Arkadaşlar! dün akşam itibari ile ben çocuk isteğime filan çocukla ilgili her türlü faaliyette dahil olmak üzere ara vermeye karar verdim
Sebep; dün iftara abimler geldi 2 yaşında bir kızı var, aman Allahım milli felaket ya, sayabileceğim hertürlü şey var kızda, kudurmuş gibi ya, çok tatlı o ayrı ama çok dayanılmaz birşey. abime dedimki "abi sen evliya olursun bu gidişle, nasıl kızmıyorsun, nasıl sabrediyorsun, parçalayasım geliyor benim dedim" (nekadar vahşi psikopata bağlamışsam artık cinnetten) kendi çocuğun olduğu zaman sabrediyorsun dedi abim, gözüne batmıyor dedi vs vs. ama resmen akşam sinirimden zor uyudum, dövsen anlamaz daha 2 yaşında, bağırsan anlamıyor ağlıyor, ama hertürlü bilmişlik var, mimikler filan o biçim, kocakarı gibi haller yapıyor
inatçı falan filan, yani içimdeki çocuk sevgisini isteğini azmini öldürdü arkadaşlar.
resmen bugün cuma vakti kendim için dua etmedim, sadece sizler için ettim. kendim içinde dedimki
"Allahım ben senden özellikle olsun diye bir isteğim yok artık dedim, sen benim için hayırlı olan zamanı daha iyi bilirsin dedim, anladımki ben daha hazır değilim, tahammülüm sıfır yani, önce içime o sabrı tahammülü koy, ondan sonrada vereceğin zaman sen ver yarabbim ben senin işine karışmıyorum, sana güveniyorum dedim" yani o derece koptum bu mevzuda kızlar, bunda da bir hayır vardır, aklıma şu geldi, belkide ALlah bana henüz vermeyecek, daha beklemem gerekiyor, o yüzden de içimden onun sevgisini alıyordur ben üzülmiyim diye düşündüm
yani bana iyilik yapıyordur, ALlah ne yaparsa en iyisini yapar, tamamen ona teslim oldum ben artık, hiçbir dua etmiycem kendim için, sadece "Sen bilirsin, Sen en iyisini en doğru zamanda ver Allahım diycem". yani bendeki son durum bu, hala hamile olmak isteyen arkadaşlarıma başarılar diliyorum ve bütün dualarımı artık sizlere ediyorum