz :D
Artık denge kuracağız herkesi memnun edelim diye biz yıpranmaya başlayınca bi durup sorguladım yani.

Yaptiklarini unutup birden sevgi saciyor olmalari rahatsiz etmistir..Malum bunu teklif edenler vaktiyle ilgisiz ve sevgisiz bencilce davranmis..
Aldirma..Duzeninizi bozmayın hallettik dersin..
Saglikla gelsin yavrucak

Aynen öyle oldu, birden türediler yani kimse yokken
(Benim tarafla zaten sürekli beraberdik annemin hastalığı dolayısıyla)
Eşiminkiler piyango gibi çıktılar :D insan da bi diyo ki siz hayırdır? Borçla bi araba aldık, biraz hayat standartımız düzeldi diye ailenin gözdesi konumuna geldi eşim. Ama kusura bakmasınlar da şimdi mi aklına geldik herkesin?

Ben sizi buradan tanıyorum yazdıklarınızı denk geldikçe okuyorum eski nickinizden aşınayım. Ben size hak veriyorum açıkcası . Şöyle ki eşimde bende ailemizin yanındaydık hep yaşadığımız şehirde ünv okuduk eşim ilk askerlik için evden ayrıldı . Ben ise evlendim de ayrıldım düşün halimizi. Evlenip evimize yerleşince ilk biraz bozuldum özledim filan ağladım . Evimizde ise aynı sizin gibiydik sakin herşey yolunda giden eşimin göreve gidip onu beklediğim vs stabil bir hayat. Şubatta afrin görevi çıkınca herşey tepetaklak oldu o gitti ben ailemin yanına geldim . Kabus başladı anlayacağın babam yüksek sesle konuşan bir adamdır onun sesi bana aşırı gelmeye başladı kardeşim de öyledir . Senelerce birlikte yaşadık ama benim hayat düzenim değiştiği için unutmuşum.Eşimin cephesinde ise işler şöyle ilerliyor 10 gün yıllık izne gelmişiz mesela eşim başlıyor göçebe gibi olduk kendi evimize dönmemiz lazım gibi gibi hemen sıkılıyor . Bende aynı şekilde daralıyorum hele kv evinde off off onun o düzensizliği plansızlığı beni bitirdi temizlik anlayışı gibi gibi bir sürü şey var . Demem o ki herkesin kendi düzeni anlayışı yaşam tarzı farklı sizinde bunu anlamanız normal yabani değilsiniz .
Yaa çok zorluk yaşıyosunuz kolaylıklar dilerim.
İnşallah bi an önce eski düzene dönersiniz. Çok zor ya herkes ağırlamak istese de kimselerin yanına sığamadık. Herkesin kendi düzeni var

Çocuklarını birey olarak görmeyen,malı gibi gören bircok kişi var sonra ilerde evlenip aile olduklarını kabul edemeyip sürekli türlü psikolojik baskı ile dibinde isteyenler, maalesef sonra gelinler burda dert yanıyor

Evet di mi asıl bunu yapanlar aşırı davranıyolar
Artık yetişkin insanlarız, ben kimsenin işine fikrim sorulmadığı sürece karışmam biliyor musunuz, hep herkese saygı duyuyorum karşılığında da bunu bekliyorum.

Yabanilik değil de çalışan insan olunca hep dışarıdasın zaten, insan evde sessizliği özlüyor. Bende pek evde ağırlamayı sevmem zaten enerjim yetmiyor.

Ama şahsen ben annemlerde kalmayı filan seviyorum. Ya da memlekete gidip 1 hafta akrabalarla gezmeyi seviyorum. Kalabalık kahvaltılar, kahve sohbetleri, gezmeler hoşuma gidiyor.

Özellikle babamı kaybettikten sonra aileme daha düşkün oldum. Belki annem bizi çok rahat ettirdiği lafı sözü olmadığı içindir. Hiç karışmaz hep uyumludur. Aksine eşimin bazı huyları çirkindir. Yinede kollarını açar.

Annem çalışıyor, eşimin ailesiyle görüşmüyoruz (kültür farkı, yaptıkları Vs) şuan hamileyim keşke gelip bebeğe bakanım olsa diye düşünüyorum.

Anneniz rahatmış da ondan siz de rahatsınız
Benim babam sürekli eşin böyle dedi, şöyle baktı, geç geldi vs diye surat yapabilme potansiyeli olan biri. Aman kırılmasın diye uğraşıyoruz.

İnsanın içinden gelen/gelmeyen bir durum bu yapacak birşey yok canım rol yapacak haliniz yok :)
Ben de mesela ailem yanımda olmadan yaptığım herhangi bir aktiviteden o kadar çok zevk alamıyorum. Atıyorum eşimle başbaşa tatile gitsek keşke annemler de burada olsaydı diyorum. Mesela bir restoranda yemek yesek kardeşim de bunu çok sever keşke o da burada olsaydı diyorum. Yatili kalma konusunda haklısın ama o şekilde ben de rahat edemiyorum açıkçası. Neyse ki eşim de ailelere düşkünlük konusunda benim kafadan :) aynı şekilde sen de şanslısın eşin de senin gibi dusunuyor yoksa çok sıkıntı yaşardınız.
Taşındıktan sonra beklentiler elbette artacaktır. Kalp kırmadan elinizden geldiğince sınırları cizersiniz. 3 günlük dünya sonuçta...

:) çok farklıymışız
Ben de eşimle başbaşa tatili falan çok severim
Kafamıza göre hareket edebilmek çok daha rahat geliyor bize. Grup etkinliklerine ayak uyduramıyorum hep diğer kişilerin rahatını ve eğlencesini düşündüğümden kendimi es geçiyorum. Eş ile benzer görüşte olmak çok mühim gerçekten.

Siz aileden degil herkesten sıkıliyorsunuz. Normal bi durum degil.

sıcakkanlı ve sosyalimdir aslında :) arkadaşlarımla keyifli vakit geçiririz.
İş arkadaşlarımla da aram iyidir
Her çalıştığımız yerde eşimi de beni de severler, sıkıntımız yok o konularda. sosyal hayatımız iyi ama dediğim gibi evcimen tipleriz eşimle vakit geçirmeyi haftada 2-3 kere arkadaşlarla buluşmaya tercih ederiz mesela.


ben ailemi özlüyorum, ama 2. gün sıkılıyorum,
eşim ailesini özlemiyor, görüşmek eziyet geliyor ona, yılda biz geliyorlar, onda da 3 gün kalıyorlar, adam saat 9 da uyuyor :KK70:
biz de 18 yaşında ailelerinden ayrılmış tipleriz, bunun etkisi büyük bence...

Hahahha :D eşin uyuyunca bozulmuyorlar mı? Biz yorgun olsak da 12-1 e kadar oturduk hep yatmıyolar diye :(

Ben yazsam bu kadar olurdu. Duygusalım özlerim ama bir gün yeter. Aileme yetmez. Anneme kalsa okullar kapanıp üç ay yanında kalsam senin de ailen var niye duruyorsun bu kadar demez. Çünkü o kadar kalmadigim için sitem eder hep. İki hafta az ona göre. Ben de evlenmeden önce kıymetimi bilseydin derim ama içimden tabi. Evlenmeden önce hiç değerim yoktu. Türlü psikolojik eziyetler yaptılar evlendikten sonra bir anda kıymetli oldum diye düşünüp üzülüyorum artık hiç gidesim gelmiyor. Başkalarını örnek verip şöyle kalıyor böyle kaliyorlarla olmuyor is. Şükür ki eşimle ve çocuklarımla sakin, dingin bir hayatımız var. Zamanında biz de zorluk cektik kimseye bir ihtiyacimiz var demedik ya da kimse sormadı bir sıkıntınız var mi diye. Ancak ikinci arabayı alınca ya da başka şeyler yapınca, tatile gidince felan herkesin bu konular hakkında söz sahibi olması beni fazlasıyla geriyor.
Doğum tarihinizi tam olarak söylemeyin derim ben.

Doğum tarihini 3 hafta ileri söyledik :D
Erken doğdu falan deriz artık doğurup bi kaç gün geçince
Bi aksilik olmazsa inşallah
Küçücük bebeğin kış günü evde toplanmış bir sürü insanın kucağından kucağına gezdiğini falan düşününce içimden bi kaplan çıkıcakmış gibi oluyorum, herkesi kovalayıp ufacık yavrumu elletmem sanki :D hiç de cazgırlık yapabilecek bi insan değilim ama sanki kavga bile çıkarabilirim gibi hissediyorum :D
 
Bana hic bir kismi acayip gelmedi konunun. Ama sahsen ben de arada yabani miyiz diye sormuyor degilim.

Ama bu mesafeli durus sizi yanliz birakabilir ihtiyaciniz oldugunda, ki yasamissiniz da, bu da isin matematigi, farkli olmasini pek beklememek lazim.

Bu konularda aklima hep tek basima hamileyken tasinisim geliyor. Cok zorlanmistim, aglamistim yorgunluktan resmen agustos sicagi bi de. Ama kimsenin sucu yok, ne kadar ekmek o kadar kofte :olamaz:
 
Bana normal geldi .
Cunku bende bayramda annemlere gidip 3 saat zor kalan biriyim.
Aynı sehirdeyiz bazen 1 ay gitmiyorum .
Insan seven biri degilim .Oyle akraba gezelim aman da düğün dernek dolasalim ,piknige gidelim 150 kisi diyen biri olamadim bi türlü .
Azami ve zorunluluktan gorusuyorum arada bir ..
Çünkü sıkılıyorum.
Gecen gittim sıkıntıdan babamin arabasini yikadim iç dış :D
Sonra da ıslandım diye eve geldim .
Yani sessiz ,basik ve cok esyali bir ev..
Gençligim aklima geliyor .
Hır-gür hır-gür .
Bir rahat huzur yok.
Annemin o zaman ki eziyetleri falan .
Anneannemin bizde kalıp etrafi fisfiklemesi .
Ayyyy simdi herkes duruldu 50 yaslari gectiler ama bende benden gectim .
Babamla hic sorunum yok ezelden de olmadi .
O tek yasasa her gun giderdim belki .
 
Ben de çok sevmem sürekli git gel olmasını. Evimde çekirdek ailemle olmayı yeglerim. Sürekli gürültü, koşuşturmaca, onu ziyaret edelim, bunun elini öpmeye gidelim... Yorucu şeyler. İnsan, kimle ne kadar süre görüşmek istiyorsa o kadar görüşür. Bu daha az sevdiğiniz anlamina gelmez. Aileler de sizin ihtiyacınız olduğunda ''e sen bize geçen bayram gelmedin, o yüzden biz sana yardım etmeyiz" diyecekse olmasın daha iyi. Herkesin yaşam şekli ve karakteri farklı. İstemediğiniz halde, sırf birilerinin gönlü olsun diye sürekli bu koşulların içine girmek zorunda değilsiniz. Gerektiği kadar ziyaret ediyorsunuz bence. Ben babamla birak her günü, haftada toplasan 20-30 dakika konusmamisimdir. Ama benim durumum biraz farklı tabi. Ben görüşmüyorum artık.
 
sizin seciminiz tabi ki bu hayat ama sanslisiniz aile onemlidir iyidir o kalabalik sofralara hasret cok insan var..Evinize gelen giden olmamasi da sizin tercihiniz aynen sizin gibi yasayan bir arkadas ciftimiz var iyi insanlar ama yilda 1kez gelirler biz de onlara 1 kez gideriz cocuk falan sesi sevmezler mesela hayati 2kisi yasiyorlar..Yabaniler mi bence evet..Biraz daha candan olunabilir..
 
Kaynanamla aynı şehirdeyiz 1 yıl oldu. Nerdeyse her gün görüşürüz yemek yeriz eve geçeriz. Benim yemek yaptığım zamanlarda görüşemedik ama o aralarda da ben çağırdım yemeğe. Ama hep yemekten sonra çok kalmadan evimize geliriz.
Şimdi annemleri çok özlüyorum 12 saat uzaktalar. En çok kardeşlerim ve yeğenlerimi özlüyorum. Aslında kendi ailemde daha çabuk sinirlenme durumum oluyor ama seçimden sonra gidip uzunca bi zaman kalmayı planlıyorum şimdilik. Ben ilk kez ailemden bu kadar uzaktayım atandığımda da uzaktaydım ama 2 aya bir gidip hasret giderirdim. Şimdi en son şubat başında gördüm ve çok özledim. Memleketimi de çok seviyorum.
 
Bu arada 1 saat yakın olmanız güzel bence keşke benim de böyle imkanım olsaydı ama imkansız. Gidip kalmadan evinize dönebilirsiniz o zaman :)
 
Tabiki de normal bir durum ... dünyada milyonlarca kafa ve milyonlarca da karakter , kişilik , huy, yapı.... var
Ben de pek sevmem kalabalığı , eşimle başbaşa olmayı severim .
Zaten biz de uzaktayız, senede birkaç kere toplanırız
Yapılan en büyük yanlış ne biliyor musunuz ,,
Bazı insanlar kendi fikirleriyle aynı olmayanları hemencecik yargılamaya başlıyorlar , ama bak önemli de,bak şöyle de, böyle de
Ne gerek var
Herkesin kendi keyfi, düşüncesi, yapısı.... ne gerek var insanlık dersi vermeye....
insanlar sizden yardım istediğinde tabiki de çözüm üretebilirsiniz ama tercihlere , fikirlere saygı duymamazlık olmaz
 
Biz sizin gibiyiz. Eşim boyle olmak istemezdi ama ben istediğim için o da boyle. Asla birilerine gidip kalmayı sevmem insanlarla iç içe saatlerce oturmayı sevmem. Eşimle beraber vakit geçiririz dışarı çıkarız deniz kenarı orman yakın yerlere kacamaklar ama başbaşa. Ailemle 5 dk arayla oturuyorum. Yeni bebeğimiz olduğu için hafta da bir, 1 saat görüyoruz. Ailenin tek çocuğuyum ailemi çok seviyorum huzurlu bir ortamım da oldu. Bende aynı tek çocuk düşünüyorum ama tabii ki de kısmet. Ne evime yatılı misafir isterim ne ben birine yatılı kalmayı isterim. Yabani miyim aslında bu yabanilikten ziyade tamamen ben merkezli yaşamak kisaca bencillik. Istedigim zaman görüşürüm çünkü arkadaş çevremiz var ama herşey planlı. Bulustugumuzda saatli geçiririz. Bütün günü ayirmayiz. Kısaca yabanilikse yabaniyim ama boyle mutluyum. Ve aynen en geç gün aşırı telefonda görüşürüm ama gidip gelme olaylarindan hoşlanmam. Çevrem boyle değil ve bende bazen kendimi garip hissediyorum ancak bizim düzenimiz bu şekilde.
 
Back
X